เก็บตกจากบ้านวิริยบารมี ต้นเดือนมิถุนายน ๒๕๕๖

[เถรี]

ถาม : ระดับที่เป็นอภิญญาคือระดับฌานสี่ แต่ถ้าโสดาปัตติมรรคซึ่งอาศัยแค่ปฐมฌาน จะเรียกว่าเป็นอภิญญาได้อย่างไร ?
ตอบ : ที่เรียกอภิญญาคือเราเรียกกันเอง จริง ๆ แล้วการเป็นพระอริยเจ้านั้นยิ่งกว่าอภิญญาอีก เพราะศัพท์คำว่าอภิญญาแปลว่ารู้ยิ่ง แต่อภิญญาที่เขาว่ากันตามบาลี หมายถึงอภิญญาที่สามารถแสดงฤทธิ์ได้ ในความเห็นของอาตมาบอกแล้วว่า การรู้ยิ่งไม่มีอะไรรู้ไปกว่าการตัดกิเลส

เรื่องของสมาธิภาวนาจะระดับไหนก็ตาม สามารถช่วยในการตัดกิเลสได้ก็ต้องระดับปฐมฌานขึ้นไป คราวนี้บางท่านอาจจะคล่องถึงระดับสมาบัติ ๘ เลย แต่เนื่องจากกำลังใจอาจจะพะวงอยู่กับบางสิ่งบางอย่าง หรือกำลังปัญญาไม่ถึง กลายเป็นสมาธิมีมากแต่ปัญญาไม่ถึง ก็อาจจะตัดได้น้อย

ดังนั้น.. ถ้ากำลังถึงปฐมฌานขึ้นไป ก็แปลว่าเราสามารถตัดกิเลสเป็นพระอริยเจ้าในขั้นต้น ก็คือพระโสดาบันกับสกิทาคามีได้ แต่ไม่ได้หมายว่าบุคคลที่ได้ฌาน ๔ หรือสมาบัติ ๘ จะเป็นพระโสดาบันหรือสกิทาคามีไม่ได้ เป็นได้เหมือนกัน กำลังสูงแต่บังเอิญอาวุธทื่อไปหน่อย ก็ฟันของได้น้อยเหมือนกัน

[เถรี]

ถาม : หนูรับยันต์เกราะเพชรผ่านอินเตอร์เน็ตสองครั้งแล้วค่ะ
ตอบ : รับทางไหนก็ได้จ้ะ ให้เวลาตรงกับที่ทางวัดทำอยู่ ถ้าเราตั้งใจรับด้วยความเคารพอยู่ที่ไหนก็รับได้ เพราะพระท่านสงเคราะห์ให้

[เถรี]

ถาม : หนูได้เงินมาไม่สุจริต แล้วเอาเงินนั้นมาซื้อรถครึ่งหนึ่ง แล้วเอาอีกครึ่งหนึ่งไปทำบุญ หนูอยากทราบว่ามีผลกรรมไหม ?
ตอบ : สามารถบอกได้ไหมว่าเงินที่ไม่สุจริตมาอย่างไร ?

ถาม : บอกได้แบบไม่ชัดเจนค่ะ
ตอบ : ถ้าบอกไม่ได้ก็ตีความไม่ได้ มีเงินบางประเภทที่ถึงเวลาเขาแบ่งมาให้เองโดยที่เราไม่ได้เรียกร้องอะไร โดยเฉพาะบางหน่วยงาน เขากลัวว่ากินคนเดียวเดี๋ยวจะเดือดร้อน เขาก็แบ่งปันคนอื่น แต่เขาเอามาให้เฉย ๆ โดยไม่บอกว่าอะไร ถ้าอย่างนั้นเราก็ถือว่าเขาให้โดยเสน่หาก็แล้วกัน เพราะอย่างของพระเรา ไม่รู้ว่าเขาทำเพื่อเรา ไม่เห็นว่าเขาทำเพื่อเรา ส่วนเราเป็นฆราวาสโทษไม่หนักขนาดนั้น ในเมื่อไม่รู้ที่มาที่ไปก็ถือว่าเขาให้โดยเสน่หาแล้วกัน

