เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันเสาร์ที่ ๑๘ มกราคม ๒๕๖๘

[พิชวัฒน์]

เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันเสาร์ที่ ๑๘ มกราคม ๒๕๖๘

[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันเสาร์ที่ ๑๘ มกราคม พุทธศักราช ๒๕๖๘ อากาศที่ทองผาภูมิอยู่ที่ ๑๖ องศาเซลเซียส เป็นที่ถูกอกถูกใจของบรรดานักท่องเที่ยวซึ่งเดินทางมาเที่ยวทองผาภูมิ ตลอดจนกระทั่งนักกีฬา ที่เข้าร่วมการแข่งขันจักรยานภูเขาชิงแชมป์ประเทศไทย ซึ่งจะมีการแข่งที่นี่กันทุกปี บรรดานักกีฬาก็มาร่วมกันใส่บาตรตามโครงการ "วันเสาร์ใส่บาตรตลาดริมแคว ยลวิถีเมืองท่าขนุน" ด้วย หลายท่านก็รายงานตัวว่ามาแข่งทุกปี และต้องมาใส่บาตรที่วัดท่าขนุนทุกปี อีกสักครู่เมื่อเสร็จธุระแล้วก็จะตามไปที่วัดท่าขนุนอีกเช่นกัน..!

ประกอบกับวันนี้มีการแสดงของเด็ก ๆ จากโรงเรียนบ้านห้วยเสือ ซึ่งเด็กนักเรียนและคุณครูก็น่ารักมาก เนื่องเพราะว่าเห็นมีนักท่องเที่ยวมากันมาก จึงเปิดการแสดงเสียสองรอบ..! ทั้ง ๆ ที่กระผม/อาตมภาพก็จ่ายรางวัลให้เท่าเดิม ต้องเจริญพรขอบพระคุณท่านผู้อำนวยการโรงเรียนบ้านห้วยเสือ คณะครูอาจารย์ และเด็กนักเรียนนักแสดงทุกคน ที่ให้ความร่วมมือกับทางสภาวัฒนธรรมอำเภอทองผาภูมิและตลาดริมแควเมืองท่าขนุนเป็นอย่างดียิ่ง

เมื่อกลับมาถึงวัด ฉันเช้าเสร็จสรรพเรียบร้อยแล้ว กระผม/อาตมภาพก็ต้องมานั่งตรวจดูรายชื่อนักเรียนรับทุนของปีนี้ ซึ่งบรรดาโรงเรียนต่าง ๆ ทยอยกันส่งมาแล้วว่ามีใครบ้าง จากที่กำชับคุณครูรอยพิมพ์ สุทธิบานเย็น กรรมการชุมชนคุณธรรมต้นแบบวังท่าขนุน และกรรมการบริหารตลาดริมแควเมืองท่าขนุนไป ปรากฏว่าทางโรงเรียนต่าง ๆ ซึ่งส่งรายชื่อมาแล้ว ทำได้ถูกต้องสมบูรณ์

ไม่เช่นนั้นแล้วด้วยความเคยชิน พอถึงเวลาคุณครูซึ่งรับผิดชอบก็จะจัดการตีตารางรายชื่อเสียใหม่ ซึ่งไม่ได้เป็นไปตามแบบที่ทางคณะสงฆ์กำหนดมา สองปีที่ผ่านไป กระผม/อาตมภาพจึงได้เข้มงวดขึ้นมา ด้วยการส่งแบบบัญชีรายชื่อนักเรียนรับทุนของทางคณะสงฆ์ไปให้ และกำชับว่าถ้าผิดไปจากแบบนี้ และผิดไปจากตัวอักษรนี้ก็จะไม่รับ เมื่อโดนส่งคืนไปหลายโรงเรียน น่าจะมีการบอกกล่าวกันในกลุ่มไลน์ ทุกอย่างจึงออกมาเรียบร้อย น่าชื่นใจมาก

เมื่อเสร็จจากการสแกนรายชื่อเก็บเข้าโฟลเดอร์ข้อมูลแล้ว กระผม/อาตมภาพก็ออกไปเป็นประธานในการทำบุญอุทิศแก่พระครูประโชติรัตนานุรักษ์ (สว่าง จนฺทวํโส) อดีตเจ้าคณะอำเภอสุไหงปาดี อดีตเจ้าอาวาสวัดรัตนานุภาพ จังหวัดนราธิวาส ซึ่งโดนผู้ก่อการร้ายยิงเสียชีวิตเมื่อหลายปีก่อน ที่กระผม/อาตมภาพได้ทำบุญครบรอบปีวันมรณภาพให้กับท่านเป็นประจำมาทุกปี

แต่ว่าปีนี้ด้วยความที่นักเรียนบาลีวัดท่าขนุน ตลอดจนกระทั่งคณะครูสอนพระปริยัติธรรมแผนกบาลี ได้เดินทางไปเก็บตัวอบรมก่อนสอบที่วัดพุทธบริษัท ทางด้านวัดท่าขนุนจึงเหลือพระภิกษุที่สามารถลงศาลาทำบุญนี้ได้แค่ ๑๗ รูปเท่านั้น..!

