อดีตที่ผ่านพ้นตอนที่ ๗๖ : มีดหมอชาตรี

[คิมหันต์]

๗๖. มีดหมอชาตรี

คำว่า “ชาตรี” ในภาษาโบราณนั้น ครอบคลุมความหมายกว้างไกลมาก อาตมาขอแปลง่าย ๆ ว่า “เหนือกว่าทุกสรรพสิ่ง” ซึ่งก็ได้แค่ความหมายใกล้เคียงเท่านั้น...

ชายชาตรีในยุคก่อน ต้องศีกษาสารพัดตำรับตำรา ตลอดถึงฌานสมาบัติและไสยเวทย์อาคม ให้เจนจบทั้งผูกทั้งแก้ รวมถึงเพลงอาวุธ และตำราพิชัยสงครามด้วย...ที่ขาดไม่ได้คืออาวุธคู่มือ ที่ต้องลุยได้ร้อยเอ็ดเจ็ดย่านน้ำ จะได้รับจากครูบาอาจารย์ หรือจะทำขึ้นด้วยมือตนเองตามตำรามหาศาสตราคมก็ย่อมได้...

ตัวอย่างชายชาตรีที่ขึ้นชื่อลือชา คือท่านพ่อขุนแผนแสนสะท้าน แม่ทัพรูปหล่อเจ้าพ่อกาญจนบุรีนั่นแหละ มาดูท่านสร้างอาวุธคู่มือกันดีกว่า...

“จะจัดแจงตีดาบไว้ปราบศึก ตรองตรึกหาเหล็กไว้หนักหนา สำเร็จสมอารมณ์ตามตำรา ที่ว่าไว้ในมหาศาสตราคม...” ดูซิว่าท่านพ่อของเราหาเหล็กอะไรมาได้บ้าง...

๑. เหล็กยอดเจดีย์มหาธาตุ (เป็นหนี้สงฆ์แหงเลยพ่อ...ข้าไม่โง่อย่างเอ็งนี่หว่า ข้าตั้งพานชำระหนี้สงฆ์ไว้ก่อนแล้วว่ะ...)
๒. เหล็กยอดปราสาท (ทหารเขาจับได้ก็คุกซิพ่อ...วิชาล่องหนหายตัวเอ็งเรียนไว้ทำไมวะ...?)
๓. เหล็กขนันผีพรายตายทั้งกลม (บรื๊อว์...ไหวหรือพ่อ...? ถ้าสะกดมันไม่อยู่ เอ็งก็ตายตามมันไปเถอะ...!)
๔. เหล็กตรึงโลง (แฮ่...พอกันเลยนะพ่อนะ)
๕. เหล็กตรึงปั้นลม ๖. เหล็กสลักเพชร (สองอย่างนี้ค่อยยังชั่วหน่อย...)
๗. หอกสัมฤทธิ์ ๘. กริชทองแดง ๙. พระแสงหัก (ขององค์เหนือหัวไม่หักง่าย ๆ นะพ่อ...)
๑๐. เหล็กปฏัก (โคนันทวิศาลหรือเปล่าพ่อ...?)
๑๑. สลักประตู (แม่ค้อนตาเขียวแน่ ถ้าพ่อถอดประตู...!)
๑๒. ตะปูเห็ด (สมัยนี้ซื้อยกกล่องได้เลยพ่อ...ไอ้เวร...เขาใช้ตะปูหล่อที่เรียกว่า ตะปูสังขวานรโว้ย...!)
๑๓. เหล็กเบญจพรรณ (เห็นมีแต่ไม้เบญจพรรณนะพ่อ...)
๑๔. เหล็กไหล (หัวลำโพงเยอะแยะเลยพ่อ...พลั่ก..! อูย...ถูกถีบจนได้...!)
๑๕. เหล็กหล่อ (เหล็กพระเอกลิเกมั้ง...?)
๑๖. เหล็กบ่อพระแสง ๑๗. เหล็กกำแพง (มีหรือพ่อ...? เหล็กจากเมืองกำแพงเพชรโว้ย..ฮ่วย...!)
๑๘. เหล็กน้ำพี้ (ไม่ใช่อย่างเดียวกับเหล็กบ่อพระแสงหรือครับ...?)
๑๙. เหล็กแร่ (แหม...กำปั้นทุบดินดังปึ้กเลยพ่อ เหล็กมันก็ต้องเป็นแร่...!) ขืนกวนต่อไม่แคล้วท่านพ่อประทานแข้งให้อีกแน่ ๆ มาดูตอนตีดาบดีก่า เอ๊ย...กว่า...!

“ขุนแผนสูบเหล็กให้แดงดี นายช่างตีรีดรูปให้เรียวปลาย ที่ตรงกลางกว้างงามสามนิ้วกึ่ง ยาวหนึ่งศอกกำมาหน้าลูกไก่...” (ทำไมสั้นเป็นอีโต้เลยล่ะพ่อ...?)

