เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันอังคารที่ ๕ สิงหาคม ๒๕๖๘

[ตัวเล็ก]

เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันอังคารที่ ๕ สิงหาคม ๒๕๖๘

[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันอังคารที่ ๕ สิงหาคม พุทธศักราช ๒๕๖๘ เมื่อวานนี้ กระผม/อาตมภาพฝ่ารถติดมาแบบไม่ติด เนื่องเพราะว่าจากวัดโกรกกราก จังหวัดสมุทรสาคม วิ่งมาตามถนนพระราม ๒ เข้าสู่ถนนกาญจนภิเษก กลับมายังที่พักวัดอุทยาน จังหวัดนนทบุรี ใช้เวลาไม่ถึงชั่วโมง ทำเอา "ไอ้ตัวเล็ก" และ "ไอ้ตัวเล็กกว่า" สองพี่น้อง ต้วมเตี้ยมะงุมมะงาหราจากสะพานพระปิ่นเกล้า ไปถึงทีหลังกระผม/อาตมภาพตั้งนาน..!

ในเรื่องของความเชื่อมั่น เป็นหลักสำคัญในการใช้วัตถุมงคล ความเชื่อมั่นหรือว่าศรัทธาแรงกล้าเท่าไร ก็จะเปิดรับอานุภาพของวัตถุมงคลหรือพระคาถาได้มากเท่านั้น..!

ดังนั้น..เราจะเห็นว่าคนโบราณถึงขนาดอมปากกระบอกปืนแล้วลั่นไก ด้วยความมั่นใจว่าพระพุทธคุณสามารถคุ้มครองตนเองได้ แต่ว่าความมั่นใจนี้ ไม่ใช่อยู่เฉย ๆ ก็เกิดความมั่นใจได้ หากแต่ต้องสั่งสมกันมาวันแล้ววันเล่า จากประสบการณ์ที่ตนเองพบเห็น จนกระทั่งความมั่นใจนั้นเกิดขึ้นสูงสุด ถ้าอยู่ในลักษณะนี้ก็จะเป็นตามภาษาบาลีที่ว่า "มโนมยา" คือ "สำเร็จได้ด้วยใจ" ถ้าถึงระดับนั้นแล้ว ท่านจะใช้พระคาถาหรือว่าเครื่องรางของขลัง วัตถุมงคลอะไรก็ตาม ย่อมเป็นไปตามที่ใจของท่านนึก

สำหรับวันนี้กระผม/อาตมภาพเดินทางออกจากวัดอุทยานตั้งแต่ตี ๓ ตรงไปยังวัดชัยมงคลวนาราม หรือที่ชาวบ้านเรียกว่าวัดดงหลุ่ม หมู่ที่ ๓ ตำบลนิยมชัย อำเภอสระโบสถ์ จังหวัดลพบุรี ซึ่งในส่วนนี้ไม่ทราบว่าอานุภาพพระคาถาเงินล้านสูตรพิเศษยังคงส่งผลอยู่หรือเปล่า ? เนื่องเพราะว่าไปได้ลื่นไหลและสะดวกคล่องตัวมาก ทั้งที่จอดเข้าห้องน้ำบ้าง ทำโน่นทำนี่เอ้อระเหยลอยชายไปเรื่อย ยังไปถึงก่อน ๖ โมงเช้า ทั้ง ๆ ที่จากการดูหนทางในครั้งก่อน ๆ อย่างไรเสียก็ต้องใช้เวลาประมาณ ๓ ชั่วโมง เนื่องเพราะว่ามีการซ่อมเส้นทางที่จะไปยังวัดแห่งนี้ด้วย

ครั้นเมื่อไปถึงแล้วเจอท่านเจ้าอาวาส ก็คือพระครูชัยมงคลสราภิรักษ์ หรือว่าท่านอาจารย์ปรีชาของชาวบ้าน ที่แท้ก็พรรคพวกเพื่อนฝูงกัน เพราะว่าก่อนหน้านี้ท่านสังกัดวัดดอนชะเอม จังหวัดกาญจนบุรี นิยมการออกธุดงค์ จนกระทั่งกลายเป็นลูกศิษย์หลวงพ่อทวน โฆสโก วัดตีนตก

[เถรี]

