เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันอังคารที่ ๒๒ กรกฎาคม ๒๕๖๘

[พิชวัฒน์]

เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันอังคารที่ ๒๒ กรกฎาคม ๒๕๖๘

[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันอังคารที่ ๒๒ กรกฎาคม พุทธศักราช ๒๕๖๘ ตั้งแต่เช้ากระผม/อาตมภาพก็ควักเงินทั้งหมดที่มี รวบรวมได้ทั้งหมด ๑๕๐,๐๐๐ บาท ถวายให้กับพระครูภาวนาวรบัณฑิต วิ., ดร. (วริทธิ์ธร วรเวที) ผู้อำนวยการส่วนงานวางแผนและพัฒนาการอบรม สถาบันวิปัสสนาธุระ เนื่องเพราะว่าท่านได้ทำห้องพักสำหรับผู้ปฏิบัติธรรมที่สถาบันวิปัสสนาธุระ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย แล้วเงินไม่พอ มองไปทางไหนก็มืดแปดด้าน จึงได้โทรมาหา..!

เมื่อทราบความเดือดร้อนของท่านกระผม/อาตมภาพก็ได้แต่ถอนหายใจ เนื่องเพราะว่าแม้จะใกล้ชิดสนิทสนมกันก็ตาม แต่งานของ ผอ.ที ท่านมากเป็นพิเศษ แค่จัดการปฏิบัติธรรมทุกเดือนตามนโยบายของมหาวิทยาลัย ท่านก็แทบสิ้นชีวิตแล้ว..! จึงไม่มีเวลาที่จะมาฟังเสียงธรรมจากวัดท่าขนุน ซึ่งกระผม/อาตมภาพได้บอกกล่าวแก่ท่านทั้งหลายไปแล้วว่า "ภายใน ๕ ปีนี้ อย่าพยายามทำอะไรที่ต้องใช้เงินมาก เนื่องเพราะว่าสภาพเศรษฐกิจทั้งของประเทศไทยและของโลกฝืดเคืองไปหมด ทั้งภาวะสงคราม และภัยธรรมชาติต่างๆ ที่มาซ้ำเติม" แต่ว่าในเมื่อท่านไม่ได้ฟัง และทำงานไปตามสิ่งที่ได้รับมอบหมายมา เมื่อถึงเวลาเดือดร้อน จึงได้วิ่งหากระผม/อาตมภาพเป็นที่พึ่งของท่านตามเคย..!

แต่..เจ้ากรรมเถอะ..! เงินทองที่ได้รับมาในวันฉลองสัญญาบัตรพัดยศ พระครูวิลาศกาญจนธรรม เทียบเจ้าคณะอำเภอชั้นพิเศษ ฝ่ายวิปัสสนาธุระนั้นอยู่ที่ ๒ แสนกว่า เกือบ ๓ แสนบาท วันก่อนก็เพิ่งจะมอบให้กับทางวิทยาลัยสงฆ์กาญจนบุรี ศรีไพบูลย์ ๑๐๐,๐๐๐ บาท

มอบให้งานอบรมพระนวกะคณะสงฆ์อำเภอเมืองกาญจนบุรี ๓,๐๐๐ บาท

มอบให้งานปฏิบัติธรรมของพระนวกะคณะสงฆ์อำเภอทองผาภูมิ ๕,๐๐๐ บาท

มอบให้งานปฏิบัติธรรมของคณะสงฆ์อำเภอท่ามะกา อำเภอบ่อพลอย อำเภอพนมทวน อำเภอห้วยกระเจา และอำเภอเลาขวัญ ซึ่งปฏิบัติธรรมรวมกันที่วิทยาลัยสงฆ์กาญจนบุรี ศรีไพบูลย์ อีก ๕,๐๐๐ บาท

[เถรี]

มาวันนี้ควักจนหมดตัว แม้แต่เศษสตางค์ก็ต้องให้ท่านไป ถึงได้มา ๑๕๐,๐๐๐ บาท จึงเป็นเรื่องที่ท่านทั้งหลายโปรดคิดดูว่า กระผม/อาตมภาพนั้น จะมีเงินเหลือเก็บแบบคนอื่นเขา แล้วให้บรรดาสารพัดสีกามาหลอกลวงเอาสตางค์ไปบ้างหรือไม่ ?!

เหตุที่เป็นเช่นนี้ ก็เพราะว่าพระเดชพระคุณหลวงพ่อฤๅษีฯ วัดท่าซุง ท่านกำชับพวกกระผม/อาตมภาพตั้งแต่บวชใหม่ ๆ ว่า "สตรีกับสตางค์ เสือสองตัวนี้ทำให้พระภิกษุสามเณรของเราเสียหายง่ายที่สุด เพราะฉะนั้น..มีเงินอย่าให้เหลือข้ามปี เงินของปีนี้ อย่าเหลือใช้ถึงปีหน้า ถ้าหากว่ามีเหลือใช้ ให้คิดโครงการที่ใหญ่กว่าเงินเอาไว้ ถึงเวลามีเงินเข้ามาจะได้ไม่รู้สึกว่าเป็นของเราเอง ในเมื่อไม่มีเงิน ผู้หญิงก็จะไม่เข้ามา"

