สนุกสนานวุ่นวายในเนปาล ตอนที่ ๒

[สุธรรม]

ประตูห้องพักที่ทั้งแคบทั้งเตี้ย

ทางเดินก็เพดานเตี้ยมาก พนักงานต้อนรับสาวก็ตัวเล็ก อาตมาไม่ทันได้ดูหน้าแข้งเธอว่าเป็นพวก Hobbit หรือเปล่า ? พวกเราวางกระเป๋าและข้าวของกันแล้ว ก็เดินดูการตกแต่งตามมุมต่าง ๆ ที่จัดไว้ได้น่ารักมาก โดยเฉพาะมุมอ่านหนังสือที่เป็นศาลาไม้เล็ก ๆ ทุกคนเห็นเป็นต้องชื่นชม ปล่อยให้นายราเมศวร์เจรจาต้าอ้วยกับพนักงานสาวไปตามสบาย...

น้องเก๋ที่ไปจ่ายรางวัลแก่พลขับเดินตามเข้ามาท้ายสุด พอดีมัคคุเทศก์ถามว่ามีใครอยู่ห้องเดี่ยวบ้าง ? คุณเธอจึงชี้แจงว่ามีอาตมากับยายจี๋ ส่วนห้องคู่คือแม่ป๋อมกับลูกปุ๊ก ห้องสามคนคือป้ามอย น้องเก๋และน้องเล็ก ซึ่งจะนอนกันในลักษณะนี้ไปทุกวัน...

พนักงานชายช่วยยกกระเป๋าของอาตมากับยายจี๋ขึ้นชั้นบนไปก่อน ห้องพักของอาตมาเกือบจะตรงกับบันไดชั้นสอง เมื่อเดินเข้าประตูเตี้ย ๆ ที่เป็นไม้ขัดดาลเข้าไป เป็นพื้นที่ว่างประมาณ ๑.๕ X ๒ ตารางเมตร พื้นเป็นกระเบื้องดินเผาสีแดง หน้าตาเหมือนกระเบื้องว่าวมุงหลังคาบ้านเรา ตรงหน้าเป็นห้องน้ำ ข้างประตูห้องน้ำเป็นตู้ไม้ข้างละใบ...

[สุธรรม]

Single room not single bed. Ha..Ha..!

ทางขวามือเป็นผนัง แขวนพวงพริกไว้ตรงกลาง ๑ พวง กับรวงข้าวไว้ซ้ายขวาข้างละพวง ข้างล่างติดพื้นเป็นตู้ไม้สูงสัก ๑ ศอก กว้างประมาณศอกครึ่ง ยาวราว ๓ ศอก มีลิ้นชักเรียงตามยาวอยู่ ๓ อัน ดูแล้วน่าจะเอาไว้นั่งเล่นแทนตั่งได้ ข้างตู้เป็นรองเท้าสำหรับใส่เดินในบ้าน ๒ คู่ ซ้ายมือเป็นประตูห้องนอน อาตมาถอดรองเท้าแล้วเดินเข้าห้องไปก็ค่อนข้างงง เพราะในห้องมีเตียงแบกับพื้นสองเตียง แต่พนักงานยกกระเป๋ายืนยันว่า "Single Room" ยายจี๋ตะโกนมาว่า "ของยายก็มีสองเตียงเหมือนกันค่ะ" เออ..ดีเว้ย..เบื่อเตียงโน้นก็กลิ้งมานอนเตียงนี้ได้...

ขนาดรวมของทั้งห้องกว้างประมาณ ๒ เมตร ยาวประมาณ ๘ เมตร มีเพดานเป็นคานไม้ถากหยาบ ๆ เตี้ยเกือบติดหัว ในห้องปูเสื่อเชือกถักเต็มพื้น ที่หัวเตียงซึ่งเป็นแท่นไม้สูงประมาณ ๑ ศอก กว้างก็ประมาณ ๑ ศอก ยาวเต็มความกว้างของห้อง มีโคมไฟหลอดดวงเทียน ๑ หลอด ที่อุดหู ๒ ชุด แสดงว่าต้องหนวกหูมาก เหนือเตียงทั้งคู่มีมุ้งให้ด้วย แปลว่ามียุงแน่ ๆ...

ผนังด้านหัวเตียงประดับ "ปุณฑริกา" หรือดอกบัวซึ่งทำจากทองเหลือง ชาวฮินดูถือว่าเป็นดอกไม้ศักดิ์สิทธิ์ เพราะพระนารายณ์ถือไว้ในพระหัตถ์ ผนังด้านซ้ายเจาะช่องลักษณะเหมือนโดม ด้านละ ๒ ช่อง ด้านขวามีกงล้อมนต์ตั้งไว้ ๑ ช่อง โอ่งดินเผาลายมังกร ๑ ช่อง ข้างหัวเตียงเป็นประตูขัดดาล ๑ บาน น่าจะเปิดออกไปยังระเบียงได้...