ถาม : ถึงแม้จะเป็นเงินที่......
ตอบ : ต่อไปก็อย่าเอามา แล้วจะไม่ต้องมาระแวงอีกเลย วิธีที่ดีที่สุดคืออย่าไปยุ่งกับเขา แต่ไม่ยุ่งกับเขาก็จะโดนแบบอาตมา ไม่ยุ่งกับเขาแล้วท้ายสุดเขากินไม่สะดวกก็หาทางงัดให้กระเด็น อาตมาโดนตั้งกรรมการสอบสวนมาโดยที่ไม่มีความผิดด้วย ผิดอยู่อย่างเดียวคือไปขวางอยู่ตรงกลางเขาพอดี เขาต้องงัดออกไปให้พ้น ๆ เพื่อจะได้ไม่ต้องไปเกะกะหูตาเขา แต่ก็ต้องขอบคุณที่เขาทำอย่างนั้น เพราะพออาตมารู้สึกว่าไม่ได้รับความยุติธรรม ก็ลาออกเลย เปลี่ยนมาบวชแทน..!

[เถรี]

ถาม : ถ้าพระแตกเราควรเอาไปทำอย่างไร ?
ตอบ : ถ้าเป็นพระแตกหรือหักเขาให้บรรจุในองค์ใหญ่ หรือไม่ก็บรรจุกรุบรรจุเจดีย์ไปเลย อย่าเอาไปตำผงสร้างพระเชียวนะจ๊ะ โทษทำลายพระพุทธรูปสาหัสนักแล รู้สึกเขานิยมกันมากเลย เอาพระเก่า ๆ มาตำ มาหลอมสร้างพระกัน อาตมาสยดสยองจริง ๆ แต่ไม่รู้จะบอกอย่างไร ก็ต้องตัวใครตัวมัน

ถ้าเป็นสมเด็จวัดระฆังแตก ๆ หัก ๆ ชิ้นหนึ่งก็หลายกำมือนะจ๊ะ กำมือเป็นภาษานักเลงพระ..!

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "อาตมาไม่เคยท้อเรื่องอ่านหนังสือ เพราะฉะนั้น..ใครขอหนังสือก็ให้..เชื่อว่าเขาอ่าน ให้จำไว้ว่าอย่าเอาตัวเราเป็นบรรทัดฐานวัดคนอื่น เราไม่ชอบอ่านไม่ได้แปลว่าคนอื่นเขาไม่ชอบ ถ้าเอาตัวเราเป็นบรรทัดฐานวัดคนอื่นนี่จะพลาดอะไรดี ๆ ไปเยอะเลย

ปัจจุบันนี้บรรดานักวิชาการต่าง ๆ เขาเอาตัวเขาไปวัดคนอื่น โดยเฉพาะวัดพระพุทธเจ้าด้วย เขาถึงได้แบ่งพระไตรปิฏกออกเป็นส่วน ๆ เขาบอกว่า พระไตรปิฏกไม่ได้มีขึ้นสมัยพุทธกาล ในเมื่อไม่ได้มีขึ้นในสมัยพุทธกาล คนรุ่นหลังอาจจะเขียนแต่งเติมเข้าไปได้ ดังนั้น..ส่วนไหนที่คนทั่วไปทำไม่ได้อย่าพึงเชื่อ อาจจะเป็นการเขียนเพื่อสรรเสริญพระศาสดาอย่างเดียวก็ได้ ส่วนไหนที่คนทำได้บ้าง ทำไม่ได้บ้างให้ละไว้ก่อนว่าอย่าเพิ่งเชื่อจนกว่าจะเป็นสาธารณะ คือคนทั่วไปทำได้ ส่วนไหนที่คนทั่วไปทำได้จึงเชื่อ

แบบนี้เฮงมาก ต้องบอกว่าอยู่ดีไม่ว่าดี สมัยนี้เขาเก่งขึ้นเรื่อย ๆ ไปเก่งเทียบใครไม่ว่า ไปเก่งเทียบพระพุทธเจ้าก็หมดเลย"

[เถรี]

