เก็บตกจากบ้านเติมบุญ ต้นเดือนกุมภาพันธ์ ๒๕๖๐

[เถรี]

ถาม : ในการฝึกมโนมยิทธิเต็มกำลังของทางวัดท่าซุงนั้น ในขณะที่ฝึกพระอาจารย์จะนำคทามาแตะที่ศีรษะของผู้ฝึก เพื่อช่วยผู้ฝึกให้มีกำลังใจมากขึ้น จึงขอกราบเรียนถามว่าจะมีวัตถุมงคลใดบ้าง ที่มีอานุภาพช่วยในการฝึกเช่นเดียวกันกับคทานั้นบ้างครับ ?
ตอบ : ถ้าจะเอาช่วยในการฝึกนั้นยังไม่มี แต่ถ้าจะเอาช่วยในการเรียนนั้นมีอยู่ ลองไปเสิร์ชคำว่า "พระนักธรรม" ดู น่าจะมีบอกเอาไว้บ้าง

[เถรี]

ถาม : กรรมใดที่ทำให้เกิดโรคหัวใจเต้นผิดจังหวะครับ และสามารถแก้กรรมนั้น ๆ ได้อย่างไรครับ ?
ตอบ : อย่าไปอยู่ใกล้ผู้หญิงสวย ๆ...!

[เถรี]

ถาม : พระกริ่งพิชัยสงครามทั้งรุ่น ๑ และ รุ่น ๒ มีอุดกริ่งอักษรขอมตัว "นะ" บ้างหรือไม่ครับ ?
ตอบ : มีอยู่แค่ ๒๗ องค์ แต่เป็นสีเงินล้วน ๆ ถ้าพิจารณาให้ดีจะเห็นว่าเล็กกว่านิดหนึ่ง เนื่องจากว่าทางด้านช่างเอาไปซ่อมแซมแล้วทำพระกริ่งคอหัก ก็เลยทำการหล่อขึ้นมาใหม่โดยใช้องค์เก่าเป็นต้นแบบ ทำให้มีองค์เล็กกว่า ถ้าใครได้ไปก็ถือว่าเฮงมาก

แต่พระกริ่งพิชัยสงครามปลอมในตลาดตั้งแต่เพิ่งจะออก มีทั้งชุบและไม่ชุบ ส่วนใหญ่จะใส่กล่องเป็นของวัดบวรนิเวศวิหาร เพราะฉะนั้น...ใครได้ชุดนั้นไปก็เอาไปเข้าพิธีใหม่ก็แล้วกัน

[เถรี]

หลายคนตั้งคำถามจะอวดตัวเองซึ่งอาตมาก็ห้ามไม่ได้เสียด้วย ทั้ง ๆ ที่เคยบอกไปแล้ว อีกประการหนึ่งก็คือ ฟุ้งซ่านเกินเหตุ พระพุทธเจ้าทรงให้อยู่กับปัจจุบัน เรื่องทุกเรื่องก็จะจบ แต่มักจะฟุ้งล่วงหน้าไปมาก แต่ละอย่างที่ถามแทนที่จะเป็นประโยชน์ในการปฏิบัติของตนเอง ก็กลายเป็นถามเพื่อรู้เฉย ๆ ซ้ำยังรู้แล้วเอาไปคุยอวดคนอื่น ยิ่งทำให้ฟุ้งซ่านหนักเข้าไปอีก

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "จากเดือนที่แล้วมาจนถึงเดือนนี้ อาตมาสอบถามผู้คนที่เดินทางมาถวายสังฆทานและเจริญพระกรรมฐานที่บ้านเติมบุญ เกินร้อยละ ๙๕ บอกว่าสะดวกขึ้น วันก่อนพระอาจารย์ท่านหนึ่งโผล่หน้ามา เรียนถามท่านว่าเดินทางสะดวกขึ้นไหม ? "สะดวกขึ้นครับ" วัดท่านอยู่ฝั่งตรงข้ามนี้เอง วัดบางรักใหญ่ แปลว่าอาตมาคิดถูกที่ย้ายมาตรงนี้ เพราะว่าเกินร้อยละ ๙๕ ใกล้ขึ้น สะดวกขึ้น

