เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันจันทร์ที่ ๒๒ ธันวาคม ๒๕๖๘

[พิชวัฒน์]

เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันจันทร์ที่ ๒๒ ธันวาคม ๒๕๖๘

[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันจันทร์ที่ ๒๒ ธันวาคม พุทธศักราช ๒๕๖๘ กระผม/อาตมภาพออกจากที่พักตั้งแต่ตี ๕ ครึ่ง ตรงไปยังอาคารราชวิริยาลังการ วัดไร่ขิง (พระอารามหลวง) เพื่อร่วมงานตรวจข้อสอบนักธรรมชั้นโทและธรรมศึกษาชั้นโท ซึ่งวันนี้ ท่านเจ้าประคุณสมเด็จพระมหาวีรวงศ์ (สุชิน อคฺคชิโน) เลขานุการสมเด็จพระสังฆราช กรรมการมหาเถร แม่กองธรรมสนามหลวง จะมาเป็นประธานในพิธีเปิดและให้โอวาท

เมื่อไปถึง ท่านเจ้าคุณอ๋อ (พระวชิรปัญญาภรณ์, ดร.) กองงานเลขานุการเจ้าคณะภาค ๑๔ นิมนต์ให้ฉันเช้าก่อน หลังจากนั้น กระผม/อาตมภาพก็เข้าไปลงทะเบียน แล้วปฏิสันถารกับเพื่อนพระสังฆาธิการ จนกระทั่งพระเดชพระคุณหลวงพ่อพระพรหมดิลก (เอื้อน หาสธมฺโม ป.ธ. ๙, Ph.D.) รองแม่กองธรรมสนามหลวงหนกลางเดินทางมาถึง จึงรีบออกไปรับท่าน

เมื่อท่านกราบพระและนั่งเรียบร้อยแล้ว กระผม/อาตมภาพก็กราบท่าน และถวายเงินสนับสนุนงานทั้งสองวันนี้ เป็นจำนวน ๑๐๐,๐๐๐ บาท ซึ่งเงินเหล่านี้ก็คือเงินที่บรรดาท่านทั้งหลายซึ่งร่วมคณะทัวร์อินเดีย - เนปาล ไปกับเอ็นซีทัวร์ ได้ถวายให้กระผม/อาตมภาพในแต่ละวัน รวมแล้วเป็นส่วนหนึ่ง และควักกระเป๋าเพิ่มเติมอีกไม่มากอีกส่วนหนึ่ง ทั้ง ๆ ที่ "ตั้งใจจะใช้เงินให้หมด แต่ใช้เท่าไรก็ไม่หมด" โดยเฉพาะขากลับมาที่สนามบินนานาชาติดอนเมือง ญาติโยมแทบทุกรายต่างก็ถวายปัจจัย ทำบุญส่งท้ายให้กระผม/อาตมภาพ

จนกระทั่งท่านเจ้าคุณโสภณ - พระเดชพระคุณพระพรหมวชิราทร, ดร. (โสภณ โสภณจิตฺโต ป.ธ. ๙) เจ้าคณะภาค ๑๓ ท่านแซวว่า "หลวงพ่อเล็กรวยจนกระทั่งใช้เงินเท่าไรก็ไม่หมด ผมเองพยายามที่จะสวดพรหมา จะ มหาเทวา สัพเพยักขา ปะลายันติ อยู่ทุกบ่อย แต่ทำแล้วก็ไม่ได้อย่างท่าน แล้วจะไปทำพระคาถาเงินล้านเหมือนท่านได้อย่างไร ?"