ถาม : นอกจากตัดปฏิฆะแล้ว จะตัดราคะต้องใช้อานาปานสติไหมครับ ?
ตอบ : จริง ๆ แล้วกรรมฐานทุกกอง ถ้าควบอานาปานสติสามารถแก้ได้ เพียงแต่ว่าแก้ไม่ตรง แบบเดียวกับปวดท้องแล้วไปกินยาแก้ปวดหัว พอรักษาได้เหมือนกัน เพราะว่าอานาปานสติมีกำลังสามารถกดรัก โลภ โกรธ หลงได้ เพียงแต่ว่าเราสามารถรักษาให้ต่อเนื่องได้หรือเปล่าเท่านั้น ที่หลวงพ่อฤๅษีท่านบอกว่ากรรมฐาน ๔๐ กองใดกองหนึ่งก็เป็นพระอริยเจ้าได้ แล้วถ้าเราตัดราคะไม่ได้จะเป็นพระอริยเจ้าอีท่าไหน โดยเฉพาะในระดับสูงขึ้นไป

[เถรี]

ถาม : ทำไมอยู่ดี ๆ ถึงฟุ้งได้ ?
ตอบ : อยู่ดี ๆ ไม่ฟุ้งหรอก เราต้องไปช่วยจึงฟุ้ง บางทีเราก็ช่วยแบบไม่รู้สึกตัว คือไปใส่ฟืนใส่ไฟให้โดยที่ไม่รู้ตัว ถ้าตาเห็นรูปแล้วสักแต่ว่าเห็นก็ไม่มีโทษอะไร คราวนี้พอไปเห็นแล้วเราไปคิดต่อแม้แต่นิดเดียว ว่าเราชอบหรือไม่ชอบก็เรียบร้อยแล้ว เพราะว่าชอบก็เป็นราคะ ไม่ชอบก็เป็นโทสะ กินเราทั้งขึ้นทั้งล่อง

ดังนั้น..เวลาตาเห็นรูป หูได้ยินเสียง จมูกได้กลิ่น ลิ้นได้รส กายสัมผัส ใจครุ่นคิดอะไรก็ตาม ต้องหยุดให้ทัน ถ้าหยุดไม่ทันก็ฟุ้งทั้งหมด จริง ๆ แล้วไม่มีอะไรที่เกิดขึ้นโดยไม่มีสาเหตุ เพียงแต่ว่าบางทีสภาพจิตเราหยาบไปหน่อย ก็เลยไม่รู้ว่าฟุ้งเพราะอะไร ตามไม่ทัน ตัวเองกวนน้ำขุ่นเอง แต่สงสัยว่าเราไม่ได้กวนสักหน่อย เราแค่เดินลุยน้ำเฉย ๆ ...(หัวเราะ)...

[เถรี]

ถาม : นอกจากไม่ติดในรส ยังมีอะไรอีกในอาหาเรปฏิกูลสัญญา ?
ตอบ : นอกจากตรงจุดนี้แล้ว ส่วนที่สำคัญที่สุดก็ตรงสมาธิ ยิ่งสมาธิสูงเท่าไร ตัวระงับยับยั้งจะมีมากเท่านั้น สามารถห้ามปากห้ามลิ้นตัวเองได้ ไม่ไปแสวงหาเพิ่มเติม แต่ถ้ากำลังสมาธิไม่พอ ก็จะยอมแพ้ใจตัวเอง วิ่งไปหาสิ่งที่ตัวเองชอบเข้ามา

ดังนั้น..อันดับแรก พิจารณาเห็นว่าอาหารมีพื้นฐานเป็นของสกปรก สักแต่ว่าอาศัยกินเข้าไปเพื่อรักษาร่างกายนี้ไว้ปฏิบัติธรรมเท่านั้น ถ้าในส่วนอื่นก็อย่างที่บอก ใช้ยาแก้ปวดหัวไปรักษาโรคปวดท้องก็ไม่เป็นไรหรอก ขอให้มีเถอะ

[เถรี]