ตอนนั้นกระผม/อาตมภาพก็ยังคิดว่า "ผู้หญิงที่ไหนจะมาเห็นแก่เงินของพระ ?" แต่ปรากฏว่าในปัจจุบันนี้ สิ่งที่เกิดขึ้นในวงการสงฆ์ของเรา ได้พิสูจน์อย่างชัดเจนแล้วว่า ถ้ามีสตางค์เมื่อไรก็จะมีสตรีทันที แปลว่าสิ่งทั้งหลายเหล่านี้เกิดขึ้นมานานมากแล้ว เพียงแต่ว่าสมัยนี้ ข่าวคราวต่าง ๆ สื่อถึงกันเร็วมาก จึงทำให้เหมือนกับเป็นเรื่องใหญ่เรื่องโต

แต่ว่าในส่วนนี้ไม่ขอกล่าวถึง มากล่าวถึงงานของวันนี้ที่กระผม/อาตมภาพต้องเดินทางไปยังวัดบางรักน้อย เพื่อเป็นกรรมการตรวจยกหมู่บ้านบางรักน้อยขึ้นเป็นหมู่บ้านรักษาศีล ๕ ต้นแบบ ในระหว่างเดินทางไป แม้ว่าหนทางจะไม่ไกล แต่ฝนฟ้าก็พรำอยู่ตลอดทาง

ไปถึงปรากฏว่าเจอคนคุ้นเคยเก่าแก่ คือพระครูนนทพัฒนคุณ อดีตพระสมุห์วัลลภ วลฺลโภ ผู้เป็นพระวิปัสสนาจารย์ในการปฏิบัติธรรมของคณะสงฆ์ภาค ๑๔ ร่วมกับกระผม/อาตมภาพมาหลายครั้ง ตอนนี้ท่านได้เจริญขึ้นมาทั้งฐานะและสมณศักดิ์ ขึ้นมาเป็นพระครูสัญญาบัตร เจ้าอาวาสวัดราษฎร์ชั้นเอก เป็นเจ้าอาวาสวัดไทรม้าเหนือ

ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ท่านจึงได้นำกระผม/อาตมภาพมาทำความรู้จักหลวงพ่อเปี๊ยก - พระครูกิตติวราภิรักษ์ เจ้าอาวาสวัดบางรักน้อย ทักทายกันได้ไม่กี่คำ คณะกรรมการโครงการหมู่บ้านรักษาศีล ๕ ต้นแบบก็แห่แหนกันมา ประกอบไปด้วยหลวงพ่อเจ้าคุณประเทือง - พระเดชพระคุณพระธรรมวชิรสุนทร (ประเทือง อาภาธโร ป.ธ. ๔) รักษาการประธานบริหารกลาง โครงการหมู่บ้านรักษาศีล ๕ เจ้าคณะจังหวัดลพบุรี พระเดชพระคุณพระราชวชิรสีมาภรณ์ (บุญเริ่ม จิรปุญฺโญ ป.ธ. ๔) รองเจ้าคณะจังหวัดนครราชสีมา รองประธานบริหารกลาง โครงการหมู่บ้านรักษาศีล ๕

[เถรี]

พวกเรากราบทักทายกันเรียบร้อยแล้ว ก็ได้ไปฉันเพลร่วมกัน โดยที่กระผม/อาตมภาพนั้น โดนท่านเจ้าคุณกำพล - พระอุดมสิทธินายก (กำพล คุณงฺกโร ป.ธ. ๙), รศ., ดร. รองเจ้าคณะจังหวัดนนทบุรี นำไปฉันต่างหากในบริเวณที่ฉันของทางวัด ไม่ใช่สถานที่รับรองคณะกรรมการ พูดง่าย ๆ ว่าเป็นกันเองที่สุด จะฉันอะไรสามารถบอกได้ ท่านเจ้าคุณรองจังหวัดพร้อมบริการแบบสุดใจขาดดิ้น..!

เมื่ออิ่มแล้ว กระผม/อาตมภาพตั้งใจที่จะเดินออกไปยังพระอุโบสถวัดบางรักน้อย แต่ปรากฏว่าสวนทางกับพระเดชพระคุณหลวงพ่อโพไซดอนของกระผม/อาตมภาพ ก็คือพระเทพสมุทรวัชราจารย์ (จรัล สิริธมฺโม) รักษาการประธานกรรมการขับเคลื่อนโครงการหมู่บ้านรักษาศีล ๕ หนกลาง

เนื่องเพราะว่าท่านเป็น "เทพสมุทร" กระผม/อาตมภาพจึงเรียกท่านว่า "หลวงพ่อโพไซดอน" เมื่อพบกันจึงได้ชี้แนะท่านว่าสถานที่ต่าง ๆ อยู่ทางด้านใดบ้าง จากนั้นก็เดินทางเข้าไปในอุโบสถร่วมกัน ทำการกราบพระ เจริญพระพุทธมนต์และถ่ายรูปหมู่

