เล่าสู่กันฟัง ภาค ๒

[เถรี]

ถ้านิมิตเห็นงู หลวงพ่อเล็กบอกว่า "งู ถ้าไม่ใช่หญิง ก็หมายถึงกิเลสตัวร้ายในใจของเราเอง"

[เถรี]

หลวงพ่อบอกว่า "โภชเนมัตตัญญุตา (การรู้จักประมาณในการกิน) ถ้าคำแรกอร่อยเมื่อไร คำที่สองต้องระวังให้มากไว้ มันจะกลายเป็นกินตามใจกิเลส!"

[เถรี]

หลวงพ่อเล็กบอกว่า "การรักษาระเบียบวินัยที่เป็นของหยาบยังทำไม่ได้ แล้วการเข้าถึงธรรมที่เป็นของละเอียดจะเข้าถึงได้อย่างไร?"

[เถรี]

หลวงปู่จันทร์ วัดเจดีย์หลวง ท่านบอกเอาไว้ว่า "ถ้าอยากดัง ก็อย่าหวังความสงบ!"

[เถรี]

ในงานวันอาสาฬหบูชาที่ผ่านมา มีคนถวายทองคำบูชาพระเขี้ยวแก้วเป็นจำนวนมาก หลวงพ่อเล็กบอกว่า "ถ้าเผลอเกิดใหม่เป็นผู้หญิงก็จะมีเครื่องมหาลดาปสาธน์เหมือนนางวิสาขา ถ้าเกิดเป็นผู้ชายได้พบพระพุทธเจ้า แล้วอุปสมบทเป็นเอหิภิกขุอุปสัมปทา จะมีจีวรที่สำเร็จด้วยฤทธิ์ลอยมาสวมตัวให้"

[เถรี]

หลวงพ่อเล็กกล่าวว่า "ตัวมโนมยิทธินั้นมีทั้งจุดเด่นและจุดด้อยอยู่ในที่เดียวกัน ก็คือเห็น พอเห็นก็มั่นใจว่าต้องเป็นอย่างนั้น แล้วก็ไม่ค่อยใช้ปัญญาตรองดู จำไว้ว่า..ถ้าหากรับฟังสิ่งใดมาก็ตาม แล้วรู้สึกว่าไม่ชอบมาพากล ก็ให้ไปเทียบกับคำสอนของพระพุทธเจ้า หรือไม่ก็เทียบกับคำสอนหลวงพ่อวัดท่าซุง ถ้าออกนอกทางเมื่อไร ชักเท้ากลับได้เลย"

[เถรี]

หลังงานทำบุญอายุวัฒนมงคล ๘๐ ปี พระเทพเมธากร เจ้าคณะจังหวัดกาญจนบุรี วัดท่ามะขาม

หลวงพ่อเล็กได้กล่าวกับพระวัดท่าขนุนด้วยกันว่า
"เรื่องพวกนี้เราดูแล้ว ถ้ารู้จักสลดใจ ก็ให้นำมาปรับปรุงกาย วาจา ใจของเรา แต่ถ้าไม่รู้จักสลดใจ แถมยังรักษาอารมณ์ใจไม่เป็น เราก็จะเตลิด วันนี้อุตส่าห์ยอมยื่นอาหารให้กิเลสมันกินหน่อยหนึ่ง(ให้ไปออกงานด้วย) ไม่อย่างนั้นมันจะอกแตกตาย พอกิเลสมันได้กินแล้ว ก็ภาวนาต่อได้ จริง ๆ แล้วมันหลอกเรา คือ เราสั่งสมกำลังของเราเพื่อที่จะเอาไว้ฆ่ากิเลส หรือไม่ก็เพื่อที่จะเอาไว้ส่งตัวเราเองให้พ้นจากวัฏสงสาร แต่มันหลอกให้เราเสียพลังงานไปทางตา ทางหู ทางจมูก ทางลิ้น ทางกาย ทางใจ มันรั่วหมด กำลังก็เลยไม่พอใช้งานสักที แล้วเราก็เต็มใจจะรั่วด้วย มันจึง โอ๊ย..! เครียดจะตายอยู่แล้ว พอเราเชื่อว่ามันจะตาย เราก็เลยปล่อย พอปล่อยแล้วสบาย ก็เลยปล่อยมันอยู่เรื่อย