ในเมื่อเจอหน้าทักทายกันในฐานะคนคุ้นเคยแล้ว ก็ยังสงสัยว่าท่านเป็นคนจังหวัดสุพรรณบุรี บวชแล้วป้วนเปี้ยนอยู่แต่ในจังหวัดกาญจนบุรี เหตุใดถึงมาเป็นเจ้าอาวาสอยู่ที่นี่ ? จนกระทั่งกลายเป็นพระครูสัญญาบัตร เจ้าอาวาสวัดราษฎร์ชั้นโท ท่านบอกว่ามีญาติโยมไปนิมนต์มา เมื่อเห็นสถานที่ซึ่งยากลำบากมาก เพราะว่าก่อนหน้านั้นเป็นทุ่งเลี้ยงวัวของชาวบ้านเขา ก็เลยอยากที่จะพัฒนาให้เป็นวัดวาอารามขึ้นมา จึงได้ทุ่มเทแรงกายแรงใจทำมา ๑๕ ปีแล้ว

กระผม/อาตมภาพยังชื่นชมท่านว่าเป็นคนที่ทำอะไรทำจริง สมกับเป็นพระนักปฏิบัติธรรม ในสมัยที่ออกธุดงค์ ท่านก็ปฏิบัติอย่างจริง ๆ จัง ๆ ชนิดเอาชีวิตเข้าแลกเหมือนกัน ครั้นต้องมารับภาระหน้าที่ ท่านเองก็ทุ่มเทให้กับญาติโยมอย่างเต็มที่

โดยเฉพาะในส่วนที่อัศจรรย์ก็คือที่นี่มีการปฏิบัติธรรมทุกวัน แล้วก็มีญาติโยมแต่งชุดขาวมาสวดมนต์ไหว้พระ เจริญพระกรรมฐานกันเป็นจำนวนมาก เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องที่จะทำได้ง่าย ๆ ต่อให้สั่งสมศรัทธามาเป็นระยะที่ยาวนานก็เถอะ ถ้ากำลังใจของเจ้าอาวาสไม่มั่นคงแล้ว ยากนักที่จะยืนหยัดมาจนกระทั่งเป็นไปได้อย่างในปัจจุบันนี้

กระผม/อาตมภาพกราบพระประธานทรงเครื่องปางมหาจักรพรรดิในอุโบสถแล้ว ก็ได้ฉันเช้าร่วมกับพระเถระของทางจังหวัดลพบุรี ซึ่งส่วนใหญ่ก็คุ้นหน้าคุ้นตากัน ครั้นเสร็จเรียบร้อยแล้วก็มารับของที่ระลึก ซึ่งทางเจ้าภาพถวายให้ ประกอบไปด้วยข้าวโพดหวานเกือบหนึ่งเข่ง แล้วก็แตงฝรั่งหรือที่เรียกว่า "แคนตาลูป" ๓ ลูก กับไข่เค็มอีก ๑๐ กล่อง..!

เรื่องพวกนี้ต้องบอกว่า การเป็นคณะกรรมการตรวจยกโครงการหมู่บ้านรักษาศีล ๕ นั้น สิ่งหนึ่งที่เราจะได้พบได้เห็นก็คือ ในพื้นที่นั้นเขามีของดีอะไรที่พอจะอวดแขกบ้านแขกเมืองได้ เขาก็จะนำสิ่งนั้นมาถวายคณะกรรมการ

พวกกระผม/อาตมภาพรับถวายบ้าง ซื้อหาจากท่านทั้งหลายที่มาเปิดนิทรรศการต่าง ๆ บ้าง แล้วก็ต้องไปไล่แจกคนอื่นเขา โดยเฉพาะตัวกระผม/อาตมภาพเองนั้นมีโรคมาลาเรียเรื้อรังอยู่ ไม่สามารถที่จะฉันของที่มีธาตุเย็นได้ ถ้าเจอ "แคนตาลูป" หรือ "แตงฮามี่" หรือว่า "เถียนกวา" ของจีนกลางเขาเข้าไป ก็มีหวังไข้จับหงิกอยู่ตรงนั้นเอง ถึงรับไปเดี๋ยวก็ต้องไปแจกจ่ายให้กับคนอื่นเขาอีก แต่ก็ต้องรับน้ำใจจากคณะญาติโยมไปก่อน

