เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันอังคารที่ ๑๐ กันยายน ๒๕๖๗

[พิชวัฒน์]

เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันอังคารที่ ๑๐ กันยายน ๒๕๖๗

[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันอังคารที่ ๑๐ กันยายน พุทธศักราช ๒๕๖๗ กระผม/อาตมภาพวิ่งออกจากที่พักวัดราษฎร์ประชุมชนาราม (วัดท่ามะขาม) ตำบลท่ามะขาม อำเภอเมือง จังหวัดกาญจนบุรี ฝ่ารถติดเพื่อตรงไปยังวัดน่วมกานนท์ หมู่ที่ ๕ บ้านเต่าดำ ตำบลชัยมงคล อำเภอเมือง จังหวัดสมุทรสาคร เพื่อทำการตรวจประเมินยกหมู่บ้านเต่าดำขึ้นเป็นหมู่บ้านรักษาศีล ๕ ต้นแบบ

ไปถึงก็เจอพรรคพวก ก็คือ พระครูศรีปริยัติสาคร ป.ธ.๖ เจ้าอาวาสวัดบางตะคอย เจ้าคณะตำบลบ้านบ่อ ท่านมาต้อนรับในฐานะเจ้าของพื้นที่ ท่านชี้ให้จอดรถอยู่ข้างสถานที่ตรวจประเมินเลย แต่กระผม/อาตมภาพพิจารณาชัยภูมิด้วยความรอบคอบตามประสานักรบเก่าแล้ว ขืนจอดอยู่ตรงนี้ ชาตินี้ไม่มีหวังที่จะออกก่อนเวลาแน่นอน เพราะว่ารถของคณะกรรมการและอนุกรรมการที่ตามมา ก็จะจอดปิดทางเอาไว้จนหมด จึงยอมถอยไปจอดอยู่ใต้ต้นไม้หน้าห้องน้ำก่อนทางเข้าเล็กน้อย โดยที่ลงไปเชิญแม่ค้าขายลอตเตอรี่ออก

แม่ค้ายังบอกว่า "หลวงพ่อช่วยหนูประเดิมซื้อสักคู่สิคะ" ได้บอกกับแม่ค้าไปว่า "ซื้อไม่ได้หรอก เจ้าอาวาสที่วัดดุมาก ถ้าหากว่าพระเณรซื้อหวย ท่านไล่ออกจากวัดเลย..!" ทำเอาแม่ค้าได้แต่ยืนตาปริบ ๆ แต่ก็ยอมถอยออกให้กระผม/อาตมภาพจอดรถแต่โดยดี

เมื่อเดินเข้าไปในงานเพื่อดูนิทรรศการก็เจอกับหลวงพ่อจำนงค์ - พระครูสิริสาครธรรม (จำนงค์ คุณงฺโค ป.ธ. ๕) เจ้าอาวาสวัดท่ากระบือ ลูกศิษย์หลวงปู่รุ่ง ติสฺสโร อดีตเจ้าอาวาสวัดท่ากระบือ สุดยอดพระเกจิอาจารย์ท่านหนึ่งของลุ่มน้ำแม่กลอง ท่านมาช่วยจัดนิทรรศการรักษาศีล ๕ โดยทำได้อย่างเป็นหลักเป็นฐานเป็นงานเป็นการ มีพวกสิ่งของต่าง ๆ ที่เป็นของดีของบริเวณนั้นมาด้วย ไม่ว่าจะเป็นเครื่องเบญจรงค์ มะพร้าวน้ำหอม แต่ว่าที่สำคัญยิ่งกว่านั้นก็คือรูปของหลวงปู่รุ่ง วัดท่ากระบือเท่าองค์จริง ที่มาวางไว้ให้กระผม/อาตมภาพได้กราบเป็นศิริมงคล

หลวงพ่อจำนงค์ขออนุญาตถ่ายรูปกับคณะกรรมการด้วยความกล้า ๆ กลัว ๆ เพราะไม่มั่นใจว่าทำแบบนี้แล้วจะโดนตัดคะแนนหรือไม่ ? ทำเอากระผม/อาตมภาพขำในความซื่อของท่าน จึงบอกว่า "นี่เป็นนอกเวลางานครับหลวงพ่อ จะถ่ายรูปสักเท่าไรก็ได้ แต่ว่าในงานนี่ ต่อให้เป็นเพื่อนกัน ผมก็ทำหน้าที่ตรงไปตรงมาครับ"