แม้กระทั่งคนที่มาไกล ๆ อย่างคณะของ คุณวีรวิทย์ เหล่าวงค์ไทย จากลพบุรี ก็บอกว่ามาสะดวกขึ้น แต่ทางด้านที่มาจากตะวันออก คือ ชลบุรี ระยอง สมุทรปราการ เท่ากับเดินทางข้ามกรุงเทพฯ กันเลย ถือว่าเป็นการพิสูจน์บารมี ดูว่าถ้ากำลังใจเข้มแข็งเพียงพอก็ยังคงมาเป็นปกติ บางท่านท้อถอยไปเสียก่อน ก็ถือว่าบารมียังไม่พอ เป็นสิ่งที่พิสูจน์ได้ในระยะใกล้ ๆ"

[เถรี]

ถาม : หนูไปนั่งสมาธิ พอกายในออกไปข้างนอกแล้วหาจิตตัวเองไม่เจอ แล้วจะรวมอย่างไร ?
ตอบ : ให้ตั้งใจไว้ตั้งแต่ก่อนภาวนา

ถาม : กลับไปหนูก็ไปทบทวนการดูลมใหม่ เหมือนกับที่ผ่านมาไม่มีสติ และการหายใจผิด ก็เลยไปรื้อใหม่หมดเลย ?
ตอบ : รื้อใหม่หมด เริ่มต้นใหม่ ก็ลำบากหน่อย

ถาม : นั่งแล้ววูบเข้าไป เหมือนไปอยู่กลางบ้าน เข้าไปอยู่ข้างในโล่ง ๆ ?
ตอบ : เหมือนนั่งอยู่กลางบ้านโล่ง ๆ ตั้งใจกำหนดดูกำหนดรู้ไว้ ถ้าอะไรมากระทบเราจะรู้ว่ามาทางไหน จะได้ป้องกันได้ทัน ก็ทำถูกแล้วนี่หว่า..!

ถาม : หนูไม่เคยเป็นแบบนี้ค่ะ ?
ตอบ : เออ...ไม่เคยเป็น หัดเป็นเสียบ้าง ...(หัวเราะ)...

ถาม : นั่งไปเรื่อย ๆ เหมือนกับอยู่ได้ตลอด ไม่เจ็บไม่ปวด ไม่อยากออกไปข้างนอก ?
ตอบ : เฮ้ย ๆ..! กำหนดเวลาไว้ด้วย ไม่อยากออกข้างนอก เดี๋ยวผ่านไป ๓ วัน ๕ วัน คนอื่นจะเอาไปเผาซะก่อน

ถาม : พอนั่งไปเรื่อย ๆ ก็เห็นเยื่อใยของคนค่ะ พอเอาจิตไปจับก็หนัก เห็นว่าที่เรายังเป็นอยู่อย่างนี้ เพราะเราวิ่งไปจับมาเอง ?
ตอบ : คราวนี้ใช่เลย

ถาม : เขาก็อยู่ตรงนั้น แต่เราวิ่งไปจับมาเอง ?
ตอบ : เขาอยู่มาแบบนั้นนั่นแหละ เราดันทะลึ่งไปยุ่งกับเขาเอง วันก่อนก็บอกให้พระที่วัดทำแบบนี้ แต่พระที่วัดท่านบอกว่ายังทำไม่ได้ แค่ไม่ไปยุ่งกับกิเลสเท่านั้น ยากขนาดนั้นเลยหรือ ?

[เถรี]

ถาม : หนูไม่ได้นั่งสมาธิค่ะ หนูใช้ชีวิตประจำวัน สามารถที่จะไปกำหนดรู้ได้ไหมคะ ?
ตอบ : ได้...พอเราทำถึงตรงนั้นแล้วก็แบ่งสติ คือความรู้สึกส่วนหนึ่งหรือครึ่งหนึ่งก็ได้ เอาไปกำหนดรู้อารมณ์ภาวนาเอาไว้ อีกครึ่งหนึ่งก็ทำหน้าที่ของเราไปเรื่อย ถ้าสติไม่คลายออกจากตรงนั้น รัก โลภ โกรธ หลง ก็กินเราไม่ได้ ทั้งหมดที่เราทำก็จะเป็นแค่กิริยา ก็คือไม่เกิดกรรม เพราะจิตไม่ได้ปรุงด้วย รัก โลภ โกรธ หลง

ถาม : ถ้ามีความรู้สึกสมเพชตัวเองละคะ ?
ตอบ : ธรรมดา บางคนนั่งร้องไห้เลย "ทำไมกูโง่ขนาดนี้วะ ? ตั้งกี่ชาติแล้ว ทำไมแค่นี้ก็หาไม่เจอ"