[เถรี]

ครั้นถึงเวลา พระเถระทยอยกันมา โดยมีพระเดชพระคุณพระพรหมเสนาบดี (พิมพ์ ญาณวีโร ป.ธ. ๗) ที่ปรึกษามหาเถรสมาคม รองประธานคณะกรรมการอำนวยการ โครงการหมู่บ้านรักษาศีล ๕

พระเดชพระคุณพระธรรมวชิรสุนทร (ประเทือง อาภาธโร ป.ธ. ๔) รักษาการประธานคณะกรรมการกลาง พระเดชพระคุณพระเทพสมุทรวัชราจารย์ (จรัล สิริธมฺโม) รักษาการประธานขับเคลื่อนโครงการหมู่บ้านศีล ๕ หนกลาง เป็นต้น จึงได้เข้าไปในอุโบสถ สวดมนต์ไหว้พระกันตามธรรมเนียม ถ่ายรูปหมู่ร่วมกันแล้ว ค่อยไปให้กำลังใจบรรดาท่านผู้ปฏิบัติธรรมอยู่

จากนั้นก็เดินทางมาดูการแสดงของบรรดาเด็กนักเรียน ซึ่งตรงนี้จะว่าไปแล้ว เด็ก ๆ ก็ตั้งใจอย่างเต็มที่ ไม่ว่าจะเป็นระบำลพบุรีก็ดี นาฏยมวยไทยก็ดี แม้กระทั่งระบำสู่ขวัญก็ตาม แต่ว่าด้วยความที่กระผม/อาตมภาพคลุกคลีกับเรื่องทั้งหลายเหล่านี้ ในฐานะประธานสภาวัฒนธรรมอำเภอทองผาภูมิมาโดยตลอดประการหนึ่ง อีกประการหนึ่งก็คือเด็ก ๆ ที่กระผม/อาตมภาพสนับสนุนเอาไว้นั้น ไปคว้ารางวัลระดับนาฏยวาทิตกิตติประกาศ มานับครั้งไม่ถ้วน คว้ารางวัลถ้วยพระราชทานของสมเด็จพระกนิษฐาธิราชเจ้า กรมสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี ในสาขานาฏศิลป์ไทย มาหลายต่อหลายใบแล้ว จึงทำให้เห็นว่าการแสดงค่อนข้างจืดชืด แต่ในสายตาของผู้อื่นก็คือ เด็ก ๆ มีความสามารถมาก..!

ครั้นเมื่อแจกรางวัลเด็ก ๆ แล้ว พระเดชพระคุณพระพรหมเสนาบดีก็นำพวกเราชมนิทรรศการ ซึ่งทางชาวบ้านจัดเตรียมเอาไว้ให้ แต่ปรากฏว่าหลายแห่งเหลือแต่โต๊ะเปล่า ๆ..! เนื่องเพราะว่าบรรดาพืชผักผลไม้ปลอดสารพิษ ซึ่งเป็นผลผลิตภายในหมู่บ้านดงหลุ่ม โดนคนแย่งซื้อหากันหมด เนื่องเพราะว่าผักถุงละ ๑๐ บาท มะนาวถุงใหญ่น่าจะมีเกิน ๑๐ ลูก ถุงละ ๑๐ บาท..! เหล่านี้เป็นต้น เมื่อพวกเราทราบก็ยังดีใจแทนชาวบ้าน ว่าผลผลิตของเขาที่นำมาสามารถที่จะขายได้จริง ๆ

โดยเฉพาะบรรดาเด็กนักเรียนจากโรงเรียนบ้านเขาหมูมัน ซึ่งมีการปลูกผักกินเอง มีโครงการอาหารเช้า -อาหารกลางวันของนักเรียนวันละ ๒ มื้อ แล้วยังมีอาหารเย็นใส่ปิ่นโต หิ้วกลับบ้านไปให้พ่อแม่พี่น้องด้วย คุณครูแต่ละท่านกระตือรือร้นมาก ในการที่จะกระทำสิ่งต่าง ๆ เพื่อเด็ก ๆ นอกจากทำโครงการปลูกพืชผลการเกษตรให้เด็กรับผิดชอบ ถึงเวลาขายได้ก็เป็นรายได้ของเด็กแล้ว ยังเอามาเข้าโครงการอาหารกลางวันของโรงเรียน ให้เด็กได้รับประทานอาหารที่มีคุณค่าและปลอดสารพิษอีกด้วย