[เถรี]

เมื่อเดินดูนิทรรศการและมอบรางวัลให้กับเด็กนักเรียนจากโรงเรียนต่าง ๆ ที่มาร่วมงานแล้ว กระผม/อาตมภาพก็เข้าไปตรวจสุขภาพที่เต็นท์ของโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพประจำตำบลชัยมงคล ซึ่งมาตั้งเต็นท์นิทรรศการอยู่

ผลปรากฏว่าจากที่เพิ่งเดินดูนิทรรศการมาจนเหงื่อโชก ความดันอยู่ที่ ๑๓๐/๖๘ ส่วนหัวใจเต้นที่ ๖๔ ครั้ง/นาที แล้วยังโดนเจาะเลือดตรวจเบาหวานไปอีก ปรากฏว่าเบาหวาน ๑๓๐ ซึ่งกระผม/อาตมภาพเองยังคิดว่าไม่น่าจะใช่เบาหวาน เนื่องเพราะว่าฉันเช้ามาใหม่ ๆ แล้วมาเจาะเลือดแบบนี้ อย่างไรเสียน้ำตาลก็ต้องขึ้น แต่ก็ยังดี จะได้รู้ว่าสุขภาพของคนแก่เป็นอย่างไร

โดยเฉพาะทันทีที่สอดแขนเข้าเครื่องวัดอัตโนมัติ กระผม/อาตมภาพก็ล็อคกำลังใจของตนเองให้อยู่ในสมาธิระดับที่ตนเองถนัดที่สุด ที่จะทำงานได้คล่องตัวที่สุด ดังนั้น..แม้ว่าจะเพิ่งเดินมาเหนื่อย ๆ ก็ตาม หัวใจก็ยังเต้นแค่ ๖๔ ครั้ง/นาที ในเมื่อเป็นเช่นนั้น สำหรับคนทั่วไปก็จะชื่นชมว่า "หลวงพ่อสุขภาพแข็งแรงมาก" แต่กระผม/อาตมภาพทราบดีว่า ถ้าไม่มีส่วนของสมาธิช่วยเหลือไว้ หลวงพ่อก็อาจจะสิ้นชีวิตไปนานแล้วก็ได้..!

เมื่อมาดูนิทรรศการของโรงเรียนต่าง ๆ ที่มาร่วมงานที่วัดน่วมกานนท์แห่งนี้ โรงเรียนวัดน่วมกานนท์เป็นโรงเรียนเดียวที่เรียนอยู่ในวัด โดยปกติแล้วโรงเรียนอื่น ๆ ก็มักจะขอแยกพื้นที่ออกไปจากวัด แล้วก็ยังมีโรงเรียนบ้านปากบ่อและโรงเรียนบ้านอ้อมโรงหีบ ซึ่งกระผม/อาตมภาพก็ไม่แน่ใจ เพราะว่าชื่อค่อนข้างจะยาว จำยากอยู่สักหน่อย ทั้ง ๓ โรงเรียนนี้ได้รับการฝึกฝนจากหลวงพ่อพระครูสาครพัฒนกิจ, ดร. เจ้าอาวาสวัดน่วมกานนท์ ซึ่งเรียนจบปริญญาเอกรุ่นเดียวกับกระผม/อาตมภาพ แต่คนละสาขา เพียงแต่ว่าตอนเข้ากรรมฐานก่อนจบนั้น ไปเข้ากรรมฐานอยู่ด้วยกันในช่วงที่ยังเรียนปริญญาโทอยู่