ถาม : ไม่ใช่คำว่า สงสารค่ะ แต่เป็นสมเพชตัวเองมากเลยค่ะ ?
ตอบ : ธรรมดา

ถาม : ว่านี่เรากำลังทำอะไรอยู่ ?
ตอบ : ระวังเอาไว้...ถึงเวลาถ้าอารมณ์นี้หายไปจะสมเพชตัวเองมากกว่านี้อีก อาตมาเดินตามสาวที่กำลังช็อปปิ้ง เขาซื้อ ๑ ถุง เราก็หิ้ว ๑ ถุง พอเขาซื้อ ๒ ถุง เราก็หิ้ว ๒ ถุง พอสัก ๗-๘ ถุง หันไปดู "นี่กูกำลังทำอะไรอยู่วะ ?" เกิดคำถามนั้นขึ้นมาจริง ๆ ดันเกิดคำถามขึ้นมากลางห้าง โหย..เบื่อสุดชีวิตเลย อยากจะมุดหายไปจากตรงนั้น เดี๋ยวนั้นเลย

ผู้หญิงเขาความรู้สึกไวมาก เขาหันมาถามว่า "พี่เป็นอะไร ?" "ไม่รู้ว่าเป็นอะไร แต่ตอนนี้เบื่อหน้าเธอฉิบหา...เลย..!" เขาก็เลยบอกว่าถ้าอย่างนั้นก็กลับ นั่นลักษณะสมเพชตัวเอง ใช้คำนั้นแหละใช่แล้ว สงสัยว่าเราเองมาทำอะไร ? ทำไมเหลวไหลอย่างนี้ ? แทนที่จะไปนั่งภาวนาหาทางพ้นทุกข์ ดันมาเพลิดเพลินเจริญใจกับอะไรที่ไร้สาระมาก ลองนึกถึงสิ่งที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้ว่า เราเหมือนกำลังอยู่บนบ้านที่ไฟไหม้ ยังจะนอนสบายให้ไฟไหม้ตายคาบ้าน แทนที่จะรีบขวนขวายหาทางหนี

[เถรี]

ถาม : หนูชอบเอาแตงโมไปถวายพระ ก็เลยมีความสงสัยว่าทำไมเรามีความสุขจังเลยกับการที่เราถวายแตงโม ทีนี้ใจก็วิ่งเข้าไปหาว่า หลาย ๆ ชาติเราคงชอบแตงโม เข้าไปรู้ เข้าไปเห็นค่ะ และก็เห็นว่าตัวเองตายอย่างไร
ตอบ : โดนแตงโมทับตาย..! ...(หัวเราะ)...

ถาม : พอไปนั่งสมาธิ อยู่ตรงกลางข้างในบ้าน เห็นตัวเอง เห็นแมว เห็นควาย เห็นผู้หญิง เห็นผู้ชาย เห็นผีเปรต เราเคยเป็นมาหมดแล้ว แล้วเราจะเอาอะไร เป็นความรู้สึกที่สุดของที่สุดเลยค่ะ ?
ตอบ : ยัง..ยังไม่ถึงที่สุด ถ้าถึงที่สุดต้องเข็ด ต้องกลัว อย่างชนิดที่บอกกับตัวเองว่า อย่างไรการเกิดแบบนี้เราก็ไม่เอาอีกแล้ว

ถาม : หนูเลยมาถามหลวงพ่อ ?
ตอบ : ทำต่อไป...มาถูกทางแล้ว เราต้องเบื่อให้ได้ ถ้าไม่เบื่อเราก็จะอยากเกิดอีก ในเมื่อเราเห็นแล้วว่าการเกิดมาไร้สาระแบบนี้ มีแต่ความทุกข์ยากแบบนี้ เราก็ไปพระนิพพานดีกว่า ก็ย้อนมาหาพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ของเรา ตั้งใจว่าที่เรารักษาศีลก็เพราะความเคารพใน พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เรารักษาศีลก็เพราะเราจะไปพระนิพพาน

เราทำสมาธิเพราะเราเคารพ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เราทำสมาธิเพราะเราจะไปพระนิพพาน ตอกย้ำตัวเองให้แน่น ย้ำแล้วย้ำอีก ซ้ำแล้วซ้ำอีก จนไม่ต้องไปตอกหัวตะปู ทุกอย่างก็แน่นอยู่ในใจของเรา

ถาม : ชาตินี้หลวงพ่อต้องถีบหนูเข้าพระนิพพานนะคะ ?
ตอบ : ถ้าถีบเอ็งเข้า ก็แปลว่า ข้ายังไม่ได้เข้านะสิ...! ถ้าถีบก็ต้องอยู่ข้างหลัง...ใช่ไหม ? เรื่องอะไรจะไปทำ..!