[เถรี]

ครั้นฟังธรรมนิยาม ตลอดจนกระทั่งประเคนปัจจัยไทยธรรมและกรวดน้ำรับพรแล้ว กระผม/อาตมภาพก็เดินทางต่อไปยังวัดพุทธบริษัท เพื่อขึ้นไปเยี่ยมยามถามไถ่ทุกข์สุข ของคณะครูและนักเรียนบาลี สำนักเรียนพระปริยัติธรรมแผนกบาลีวัดท่าขนุน การขึ้นไปนี้ ส่วนที่ชอบใจที่สุดก็คือบรรดาหมาทั้งหลายที่ทางวัดพุทธบริษัทเลี้ยงเอาไว้ แต่ละตัวอ้วนเป็นหมูทั้งนั้น..! แล้วแถมยังรู้จักมักคุ้นกระผม/อาตมภาพดีกว่าที่คิด เจอหน้าก็ตะกายแทบจะถึงหัวเลย..! ต่อให้ไม่มีขนมมาให้ก็ทำตัวแบบนี้มาตลอด

กระผม/อาตมภาพก็ยังสงสัยว่า วัดท่าขนุนมีหมาเกือบ ๒๐๐ ตัว และแต่ละกลุ่ม แต่ละแก๊ง ก็แยกย้ายกันอยู่คนละทิศคนละทาง บางกลุ่มก็แทบจะไม่เจอหน้ากันเลย แต่ทำไมเมื่อเดินเข้าไปถึง เขาถึงได้รู้ว่ากระผม/อาตมภาพคือจ่าฝูงก็ไม่ทราบเหมือนกัน ? บรรดาหมาเขาน่าจะมีการสื่อสารบอกกล่าวกันจนทั่วไปแล้วก็เป็นได้

แม้แต่หมาของทางด้านหมวดการทางทองผาภูมิ ซึ่งถ้าหากว่าคนแปลกหน้าเดินเข้ามาเมื่อไรก็จะเห่ากันสนั่นหวั่นไหว แต่ว่าทางกระผม/อาตมภาพนำพระภิกษุวัดท่าขนุน ๒๐ - ๓๐ รูปเดินแถวออกบิณฑบาต ผ่านไปชนิดเกือบจะเหยียบหัว พ่อเจ้าประคุณก็นอนเฉย ไม่คิดแม้แต่จะขยับตัวขึ้นมาดู ก็ยังสงสัยอยู่ว่า "เขารู้ได้อย่างไรว่าเราไม่เป็นอันตราย ?" ต้องบอกว่าสุนัขนั้นมีสัญชาตญาณที่เป็นกัมมวิปากชาฤทธิ์ ซึ่งจะช่วยให้เขาทั้งหลายเหล่านั้นเอาตัวรอดได้ ในสภาพของสัตว์ที่ผู้แข็งแรงเท่านั้นที่จะมีชีวิตรอด ในเมื่อเป็นเช่นนั้น การที่เขารู้มากกว่าเราจึงถือว่าเป็นเรื่องปกติ

ครั้นฉันเพลร่วมกับคณะครู - นักเรียนแผนกบาลีวัดท่าขนุนแล้ว กระผม/อาตมภาพก็เดินทางฝ่ารถติดเข้าสู่ที่พักวัดอุทยาน ตำบลบางขุนกอง อำเภอบางกรวย จังหวัดนนทบุรี เนื่องเพราะว่าพรุ่งนี้ต้องเป็นประธานในงานภาวนาพระคาถาเงินล้าน ๑๐๘ จบ แล้วยังต้องมอบปัจจัยจำนวน ๗๕๐,๐๐๐ บาท ถวายให้กับหลวงพ่อนิล (พระครูวินัยธรธวัชชัย ชาครธมฺโม) ประธานที่พักสงฆ์อาศรมศรีชัยรัตนโคตร ตำบลพังขว้าง อำเภอเมือง จังหวัดสกลนคร ซึ่งท่านเป็นประธานในการบูรณะปลียอดพระบรมธาตุเชิงชุมในส่วนที่ ๔