เสร็จสรรพเรียบร้อย หลวงพ่อเจ้าคุณพิชิตชัย - พระราชปัญญาโสภณ (พิชิตชัย อภิชโย ป.ธ. ๗) คณะกรรมการขับเคลื่อนโครงการหมู่บ้านศีล ๕ หนกลาง รองเจ้าคณะภาค ๑๓ ดึงแขนกระผม/อาตมภาพไปหลังโบสถ์ บอกว่า "มาทางด้านนี้หน่อย มีเรื่องจะคุยด้วย" พอลับหลังคนอื่น ท่านก็ควักซองปัจจัยออกมาถวาย บอกว่า "ร่วมมุทิตาพระครูสัญญาบัตรเทียบเจ้าคณะอำเภอชั้นพิเศษฝ่ายวิปัสสนาธุระด้วยครับ วันก่อนนั้นติดภารกิจจริง ๆ จึงไม่ได้ไป"

กระผม/อาตมภาพกราบรับแล้วบอกว่า "หลวงพ่อหาพระเครื่องให้ผมสักองค์ยังจะดีใจกว่า" ท่านบอกว่า "พระเครื่องหายาก" กลายเป็นอะไรที่หัวเราะกัน แล้วก็กลับขึ้นมา เพื่อที่จะร่วมกันตรวจโครงการนิทรรศการหมู่บ้านรักษาศีล ๕ ซึ่งปีนี้มีการประยุกต์เข้ากับหลักธรรมพระราชทาน"ธรรมนาวา วัง" ด้วย

กระผม/อาตมภาพที่ปีก่อนรับตรวจในหมวดที่ ๓ เกี่ยวกับการปฏิบัติธรรม มาปีนี้เลื่อนมาตรวจในหมวดที่ ๔ คืองานนิทรรศการ ว่าจัดได้สอดคล้องกับโครงการหรือไม่อย่างไร ? จึงต้องตั้งอกตั้งใจดูเป็นพิเศษ

[เถรี]

เมื่อตรวจนิทรรศการเรียบร้อย จึงขึ้นศาลาการเปรียญไปทำพิธีเปิด จากนั้นก็ดำเนินการตามพิธีกรรมพิธีการต่าง ๆ ทางเจ้าภาพได้ถวาย Soft Power ของจังหวัดนนทบุรีให้เป็นที่ระลึก ประกอบไปด้วย "ทุเรียนนนทบุรี" และ "มะม่วงยายกล่ำ" กระผม/อาตมภาพก็คิดว่า "เวรแล้วกู..!" เพราะว่าได้กลิ่นทุเรียนมาแต่ไกล เมื่อหอบเข้าไปไว้ในรถก็แปลว่า กระผม/อาตมภาพจะมีรถกลิ่นทุเรียนไปเป็นอาทิตย์อย่างแน่นอน..!

ครั้นทำการตรวจจนกระทั่งเสร็จเรียบร้อยแล้ว ทางด้านนางสาววรรณี วุฒิฤทธากุล นายอำเภอเมืองนนทบุรี ก็ได้นำหัวหน้าส่วนราชการและองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ปฏิญาณตนว่าจะนำหลักธรรมในพระพุทธศาสนาและศีล ๕ ไปใช้ในชีวิตประจำวัน

ครั้นถ่ายรูปหมู่กันแล้วก็แยกย้ายกันกลับ วัดใครวัดมัน พรุ่งนี้เจอกันอีกทีที่จังหวัดปทุมธานี กระผม/อาตมภาพไม่ทราบว่าจะจัดการอย่างไรกับเจ้าทุเรียนเมืองนนท์ ที่ผู้คนบอกว่าแพงนักแพงหนา ลูกละเป็นหมื่น..! จึงได้โทรเรียกให้ไอ้ตัวเล็กให้รีบมานำไปโดยเร่งด่วน

เหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่าทุเรียนลูกละ ๓๐๐,๐๐๐ บาท กระผม/อาตมภาพยังสละให้คนอื่นไปแล้ว..! อย่าว่าแต่ทุเรียนลูกละเป็นหมื่น ซึ่งกระผม/อาตมภาพฉันไม่ได้เสียด้วย เพราะว่าปีหนึ่งมีโควต้าฉันทุเรียนได้แค่เม็ดเดียว แล้วระยะหลังก็ลดเหลือแค่คำเดียว เนื่องเพราะว่าฉันเพื่อที่จะเอาใจญาติโยมที่นิมนต์เป็นประจำเท่านั้น ฉันไปแล้ว ตัวเองก็ต้องมาทรมานกับความดัน ที่ขึ้นไปสองวันสามวัน ไม่ทราบเหมือนกันว่าเป็นลาภปากของไอ้ตัวเล็กหรือเปล่า ? เนื่องเพราะไม่ทราบว่าจริตนิสัยจะชอบกินทุเรียนขนาดไหน ? แต่ขอให้ของพ้นจากมือกระผม/อาตมภาพก็พอแล้ว..!

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันอังคารที่ ๒๒ กรกฎาคม พุทธศักราช ๒๕๖๘
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)