ความจริงความรู้สึกที่ว่าจะตายแล้วนี่ กิเลสมันจะตายนะ ไม่ใช่เราจะตาย พอกิเลสมันกำลังจะตายแล้ว เราก็ดันไปเชื่อ แล้วก็คิดว่าเราจะตาย ก็เลยไปหยุด มันก็เลยไม่ตายสักที เรื่องพวกนี้ค่อย ๆ ดู ค่อย ๆ ทำไปเถอะ ได้นิดได้หน่อยเก็บสะสมเรื่อย ๆ เดี๋ยวได้มากเอง"


"เรื่องของการปฏิบัติ จริง ๆ แล้วเราต้องทุ่มเทกับมัน โดยเฉพาะการปฏิบัติที่ต่อเนื่อง เป็นเคล็ดลับที่สำคัญที่สุด ถ้าทิ้งช่วงเมื่อไรกิเลสมันเข้าได้ มันกลืนได้ เพราะฉะนั้น..เรื่องพวกนี้สำคัญที่เราต้องสู้จริง ๆ ไม่ใช่ถึงเวลาที่ว่าจะตาย เราก็คิดว่าจะตาย"


"เรื่องของธรรมเนียมเป็นเรื่องเราต้องรู้ไว้ ถึงเวลาจะใช้ได้ อย่างเช่นว่า การตั้งตาลปัตรเทศน์ ตาลปัตรต้องอยู่ซ้ายมือเสมอ คัมภีร์เทศน์จะต้องอยู่ขวามือ กระโถนก็อยู่ขวามือ แต่อยู่เยื้องไปข้างหลัง เรื่องพวกนี้ถ้าเรารู้ก็จะทำได้ถูก ถ้าไม่รู้ก็จะทำผิด"

[เถรี]

เถรีได้ยินหลวงพ่อพูดถึงเรื่องการสร้างวัตถุมงคลว่า "เดี๋ยวนี้เขาเห็นการสร้างพระเป็นของเล่น จึงได้สร้างเอา ๆ เพราะคิดว่าจะได้บุญ บุญนั้นก็ได้ แต่กรรมที่จะต้องไปใช้นี่สิ..!"




กุมภา ๕๓

[เถรี]

หลวงพ่อบอกว่า "ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ เป็นบ่อเกิดของกิเลสทั้งนั้น"


มกรา ๕๓

[คนเก่า]

ในเนื้อเพลงมะเมียะ มีการสยายผมลงเช็ดพระบาท
เจ้าชายผู้เป็นดวงใจ สะท้อนถึงวัฒนธรรมประเพณี
ชาวเหนือแต่โบราณ ที่ดูเหมือนผ่านตาพระอาจารย์
เคยเมตตาเล่าไว้ว่า...อันกุลสตรีชาวเหนือนั้น แสดง
ความภักดีต่อสามีอย่างสูงสุดด้วยการปล่อยผมของ
ตนลงเช็ดเท้าให้

[เถรี]

หลวงพ่อ : พรหมวิหารสี่แก้ราคะได้อย่างไร?
เถรี : ..............

หลวงพ่อ : ในเมื่อเราเห็นว่าทุกข์ เรารักเขาก็อย่าไปสร้างทุกข์ให้เขา สงสารเขาก็อย่าไปไปสร้างทุกข์ให้เขา ไม่ไปผูกเวรผูกกรรมกับใครเขา
เถรี :


กุมภา ๕๓

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "ทุกครั้งที่อารมณ์ทรงตัวได้ดี ให้คิดว่าเป็นโอกาสของเราแล้ว รีบพยายามกอบโกยให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ เพื่อที่ถึงเวลาแล้ว จะได้ไม่ต้องเสียเวลามานั่งทำกันใหม่อีก"


กันยา ๕๑

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "พระศรีอาริยเมตไตรย ท่านสงเคราะห์หลวงพ่อหลายวาระ โดยผ่านร่างทรงชื่อว่า ปรีชา ทรงธรรม พวกเราต้องเคยได้ยินชื่อ

ท่านบอกว่าท่านจะสงเคราะห์อย่างไร ช่วยอย่างไร ถึงเวลานั้นจะเอาของมาถวาย และก็เป็นไปตามนั้นจริง ๆ ท่านนั่งคุยกันอยู่ข้างบน แต่คนข้างล่างเอามาถวายแทน

ท่านเป็นร่างทรงที่พระศรีอาริย์ให้การสงเคราะห์โดยเฉพาะ ไม่ได้ทรงเปะปะอะไรทั่วไป เป็นการสงเคราะห์เฉพาะคนเลย และท่านก็พยากรณ์เกี่ยวกับวัดท่าซุงไว้หลายอย่าง...ซึ่งตรง"

