เก็บตกจากบ้านเติมบุญ ต้นเดือนธันวาคม ๒๕๖๒

[เถรี]

ถาม : พอดีหนูได้ข่าวว่า คนนี้เขาเสีย เขาเป็นคนดี แต่ว่า...?
ตอบ : สำคัญตรงว่าจิตสุดท้ายคิดถึงอะไร หรือว่าเกาะอะไร ไม่ใช่ว่าเป็นคนดีหรือไม่ดี ต่อให้ดีแสนดี ถ้าจิตสุดท้ายคิดถึงเรื่องไม่ดีก็เสร็จเหมือนกัน ฉะนั้น...บอกยาก

บาลีเขาเรียกว่าอาสันนกรรม กรรมก่อนตาย กำลังใจเกาะอะไรก็ไปอย่างนั้น เราต้องสร้างชนกกรรมคือกรรมที่จะพาให้เราไปเกิด เอาให้เข้มแข็ง หนักแน่น มั่นคง จนใจจดจำไว้ได้

[เถรี]

ถาม : หนูจะไปต่างประเทศ กลัวว่าจะเจออะไรสักอย่าง เพื่อน ๆ ที่นั่นก็กลัวจะมีอันตราย ?
ตอบ : ไปได้เลย อย่างดีก็แผ่นดินไหว ภูเขาไฟระเบิด มีอะไรน่ากลัว บอกเพื่อนว่าจะกลัวก็กลัวไป เราจะไปเที่ยว

ถาม : อาราธนาพระไปหรือคะ ?
ตอบ : มีก็ดี อย่างน้อยก่อนตายคิดถึงพระ ก็ยังได้ไปดี

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "อยากจะบอกว่าอาตมาโชคดี วัดอื่นเขาก็ว่าอย่างนั้น เขาบอกว่าพระอาจารย์เล็กมีทีมงาน อย่างตอนนี้อาตมาไปงานไม่ได้ ก็มีคณะไปช่วยกันจัดนิทรรศการหมู่บ้านศีล ๕ ต้นแบบ พรุ่งนี้อาตมาวิ่งไปถึงก็รับรางวัลเลย แต่คนอื่นเขาไม่รู้หรอกว่า การสร้างทีมงานมานี่จำนวนเงินมหาศาลขนาดไหน"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "หมอชี้ว่าอากาศหนาวทำให้หิวเก่ง ถ้าร่างกายเผาผลาญน้อย มีหวังอ้วนแน่"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "ตอนแรกก็เสียดายว่าขอให้ครูบาหน่อแก้วฟ้าท่านไปเป็นเจ้าอาวาสวัดธุดงค์สมเด็จ แล้วท่านไปไม่ได้ อาตมาต้องให้เลขาฯ เก่งไปแทน ตอนนี้กลายเป็นไข่ในหิน ชาวบ้านประคบประหงมฟูมฟักเป็นอย่างดี ไปไหนชาวบ้านเขายินดีและเต็มใจต้อนรับ ก็ถือว่าโชคดีและโชคร้าย..!?

โชคดีก็คือทุกอย่างสะดวกราบรื่นหมด โชคร้ายคือไม่มีโอกาสได้แสดงฝีมือ ปัญหาอะไรทุกอย่าง ชาวบ้านช่วยกันแบกช่วยกันรับไว้หมด ในเมื่อเราไปแล้วไม่ได้แสดงฝีมือ ก็ไม่รู้ว่าเราเป็นงานจริงหรือเปล่า ? อาตมาคิดไม่เหมือนใคร ตรงไหนปัญหาเยอะ ๆ จะชอบ สนุกมาก"

[เถรี]

"เดี๋ยวนี้มีปัญหาที่ไหน เหนือใต้ออกตก เจ้าคณะอำเภอเรียกหาวัดท่าขนุนอย่างเดียว ไปตรงไหนจบตรงนั้น อาตมาเองมีนิสัยว่า จะไม่ให้เรื่องขึ้นไปสูงกว่าตัวเอง แปลว่ามาถึงตรงนี้แล้วต้องจบ ไม่ทำให้ผู้บังคับบัญชาจะต้องเสียเวลามาเครียดมากังวล แต่ไหนแต่ไรมาก็เป็นอย่างนี้

บางทีสมัยก่อนเวลาเข้ามากรุงเทพฯ ถวายสักการะพระผู้ใหญ่ ท่านก็ "เฮ้ย...เป็นอย่างไรบ้าง ? มีเรื่องอะไรก็บอกนะ ผมจะได้ช่วย" ต้องคิดในใจว่า ถ้าเรื่องไหนผมไม่ไหว หลวงพ่อก็คงไม่ไหวเหมือนกันแหละครับ"

[เถรี]

ถาม : วันนี้หนูดูยูทูบ มีเด็กไม่กี่ขวบ หกล้มเย็บจนหัวแตก หนูก็เลยสงสัยว่า อันนี้เป็นเรื่องของกรรมหรือเรื่องของอะไร ?
ตอบ : กรรมแน่ ๆ มีอะไรที่เกิดโดยไม่มีกรรม ?