ถาม : ท่องพุทโธแล้วยังฟุ้งค่ะ
ตอบ : รู้ตัวเมื่อไรให้ดึงความรู้สึกทั้งหมดกลับมาอยู่ที่ลมหายใจ ถ้ารู้ตัวเมื่อไรให้ดึงกลับมา แรก ๆ เหมือนอย่างกับม้าหรือลิงที่อยู่ในป่า เขาไม่ชอบให้กักขังก็จะดิ้นไปทางนั้นทางนี้ ก็คือคิดนั่นคิดนี่ฟุ้งซ่านไปเรื่อย เราต้องดึงมาผูกไว้กับหลัก ก็คือลมหายใจเข้าออกให้ได้ รู้ตัวว่าเตลิดเมื่อไรก็รั้งกลับมา อยู่ตัวว่าเตลิดเมื่อไรก็รั้งกลับมา

หรือถ้าตั้งใจสู้จริง ๆ ดูว่าจะคิดได้สักเท่าไร ก็ตามดูไปเรื่อย ๆ รับรองว่าคิดได้ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงหรอก เรามักจะคิดว่าถ้าเป็นอย่างนี้นะ จาก ๑ ไป ๒ ไป ๓ เรื่อย ๆ จนจบแล้วก็จะกลับมาเริ่มต้นใหม่ ถ้าเป็นอย่างนี้นะ ๑-๒-๓ ใหม่ เราจะเห็นว่าจริง ๆ เราคิดไม่นาน แต่จะคิดวนไปวนมา ฉะนั้น..ถึงเวลาเรารู้ตัวก็ดึงกลับมา บางทีปล่อยให้คิดไปสักรอบสองรอบก็ได้ พอเหนื่อยแล้วดึงกลับมาภาวนา เขาก็ยอมเราหน่อย พยายามซ้อมบ่อย ๆ จ้ะ

การปฏิบัติแรก ๆ จะลำบากนิดหนึ่ง แต่ถ้าเราเคยชินแล้ว อารมณ์ใจทรงตัวแล้ว ภาวนาเมื่อไรอารมณ์ใจทรงตัว เราก็ไม่ต้องไปฟุ้งซ่านอีก

ถาม : มักจะยอมก่อนค่ะ
ตอบ : ถ้ายอมก่อนนี่มักจะยอมไปเรื่อย ๆ ฉะนั้น..ต้องพยายามดึงกลับมา

ถาม : เราต้องสู้กันตลอด จนกว่าจะยอมเราหรือคะ ?
ตอบ : จนกว่าจะยอมเรา พอเรามีความคล่องตัว มีกำลังเหนือกว่า เราก็กดคอไว้เลย กำลังเหนือกว่าเราก็จับลิงมัดเลย แต่ถ้ากำลังยังสู้ลิงไม่ได้ ลิงก็จะเตลิดไปเรื่อย ๆ ตอนแรก ๆ ต้องพยายามนิดหนึ่งจ้ะ ใครภาวนาก็เป็นแบบนี้ทุกคน เราไม่ได้เป็นแค่คนเดียว

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวกับเด็กว่า "เป็นอย่างไรจ๊ะตัวเล็ก ? ถึงเวลานั่งกรรมฐานเลยลูก หลวงตายืนยันว่าใครนั่งกรรมฐานเรียนเก่งทุกคน"

เมื่ออาทิตย์ก่อนวันขึ้น ๑๔ ค่ำ ไปบิณฑบาตที่โรงเรียนแล้วก็เทศน์ให้ฟังวันวิสาขบูชา ก็ยืนยันกับเด็กเขาไปว่า ทานเราได้ทำแล้วตอนใส่บาตร เมื่อครู่นี้เราก็ได้สมาทานศีล เหลืออย่างเดียวคือภาวนา คราวนี้การภาวนาถ้าใครทำเป็นจะเรียนเก่งทุกคน แล้วก็ยกตัวอย่างให้เขาฟัง

เรื่องของเด็ก ๆ ถ้าไปพูดไม่ถูกจังหวะเขาก็คุยแข่งกับเรา แต่ถ้าพูดในสิ่งที่เขาอยากฟังเขาก็จะตั้งใจฟัง เด็กทุกคนอยากเรียนเก่งทั้งนั้นแหละ ในเมื่อมีวิธีทำให้เรียนเก่งก็สบาย บอกเขาว่าสมัยก่อนหลวงตาเองก็ไม่ได้เรียนเก่งหรอก แต่พอภาวนาแล้วเรียนเก่งขึ้นเรื่อย ๆ "