[สุธรรม]

ข้าวของที่ประดับในห้อง

ช่องผนังด้านซ้ายเป็นพระสถูป ๑ ช่อง โอ่งดินเผาที่มีฝาเป็นทองเหลืองมีหลอดยาว ๑ ช่อง ปลายเตียงด้านนี้มีหน้าต่าง ๒ บาน กรอบหน้าต่างด้านบนทำเป็นชั้นลดเหมือนบันไดกลับหัว หน้าต่างแต่ละบานเป็นกระจก ๓ ช่อง มีมือจับเป็นปุ่มทองเหลืองกลม ๆ กลอนก็เป็นทองเหลืองเช่นกัน...

ม่านหน้าต่างเป็นผ้าลายไข่มุก ซึ่งมีสีน้ำเงินและแดงเข้มเป็นหลัก บนกรอบหน้าต่างท้ายเตียงวางขวดไม้มีฝาปิดไว้ ๑ ใบ ด้านท้ายห้องมีหน้าต่างหนึ่งบาน บนกรอบหน้าต่างเป็นพระสถูปทองเหลือง มีรูปหล่อทองเหลืองเล็ก ๆ ถือแตรเขาสัตว์วางขนาบข้างอยู่ ๑ คู่...

มุมขวามือของประตูทางเข้า เป็นโต๊ะญี่ปุ่นทำจากไม้ ๑ ตัว วางไว้หน้าเบาะ ที่มีหมอนอิง ๒ ใบ และหมอนกลมคล้ายหมอนข้างยาวประมาณ ๑ ศอก วางขนาบหัวท้ายจนดูเหมือนเป็นโซฟาแบกับดิน ทั้งผ้าปูโต๊ะ หมอนอิง หมอนข้างและเบาะรองนั่ง เป็นผ้าสีเดียวกับหน้าต่าง...

[สุธรรม]

มุมหนึ่งภายในห้องพัก

บนโต๊ะญี่ปุ่นมีแจกันใบเล็กปักดอกไม้ ๑ ช่อพร้อมใบปาล์มขนาดเล็ก มีกระถางดินเผาปักเทียนไว้ ๑ ต้นพร้อมไม้ขีด ๑ กล่อง คงเอาไว้ใช้ตอนไฟดับหรืออยากได้บรรยากาศโบราณ น้ำดื่มขนาด ๑ ลิตร ๒ ขวด แก้วน้ำ ๒ ใบพร้อมช้อนส้อม ๑ คู่อยู่ในจานกับกระดาษซับที่พับไว้ ๓ แผ่นใหญ่ ตะกร้าสานจากหวายหน้าตาคล้ายจานเปล ใส่แอปเปิล ๒ ลูก กล้วยน้ำเนปาล ๒ ลูก กับมะม่วงสุกเหี่ยว ๆ อีก ๑ ลูก ส่งกลิ่นหอมทีเดียว...

มุมห้องข้างหน้าโต๊ะญี่ปุ่น มีพัดลม ๑ ตัวตั้งเอาไว้บนตู้ไม้ที่กว้างยาวสูงประมาณ ๑ ศอก มีลิ้นชักอันเดียว วางน้ำหอมปรับอากาศแบบเสียบปลั๊กไฟฟ้าไว้ ๑ ขวด ทั่วห้องมีหลอดแบบประหยัดไฟติดอยู่ตามมุมต่าง ๆ รวม ๔ หลอด มีปลั๊กไฟซึ่งเสียบปลั๊กแบบยูนิเวอร์แซลไว้ ๒ จุด ถ้าไฟไม่ดับก็ถือว่าใช้ได้เลยทีเดียว...

พนักงานต้อนรับสาวช่วยแนะนำว่า ถ้าเสียงดังสามารถใช้ที่อุดหูได้ เขาเดินตรวจดูความเรียบร้อยรอบหนึ่ง แล้วออกไปดูห้องของคนอื่น ๆ ที่พนักงานชายกำลังยกกระเป๋าขึ้นมาให้ แม่ป๋อมกับลูกปุ๊กอยู่ห้องมุมบันได ซึ่งถือว่าใกล้ห้องของอาตมาที่สุด ห้องตรงข้ามกับของอาตมาเป็นห้องป้ามอย น้องเก๋ น้องเล็ก ส่วนยายจี๋ต้องขึ้นบันไดชัน ๆ แคบ ๆ ไปอีกชั้นหนึ่ง...

