เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันอังคารที่ ๑๑ มีนาคม ๒๕๖๘

[ตัวเล็ก]

เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันอังคารที่ ๑๑ มีนาคม ๒๕๖๘

[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันอังคารที่ ๑๑ มีนาคม พุทธศักราช ๒๕๖๘ กระผม/อาตมภาพเดินทางไปร่วมทำวัตรเช้ากับบรรดาว่าที่พระอุปัชฌาย์ทั้งหลาย ที่วัดสามพระยา วรวิหาร

การยอมเดินทางมาแต่เช้า นอกจากจะได้ทำความดี คือทำวัตรสวดมนต์แล้ว ยังทำให้รถไม่ติด แล้วในขณะเดียวกัน ภายในวัดซึ่งคับแคบมากก็ยังมีที่ให้จอดรถได้ ท่านที่มาทีหลัง บางครั้งต้องวนไปจอดถึงแถวบางลำพูก็มี..!

เมื่อทำวัตรแล้วกระผม/อาตมภาพได้ฉันเช้าร่วมกับบรรดาว่าที่พระอุปัชฌาย์ทั้งหลาย เพียงแต่ว่าวันนี้เมื่อฉันเสร็จแล้ว กระผม/อาตมภาพก็ได้เข้าไปบอกลา โดยเฉพาะว่าที่พระอุปัชฌาย์ของคณะสงฆ์ภาค ๑๔ ทั้ง ๓๐ รูป บอกว่าพรุ่งนี้ไม่ได้อยู่ชื่นชมกับความสำเร็จด้วย เนื่องเพราะว่ามีภารกิจสำคัญ

พอดีกับดร.พระครูโจ (พระครูกาญจนกิจโสภณ, ดร.) เจ้าคณะตำบลลาดหญ้า เจ้าอาวาสวัดกาญจนบุรีเก่า เข้าไปเพื่อที่จะกราบลาผู้ควบคุมการฝึกอบรมพระอุปัชฌาย์ในครั้งนี้ ก็คือท่านเจ้าคุณนิกร - พระเทพวชิวธีรคุณ (นิกร มโนกโร ป.ธ. ๙) รองเจ้าคณะภาค ๗ ซึ่งท่านทำหน้าที่แทนพระเดชพระคุณพระพรหมโมลี (สุชาติ ธมฺมรตโน ป.ธ. ๙) กรรมการมหาเถรสมาคม ประธานคณะกรรมการฝึกซ้อมอบรมพระอุปัชฌาย์ที่วัดสามพระยา ซึ่งท่านเจ้าคุณนิกรเองนั้นไข้หวัดรับประทานมาหลายวันแล้ว ดร.พระครูโจท่านก็โดนไข้หวัดกินเสียจนเบลอไปหมด ขออนุญาตท่านเจ้าคุณนิกรว่า ขอนอนพักสักครึ่งวัน ช่วงบ่ายจะได้มาสอบข้อเขียนรอบสุดท้าย

กระผม/อาตมภาพเห็นดังนั้น จึงส่งยาให้ดร.พระครูโจ บอกกับท่านว่าฉันลงไปเดี๋ยวนี้เลย แค่ ๑๕ นาทีก็รู้เรื่องแล้วว่าจะพักหรือไม่พัก แต่ถ้าจะฉันซ้ำ ก็ขอให้เว้นว่างไปอย่างน้อย ๖ ชั่วโมง เมื่อดร.พระครูโจรับยาไป กระผม/อาตมภาพก็รู้ตัวทันทีว่าติดเชื้อแล้ว..! เนื่องเพราะว่าตนเองเป็นผู้ไม่มีภูมิคุ้มกัน แล้วขณะเดียวกันร่างกายก็ไวต่อการติดเชื้อมาก ท่านเจ้าคุณอาจารย์นิกรซึ่งเป็นตัวแพร่เชื้อคนแรก ตอนนี้ทำให้ว่าที่พระอุปัชฌาย์ใส่หน้ากากกันเกือบครบทุกคน..!