กระผม/อาตมภาพยังเรียนท่านไปว่า "ที่ท่านเจ้าคุณสวดนั่นคือพระคาถาเงินล้านครับ" ทำเอาท่านทำหน้าเหวอ "นี่ผมทำพระคาถาเงินล้านมานานแล้วนะนี่ ทำไมรวยไม่เท่าหลวงพ่อเล็กเสียที ?" กระผม/อาตมภาพก็ได้แต่หัวเราะ "จะบอกได้อย่างไรละครับ ? เพราะว่าเคล็ดลับมีมากมาย ไม่ว่าจะต้องทำจริงจังสม่ำเสมอ ต้องไม่อยากรวย ต้องมีการสร้างทานบารมีเป็นปกติ และอีกเยอะแยะมากมาย"

[เถรี]

เมื่อท่านเจ้าประคุณสมเด็จพระมหาวีรวงศ์ทำพิธีเปิดและให้โอวาทแล้ว กระผม/อาตมภาพที่ร่างกายเริ่มไม่ไหว ก็ต้องขอตัวเดินทางกลับที่พัก จัดการฉันยาแล้วก็พักผ่อน ในระหว่างนั้น ก็เข้ากลุ่มไลน์พบข้อความต่าง ๆ ที่ทุกคนส่งกันเข้ามา ไม่ว่าจะเป็นประสบการณ์ในการเดินทางก็ดี คำขอบคุณขอบใจก็ตาม

ในส่วนที่ทางเอ็นซีทัวร์ โดยคุณนวลจันทร์ เพียรธรรม ประธานคณะกรรมการบริษัท ได้ลงความเห็นไว้ว่าเป็นอัศจรรย์ก็คือ คณะของเราไม่มีใครเจ็บไข้ได้ป่วยเลย ทั้ง ๆ ที่อากาศก็ค่อนข้างหนาวจัด แล้วพวกเราแต่ละวันก็เดินทางกันเป็นว่าเล่น ไปยังสถานที่มากกว่าคณะอื่นเขา สวดมนต์ไหว้พระ เจริญกรรมฐานมากกว่าคนอื่นเขา แล้วในขณะเดียวกัน บรรดาอุบัติเหตุต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นก็เหมือนกับไม่ได้เกิด อย่างที่รถบัสคันที่ ๑ ที่กระผม/อาตมภาพนั่งอยู่ทับจักรยานเข้าเต็ม ๆ ไม่ทราบเหมือนกันว่าเหลือแต่ซากหรือเปล่า ? แต่ปรากฏว่าคนขี่จักรยานไม่เป็นอะไรเลย..!

ท่านเจ้าคุณกอล์ฟ - พระวิเทศวัชราจารย์ (เฉลิมชาติ ชาติวโร) เจ้าอาวาสวัดสิทธารถราชมณเฑียร เลขานุการธรรมทูตสายอินเดีย - เนปาล ซึ่งนั่งอยู่ใกล้ประตูและหน้าต่างช่วงหน้ามากที่สุด ท่านบอกว่า "มันกระเด็นไปเหมือนกับโดนใครถีบ ซึ่งไม่น่าจะเป็นไปได้ ตัวมันไปแล้วก็ยังไปยืนงงอยู่ข้างทาง ว่าทำไมกระเด็นออกมาแบบนี้ ?" และด้วยเหตุที่ว่าทางประเทศอินเดียนั้น ถ้าเกิดอุบัติเหตุแล้วไม่มีคนเจ็บหนัก หรือไม่มีคนตาย เขาถือว่าไม่ได้เกิดอุบัติเหตุ..! พวกเราก็เลยกลายเป็นตื่นเต้นกันแค่ไม่กี่คนที่นั่งอยู่ด้านหน้า ส่วนด้านหลัง ๆ ก็แค่รู้สึกว่ามีเสียงแปลก ๆ ดังขึ้นเท่านั้นเอง..!

