เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันอังคารที่ ๒๑ มกราคม ๒๕๖๘

[พิชวัฒน์]

เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันอังคารที่ ๒๑ มกราคม ๒๕๖๘

[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันอังคารที่ ๒๑ มกราคม พุทธศักราช ๒๕๖๘ หลวงพ่อพระครูปลัดพิจารย์ วิจารโณ เจ้าอาวาสวัดโพธิ์ผักไห่ จังหวัดพระนครศรีอยุธยา ท่านได้เดินทางมาถวายสักการะกระผม/อาตมภาพในช่วงปีใหม่ แต่ความจริงแล้ว เรื่องการถวายสักการะเป็นเพียงข้ออ้างเท่านั้น สิ่งที่ท่านตั้งใจมาก็คือ จะมาสอบถามว่ากระผม/อาตมภาพนั้น ได้รับความเสียหายจากการที่ลูกศิษย์ของท่านได้ทุจริตในเรื่องของวัตถุมงคลบ้างหรือไม่ ?

เนื่องเพราะว่าในช่วงที่ผ่านมาครึ่งค่อนปี หลวงพ่อพระครูปลัดพิจารย์ท่านไม่ค่อยสบาย การสร้างวัตถุมงคล ไม่ว่าจะเป็นพระกลีบบัว เนื้อผงยาวาสนาจินดามณี พิมพ์สะดุ้งกลับ ก็ดี พระพิชัยสงครามสร้างจากไม้โพธิ์นิพพานก็ดี สิ่งทั้งหลายเหล่านี้ ลูกศิษย์ใกล้ชิดของท่านเป็นคนดูแลเรื่องของการจอง เรื่องของการจ่ายเงิน

แต่ปรากฏว่าเมื่อรับเงินมาแล้ว ลูกศิษย์ไม่ได้เอาเข้าบัญชีให้ เท่านั้นยังไม่พอ เรื่องการก่อสร้างต่าง ๆ ถึงเวลาก็มาเบิกค่าแรงให้กับช่าง แต่เบิกแล้วไม่ถึงมือช่าง ไม่ทราบเหมือนกันว่าเอาเงินไปไว้ที่ไหนเสียหมด กว่าที่หลวงพ่อพระครูปลัดพิจารย์ท่านจะหายป่วยแล้วก็มาตรวจสอบ ก็ปรากฏว่าเสียหายไปนับล้านแล้ว..!

โดยเฉพาะเรื่องของการจองพระพิชัยสงครามนั้น หลายรายจองมาแล้วไม่มีของให้ แต่ว่าจ่ายเงินไปแล้ว จึงทำให้ท่านต้องมาค่อย ๆ พิจารณาดูทีละรายว่า ของใครจองไว้จ่ายเงินแล้ว ก็พยายามส่งพระไปให้ ท่านใดที่จ่ายเงินแล้วยังไม่ได้รับพระ ก็ขอผ่อนผันเอาไว้ก่อน จะสร้างให้ทีหลัง เหล่านี้เป็นต้น แล้วท่านกังวลว่ากระผม/อาตมภาพจะโดนไปด้วย จึงอุตส่าห์มาถามไถ่ ทั้ง ๆ ที่ต้องเดินทางหลายชั่วโมงกว่าที่จะมาถึง

ในเรื่องของพระภิกษุสงฆ์เรานั้น ส่วนหนึ่งเรามักจะมองโลกในแง่ดี ก็คือตนเองคิดอย่างไรก็คิดว่าคนอื่นคิดแบบนั้น ในเมื่ออยู่ในผ้าเหลืองมานานหลายสิบปี สภาพจิตโดนกล่อมเกลาด้วย ศีล สมาธิ ปัญญา ก็ทำให้เรื่องของการคิดไม่ดี พูดไม่ดี ทำไม่ดี เลือนลางไปจากใจของตนเอง แต่ลืมไปว่าญาติโยมนั้นไม่ใช่คนประเภทเดียวกับเรา

องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าถึงต้องบัญญัติศีลขึ้นมา ถ้าหากว่าเรามีหลักธรรม คือหิริ - โอตตัปปะ รู้จักละอายชั่วกลัวบาป มีศีลแล้วรักศีลของตนเอง เราก็จะไม่ไปทำเรื่องชั่วเหล่านี้ แต่ด้วยความที่ว่าส่วนใหญ่แล้วปุถุชนก็หนาแน่นไปด้วยกิเลส เมื่อเห็นโอกาสที่จะได้เงินได้ทอง โดยเฉพาะจำนวนมากด้วย ก็ต้องหาทางเบียดบังเอาจนได้..!