[เถรี]

ถาม : ภาวนาแล้วตัวจะลอยค่ะ
ตอบ : คราวหน้าอย่าแค่จะลอย ให้ลอยจริง ๆ ดู ปล่อยลอยเลย ไม่ไปไหนหรอก ถึงเวลาก่อนภาวนาปิดหน้าต่างไว้ พอลอยแล้วดูว่าไปไหน ก็จะวน ๆ อยู่รอบห้องนั้นแหละ พอเรากลัวก็จะกลับที่เดิมพอดีเลย ถึงเวลาเราก็ทำใหม่ ซ้อมให้คล่อง ต่อไปเวลาไปไหนไม่ต้องเสียค่ารถ เราใช้ลอยไปแทน

นี่ไม่ใช่พูดเล่นนะ บอกเรื่องจริงเลย เพราะว่าอาตมาเองเคยทำมาก่อน ภาวนาแล้วลอยดีนักแล เพียงแต่ตอนอาตมาภาวนาดันไปเปิดพัดลมเพดานไว้ ลอยขึ้นไปห่างพัดลมนิดเดียว เกือบตายมาแล้ว..!

[เถรี]

ถาม : ไปเอากุมารทองมา แล้วเขาตามไปไหนมาไหน ?
ตอบ : ให้ตั้งใจถามเขาว่า เขามาเพื่ออะไร

ถาม : ได้มาปีกว่าแล้วค่ะ ต้องทำอะไรบ้างคะ ?
ตอบ : ไม่ต้องทำอะไรจ้ะ ทำบุญอะไรก็อุทิศให้เขาก็แล้วกัน บอกว่ากุศลทั้งหมดที่เราสร้างมาตั้งแต่ต้นจนบัดนี้ ขอให้เธอโมทนา เราจะได้รับประโยชน์ความสุขเท่าใด ขอให้เธอได้รับด้วย เสร็จสรรพเรียบร้อยจะให้เขาช่วยเรื่องอะไรก็บอกเขาไป ให้เขาช่วยดูแลรักษาเรื่องความปลอดภัยของเราทุกครั้งที่เดินทางอยู่ในบ้านนอกบ้านก็ว่าไป หรือจะให้เขาช่วยในเรื่องอื่น ๆ เช่น ขอให้มีความคล่องตัวในด้านหน้าที่การงานก็ว่าไป

ถาม : ต้องอุทิศส่วนกุศลไหมคะ ?
ตอบ : อุทิศส่วนกุศลนั่นถูกเลย ถ้ากำลังบุญเราสูงแค่ไหนเขาไปแค่นั้นเลย แต่คราวนี้ท่านทั้งหลายเหล่านี้ส่วนใหญ่จะกตัญญู รู้ว่าได้อะไรไปจากเรา ถึงเวลาก็พยายามตอบแทน ดังนั้น..ถ้าเราขอไม่เกินวิสัย ท่านก็สงเคราะห์ให้ แต่เราไม่ขอท่านก็สบาย นอนตีพุงรออยู่ข้างบนว่าเมื่อไรจะขอสักที

ถาม : ทุกวันนี้เหมือนกับเป็นการขังเขาหรือเปล่า ?
ตอบ : ไม่ใช่จ้ะ...ถ้าเราอุทิศส่วนกุศลให้เขาอย่างนั้นเขาไปได้เลย

[เถรี]

ถาม : เทวดาจะมีเทพธิดา นางฟ้าเป็นบริวาร เขาทำกรรมอะไรไปเกิดในลักษณะเป็นบริวาร ?
ตอบ : พวกนั้นสร้างบุญมาน้อย ในเมื่อทำบุญแค่เล็ก ๆ น้อย ๆ โดยเฉพาะไม่เคยสร้างบุญในเรื่องของวิหารทาน จึงไม่มีวิมานของตัวเองอยู่ ต้องอาศัยคนอื่นเขา เพราะฉะนั้น..ใครที่มีกำลังบุญใหญ่กว่า ท่านทั้งหลายเหล่านี้ก็ไปอาศัยเขา เขาก็เลยมีกฎเกณฑ์ว่าถ้าทำบุญระดับไหนจะมีบริวารได้เท่าไร