เงินจำนวน ๗๕๐,๐๐๐ บาท นี้ ก็คือเงินที่ญาติโยมทั้งหลายได้ร่วมกันบูชาพระขุนแผนเกราะเพชร พิมพ์ใหญ่ ตะกรุดทองคำ ซึ่งกระผม/อาตมภาพได้รับสัญญาจากท่านมณิอักขินาคราช ตลอดจนกระทั่งท่านสุวรรณนาคราชว่า ให้ร่วมกันเป็นเจ้าภาพในการบำเพ็ญกุศลส่วนนี้ เมื่อถวายหลวงพ่อนิลเสร็จแล้ว กระผม/อาตมภาพก็ต้องมาบอกกล่าวกันอย่างเป็นทางการ เพื่อให้ท่านท่านมณิอักขินาคราช ตลอดจนกระทั่งท่านสุวรรณนาคราชได้รับรู้ และขอให้ท่านกับบริวารได้โมทนากันอย่างเป็นทางการกันอีกรอบหนึ่ง

[เถรี]

เมื่อกล่าวมาถึงส่วนนี้ ก็นึกขึ้นมาได้ว่าเดือนหน้าช่วงวันวาเลนไทน์ กระผม/อาตมภาพต้องเดินทางไปเป็นประธานในการทำบุญฉลองพระวิหารวัดท่าช้าง และหล่อพระ ๓ กษัตริย์ ของทางวัดท่าช้าง แขวงกำแพงนครเวียงจันทน์ ประเทศสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว

การไปครั้งนี้ยังมีจุดมุ่งหมายแฝง ก็คือต้องอุทิศส่วนกุศลในส่วนนั้นให้กับพญานาคราชท่านหนึ่ง ซึ่งต้องบอกว่า "ติดผนึก" อยู่ เนื่องเพราะว่าถ้าเป็นภาษาของพวกเรา ๆ ก็คือ "ต้องคำสาป" ไม่สามารถจะไปไหนได้ แต่ว่าวาระการพ้นคำสาป หรือว่าพ้นจากการติดผนึกของท่านนั้นใกล้เข้ามาแล้ว กระผม/อาตมภาพก็จะไปเพิ่มกุศลส่วนนี้ให้กับท่าน เพื่อที่ท่านจะได้มีกำลังเพียงพอ เมื่อมีบุคคลสำคัญมาเปิดผนึกให้ หรือว่าปลดคำสาปให้ ท่านก็จะได้ไปสู่ภพภูมิที่ดีเลย

ญาติโยมท่านใดอยากจะไปร่วมงานครั้งประวัติศาสตร์ที่มองไม่เห็นในครั้งนี้ สามารถที่จะจองทัวร์ได้กับทางเติมเต็มทราเวล ซึ่งได้ยินมาว่าสามารถรับได้อีก ๒๒ คนเท่านั้น เราไปครั้งนี้เป็นเวลา ๓ วันด้วยกัน ก็คือเดินทางในวันที่ ๑๔ เมื่อใกล้สถานที่สำคัญ ก็เข้าไปสักการะบูชาบอกกล่าว ตลอดจนกระทั่งอุทิศส่วนกุศลให้กับบุคคลที่เราตั้งใจไปช่วยเหลือ ส่วนวันรุ่งขึ้น เราก็ไปเที่ยวตามสถานที่ต่าง ๆ และเข้าสู่วัดท่าช้างตามโปรแกรมที่กำหนดไว้ วันอาทิตย์จะเป็นวันเดินทางกลับ เราไปใกล้ที่ไหนก็แวะกราบพระ แวะกราบพระบรมธาตุ อธิษฐานอุทิศส่วนกุศลเอาไว้

เรื่องทั้งหลายเหล่านี้ ตราบใดที่เรายังต้องเกิดอยู่ เรื่องของบุญกุศลเป็นเรื่องที่สำคัญมาก เพราะว่าบุญกุศลนั้นส่งผลให้แต่ด้านดีด้านเดียวเท่านั้น และโดยเฉพาะเราไปสร้างบุญสัมพันธ์เอาไว้ในประเทศอื่น เมื่อถึงเวลาท่านไปก็จะได้รับความสะดวกสบาย ตลอดจนกระทั่งถ้าสามารถบอกกล่าวเจ้าที่เจ้าทางทั้งหลาย ให้อนุเคราะห์สงเคราะห์ต่อบุคคลที่ท่านตั้งใจช่วยเหลือ ตลอดจนกระทั่งบุคคลที่ท่านรัก ที่ไปโดยปราศจากตัวเราก็ตาม ก็ยังสามารถอาศัยบุญสัมพันธ์ตรงนี้ในการบอกกล่าวขอความช่วยเหลือจากท่านทั้งหลายเหล่านั้นได้อีกด้วย

โดยเฉพาะท่านที่อยากรู้จัก "น้องปูเป้" ไกด์สาวชาวลาว ซึ่งไปบริการกระผม/อาตมภาพที่เมืองฮาร์บิน มณฑลเฮยหลงเจียง ประเทศสาธารณรัฐประชาชนจีน ว่าจะอ้วนท้วนน่ารักขนาดไหน ก็จะได้ไปพบไปเจอกันในวันนั้นเอง..!

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันเสาร์ที่ ๑๘ มกราคม พุทธศักราช ๒๕๖๘
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)