ถาม : อยากรู้ครับ
ตอบ : ถ้าบอกได้บอกไปแล้ว


ตุลา ๕๑

[เถรี]

งานพิธีเป่ายันต์ ปี ๒๕๕๑ พระอาจารย์กล่าวว่า " การที่เราจะทำ ความดีอะไร ที่จะให้ในหลวงทรงมีกำลังใจ ที่จะอยู่นาน ๆ ก็คือ การที่เราสร้างความดี ใน ศีล สมาธิ ปัญญา ที่ในหลวงทรงโปรดที่สุด เพราะพระองค์ท่านทรงปฎิบัติมาทั้งชีวิต"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า " ผู้ที่แสวงหาทางหลุดพ้น คือ ผู้ที่เห็นภัยของสังสารวัฏ"

กรกฎา ๕๑

[เถรี]

พระอาจารย์ท่านสอนว่า "สำหรับนักปฏิบัติแล้ว จะงานเล็กงานใหญ่ทุ่มเทกำลังเท่ากัน เพื่อความไม่ประมาท งานเล็กถ้าทุ่มเต็มที่ก็เสร็จเร็ว งานใหญ่ทุ่มเต็มที่เดี๋ยวก็เสร็จเอง และถ้าไม่เสร็จ....การทุ่มเทเต็มที่ก็เป็นคำตอบแก่ตัวเองอยู่แล้ว"

[เถรี]

พระอาจารย์เคยบอกว่า "ในการพูดธรรมะให้ผู้อื่นฟัง การที่จะทำให้คนอื่นฟังเข้าใจได้ง่าย อยู่ตรงที่ว่า สามารถเรียงลำดับเรื่องราวได้หรือไม่ ?

อย่างแรก ต้องมี อุเทศ คือ รู้ว่าธรรมะที่เราจะกล่าวนั้น มาจากที่ใด ? เกิดขึ้นด้วยเหตุใด ? เหมาะแก่จริตผู้ฟังนั้นหรือไม่ ?

อย่างที่สอง ต้องมี นิเทศ คือ ต้องขยายเนื้อความธรรมะนั้นให้แตกออกอย่างกว้างขวางได้

อย่างที่สาม ต้องมี ปฏินิเทศ ต้องย่อสรุปในธรรมะนั้นในตอนท้ายให้ได้

ท่านบอกว่า บางทีพูดยาวไปเรื่อย คนฟังจะจับใจความไม่ได้ เราก็ต้องมาสรุปให้เขาฟังอีกที

พระทั่วไปไม่พ้นจากการใช้วิธีการนี้หรอก"


มกรา ๕๒

[เถรี]

พระอาจารย์เคยบอกว่า "ในบรรดาสังขารทั้งหลาย จิตสังขาร น่ากลัวที่สุด เรามักไปปรุงแต่ง คิดเอาไว้ก่อน"

จิตสังขาร = การปรุงแต่งของจิต

ตุลาคม ๕๑

[เถรี]

หลวงพ่อหยิบ หนังสือมนต์พิธี (เล่มสีเหลือง)ให้ แล้วสั่งให้เปิดไปที่หน้า ๗๓ บรรทัดที่ ๑

ท่านบอกว่าเป็นคาถาแก้เขินอาย ท่องคาถานี้แล้วจะแกล้วกล้า อาจารย์ให้คาถานี้หลวงพ่อมาอีกที หลวงพ่อจะใช้สวดก่อนที่จะขึ้นปาฐกถาธรรม คาถานี้คือ สีหะนาทัง นะทันเต เต ปะริสาสุ วิสาระทา


มิถุนา ๕๑

[เถรี]

หลวงพ่อบอกให้มารับหนังสือมนต์พิธี ท่านบอกให้เปิดไปที่หน้า ๓๑ คาถาเมตตานิสังสะสุตตะปาโฐ

ท่านบอกว่า ถ้าสวดคาถานี้แล้ว ใจจะสงบ ไม่ครั่นคร้าม ไปที่ใดจะมีแต่ภูตผีเทวดาเมตตา หน้า ๖๓ ก็เช่นกัน คาถากะระณียะเมตตะสุตตัง

ท่านยังบอกให้เปิดไปที่หน้า ๗๒ ตั้งแต่ "นะโม เม สัพพะพุทธานัง" ไปจนถึง "โคตะโม สักยะปุุงคะโว" เป็นคาถาที่เอ่ยถึงพระนามของพระพุทธเจ้าตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน ท่านบอกให้สวดคาถานี้ด้วย



สิงหา ๕๑