อีกส่วนหนึ่งที่อัศจรรย์ก็คือ "นิลกาย" ซึ่งเป็นสัตว์สงวนที่หาดูได้ยากมากของประเทศอินเดีย มีลักษณะเป็น "วัวสมเสร็จ" ก็คือมี "หัวเป็นวัว ตัวเป็นม้า หน้าเป็นกวาง คางเป็นแพะ" ซึ่งโอกาสที่จะได้เห็นต้องบอกว่า ๑ ในล้าน แต่ขออภัยเถอะ..สำหรับรถของคณะเราแล้ว นิลกายออกมาหากินในท้องนาทั้งสองฝั่งถนน ถ้าหากว่าใครช่างสังเกตก็จะเห็นเต็ม ๆ ตาทั้งสองฝูงใหญ่ ซึ่งเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นได้ยากมาก ๆ

[เถรี]

ทำให้ไปนึกถึงตอนเยือนประเทศภูฏาน ที่ทางด้านมัคคุเทศก์ท้องถิ่นบอกว่าตอนนี้อากาศร้อนจัด บรรดาตะขิ่น หรือที่คนอ่านตามภาษาอังกฤษว่าทาคิน ซึ่งเป็นสัตว์ในลักษณะเหมือนวัวผสมแพะเช่นกัน จะต้องไปนอนหลบร้อนอยู่ในดงไม้ข้างใน โอกาสที่จะเห็นตัวได้ยากมาก

แต่ขอโทษเถอะ..บริวารของ "เจ้าแม่น้ำพริกสละ" ท่านต้อนออกมาให้ดูทุกตัว ไม่ว่าจะใหญ่หรือเล็ก ทำเอาทุกคนแตกตื่นไปตาม ๆ กัน เพราะว่าแดดร้อนจัดขนาดนั้น ทำไมถึงแห่กันออกมาก็ไม่รู้ ? เรื่องของนิลกายก็คงจะอยู่ในลักษณะเดียวกัน จนกระผม/อาตมภาพได้บอกกับคุณนวลจันทร์ว่า "ทริปนี้คุ้มแล้ว แค่ได้เห็นนิลกายก็พอแล้ว" เพราะถือว่าเป็นสัตว์หายาก ที่แทบจะไม่มีโอกาสได้เห็นตัวเป็น ๆ กันเลย

อีกส่วนหนึ่งก็คือด้วยความที่ประเทศอินเดียและเนปาลตอนนี้ยังไม่ใช่ฤดูหนาว หากแต่เป็นสิสิรฤดู ซึ่งก็คือฤดูน้ำค้างตกหนัก ทุกวันจะมีเมฆหมอกมืดฟ้ามัวดินไปหมด ทำให้ทางด้านน้องการ์ตูน (นางสาวศรันย์พร บุรินทรโกษฐ์) ก็ดี น้องหนึ่ง (นางสาวณิชารีย์ จั่นแก้ว) ก็ตาม บอกกล่าวกับพวกเราว่า ถ้าเครื่องบินมีการเลื่อนเวลาก็ขอให้อย่าได้แปลกใจ เนื่องเพราะว่าถ้าอากาศปิด เครื่องก็ลงไม่ได้ ซึ่งมีการย้ำแล้วย้ำอีกหลายต่อหลายรอบด้วยกัน

แม้กระทั่งทิดดอย (นายภาณุพงศ์ วังประภา) ซึ่งเช็คไฟลท์บินจากกรุงเทพฯ แล้วก็บอกว่า "ทางกรุงเทพฯ ดีเลย์ไป ๓๐ นาทีครับหลวงพ่อ" แต่ก็เป็นเรื่องอัศจรรย์ที่ว่าเครื่องบินของเรามาถึงตรงเวลา เท่านั้นยังไม่พอ ลงได้อย่างสบายอีกต่างหาก และออกจากสนามบินไภรวะก่อนเวลา ๕ นาที..!