กระผม/อาตมภาพเมื่อได้กราบพบและพูดคุยกับบรรดาเจ้าคณะภาค รองเจ้าคณะภาค ซึ่งทำหน้าที่ในวันนี้แล้ว ก็ขออนุญาตเดินทางกลับที่พักวัดอุทยาน ได้มีเวลาพักอยู่ประมาณชั่วโมงเศษก็ฉันเพล หลังจากนั้นได้เดินทางไปยังวัดประยุรวงศาวาส วรวิหาร เพื่อร่วมพิธีเปิดปฐมนิเทศนักเทศน์โครงการทุนเล่าเรียนหลวงรุ่นที่ ๕

เรื่องของกองทุนเล่าเรียนหลวงสำหรับพระสงฆ์ไทยนั้น ตอนเริ่มแรกที่พระบาทสมเด็จพระบรมชนกาธิเบศร มหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช บรมนาถบพิตร ได้ทรงตั้งขึ้นมานั้นก็เพื่อสนับสนุนการศึกษาของทางคณะสงฆ์ โดยเฉพาะในส่วนของปริยัติสามัญ ก็คือการเรียนระดับปริญญาตรี ปริญญาโท และปริญญาเอก ภายหลังก็แตกกอต่อยอดออกมา เป็นทั้งกองทุนสำหรับเรียนบาลี กองทุนสำหรับนักเทศน์ กองทุนสำหรับพระธรรมจาริก กองทุนสำหรับพระวิปัสสนาจารย์ เป็นต้น

[เถรี]

กระผม/อาตมภาพเองซึ่งทำการทอดผ้าป่าสมทบกองทุนเล่าเรียนหลวงสำหรับพระสงฆ์ไทยมาทุกปี ก็ไม่ทราบว่าสิ่งที่ตนเองทำนั้น จะทำให้กลายเป็นคณะกรรมการในกองทุนเล่าเรียนหลวงนี้ไปด้วย นอกจากที่จะต้องร่วมประชุมกันบ่อย ๆ เพื่ออนุมัติงบประมาณในโครงการต่าง ๆ แล้ว ส่วนหนึ่งก็คือเวลาจัดงานอะไรที่เกี่ยวข้องกับกองทุนนี้ ก็จะได้รับฎีกานิมนต์จากสำนักงานองคมนตรี ให้มาร่วมงานอยู่เสมอ

เมื่อมาวัดประยุรวงศาวาส ก็เหมือนอย่างกับเป็นวัดของตนเอง เนื่องเพราะว่าคุ้นเคยกันตั้งแต่บนสุดจนถึงล่างสุด บนสุดปัจจุบันนี้ก็คือพระเดชพระคุณพระพรหมบัณฑิต, ศ.ดร. (ประยูร ธมฺมจิตฺโต ป.ธ. ๙, Ph.D.) กรรมการมหาเถรสมาคม ประธานคณะกรรมการเผยแผ่พระพุทธศาสนาแห่งชาติ

รองลงไปก็ท่านเจ้าคุณบุญมา - พระเทพปฏิภาณกวี (บุญมา อาคมปุญฺโญ ป.ธ. ๘) ซึ่งเป็นอาจารย์สอนเทศน์ให้กระผม/อาตมภาพเมื่อ ๒๐ กว่าปีที่แล้ว

รองลงมาก็ท่านเจ้าคุณอาจารย์ประสิทธ์ - พระเทพปวรเมธี, รศ. ดร. (ประสิทธิ์ พฺรหฺมรํสี ป.ธ. ๙) รองอธิการบดีฝ่ายบริหาร มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย และประธานคณะกรรมการขับเคลื่อนโครงการหมู่บ้านรักษาศีล ๕ หนกลาง

รองลงไปก็เป็นท่านเจ้าคุณอาจารย์ชัยวัฒน์ - พระเทพวชิรวาที (ชัยวัฒน์ ธมฺมวฑฺฒโน) ซึ่งเป็นอาจารย์สอนเทศน์ให้กระผม/อาตมภาพมารุ่นเดียวกับท่านเจ้าคุณอาจารย์บุญมา

รองลงไปก็เพื่อนฝูงที่คบหาเป็นเพื่อนซี้ปึ้กกันเลย ก็คือท่านเจ้าคุณวัลลภ - พระศรีธรรมภาณี, รศ. ดร. (วัลลภ โกวิโท ป.ธ. ๘) ซึ่งได้รับพระราชทานเลื่อนเป็นเจ้าคุณชั้นราชแล้วที่พระราชวัชรธรรมวาที

แม้กระทั่งต่ำลงไป ไม่ว่าจะเป็นท่านเจ้าคุณอาทิตย์ - พระโสภณวชิรวาที, ดร. (อาทิตย์ อตฺถเวที) ซึ่งมักจะเรียกกระผม/อาตมภาพว่า "เจ้านาย" อยู่เรื่อย