ถาม : จะทำต่อไปเรื่อย ๆ ค่ะ ?
ตอบ : เออ...ดี...!

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "มีใครดูคลิปที่ผู้หญิงถีบเด็กหน้าลิฟต์บ้างไหม ? เด็กน่าจะอายุขวบครึ่งหรือสองขวบ เดินเตาะแตะจะเข้าลิฟต์ ผู้หญิงอีกคนเห็นวิ่งรี่มาถีบเด็กกระเด็นเลย เพราะถ้าเด็กหลุดเข้าไปในลิฟต์ เกรงว่าเด็กจะกดลิฟต์ไม่ได้ ผู้หญิงคนนั้นตัดสินใจเร็วมาก ถีบเด็กกระเด็นไปติดผนัง เด็กลุกขึ้นมาได้ไล่ตีเลย ...(หัวเราะ)... เด็กตัวขนาดนั้น รัก โลภ โกรธ หลง เต็มหัวใจจริง ๆ เดินอยู่ดี ๆ ก็โดนเขาถีบ ไม่รู้เหตุผลอะไร รู้อย่างเดียวว่าต้องเอาคืนให้ได้"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "เราต้องไม่ยินดียินร้ายกับสิ่งทั้งปวง ไม่ว่าสิ่งที่ตาเห็น หูได้ยิน จมูกได้กลิ่น ลิ้นได้รส กายสัมผัส ใจครุ่นคิดอะไรก็ตาม พอรับขึ้นมา อารมณ์ รัก โลภ โกรธ หลง โศกเศร้า เกลียดกลัว ก็เกิดขึ้น ปรุงเมื่อไรก็เจ๊งเมื่อนั้น โดนกิเลสพาไปไกลแล้วก็ยังไม่รู้ตัว"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "เมื่อวานพระครูสมุห์อานนท์ เอาลูกอมที่เข้ามาหลายพิธีแล้วมาให้เสกใหม่ ที่ชอบใจไม่ใช่อะไรหรอก เพราะลูกอมมีผงปถมัง มหาราช อิทธิเจ ตรีนิสิงเห ฯลฯ ครบถ้วนเลย

สมัยนี้พระที่จะไปเขียนผง ลบผง จนกระทั่งเพียงพอที่จะทำได้ก็ลำบาก เพราะผงอย่างที่หนึ่งเขียนเสร็จก็มาปั้นเป็นดินสอ เขียนผงอย่างที่สอง อย่างที่สองเขียนเสร็จก็ปั้นเป็นดินสอ แล้วเขียนอย่างที่สาม จะยากมาก แต่พระครูสมุห์อานนท์อาศัยว่ามีครูบาอาจารย์ดีเยอะ ขอจากองค์นั้นบ้าง จากองค์นี้บ้างเอามาทำ

อาตมาก็เลยให้ไปช่วยทำพระงบน้ำอ้อยพระเจ้า ๕ พระองค์ ด้วยผงยาจินดามณี สำหรับยาจินดามณีจะทำเมื่อไรก็ได้ แต่วัสดุหายากขึ้นเรื่อย ๆ อย่างพวกดอกคราด สมัยที่อยู่เกาะพระฤๅษีใหม่ ๆ มีเป็นตัน ๆ เลย สมัยนี้โดนยาฆ่าหญ้าตายหมด บางคนเรียกผักคราด ผักคราดหัวแหวน ดอกจะเป็นสีทองเล็ก ๆ ประมาณปลายนิ้วมือ เป็นยาชาที่เด็กบ้านนอกจะรู้จัก เวลาปวดฟันเอามาเคี้ยว ๆ อุดไว้ในรูฟันที่ผุ จะช่วยให้ไม่ปวดฟัน"

[เถรี]