ที่อัศจรรย์กว่านั้นก็คือไปถึงสนามบินนานาชาติดอนเมืองก่อนเวลาถึง ๒๕ นาที..! เรื่องทั้งหลายเหล่านี้ เราท่านถ้าหากว่าไม่เคยพบเรื่องของเทวานุภาพ ท่านก็จะยังไม่เชื่อถือ แต่ถ้าพบบ่อย ๆ ก็จะรู้สึกซึมซับเข้าไป จนกระทั่งเชื่อถือและมั่นใจไปเอง

ทุกท่านจะเห็นว่ากระผม/อาตมภาพแทบจะไม่ได้กล่าวถึงพุทธานุภาพ ธัมมานุภาพ สังฆานุภาพอย่างชัดเจนเลยในทริปนี้ เหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่าเรื่องเหล่านี้พวกเราสัมผัสได้น้อย ถ้าหากว่ากล่าวไป ก็เหมือนเพ้อเจ้ออยู่คนเดียว ดีไม่ดีก็จะมีนักเลงดีมาปรับอาบัติปาราชิก หาว่าอวดอุตริมนุสสธรรมอีกต่างหาก..! จึงทำให้กระผม/อาตมภาพเอง แม้ว่าจะพบเห็นอะไร ถ้าหากว่าสมควรก็บอกกล่าวแค่ไม่กี่คนที่อยู่ข้างเคียง เพราะว่าสามารถสัมผัสเรื่องพวกนี้ได้เช่นเดียวกัน

[เถรี]

แม้กระทั่งพญานาคที่รามคามสถูป เมืองเทวทหะ ประเทศเนปาล ซึ่งครั้งแรกที่ไปถึง เขาก็ขดกายปิดหมดทั้งสถูปไม่ให้เห็น เมื่อส่งกำลังใจไปบอกว่าแค่ขอมากราบสักการะเท่านั้น ไม่ได้จะมาขโมยพระบรมสารีริกธาตุหรือไม่ได้มาอัญเชิญเอาไป ท่านถึงได้เปิดทางให้พวกเราได้มองเห็นสถูปทองคำที่อยู่ทางด้านใน ซึ่งบรรจุพระบรมสารีริกธาตุเอาไว้ ซึ่งบรรดาลูกศิษย์ตาดีบางคนถามว่า "หลวงพ่อครับ พญานาครวยจะตายชัก บรรดาแก้วมณีต่าง ๆ ก็มีมากมาย แล้วทำไมถึงเป็นสถูปทองคำ ?"

กระผม/อาตมภาพก็ได้แต่ขำ เนื่องเพราะว่าคนสร้างสถูปทองคำก็คือมนุษย์ เมื่อบรรจุไว้แล้ว พญานาคเขามาช่วยรักษา ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับพญานาคที่ร่ำรวยมาก แต่ทำไมถึงใช้วัสดุพื้น ๆ แค่ทองคำแบบนั้น

ดังนั้น..เรื่องทั้งหลายเหล่านี้ ท่านทั้งหลายสัมผัสกันเอาเองก็แล้วกัน แต่ว่ามีจำนวนมากต่อมากด้วยกันที่ถ่ายภาพแล้วมีแสงสีอัศจรรย์ต่าง ๆ มากมาย โดยเฉพาะน้องเล็ก (นางสาวจิราพร ซื่อตรงต่อการ) ซึ่งตามมาครั้งนี้เพื่อถ่ายรูปโดยเฉพาะ เมื่อได้รูปไหนที่พิลึกพิลั่นพิสดาร ก็ส่งให้เพื่อนฝูงใกล้ชิด เอาไว้เป็นที่ระลึก โดยที่ไม่ได้คิดเลยว่าจะเป็นการขายกระผม/อาตมภาพราคาถูก ๆ หรือเปล่า แต่ก็ต้องบอกว่าเขาถ่ายได้ก็ถือว่าเป็นสิทธิ์ของเขาไปก็แล้วกัน..!

ขอเจริญพรขอบคุณทางเอ็นซีทัวร์ โดยคุณนวลจันทร์ เพียรธรรม ที่พาพวกเราเดินทางไปแสวงบุญในทริปอินเดีย - เนปาลในครั้งนี้ การเดินทาง การกิน การอยู่ทุกอย่างถือว่าค่อนข้างสะดวก ไม่ได้ยากลำบากจนเลือดตากระเด็น เหมือนอย่างกับสมัยก่อน ๆ ที่ทางเอ็นซีทัวร์เริ่มบุกเบิกมา ทำเอาหลายคนบอกว่า "อินเดียก็ไม่ได้มายากอย่างที่คิด อาหารก็อร่อย..!"