รองลงไประดับพระครูก็ยังมีพระครูสิริสารบัณฑิต (ท่านพระครูสุกรี) เหล่านี้เป็นต้น

[เถรี]

เมื่อมาถึงจึงไม่ได้รู้สึกแปลกแยกอะไรเลย โดยเฉพาะพระเดชพระคุณหลวงพ่อฤๅษีฯ วัดท่าซุงนั้น ท่านเคยอยู่วัดประยุรวงศาวาสมา จนเป็นรองเจ้าคณะ ๔ เสียด้วย แม้กระทั่งเจ้าอาวาสรุ่นก่อน ๆ อย่างหลวงปู่มงคล - พระพุทธวรญาณ (มงคล วิโรจโน ป.ธ. ๕) ก็รู้จักคุ้นเคยกันตั้งแต่สมัยท่านยังเป็นพระเทพประสิทธิคุณอยู่เลย

ในเมื่อเป็นเช่นนั้น การไปมาที่วัดประยุรวงศาวาส กระผม/อาตมภาพจึงมีผู้คุ้นเคยอยู่มากมาย แม้กระทั่งผู้ที่ทำงานในระดับล่าง ๆ ของฆราวาส ไม่ว่าจะเป็นแม่บ้านทำความสะอาด พนักงานจราจร เจ้าหน้าที่ดูแลลานจอดรถ เป็นต้น ในเมื่อเป็นเช่นนั้น จึงได้รับความสะดวกสบายทุกครั้ง

เมื่อคุยกันจนกระทั่งได้เวลา ทุกอย่างก็ต้องเป็นไปตามหมายกำหนดการ ซึ่งนายพลากร สุวรรณรัฐ องคมนตรี มาเป็นประธานฝ่ายคฤหัสถ์ พระเดชพระคุณท่านเจ้าคุณอาจารย์พระพรหมบัณฑิต , ศ., ดร. เป็นอาจารย์ฝ่ายบรรพชิต กระผม/อาตมภาพเห็นทุกอย่างกำลังดำเนินการไปตามหมายกำหนดการ ก็ขออนุญาตลาออกไปเลย เพื่อที่จะเดินทางกลับไปจังหวัดกาญจนบุรี แล้วก็แบกเอาอาการไข้หวัดตามมาด้วย

ไข้หวัดครั้งนี้ คาดว่าถ้าไม่ใช่ไข้หวัดใหญ่สายพันธุ์ A ก็น่าจะเป็นเชื้อไวรัสตัวใหม่ เนื่องเพราะว่าเห็นบรรดาว่าที่พระอุปัชฌาย์แต่ละท่านล้วนแล้วแต่เมายาแก้หวัด ทำท่าจะร่วงแหล่ไม่ร่วงแหล่..! ถ้าเกิดสมองไม่แจ่มใส สอบข้อเขียนวันนี้มีการตกหล่นอย่างไร ก็คงต้องให้อภัยกันด้วย เพราะว่าเพื่อนร่วมรุ่นพระอุปัชฌาย์ของกระผม/อาตมภาพ ก็คือท่านเจ้าคุณนิกรเป็นผู้เริ่มเอง คุยกันเรื่องนี้ทีไร ก็หัวเราะเฮฮากันทุกที เนื่องเพราะว่าท่านรองเจ้าคณะภาคเอง ต้องกรำงานทั้งกลางวันกลางคืน หลายต่อหลายวันด้วยกัน สภาพร่างกายรับไม่ไหวก็ต้องเจ็บไข้ได้ป่วยเป็นธรรมดา

แม้กระทั่งคุณนวลจันทร์ เพียรธรรม ประธานกรรมการบริษัทเอ็นซีทัวร์ เมื่อทราบเข้า ยังขอร้องกระผม/อาตมภาพว่าให้พักบ้าง ไม่เช่นนั้นอาการเจ็บไข้ได้ป่วยก็ไม่ต้องหายกันเสียที กระผม/อาตมภาพก็ตอบกลับไปอย่างจริงใจว่า "สังขารนี้เป็นรังของโรค ในเมื่อเจ้าจะป่วยก็ป่วย เจ้าจะเจ็บก็เจ็บ ข้าก็รักษาไปตามสภาพ หายก็หาย ถ้าไม่หายจะตายก็ช่างมัน ขอทำงานวันนี้ให้ดีที่สุด"