ถาม : แล้วถ้าเจ้าของวิมานไปเกิด บริวารจะทำอย่างไรคะ ?
ตอบ : ไม่เป็นไรจ้ะ..เดี๋ยวเขาก็ไปหาที่ใหม่ของเขาเอง พวกที่ไปมีน้อยกว่าที่อยู่ไม่รู้เท่าไร ไม่ต้องกลัวจ้ะ ไม่ได้เหน็บบริวารไปด้วยหรอก ไปก็ไปคนเดียว

[เถรี]

ถาม : กุมารทองเขาอยู่ในภพภูมิอะไรครับ ?
ตอบ : ต้องดูว่าเขาเอาอะไรมา ส่วนใหญ่จะเป็นสัมภเวสี แต่ถ้าเราอุทิศส่วนกุศลให้เขา ก็จะมีสภาพเป็นเทวดา

ถาม : สัมภเวสีคือ ?
ตอบ : พวกที่ตายแล้วยังไม่หมดอายุของความเป็นมนุษย์ จะไปรับความดีความชั่วก็ไม่ได้ ต้องรออายุความเป็นมนุษย์หมดก่อน สมมุติว่าอายุความเป็นมนุษย์ ๘๐ ปี แล้วตัวเองตายตั้งแต่ ๓๐ ปี ก็ต้องร่อนเร่อยู่ ๕๐ ปี ส่วนใหญ่แล้วเป็นพวกที่ตายก่อนอายุ ที่เขาเรียกว่าตายโหง

ถาม : อย่างนี้เขาก็อยู่ชั้นจาตุมหาราช ?
ตอบ : จะอยู่ในเขตของกึ่ง ๆ จาตุมหาราช ในบริเวณนั้นจะมีที่ตั้งของตำหนักพญายมอยู่ด้วย เขาไปไหนไม่ได้ก็วนเวียนไปเรื่อย

ถาม : ไม่ใช่เปรตหรือครับ ?
ตอบ : ไม่ใช่..เปรตนี่รับโทษไปเลย อสุรกายรับโทษไปเลย แต่สัมภเวสียังเร่ร่อนอยู่ รอเวลาหมดอายุขัยความเป็นคน เขาถึงจะไปรับโทษหรือรับความดีได้ ดังนั้น..ถ้าเราอุทิศส่วนกุศลไปเท่าไร พวกนี้จะได้รับทั้งหมด แล้วถ้าเขาได้รับ เขาจะมีสภาพเหมือนเทวดา ต่อให้ร่อนเร่อย่างไรก็มีความสุข

[เถรี]

ถาม : กุมารทองมีที่เป็นเทวดาไหมครับ ?
ตอบ : มี..ของหลวงพ่อเต๋ วัดสามง่ามที่นครปฐม คนเขาถามหลวงพ่อว่าวิชาพวกนี้ต้องเอาผีมาไม่ใช่หรือ ? หลวงพ่อท่านบอกว่า "ข้าเสกจนเป็นเทวดาหมดแล้ว" แสดงว่าอุทิศส่วนกุศลให้เขาจนเป็นเทวดาไปหมด

[เถรี]

ถาม : มีดตัดหวายนิมิต มีอานุภาพอะไรบ้าง ?
ตอบ : เอาไว้ขู่ขโมยได้จ้ะ เพราะอันใหญ่ดี..! ต้องดูว่าเขาเข้าพิธีพุทธาภิเษกมาหรือเปล่า ถ้าไม่ได้เข้าพิธีก็เท่านั้นแหละ ก็เป็นมีดอันหนึ่ง ถ้าเข้าพิธีพุทธาภิเษกมาก็ใช้แบบเดียวกับมีดหมอ

[เถรี]

ถาม : กุมารทองปฏิสนธิแบบไหนครับ ?
ตอบ : การปฏิสนธิของกุมารทองเป็นแบบโอปปาติกะ คือผุดขึ้นก็เป็นตัวตนเลย