ขณะที่โยมกำลังตั้งหน้าตั้งตาถ่ายรูป ตอนกำลังถวายสังฆทาน พระอาจารย์จึงกล่าวว่า "สมัยที่อาตมาเรียนวิชากับหลวงพ่อฤๅษีฯ ถามหลวงพ่อว่า "ถ้าผมเรียนพวกปืนแตกจะได้ไหมครับ ?" ท่านบอกว่า "ไม่ดี" เรียนถามว่าทำไมครับ ? ท่านว่า "ทำลายทรัพย์สินชาวบ้าน เอาแค่ยิงไม่ถูกก็พอ" "แล้วยิงไม่ออกไม่ได้หรือครับ ?" "ได้...แต่กำลังใจของพวกเอ็งเกินชาวบ้านชาวเมืองเขา ถ้าขืนทำให้ยิงไม่ออกก็เป็นโจรปล้นเขากินหมด" โดนครูบาอาจารย์จำกัดความสามารถ

ไม่ใช่อะไรหรอก....อาตมาเบื่อกล้อง ตั้งใจจะทำให้กล้องถ่ายรูปพัง ดันโดนห้ามเสียนี่..! ...(หัวเราะ)... หลวงปู่เนียม วัดน้อย ใครไปถ่ายรูปท่านก็กล้องพังหมด รูปที่ถ่ายติดท่านสองรูปนั่นท่านมรณภาพแล้ว เขาจึงจับท่านไปถ่ายได้"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "หลวงปู่พูน วัดบ้านแพน เป็นสุดยอดพระเกจิอาจารย์รูปหนึ่ง อาตมาไปพุทธาภิเษกกับท่านทีก็ได้ความรู้เพิ่มทุกที ท่านไม่ปิดบังเลย มีอะไรสอนหมด บอกหมด ท่านไม่หวงวิชา ท่านบอกว่าใครรับได้ก็รับไปเถอะ มัวแต่หวงอยู่ เดี๋ยวข้าตายแล้วก็ทำไม่ได้กัน"

[เถรี]

ถาม : ไม้กลายเป็นหินได้อย่างไรคะ ?
ตอบ : ว่ากันตามหลักวิชาใช่ไหม ? โดนโคลนทับถมอยู่ แล้วพวกคาร์บอเนตเข้าไปแทนที่เยื่อไม้ ผ่านไปนาน ๆ ก็กลายเป็นหิน

ถาม : แล้วตามหลักเหนือวิทยาศาสตร์ละคะ ?
ตอบ : เหมือนกันนั่นแหละ เพียงแต่ที่เหนือวิทยาศาสตร์จริง ๆ ไม่ใช่ไม้กลายเป็นหิน แต่เป็นคด ก็คือวัตถุที่เกิดขึ้นในธรรมชาติ แต่แปลกไปจากธรรมชาติ

พลังงานต่าง ๆ ในจักรวาลมีสารพัดชนิดนับไม่ถ้วน พลังงานบางอย่างลงไปจับกับวัตถุ ทำให้วัตถุเปลี่ยนแปลงไป เช่น มีการเปลี่ยนรูปร่าง เปลี่ยนลักษณะ เปลี่ยนสีสัน จากที่ไม่คงทนก็กลายเป็นคงทน จากที่อยู่ได้ไม่นานก็กลายเป็นอยู่ได้นาน โบราณเขารู้ก็เลยเสาะแสวงหามา อาศัยพลังงานเอาไว้ป้องกันตัวบ้าง รักษาโรคบ้าง เขาเรียกว่าคด ปัจจุบันเขาเรียกอีกอย่างหนึ่งว่า ทนสิทธิ์ ทางเหนือเรียกว่า ของข่ามของคง คำว่า ข่าม คง ก็คือ อยู่ยงคงกระพันนั่นแหละ โป่งข่าม ก็คือ แก้วที่ทำให้อยู่ยงคงกระพัน

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "เสืองาแกะของหลวงพ่อคง วัดวังสรรพรส ตัวนี้ฝีมือแกะของท่านอาจารย์ถนอม โยมจะเล่นของต้องมองให้ออกว่าคนทำแต่ละคนเป็นใคร แต่ถ้ายากขนาดนั้นก็อย่าไปเล่นเลย...ใช่ไหม ? ต้องศึกษาให้ลึกซึ้งพอ แล้วต้องหูหนัก ใจหนัก ไม่ใช่ถึงเวลาเอาไปให้คนอื่นเขาตรวจสอบ เขาบอกว่าไม่ใช่...ของปลอม เท่านั้นแหละฝ่อ เดี๋ยวก็โดนเขาหลอกเอาของดีไปไม่รู้ตัวอีก