อาวุธสมัยนั้นต้องทั้งหนาทั้งหนัก เอาไว้เก็บไอ้พวกหนังเหนียวโดยเฉพาะ แรงไม่ดีจริงคอนดาบยังไม่ขึ้นเล้ย...! จะทำด้ามทำฝักด้วยไม้ราชพฤกษ์ ไม้คูณตายพรายอะไรก็ช่างเถอะ พอจับดาบกวัดแกว่งลองน้ำหนักหน่อยเดียว ฟ้าลั่นครืนพอดี เลยชื่อว่า “ดาบฟ้าฟื้น” แต่นั้นมา...

แบบอย่างการสร้างอาวุธตามตำรามหาศาสตราคมนี่แหละ ที่ครูบาอาจารย์สมัยหลัง ๆ นำมาเป็นแบบในการสร้างมีดหมอสืบ ๆ กันมา...ชื่อก็บอกแล้วว่ามีดหมอ ส่วนมากเลยใช้ในการรักษาโรคเท่านั้น ที่ทำเป็นอาวุธคู่มือ ส่วนมากก็ทำไว้แค่เล่มเดียว...

มาถึงยุคหลวงพ่อเดิม วัดหนองโพธิ์ จังหวัดนครสวรรค์ นี่เอง ที่ท่านทำมีดหมอเป็นมีดสารพัดประโยชน์ ไม่ว่าจะติดตัวเป็นมหาอำนาจ รักษาโรค ถอนคุณไสย ทำลายวัตถุอาถรรพ์ บรรดาไอ้เสือหนังเหนียวกลัวกันนัก โดนเข้าเป็นยุ่ยทุกราย...! ครูบาอาจารย์ที่สืบทอดวิชามีดหมอมีอยู่มาก แต่จะทำให้เท่าหลวงพ่อเดิมนั้นหาไม่ได้เอาเลย จนกระทั่งมาถึงสมัย “หลวงพ่อวัดท่าซุง”

หลวงพ่อท่านทำมีดหมอขึ้นมาครั้งแรก สมัยผูกพัทธสีมาวัดท่าซุง อานุภาพเป็นที่ประจักษ์ตา แต่คนทั่วไปใช่ว่าจะหาได้ง่าย ๆ เพราะมีเพียงไม่กี่เล่มเท่านั้น...อาตมาเองรอแล้วรออีก ว่าเมื่อไรหลวงพ่อจะเมตตาทำมีดหมออีกครั้ง รอจนลืมไปแล้ว อยู่ ๆ หลวงพ่อก็บอกว่าจะทำมีดหมอ ใครอยากได้ไปหามีดมา...! อาตมาดีใจเป็นที่สุด รีบบึ่งไปพยุหะคีรี ที่นั่นเป็นแหล่งมีดหมอที่ใหญ่ที่สุดในประเทศก็ว่าได้ กวาดมาซะ ๔๒ เล่ม ถูกฟันเลือดโกรกไปเหมือนกัน...! คนที่ไปทีหลังโดนหนักกว่านั้นอีก เพราะใคร ๆ ก็ไปสั่งที่พยุหะคีรีกันทั้งนั้น จนถึงวันสำคัญ จะทำพิธีในตอนเย็น เช้าถึงเที่ยงราคามีดหมอขึ้นยิ่งกว่าปั่นหุ้นซะอีก...!

วันอาสาฬหบูชา ๒๕๓๕ พิธีพุทธาภิเษกที่ศาลา ๒ ไร่ ญาติโยมแออัดยัดเยียดจนแทบไม่มีที่นั่ง หลังพิธีหลวงพ่อเมตตาเล่าว่า... “สมเด็จองค์ปฐมเสด็จมาเป็นประธานเอง พระพุทธเจ้า พระอรหันต์ มากันแน่นขนัด กระทั่งสมเด็จองค์ปฐมตรัสเรียกท้าวสหัมบดีพรหมเข้ามาเพื่อสั่งการ ขนาดท้าวสหัมบดีพรหมยังต้องกราบขอทางแทบแย่กว่าจะหลีกเข้าไปได้...” “ของทุกอย่างในพิธี ไม่ว่าจะเป็นมีดหมอ น้ำมัน ชานหมาก สมเด็จองค์ปฐมตรัสว่า เสกคราวนี้เอาชาตรีนำหน้าทั้งนั้น ทุกครั้งท่านซุกไว้ คราวนี้นำหน้าเลยนะ”

มีดหมอนั้นห้ามชักเล่นอย่างเด็ดขาด เพราะหลวงพ่อตกลงกับท้าวมหาราชทั้งสี่ว่า ถ้าลูกหลานหลวงพ่อชักมีดให้เตรียมพร้อมที่จะช่วยเหลือด้วย... รุ่งขึ้นหลวงพ่อบอกว่า เมื่อคืนท้าวมหาราชทั้งสี่มาฟ้องว่า ลูกหลานหลวงพ่อชักมีดเล่นเป็นของสนุก ท่านต้องเตรียมพร้อมเก้อ ขอให้ตักเตือนให้ด้วย...