หลวงพ่อท่านกำหนดให้เด็ก ๆ ทุกคนก่อนเรียนต้องนั่งสมาธิก่อน ๕ นาที และต้องเข้าวัดทุกวันอาทิตย์ เป็นโครงการที่ทำตลอดปีตลอดชาติ..! กระผม/อาตมภาพได้ยินแล้วก็ปลื้มใจเป็นอย่างยิ่ง เพียงแต่ว่าวัดน่วมกานนท์แห่งนี้ ยังไม่ได้ขอตั้งเป็นสำนักปฏิบัติธรรมประจำจังหวัดสมุทรสาคร

พระเดชพระคุณหลวงพ่อเจ้าคุณดิเรก - พระราชวัชรสาครคณี (ดิเรก ปิติทานนฺโท) เจ้าคณะจังหวัดสมุทรสาคร ท่านแก้ปัญหาด้วยการตั้งให้วัดน่วมกานนท์แห่งนี้ เป็นสำนักสาขาของสำนักปฏิบัติธรรมประจำจังหวัดสมุทรสาคร วัดวังชัยทรัพย์วิมล ซึ่งเป็นสำนักปฏิบัติธรรมที่ได้รับรางวัลดีเด่นเฉลิมพระเกียรติเสียด้วย เป็นการแก้ปัญหาที่จะโดนตัดคะแนนในหัวข้อที่ว่า "ไม่ได้เป็นสำนักปฏิบัติธรรมประจำจังหวัด" ไปได้ง่าย ๆ

[เถรี]

เมื่อเดินดูนิทรรศการจนครบแล้วก็มาทักทายพรรคพวกเพื่อนฝูง ไม่ว่าจะเป็นพระครูสมุห์อนันต์ อนนฺโท เจ้าอาวาสวัดหนองบัวก็ดี พระมหาสมนึก วรธมฺโม, ดร. วัดกระโจมทองก็ตาม ซึ่งท่านทั้งหลายเหล่านี้ เคยเรียนร่วมกันมาตั้งแต่สมัยประกาศนียบัตรบริหารกิจการคณะสงฆ์ ปริญญาตรี ปริญญาโท พอมาถึงปริญญาเอกก็เรียนต่อบ้าง ไม่เรียนต่อบ้าง

พระมหาสมนึก วรธมฺโม, ดร. นั้น ท่านอายุน้อยมาก เกือบจะน้อยที่สุดในรุ่นช่วงนั้น ท่านจึงตัดสินใจเรียนช้าไปสองปี แต่ก็จบปริญญาเอกแล้ว ส่วนพระครูสมุห์อนันต์นั้น งานท่านมาก เพราะว่าทำหน้าที่เลขานุการเจ้าคณะอำเภอบ้านแพ้วด้วย จึงไม่ได้เรียนต่อปริญญาเอก เจอหน้าเจอตา ท่านก็ยังถามหาพรรคพวกเพื่อนฝูงเก่า ๆ ไม่ว่าจะเป็นพระครูสุตกาญจนวัฒน์, ดร. หรือในอดีตที่เรียนอยู่ก็คือพระครูปลัดปรีชา จิรนาโค หรือว่าพระครูธรรมธรแสงชัย กนฺตสีโล แม้กระทั่งหลวงพ่อพระครูปริยัติกาญจนโชติ ซึ่งเพิ่งจะมรณภาพไปไม่นานนี้เอง

เมื่อนั่งคุยกันจนได้เวลาเขานิมนต์ให้ฉันเพล เจ้าประคุณรุนช่องเถอะ..! ข้าวปลาอาหารแทบจะยกทะเลมาไว้ที่นี่ กระผม/อาตมภาพเองนั้นเป็นคนที่ไม่ชอบอาหารทะเล เพราะว่ากลิ่นแรงมาก อาหารทะเลที่ชอบมีอยู่เพียงปลาหมึกแห้งปิ้ง หรือไม่ก็กุ้งแห้งยำเท่านั้น และจะต้องยำเองด้วย เพราะว่าคนอื่นยำกุ้งแห้งแล้วมักจะซอยขิงใส่ลงไปด้วย ซึ่งกระผม/อาตมภาพไม่ชอบ เพราะว่าขิงนั้นมีรสร้อนสุขุม ก็คือจะร้อนนาน ทำให้ฉันลงไปแล้วบางทีก็ร้อนในตาแดงไปเลยก็มี..!