[สุธรรม]

นั่งส้วมแล้วถึงเห็นว่าคนข้างนอกมองเข้ามาได้อย่างสบาย..!

อาตมาปลดจีวรไว้บนเตียง เปิดกระเป๋าเอาชุดเครื่องมืออาบน้ำออกมา ลูกปุ๊กโผล่หน้ามาถามว่าจะเอายาทาแก้คันหรือไม่ ? เพราะอาตมาแก่แล้วน้ำมันเคลือบผิวหมด คันจนเกาเป็นลิงมาหลายวันแล้ว หมอจ่ายยาให้กระปุกเบ้อเริ่ม ฝากอยู่ในกระเป๋าของคุณลูก อือม์..แปลกดีที่อาตมาไม่คันอีกเลยจึงปฏิเสธไป ลูกเขาบอกว่าอาหารเช้าจะพร้อมตอนแปดโมง รถมารับตอนเก้าโมง ถ้าเราจะออกไปข้างนอกก่อนเวลาอาหาร ให้แจ้งกับพนักงานต้อนรับก่อน...

เสียงแม่ป๋อมบ่นแทรกเข้ามาประมาณว่า ใครหลอกว่าเนปาลน้ำไม่ไหลไฟก็ดับบ่อย นี่น้ำไหลไฟสว่าง แถมมีสบู่กับผ้าเช็ดตัวให้ครบครัน อาตมาเลยโยนชุดเครื่องมืออาบน้ำลงกระเป๋าไปตามเดิม เข้าห้องน้ำไปพบว่าเป็นโถชักโครก มีอ่างล้างหน้าเป็นทองเหลือง แต่ช่วงพื้นที่เปียกสำหรับอาบน้ำทั้งเตี้ยทั้งแคบ ถ้าเป็นฝรั่งตัวใหญ่ต้องมีปัญหาแน่ ๆ...

ข้างในมีสบู่วางไว้ก้อนเดียว ไม่เห็นมีผ้าเช็ดตัว อาตมาจึงต้องออกมาเอาผ้าเช็ดตัวในกระเป๋าใหม่ กลับเข้าไปนั่งชักโครกแล้วถึงเห็นว่า คนข้างนอกสามารถมองผ่านหน้าต่างกระจกเข้ามาได้สบาย จึงรูดม่านปิด แล้วทำการ "ปล่อยของที่ระลึก" ทั้งหนักทั้งเบาไว้ให้เป็นเครื่องระลึกถึง...

[สุธรรม]

ช่องอาบน้ำที่ทั้งเตี้ยทั้งแคบเช่นกัน

เสร็จแล้วเข้าไปใน "ช่อง" อาบน้ำ ลองเปิดก๊อกน้ำดู ปรากฏว่าที่ติดตั้งก๊อกไว้ทั้งน้ำร้อนน้ำเย็นนั้น ดูท่าจะเป็นน้ำเย็นล้วน ๆ แต่น้ำแรงใช้ได้ แถมยังเย็นเจี๊ยบชื่นใจอีกด้วย สรงน้ำแต่งตัวแล้ว ก็เอาที่ชาร์จแบตเตอรี่กล้องถ่ายรูปมาเสียบกับปลั๊กยูนิเวอร์แซล รีบชาร์จแบตเตอรี่ก้อนที่ใช้วันนี้ก่อน จากนั้นเปิดโน้ตบุ๊กทำการคัดลอกรูปออกจากแผ่นความจำไปใส่ไว้ในโน้ตบุ๊กแทน แล้วลบรูปในแผ่นความจำของกล้องไปเลย...

นั่งพิมพ์เนื้อหาการท่องเที่ยวช่วงท้ายของวันนี้ ขนาดตัดตอนตั้งแต่ออกจากพระสถูปโพธานารถแล้ว ยังว่าไปจนสี่ทุ่มครึ่งตามเวลาเมืองไทยจึงเสร็จเรียบร้อย ปิดโน้ตบุ๊กแล้วดับไฟทั้งหมด นอนลงบนเตียงที่ฟูกไม่หนา ซ้ำยังค่อนข้างแข็งอีกด้วย ลากผ้าห่มหนักอึ้งมาคลุมตัว แผ่เมตตาสู่สรรพสัตว์ทั้งหลาย น้อมจิตกราบขอบพระคุณ "ท่านพ่อ" ท่านนาคะเทวราช ท่านนภิสราเทวีและเจ้าที่เจ้าทางทุกท่าน จากนั้นยกจิตขึ้นไปกราบพระบนพระนิพพาน...