อาตมาชอบทดสอบ รับมีดหมอมาใหม่ ๆ รุ่งเช้าก่อนออกบิณฑบาตอธิษฐานว่า “ขอให้รวย ๆ” แหม...กับข้าวถุงล่อซะ ๔ เข่ง...! พี่สาวของท่านชาติชาย (พระชาติชาย สุธมฺมธนปาโล) ซื้อบ้านที่ออสเตรเลีย เงินไม่พอ เลยขอกับมีดหมอ ฝรั่งมันลดราคาให้ทีเดียวสองพันกว่าเหรียญ...! นี่ขนาดเรื่องลาภผลที่ไม่ใช่อานุภาพโดยตรง ยังเป็นได้ขนาดนี้ เรื่องอื่นไม่ต้องพูดถึง เกินร้อยเปอร์เซ็นต์แน่ ๆ...!

อาตมาขณะนั้นกำลังประกาศสงครามกับพวกเรือหาปลา เพราะขอร้องกันดี ๆ ให้งดจับปลาหน้าวัด มันไม่ยอมฟังแถมด่าให้ด้วย พอออกไปมันยิงเอาเลย...! เลือดขึ้นหน้าขึ้นมา อาตมาเลยอาละวาดแหลก บุกยึดเครื่องมือมันบ้าง จมเรือมันบ้าง เล่นเอาดังระเบิดไปทั่วคุ้งน้ำสะแกกรัง...! เล่นงานจนมันเข็ดเขี้ยวไปตลอดคุ้งน้ำ ก็เหลือแต่ราย “เจ้าพ่อ” เท่านั้นที่ยังไม่เข็ด เผลอเมื่อไหร่เป็นแอบลงข่ายทุกที...แบบนี้ก็สวยซิ...!

คืนหนึ่งมันตะโกนให้ “กล้วย” มาเป็นลำเรือได้กระมัง...? ซ้ำยังกวักมือร้องด่าท้าทาย “แน่จริงข้ามมาซิโว้ย...กูจะยิงให้กลิ้งเหมือนหมาเลย...ให้มันรู้ไปว่าพระมึงจะตายห่าไม่เป็น...!” เออ...กูรอมึงนิมนต์อยู่นี่แหละ...! อาตมาบุกข้ามน้ำไปหามันถึงที่ตามคำท้า เจ้าพ่อตัวแสบคว้าปืนลูกซองยาวมาขึ้นลำดังสนั่น “เข้ามาซิโว้ย...กูจะยิงให้ดู...!”

อาตมาสำรวมจิตมั่น ก้าวเข้าหาแบบเอ็งอยู่ข้าก็ตาย... มันกลับวิ่งเตลิดเปิดเปิงร้องลั่นเกาะทั้งที่ปืนอยู่ในมือ “เฮ้ย...โว้ย...! ช่วยกูด้วย มันจะฆ่ากูแล้ว...!” นี่มันเห็นอาตมาเป็นยักษ์เป็นมารไปแล้วหรือไร...? นึกถึงทุกครั้งที่ออกยึดเครื่องมือหาปลาของพวกมัน จมูกชนกันอยู่แท้ ๆ มันเห็นอาตมาเป็นคนอื่นไปทุกที จนหลวงพี่หลายรูปในวัดโดนขึ้นบัญชีดำแทน นี่ก็เป็นอีกเหตุกระมัง...?

รุ่งขึ้นหลวงพ่อถามถึง พออาตมารายงานให้ทราบว่ามันวิ่งหนีทั้งที่ถือปืนอยู่ในมือ หลวงพ่อหัวเราะ “มันเจอคนบ้ากว่าเข้านะซิ...” โธ่...เสียหายหมดเลย...! ระยะนั้นวัตถุมงคลที่อาตมาพกติดตัวอยู่ก็คือมีดหมอชาตรี เวลาปลดปลาออกจากข่าย ถ้ามันช้านักไม่ทันใจ อาตมาก็ตัดด้วยมีดหมอนี่แหละ...! ใช้งานผิดประเภทหรือเปล่าก็ไม่รู้...? แต่เท่ากับว่าต้องอาราธนาติดตัวอยู่ทุกวัน...

๒ ตุลาคม ๒๕๓๕
พระเล็ก สุธมฺมปญฺโญ