ถาม : เขาเย็บโดยไม่ต้องฉีดยาชาเลย ?
ตอบ : เคยทำเขาเอาไว้ประมาณนั้น ก็ต้องโดนคืนแบบนั้น

ถาม : ไม่ร้องด้วยนะคะ ?
ตอบ : บอกเขาว่าไม่เจ็บ เด็กก็เชื่อ สมัยก่อนจ๊ะเอ๋ตกบันได ถ้าเป็นป้าเขาอยู่ก็คงร้องลั่นบ้าน แล้วเด็กก็คงช่วยร้องด้วย คราวนี้เจออาตมา บอกว่า "ลุกขึ้น..ไม่เจ็บหรอก" ก็เดินตูดเบี้ยว คือถ้าเราร้องตกใจ เด็กก็จะร้องไห้ต่อ เพราะรู้ว่าเจ็บ คราวนี้มาเจออาตมา พูดหน้าตาเฉยว่า "ลุกขึ้น ไม่เจ็บหรอก" เขาก็เชื่อว่าไม่เจ็บ

[เถรี]

ถาม : คุณแม่มีกิจการยกให้น้องทำหมด เรื่องเงิน เรื่องอะไรทุกอย่างเลย ผมควรจะแก้ไขอย่างไรครับ ?
ตอบ : ภาษิตจีนเขาว่าแม้แต่ฮ่องเต้ก็ยากที่จะตัดสินเรื่องในครอบครัว คราวนี้แม่ทำอย่างนั้น แล้วเราเองจะไปห้ามแม่ได้อย่างไร ถ้าท่านหลง ๆ ลืม ๆ ก็ว่าไปอย่าง นี่ท่านสติดีหมด ในเมื่อเป็นลักษณะนั้น ตามกฎหมายก็คือท่านให้โดยเสน่หา ต่อให้ฟ้องร้องไปเราก็แพ้ ถ้าไปขอแบ่งแล้วน้องไม่ให้ ก็ต้อง "ทำใจ" เท่านั้น

[เถรี]

ถาม : ถ้าเราเอาพระขรรค์โสฬสปี ๒๕๕๒ ไปหลอม แล้วทำออกมาใหม่ อานุภาพจะเท่าเดิมไหมครับ ?
ตอบ : เจ๊งตั้งแต่หลอมแล้ว เพราะอธิษฐานไว้ว่าอานุภาพอยู่แค่ละลายเป็นน้ำ..!

[เถรี]

ถาม : (เล่าความฝัน)
ตอบ : ฝัน...แล้วจะไปปฏิบัติอย่างไรกับฝัน ? ฝันดีก็เอาไว้เป็นกำลังใจ ฝันไม่ดีก็โยนทิ้งไป สำคัญว่าในความฝันนั้น ถ้าเรามีโอกาสละเมิดศีลละเมิดธรรม แล้วเราละเมิดหรือเปล่า ? ในความฝัน เราคิดถึง พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ได้หรือเปล่า ? ในความฝัน กำลังใจเราเกาะดีมากกว่าชั่วหรือเปล่า ? แค่เป็นเครื่องวัดกำลังใจของเรา ไม่ใช่ว่าจะปฏิบัติอย่างไร ฝันปฏิบัติไม่ได้หรอก มีแต่รอให้ฝันเท่านั้น

ถาม : (ไม่ชัด)
ตอบ : แล้วคิดว่าถ้าไม่ใช่ฝันคืออะไร ? ปล่อยให้เป็นฝันไปก่อน เราเคยปฏิบัติมาอย่างไร ก็ทำไปอย่างนั้น ถ้าหากว่ากำลังใจมาถูกทางจริง สะสมกำลังพอ ก็ไปได้เลย แต่ถ้าไม่ใช่ เป็นแค่ฝัน ก็ปล่อยไป

[เถรี]

ถาม : หนูจะดูแลอย่างไรดีคะ คุณแม่หน้ามืดล้ม ไม่ค่อยยอมพักผ่อน ?
ตอบ : ท่านไปไหนมาไหนเองได้ไหม ?

ถาม : ได้ค่ะ
ตอบ : ถ้าหากว่าได้ ท่านเคยทำอะไรก็แย่งท่านทำให้หมด เดี๋ยวท่านไม่มีงานทำก็พักเอง คนแก่ไม่ค่อยอยากพักหรอก

โยมแม่ของอาตมาทำงานงก ๆ ทั้งวัน ต้องบอกให้พัก คนเคยทำก็แบบนี้ เราก็แย่งท่านทำให้หมด ไม่มีเหลือ ท่านก็ไม่ไปทำเอง

ถาม : ควรแบ่งเวลาในการดูแลท่านอย่างไรครับ ?
ตอบ : ถ้าเป็นอาตมาก็ให้เวลาท่านให้มากที่สุด ขนาดเป็นพระแล้วยังเอาแม่ไปไว้ที่วัด อยู่วัดด้วยกัน คนแก่ส่วนใหญ่จะเหงา เวลาอยู่วัด บ่าย ๆ ก็ไปชวนท่านคุยสักชั่วโมงสองชั่วโมง คนแก่ได้คุยถึงเรื่องเก่า ๆ แล้วจะมีความสุข ไปลองดูเถอะ เราเริ่มนิดเดียว แต่ท่านพูดต่อไปได้เป็นชั่วโมงเลย

[เถรี]

เก็บตกเดือนธันวาคม ๒๕๖๒ หมดแล้วค่ะ
ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย ทาริกา คะน้า เถรี เผือกน้อย และนายกระรอก