ประกอบกับทางบริษัทเอ็นซีทัวร์ได้แจ้งมาว่า "ทริปปิด" ที่จะไปกราบองค์ดาไลลามะที่ธรัมซาล่า หรือที่กระผม/อาตมภาพเรียกว่าธรรมศาลา รัฐหิมาจัล ประเทศอินเดียนั้น ได้แจ้งรายจ่ายมาแล้ว อยู่ที่คนละ ๖๕,๘๐๐ บาท

[เถรี]

กระผม/อาตมภาพเองก็รับรู้รับทราบแล้วแจ้งให้กับทางเจ้าหน้าที่เขาว่า ถ้ามีเจ้าภาพก็จะรีบโอนไปให้โดยด่วน แต่ว่างานนี้ไม่รับประกันการเดินทางใด ๆ ทั้งสิ้น เนื่องเพราะว่าเจ้าแม่นภิสราเทวี ซึ่งดูแลพื้นที่อยู่ ท่านแจ้งมาว่ามีอุปสรรคเล็กน้อย

กระผม/อาตมภาพก็มาคิดว่า เราต้องนั่งเครื่องบินทั้งภายนอกประเทศ ภายในประเทศ แล้วบางช่วงก็ยังต้องนั่งรถยนต์ทีละ ๕ - ๖ ชั่วโมง ถ้าจะมีอุปสรรคในการเดินทางบ้างก็เป็นเรื่องปกติ แต่ว่าทุกคนที่ร่วมทริปไป ก็ควรทางผ่อนหนักเป็นเบากันด้วย ไม่ใช่เอะอะก็จะให้พระแก่อย่างกระผม/อาตมภาพเหมาแบกอยู่คนเดียว..!

โดยเฉพาะเจ้าแม่นภิสราเทวี และบรรดาบริษัทบริวารของเธอนั้น กระผม/อาตมภาพได้รบกวนมามากต่อมากครั้งแล้ว จนกระทั่งเกรงใจเต็มที แม้ว่าคุณเธอจะยินดีให้บริการ แต่กระผม/อาตมภาพก็ยังคงเกรงใจ ซึ่งเป็นไปตามคำอบรมของผู้คนในสมัยก่อน ที่สรุปง่าย ๆ ว่า "ความเกรงใจเป็นสมบัติของผู้ดี" นั่นเอง

เนื่องเพราะว่าการที่เรารบกวนคนอื่น ก็ต้องติดหนี้บุญคุณของเขา หนี้อื่น ๆ สามารถจะใช้ให้หมดได้ แต่หนี้บุญคุณเป็นหนี้ที่ใช้ไม่หมด กระผม/อาตมภาพจึงพยายามที่จะให้ตนเองติดหนี้บุญคุณผู้อื่นให้น้อยที่สุด แต่ถ้าผู้ใดผู้หนึ่งอยากจะติดหนี้บุญคุณของกระผม/อาตมภาพ อาตมภาพก็ยินดีที่จะสงเคราะห์ให้ตามหน้างานช่วงนั้น ๆ

เมื่อคิดมาถึงตอนนี้แล้วก็ยังขำว่า ตนเองเกิดมาจะว่าอายุมากก็มาก จะว่าอายุยังไม่มากก็ยังไม่มาก แต่ว่าสิ่งที่ช่วยเหลือคณะสงฆ์ ตลอดจนกระทั่งสังคมรอบข้างนั้น ดูท่าว่าจะทำเกินอายุผู้อื่นไปหลายเท่า คิดว่าถ้าตายลงไปตอนนี้ก็ถือว่าคุ้มกับที่ได้เกิดมาแล้ว อยู่ในลักษณะที่ว่า "เมื่ออยู่คนเขาก็เกรงใจ เมื่อจากไปคนเขาก็คิดถึง" เราทำหน้าที่ของเราเต็มที่แล้ว ส่วนผลจะเป็นอย่างไรก็ไม่ได้ไปคิดหวัง ทำงานเป็นงาน ปฏิบัติธรรมเป็นธรรม พูดง่าย ๆ ว่าทำแล้วก็วาง..!

ใครสามารถจะหาเคล็ดลับจากคำพูดประโยคนี้ได้ ก็ขอให้ท่านทั้งหลายลองเจาะลึกดู เผื่อจะรู้ว่าสภาพจิตของกระผม/อาตมภาพตอนนี้เป็นอย่างไร แล้วถ้าสามารถเลียนแบบได้ ก็ยินดีให้ท่านทั้งหลายเลียนแบบ จะได้เดินไปในหนทางเดียวกัน

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันอังคารที่ ๑๑ มีนาคม พุทธศักราช ๒๕๖๘
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)