[เถรี]

กระผม/อาตมภาพนั้นพบมามากต่อมากด้วยกัน แม้แต่ในวัดท่าซุง ซึ่งก่อนหน้านี้เป็นศาลาหลวงพ่อ ๔ พระองค์ ก็มีการทุจริตกันชนิดที่สร้างบ้านใหญ่โตเป็นหลัง ๆ กระผม/อาตมภาพไปตรวจสอบบัญชีแล้ว ปรากฏว่าการส่งเงินนั้น งานที่ส่งมากที่สุดอยู่ที่ ๓ หมื่นบาทเศษ แต่พอกระผม/อาตมภาพเข้าไปบริหารจัดการศาลาหลวงพ่อ ๔ พระองค์ ปรากฏว่างานที่ส่งน้อยที่สุดก็คือ ๒ แสนกว่า ๓ แสนบาท ส่วนงานที่ส่งมากที่สุดอย่างงานเป่ายันต์เกราะเพชร ส่งเป็นจำนวนหลายล้านบาท..! เหล่านี้เป็นต้น

เมื่อจัดการทุจริตแล้ว ก็ยังทำให้พระเถระบางรูปเข้าใจกระผม/อาตมภาพผิด เนื่องเพราะว่าบุคคลที่ทุจริตนั้นหน้าฉากดีมาก เป็นคนใจบุญสุนทาน อาสาช่วยงานวัดทุกรูปแบบ ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ช่วงที่กระผม/อาตมภาพทำงานนี้อยู่ จึงต้องแบกรับแรงกดดันมาจากทุกด้าน ถ้าไม่มีพระเดชพระคุณหลวงพ่อฤๅษีฯ ท่านช่วยค้ำให้ กระผม/อาตมภาพอาจจะวางมือเลิกทำไปแล้วก็ได้..! ขนาดวัดที่มีครูบาอาจารย์ระดับสุดยอดอย่างหลวงพ่อฤๅษีฯ คือวัดท่าซุง ก็ยังมีการทุจริต มีนอกมีในเป็นปกติ ก็อย่าไปคิดเลยว่าที่อื่น ๆ จะไม่มี..!

เพื่อนฝูงของกระผม/อาตมภาพรูปหนึ่ง ซึ่งปัจจุบันนี้มรณภาพไปแล้ว ก็คือหลวงพ่อแดง (พระครูปริยัติกาญจนโชติ) อดีตเจ้าอาวาสวัดวังเย็น อดีตเจ้าคณะตำบลบ้านเก่าเขต ๑ ท่านโดนลูกศิษย์ที่ไว้วางใจไปเชื่อสินค้าจากร้านวัสดุก่อสร้าง โดยเฉพาะในส่วนของไฟฟ้า ไม่ว่าจะเป็นสายไฟ เป็นอุปกรณ์เกี่ยวกับไฟต่าง ๆ โดยบอกว่าทางวัดวังเย็นจะเปลี่ยนระบบไฟเก่าทิ้งทั้งหมด เนื่องเพราะว่าใช้มาหลายสิบปีแล้ว ทางด้านร้านขายวัสดุก่อสร้าง ร้านขายเครื่องไฟฟ้าก็ดีใจ ยอมให้ลูกศิษย์เซ็นไป ๗ แสนกว่า เกือบ ๘ แสนบาท แล้วเขาก็หายไปพร้อมกับข้าวของทั้งหมด ไม่ได้กลับมาเข้าวัดอีกเลย..!