ถาม : อย่างนี้เรียกว่าเปลี่ยนภพภูมิหรือครับ ?
ตอบ : เปลี่ยนแล้ว..เพียงแต่อยู่ในสภาพของจิตที่ยังไม่ได้ไปในภพภูมิเฉพาะของตน ต้องเร่ร่อนไปเรื่อย ๆ จนกว่าหมดอายุขัยความเป็นมนุษย์ ถึงจะไปภพภูมิเฉพาะตามบุญตามบาปที่ตัวเองทำมา

ถาม : ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาต้องอยู่แบบนี้อีกนานแค่ไหน ?
ตอบ : ถ้าไม่ใช่ญาติที่เนื่องกันมาหรือไม่ใช่คนที่ตั้งใจอุทิศส่วนกุศลเฉพาะแก่เขาทั้งหลายเหล่านี้ เขามีกติกาว่าห้ามไปรบกวน อย่างน้อย ๆ ก็ต้องเคยเป็นญาติกันมาเขาถึงมาได้

ถาม : พอเราทำความดี เขาก็แห่กันมาขอ ?
ตอบ : เราทำความดีก็สว่าง เขาเองเหมือนกับคนที่อยู่ในที่มืด แสงสว่างตรงไหนมาก เห็นชัด เขาก็ลุยไปตรงนั้นแหละ ถ้าตรงนั้นจุดตะเกียงเจ้าพายุ ส่วนเราจุดเทียน เขาก็วิ่งไปหาตะเกียงเจ้าพายุกันหมด

[เถรี]

ถาม : เทวปุตตมารถือว่าเป็นผีไหมครับ ?
ตอบ : ถ้าเป็นผี ก็เป็นเรื่องที่น่าหนักใจมาก เพราะว่าตั้งแต่สัมภเวสีจนถึงพระบนนิพพาน พวกเราก็เหมาว่าเป็นผีหมด แต่ถ้าเป็นมารแท้ ๆ เลยเขาจะอยู่สวรรค์ที่ ๖ คือปรนิมมิตวสวัสตี จะมีเขตของเขาต่างหาก คนละครึ่งกับเทวดา

จะว่าไปแล้วในระดับความดีของเขาสูงกว่าเทวดาแต่ยังเป็นพรหมไม่ได้ ในบาลีเอ่ยถึงว่า เทเวนะ วา มาเรนะ วา พรัหมุนา วา เขาไล่ไปจากเป็นเทวดา เป็นมาร เป็นพรหม ฟัง ๆ ดูแล้วเขาอยู่ในระดับที่สูงกว่าด้วยซ้ำไป

ถาม : แล้วตอนที่เชิญพระโพธิสัตว์จากดุสิตลงมา มารก็ไปเชิญด้วย ?
ตอบ : ถ้าพร้อมใจกันทุกคนก็ไปเชิญ

ถาม : แล้วทำไมตอนหลังจึงมาคอยทำร้ายครับ ?
ตอบ : ไม่ใช่ทำร้าย พวกเราเข้าใจผิด นั่นเป็นข้อสอบ ครูออกข้อสอบ อยู่ที่ลูกศิษย์จะทำได้ไหม แล้วครูท่านนี้ค่อนข้างโหดหน่อย ข้อสอบหนักมากเลย

ถาม : แล้วอย่างนี้ไม่ถือว่าเป็นกรรมหรือครับ ?
ตอบ : เป็นการทดสอบจ้ะ ครูออกข้อสอบให้ลูกศิษย์ แล้วลูกศิษย์ทำไม่ได้ครูมีโทษไหมเล่า ? ครูไม่มีโทษหรอก มีแต่นักเรียนนั้นแหละจะโทษครู

[เถรี]

ถาม : เราไม่ใช่ญาติเขา แต่เขาก็มากวน ขอกุศลจากเรา ?
ตอบ : ยกเว้นอย่างสายเรา "เป็นญาติก็ดี มิใช่ญาติก็ดี" เราให้เป็นประจำ เขาก็วิ่งใส่เหมือนกัน ถ้าไม่อยากให้เขากวนก็ตัดคำนี้ออก แต่ก็โหดไปหน่อย