แต่ขอโทษ..อาหารที่ท่านบอกว่าอร่อยนั้น ทางเอ็นซีทัวร์ขนมาเกือบ ๑๐๐ กิโลกรัม..! มีแม้กระทั่งเป็ดย่าง..! กระผม/อาตมภาพเห็นแล้วยังอุทานในใจว่า "อะไรวะ ?" ในเมื่อขนกันไปขนาดนี้ ต่อให้ท่านกินอาหารแขกไม่ได้เลย ก็มั่นใจว่าจะต้องอ้วนกลับไปอย่างแน่นอน..!

และขอเจริญพรขอบคุณคุณหนึ่ง (นางสาวณิชารีย์ จั่นแก้ว) คุณการ์ตูน (นางสาวศรันย์พร บุรินทรโกษฐ์) พวกเราทุกคนมาครั้งนี้ ไม่ว่าจะเป็นทาน เป็นศีล เป็นภาวนาที่กอบโกยมาอย่างเต็มที่ ก็ขอให้ทุกท่านของเอ็นซีทัวร์มีส่วนรวมในบุญครั้งนี้ด้วย หวังว่าโอกาสหน้าคงจะได้เดินทางไปร่วมบุญกันอีก

[เถรี]

ขอขอบพระคุณท่านเจ้าคุณกอล์ฟ (พระวิเทศวัชราจารย์) และท่านพระครูธรรมธรวรัญญู อคฺควชิโร, ดร. เพื่อนรักเพื่อนเกลอที่เรียนปริญญาเอกมาด้วยกัน ซึ่งติดตามให้การบรรยายได้อย่างชนิดเหมือนกับกางตำราอ่านเลยทีเดียว ทั้งสองท่านนั้นอุตส่าห์ส่งไลน์ตามมาส่งอีกต่างหาก บอกว่า "ขอน้อมส่งหลวงพ่อถึงเมืองไทยด้วยความปลอดภัย" กระผม/อาตมภาพได้ตอบขอบคุณไปในกลุ่มไลน์แล้ว และแจ้งว่าโอกาสหน้าจะรบกวนใช้บริการอีก ซึ่งทุกท่านก็รับปากด้วยความยินดี แต่ว่าก็ต้องขออาศัยเสียงธรรมจากวัดท่าขนุนนี้ ขอบคุณทุกท่านอีกครั้งหนึ่ง

โดยเฉพาะฝีมือตากล้องของ "ท่านบัณฑิต" หรือที่หลายเรียกว่า "ท่านเก้า" บ้าง "หลวงพี่เก้า" บ้าง ต้องบอกว่าถ่ายรูปออกมาได้สวยสุด ๆ ทำเอาหน้าเต้าหู้ยี้ของกระผม/อาตมภาพดูดีขึ้นมาอย่างกะทันหัน..! ขอบคุณมากที่ช่วยทำให้สิ่งดี ๆ ทั้งหลายเหล่านี้เกิดขึ้นกับคณะของเรา

และขอบคุณผู้ร่วมคณะทุกคน ที่โดนลากตะลอน ๆ ตั้งแต่เช้ายันค่ำทุกวัน โดยไม่บ่นไม่ว่าอะไรแม้แต่คำเดียว..! แถมยังร่วมบุญกันด้วยความเต็มใจในทุกสถานที่

ขอให้ผลบุญนี้ส่งผลให้ทุกท่านมีความเจริญทั้งทางโลกและทางธรรม แม้ว่าประสงค์จำนงหมายสิ่งหนึ่งประการใดที่เป็นไปโดยชอบ ประกอบด้วยธรรมแล้ว ขอให้ความปรารถนาของทุกท่านจงสำเร็จสัมฤทธิ์ผล ดังมโนรถจงทุกประการด้วยเทอญ

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันจันทร์ที่ ๒๒ ธันวาคม พุทธศักราช ๒๕๖๘
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)