หรือว่าอย่างที่ท่านทั้งหลายได้ข่าวได้คราว ก็คือเรื่องของการสร้างวัตถุมงคล จำหน่ายวัตถุมงคล ของสหธรรมิกรุ่นน้องรูปหนึ่ง ก็คือหลวงพ่อเจ้าคุณสุริยัน โฆสปญฺโญ (พระวชิรญาณวิศิษฏ์ วิ.) ประธานที่พักสงฆ์วัดป่าวังน้ำเย็น ท่านก็โดนลูกศิษย์ใกล้ชิด ทำการอมเงินไปหลายล้านบาท อาจจะถึงหลาย ๑๐ ล้านบาท..! เนื่องเพราะความไว้วางใจ เห็นว่าลูกศิษย์ใกล้ชิดนั้นเป็นพระภิกษุด้วย ไปคิดว่าคนอื่นจะละอายชั่วกลัวบาปรักศีลเหมือนกับตนเอง แล้วก็โดนไปเต็ม ๆ..!

[เถรี]

เรื่องพวกนี้ตั้งแต่โบราณมาก็มีคำสอนอย่างเช่นในโคลงโลกนิติที่ว่า

ช้างสารหกศอกไซร้....เสียงา
งูเห่ากลายเป็นปลา.......อย่าต้อง
ข้าเก่าเกิดแต่ตา.......ตนปู่ ก็ดี
เมียรักอยู่ร่วมห้อง.......อย่าไว้ วางใจ

บอกเอาไว้ชัดเจนที่สุด ถ้าหากว่าช้างสูงใหญ่ขนาดหกศอก ต่อให้เสียงาไปก็ไว้ใจไม่ได้ ถ้าหากว่าเอางวงทุบทีเดียว หรือว่าเหยียบเราทีเดียวก็ตายคาที่เหมือนกัน..!

งูเห่าต่อให้กลายเป็นปลา ก็อย่าไว้วางใจไปจับไปต้อง เพราะไม่รู้ว่าจะแผลงฤทธิ์ขึ้นมาเอาเราถึงตายเมื่อไร ?!

บรรดา "ข้าเก่าเต่าเลี้ยง" ข้าทาสบริวารที่อยู่ด้วยกันมาเนิ่นนานหลายชั่วอายุคน ตั้งแต่รุ่นตารุ่นปู่ก็อย่าได้ไว้วางใจ ท้ายที่สุดแม้แต่คู่ชีวิตที่ร่วมห้องเดียวกัน ท่านก็ยังไม่ให้ไว้วางใจ..!

เหมือนอย่างกับคนมองโลกในแง่ร้าย แต่ว่านี่เกิดจากภูมิปัญญาที่ตกผลึกแล้วของคนโบราณ พูดง่าย ๆ ว่าโดนมามาก จนกระทั่งสามารถที่จะพูดอย่างเต็มปากเต็มคำว่า สิ่งทั้งหลายเหล่านี้นั้นไว้ใจไม่ได้..!

หรืออย่างภาษิตจีนที่กล่าวไว้ว่า "จิตใจทำร้ายคนไม่พึงมี แต่จิตใจระวังคนมิอาจจะละเลย" เราก็จะเห็นอย่างชัดเจนว่า ไม่ว่าจะเป็นคนจีนหรือว่าคนไทย เรื่องการไว้วางใจผู้อื่น ๑๐๐ เปอร์เซ็นต์เต็มนั้น โอกาสที่จะผิดพลาดเสียหายมีมากต่อมากด้วยกัน

[เถรี]

พระเดชพระคุณหลวงปู่พระอุบาลีคุณูปมาจารย์ (ปัญญา อินฺทปญฺโญ, ป.ธ. ๖) อดีตที่ปรึกษาเจ้าคณะภาค ๑๔ อดีตเจ้าอาวาสวัดไร่ขิง (พระอารามหลวง) ท่านเป็นเจ้าอาวาสวัดไร่ขิงตอนกระผม/อาตมภาพเพิ่งจะอายุ ๑ ขวบ..! แล้วก็มรณภาพไปตอนอายุ ๙๐ กว่าปี ท่านถึงขนาดมีคติประจำใจว่า "วิสฏฺเฐปิ นะ วิสฺสเส แม้บุคคลคุ้นเคยก็ไม่ควรไว้วางใจ"