อาตมาเจอมาเยอะแล้ว ของเขาเป็นของปลอมทั้งกรุ โอ้โฮ...แต่พูดเสียอย่างกับว่าของเขาเป็นของจริงทุกชิ้น แล้วของเราเป็นของปลอมทุกชิ้น พวกนี้ต้องบอกว่าเป็นเซียนแค่ราคาคุย ไม่ได้มีความสามารถที่แท้จริง หลอกต้มชาวบ้านไปวัน ๆ ถึงเวลาใครเอาของมาก็ช่วยกันแห่ “ไม่ใช่...ผิดพิมพ์ ผิดเนื้อ ทำเสริม ฯลฯ” แล้วแต่เขาจะว่า พอเราหมดกำลังใจ ของราคาเป็นหมื่นเป็นแสนก็ขายให้เขาไปไม่กี่ร้อย

อาตมาเคยเจอมา ของชิ้นหนึ่งซื้อมา ๓๐๐ บาท เอาไปปล่อย ๗ ล้านบาท..! คราวนี้เห็นหรือยังว่าพวกนี้มีจรรยาบรรณตรงไหน ? แทนที่จะให้เขา ๕,๐๐๐ บาท หรือ ๑๐,๐๐๐ บาท ก็ยังไหว แต่ให้เขาแค่ ๓๐๐ บาท แล้วเอาไปปล่อย ๗ ล้านบาท"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "อาตมามัวแต่ตรวจแบบไม้ถือกับกำไลนวหรคุณอยู่ ก็เลยทำให้ลงมาช้า สั่งทำไม้ถือ กำไล และบาตรน้ำมนต์ น่าจะมีไม้ถือกับกำไลเสร็จทันเสาร์ ๕ ที่จะถึงนี้ ส่วนบาตรน้ำมนต์ยังห่างไกลเหลือเกิน แบบยังไม่ได้อย่างใจ"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "พระที่เข้าพิธีพุทธาภิเษกห้ามเอามาทำเป็นพระสังฆทาน เวลายกถวายข้ามหัวไปข้ามหัวมา เดี๋ยวเทวดาท่านจะเหยียบเอา"

[เถรี]

ถาม : ผมไปเขาคิชฌกูฏ ก่อนหน้านี้ผมดูข่าวเขาสัมภาษณ์เจ้าอาวาสที่นั่น ?
ตอบ : ก่อนหน้านี้ตอนที่หลวงพ่อเขียน วัดกระทิง ท่านยังอยู่ ท่านเป็นประธานจัดงานทั้งหมด ทุกอย่างเรียบร้อยเพราะว่าคนเกรงบารมีของท่าน พอไม่มีท่านนี่ยุ่งอย่าบอกใครเลย อาตมายังมีโอกาสได้ออกร่วมพุทธาภิเษกกับท่าน ถือว่าเป็นโชคดีของเรา พอท่านสิ้นแล้วทางด้านโน้นเหงาเลย

ถาม : ไม่มีบารมีของหลวงพ่อเขียนก็วุ่น ?
ตอบ : จริง ๆ แล้วต้องมีที่พึ่ง และต้องเป็นที่พึ่งที่ทุกฝ่ายยอมรับ ซึ่งหาได้ยาก ชาวบ้านส่วนใหญ่ก็เป็นลูกศิษย์ของหลวงพ่อในพื้นที่

[เถรี]

ถาม : ที่หลวงพ่อเคยพูดว่า ไม่ติดทั้งดีและชั่ว ?
ตอบ : คุณเคยรู้สึกไหมว่าตัวเราดีแล้ว ? รู้สึกไหมว่าเราดีกว่าคนอื่น ? นั่นแหละ...ติดดีตรงนั้นแหละ ดีกับชั่วเหมือนกับระเบียง ๒ ฝั่ง เรายึดเกาะด้านไหนก็เดินต่อไปไม่ได้ทั้งนั้นแหละ

ถาม : ถ้าเราทำความดีแล้วก็....?
ตอบ : ทำความดีสักแต่ว่าทำ ทำแล้วก็แล้วกัน ส่วนจะได้ดีหรือไม่ได้ดี ดีจะตอบแทนหรือไม่ตอบแทน ไม่ต้องไปใส่ใจ เรามีหน้าที่ทำเท่านั้น

[เถรี]

ถาม : พระที่แจกเป็นพระปางห้ามญาติหรือคะ ?
ตอบ : ต้องถามคนทำ ทางชมรมโมทนาบุญเว็บพลังจิตเขาทำมาให้แจก ถ้ายกมือเดียวเขาเรียกว่าปางห้ามญาติ ถ้ายก ๒ มือเขาเรียกว่าปางห้ามสมุทร