ทำไม่ดีกับพ่อจอมดื้อ..!

[สุธรรม]

ถาม : คุณพ่อเป็นผู้ป่วยติดเตียงเดินไม่ได้ อารมณ์รุนแรง เอาแต่ใจ ทุบโต๊ะ ด่าหยาบคายตลอดเวลา ในบ้าน เราอยู่กันสามคนพ่อแม่ลูกค่ะ

อาการที่ท่านเอาแต่ใจ เช่น คุณหมอห้าม ไม่ให้กินอาหารสำลัก เพราะเชื้อจะเข้าปอด ดื่มน้ำต้องใช้หลอด ท่านก็ไม่ทำ เอาหลอดออก แล้วดื่มจนสำลักทุกครั้ง หนูและแม่พยายามห้าม ท่านไม่ฟัง ชี้หน้าด่าหนูหยาบคายขั้นสุด กำหมัดทุบโต๊ะ เหมือนเกลียดหนู เจ็บแค้นหนูมาก

แม้แต่การกินยา ท่านจะกินเกินขนาดที่กำหนด แม่กับหนูต้องช่วยกันห้าม ทะเลาะกับท่านเรื่อยมา ท่านตะโกนด่าหนูและแม่ หนูก็ต้องแสร้งทำเป็นโมโหมากกว่าท่าน เสียงดังกว่าท่าน ทำลายข้าวของเหมือนท่าน ทุบโต๊ะให้ดังกว่า เพื่อทำให้ท่านเห็นว่า ท่านทำได้ คนอื่นก็ทำได้ ความรุนแรงไม่ช่วยอะไร

บางครั้ง หนูถึงกับต้องเอาน้ำเย็นๆ ราดใส่ท่านให้ท่านหยุด หรือเอาท่านออกไปนั่งคนเดียวในสนามหญ้า เพราะท่านจะได้หยุด แต่ท่านก็ไม่หยุด ดื้อมาก ๆ ค่ะ

หนูพยายามดูแลท่านให้ท่านมีความสุขด้วยพื้นฐานปัจจัยสี่ และพาท่านไปทำบุญประจำปี แต่สิ่งที่ท่านทำกับหนู มันบั่นทอนจิตใจหนูมาก หนูท้อแท้และอยากไปให้พ้น แต่ก็สงสารแม่ เพราะแม่ก็ต้องทนอยู่คนเดียว

หนูขอความเมตตาขอกราบเรียนถามว่า สิ่งที่หนูปฏิบัติกับพ่อเป็นเรื่องผิดบาปไหมคะ ? หนูคิดว่าความใจเย็นไม่ช่วยอะไร เพราะพ่อก็จะใช้ความรุนแรงข่มหนูและแม่ เพื่อให้ได้ตามใจของเขา เขาเป็นคนใจร้อนมาก ๆ คอยไม่ได้ หนูและแม่เหนื่อยใจและทุกข์ทรมานกับสิ่งที่พ่อหนูเป็นมาก ๆ ค่ะ หนูคิดว่า ถ้าสิ่งเหล่านี้เป็นบาป เท่ากับหนูก็ทำบาปอยู่ทุกวัน เพราะพ่อด่าหนูรุนแรง ทะเลาะกับหนูทุกวัน หนูคิดว่า วาระสุดท้ายของท่านจะเหลืออะไร นอกจากความแค้นฝังใจที่มีต่อหนูค่ะ ?
ตอบ : บุญส่วนบุญ บาปส่วนบาป รับกันไปตามอัธยาศัย..!