เรื่องพวกนี้เราท่านทั้งหลายต้องเชื่อโดยไม่มีข้อแม้ เพราะว่าหลวงปู่ท่านบริหารงานคณะสงฆ์มาเนิ่นนานขนาดนั้น หลายสิบปีที่ท่านเป็นเจ้าอาวาส เป็นพระสังฆาธิการมาทุกระดับ โดยเฉพาะเป็นถึงเจ้าคณะภาค ๑๔ และที่ปรึกษาเจ้าคณะภาค ๑๔ ประสบการณ์ของท่านที่โดนคนใกล้ชิดเล่นงานมา มีมากจนกระทั่งเขียนเล่ากันไม่หมด เมื่อท่านบอกว่าแม้คนใกล้ชิดก็ไม่ควรไว้วางใจนั้น ต่อให้เราไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ

เนื่องเพราะว่าบุคคลที่เราไว้วางใจนั้น อาจจะไม่ทุจริต เพราะว่า
๑) เกิดความละอายชั่วกลัวบาป รักศีลตนเอง
๒) รักเกียรติยศชื่อเสียงตนเองและวงศ์ตระกูล
ถ้าบุคคลเหล่านี้เชื่อได้ว่าไม่ทุจริต

แต่ถ้าเป็นบุคคลอีกประเภทก็คือไม่ทุจริตเพราะ
๑) ไม่มีโอกาส
๒) เรื่องที่จะทุจริตนั้นยังไม่ใหญ่พอ หรือมากพอที่จะก่อให้เกิดความโลภได้
ถ้าแบบนี้ก็ไว้ใจไม่ได้เลย เพราะว่ามีโอกาสเมื่อไรก็จะทุจริตเมื่อนั้น

เมื่อหลวงพ่อพระครูปลัดพิจารย์ท่านทราบว่ากระผม/อาตมภาพไม่ได้รับความเสียหายเรื่องนี้จากวัดของท่าน ก็ลากลับไปด้วยความสบายใจ กระผม/อาตมภาพจึงนำเรื่องเหล่านี้มาบอกกล่าวแก่พวกเราว่า ถ้าใครเจอเข้าไปเต็ม ๆ ก็ให้ติดต่อไปที่หลวงพ่อพระครูปลัดพิจารย์ วัดโพธิ์ผักไห่ แจ้งให้ท่านทราบว่าเราโดนอะไรไปบ้าง แล้วท่านก็จะค่อย ๆ ชดใช้ให้

โดยเฉพาะในส่วนของคณะสงฆ์ หลวงพ่อท่านต้องหาเงินมาคืนคณะสงฆ์อีกเป็นล้าน..! เพราะว่าส่งบัญชีรับจ่ายประจำปีไปแล้ว โดยที่ไม่ทันดูว่ามีตัวเงินจริงหรือเปล่า ?! เขารายงานว่าได้ค่าวัตถุมงคลเท่านั้น ได้ค่าวัตถุมงคลเท่านี้ ก็ลงเป็นบัญชีของเดือนนั้นเดือนนี้ไป ถึงเวลาจริง ๆ แล้วไม่มีเงินเข้าบัญชี มีแต่ตัวเลขที่รายงาน แต่ตนเองพาซื่อทำบัญชีส่งคณะสงฆ์ตอนสิ้นปีไปแล้ว จึงต้องหาเงินมาชดเชยตรงนี้ พูดง่าย ๆ ว่าตามล้างตามเช็ดในสิ่งที่คนอื่นเขาทำเอาไว้ ในลักษณะ "เนื้อไม่ได้กิน หนังไม่ได้รองนั่ง เอากระดูกมาแขวนคอ" ตามภาษิตโบราณนั่นเอง

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันอังคารที่ ๒๑ มกราคม พุทธศักราช ๒๕๖๘
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)