ต้องบอกว่าคนบ้านดงหลุ่มนี้มีบุญมาก ไม่ว่าจะเรื่องของร่างกายหรือจิตใจ ก็มีคนรับผิดชอบทั้งสิ้น ทำให้กลายเป็นหมู่บ้านที่สมควรจะได้รับการยกขึ้นเป็นต้นแบบจริง ๆ

[เถรี]

เมื่อชมนิทรรศการเรียบร้อยแล้ว เจ้าหน้าที่ก็มาเชิญเข้าประตูใหญ่ของศาลาการเปรียญ ไปดำเนินการตรวจยกหมู่บ้านดงหลุ่ม หมู่ที่ ๓ ตำบลนิยมชัย อำเภอสระโบสถ์ จังหวัดลพบุรี ขึ้นเป็นหมู่บ้านรักษาศีล ๕ ต้นแบบ ซึ่งคณะกรรมการนั้นไม่มีใครที่เสียงแตกออกไปเป็นอื่น ทุกคนพูดไปในทางเดียวกันว่า โครงการนี้ถือว่าเป็นโครงการที่ประสบความสำเร็จมาก

ไม่ว่าจะเป็นความปรองดอง สมานฉันท์ ตลอดจนกระทั่งการปฏิบัติหน้าที่ต่าง ๆ ตามแนวบวร (บ้าน วัด โรงเรียน) และส่วนราชการ ที่ร่วมมือกันในการทำงานต่าง ๆ สมควรอย่างยิ่งที่จะเป็นตัวอย่างกับที่อื่น ก็คือไม่ต้องหรูหราฟู่ฟ่า แต่ว่าทุกอย่างพออยู่พอกิน อยู่ในศีลกินในธรรม เมื่อสามารถที่จะยกเป็นตัวอย่างต้นแบบได้อย่างแท้จริง พวกเราจึงได้แต่ขอบคุณทุกฝ่ายที่ร่วมมือกัน ทำให้เราได้เห็นผลงานดี ๆ แบบนี้

ครั้นเสร็จสรรพเรียบร้อยแล้ว กระผม/อาตมภาพก็ขอตัวลากลับ ไม่ได้ไปฉันเพลร่วมกับผู้อื่น เมื่อเดินทางออกมา พรรคพวกส่งไลน์มาถาม ด้วยความที่ไม่ทันรู้ตัวจึงตอบไปว่า เดินทางออกมาทางด้านจังหวัดลพบุรี กำลังจะออกมาเส้นอำเภอบ้านหมี่ ทุกคนตกใจว่าทำไมไปถึงเร็วขนาดนั้น ?!

กระผม/อาตมภาพก็เพิ่งนึกได้ว่า ดูท่าอานุภาพของพระคาถาเงินล้านสูตรพิเศษ จะสร้างความคล่องตัวให้ได้ในที่ทุกสถาน ในกาลทุกเมื่อจริง ๆ ก็ได้แต่กราบขอบพระคุณองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าก็ดี พระปัจเจกพุทธเจ้า เจ้าของพระคาถาเงินล้านก็ดี พ่อแม่ครูบาอาจารย์ที่มอบหมายคาถานี้มาให้ก็ตาม ทุกท่านที่ได้ให้การอนุเคราะห์สงเคราะห์ สิ่งหนึ่งประการใดที่ทำไปแล้วเพื่อเกื้อพระพุทธศาสนา เพื่อแบ่งเบาภาระหลวงปู่หลวงพ่อครูบาอาจารย์ หรือเพื่อมรรคผลพระนิพพานของกระผม/อาตมภาพและคณะศิษย์แล้ว กระผม/อาตมภาพก็เต็มใจที่จะทำหน้าที่นี้ต่อไปอย่างเต็มที่ ให้สมกับที่ทุกท่านได้ให้การอนุเคราะห์สงเคราะห์มา

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันอังคารที่ ๕ สิงหาคม พุทธศักราช ๒๕๖๘
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)