ถาม : บางท่านรับกุศลได้ แต่บางท่านก็รับกุศลไม่ได้ ?
ตอบ : อย่างทั่วไปที่ทำกรรมไม่มาก มีโอกาสโมทนาบุญได้ แต่ถ้าเป็นท่านที่ทำกรรมมาหนัก อาจจะประเภทฆ่าสัตว์ใหญ่ทุกวัน อย่างเช่น อยู่โรงฆ่าสัตว์ ฆ่าวัวฆ่าควายตลอด ก็โมทนาบุญได้ยาก

มีฝรั่งอยู่คนหนึ่งนอกจากเลิกฆ่าสัตว์แล้วยังกินมังสวิรัติด้วย เขาบอกว่าเขาอยู่โรงฆ่าสัตว์ มีหน้าที่เอาปืนไฟฟ้ายิงหัววัวควาย วัวควายทุกตัวก็มักจะดิ้นรนหนี ต้องให้คนต้อนเข้าซองมาตรงเขา แต่เขาบอกว่าวันนั้นสะเทือนใจจริง ๆ วัวตัวนั้นเดินตรงดิ่งเข้ามาเองเลย แต่มายืนมองหน้าเขาแล้วน้ำตาไหล เหมือนกับว่ายอมตายแต่โดยดี เขาสะเทือนใจมาก เลยเลิกอาชีพนั้น เลิกอาชีพนั้นไม่พอ ยังกินมังสวิรัติด้วย

[เถรี]

ถาม : ทำไมคนฮินดูถึงกินมังสวิรัติคะ ?
ตอบ : เขาถือว่าเป็นการไม่เบียดเบียน ส่วนใหญ่แล้วมาในสายของศาสนาเชนที่เขาเป็นนักบวชแก้ผ้า พวกนั้นจริง ๆ เป็นต้นตำรับศีล ๕ มาก่อน แต่เป็นศีล ๕ ที่เคร่งครัดมาก อย่างเช่นต้องมีผ้าปิดจมูกเพราะกลัวหายใจเอาจุลชีวะเข้าไปแล้วทำให้เขาตาย

เวลาเดินทางต้องมีลูกศิษย์กวาดนำหน้าไป เพราะกลัวจะเหยียบสัตว์เล็ก ๆ ตาย เขาก็เลยพลอยไม่กินเนื้อสัตว์อื่นไปด้วย ไปกินมังสวิรัติแทน แล้วคราวนี้ความเชื่อนี้ฝังรากลึกมานาน ก็เลยทำให้ชาวฮินดูทั้งหมดกินมังสวิรัติเป็นปกติ

ถาม : เวลากินอาหารเข้าไป เราก็กินชีวะไปนี่ครับ ?
ตอบ : ก็ต้องถามเขาดู ขนาดน้ำเขาต้องกรอง ๗ ครั้ง ความจริงเขาถือเคร่งครัดดี แต่กลายเป็นสีลัพพัตตุปาทาน คือยึดมั่นในศีลของตัวเองมากเกินไป ในเมื่อยึดมั่นมากก็เลยหลุดพ้นไม่ได้

ศาสนาของเขามาก่อนศาสนาพุทธ ประวัติแทบทุกอย่างของเขาคล้าย ๆ พระพุทธเจ้า ศาสดาคือมหาวีระหรือเขาเรียกนิครนถนาฏบุตร เป็นกษัตริย์แล้วก็สละราชสมบัติออกบวชเหมือนกัน บรรลุธรรมเหมือนกัน แล้วมีมหาปุริสลักษณะเหมือนกัน คราวนี้เวลาเราไปอินเดีย เวลาจะไปไหว้พระต้องดูดี ๆ ก่อน ถ้าเห็นอวัยวะเพศอยู่นั่นคือรูปของมหาวีระ แต่หน้าตาเหมือนพระพุทธรูปเลย เอาให้ดี ๆ นะ ไปที่นั่นเราอาจจะเปลี่ยนศาสนาโดยไม่ตั้งใจ