แต่ปรากฏว่าวันนี้เจอต้มปลาหมึกยัดไส้หมูสับ เขาทำได้รสชาติดีมาก จากที่ปกติตักอย่างละคำเดียวก็กลายเป็นวนตักไป ๓ - ๔ ครั้ง ทำให้นั่งหัวเราะตัวเองอยู่เหมือนกัน เพราะว่าอาหารอย่างอื่น มองเห็นก็ไม่กล้าที่จะแตะแล้ว ไม่ว่าจะเป็นหอยแมลงภู่นึ่งจิ้มน้ำจิ้มทะเล หรือว่าห่อหมกทะเล เหล่านั้นก็ตาม ในเมื่อเป็นเช่นนั้นก็ฉันได้แทบจะอย่างเดียวเท่านั้น แต่ว่าการที่ไม่ฉันอาหารทะเลก็ปลอดภัยมาตลอด เนื่องเพราะว่าอาหารทะเลบางอย่าง พอลงท้องไปก็ทำให้ท้องเสียทันที

แต่ว่าของดีเมืองสมุทรสาครก็คือลอดช่องวัดเจษฯ นั้นมีให้ทุกโต๊ะ คนละ ๑ ถ้วย โดยที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อเจ้าคุณสมบูรณ์ - พระเทพสาครมุนี ที่ปรึกษาเจ้าคณะภาค ๑๔ อดีตเจ้าคณะจังหวัดสมุทรสาคร ท่านมีคำอวยพรที่ติดปากว่า "ขอให้ซื้อง่ายขายคล่องเหมือนซดลอดช่องวัดเจษฯ" เนื่องเพราะว่าลอดช่องวัดวัดเจษฎารามนั้น ซดฮวบเดียวก็หมดถ้วยแล้ว..!

[เถรี]

เมื่อฉันเพลเสร็จสรรพเรียบร้อย ทางด้านเจ้าภาพก็ให้คณะกรรมการนั่งรถรางเทียม เพื่อออกไปชมนิทรรศการนอกพื้นที่ก่อน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของผักสวนครัวรั้วกินได้ ถนนนี้มีรักปลูกผักกินเอง เหล่านี้เป็นต้น ท้ายที่สุดก็วนไปที่บริษัทโชคองศามะพร้าวน้ำหอม ซึ่งผลิตมะพร้าวน้ำหอมส่งต่างประเทศ เขาทำให้ดูว่ามะพร้าวน้ำหอมนั้น ถ้าหากว่าบริหารจัดการถูกต้อง แม้ว่าจะปอกออกมาแล้วเจาะรู กะเทาะกะลาพร้อมที่จะกินแล้วก็ตาม แต่ยังสามารถที่จะเก็บไว้ได้นานถึงครึ่งเดือน..!

และมีมะพร้าวน้ำหอมเอาไว้ถวายกรรมการอีกคนละ ๑ ลังโฟมด้วย ไม่ทราบเหมือนกันว่ากี่ผล ? เห็นบอกไว้ว่าราคาขายส่งผลละ ๒๘ บาท ถ้าหากว่าส่งต่างประเทศก็ผลละ ๒๙ บาท ใครสั่ง ๑ แพ็ค ซึ่งมีอยู่ ๔๐ ลูกขึ้นไป ก็รับส่งให้ทั่วประเทศไทยอีกด้วย สั่งวันนี้ไม่เกินพรุ่งนี้ถึงแน่นอนทุกจุดของประเทศไทย

กระผม/อาตมภาพก็ยังดีใจว่ามีผู้เสียสละ ทำตัวเองเป็นศูนย์กลาง รวบรวมผลผลิตจากพ่อแม่พี่น้องเพื่อนฝูงรอบข้าง เอามาประกอบบรรจุภัณฑ์จนกระทั่งน่ากินน่าใช้ สามารถส่งไปขายต่างประเทศได้ ซึ่งปัจจุบันนี้ที่สั่งเป็นประจำก็คือประเทศสิงคโปร์

เมื่อได้รับการถวายของที่ระลึกและถ่ายรูปหมู่ร่วมกันแล้ว พวกเราก็ย้อนกลับมายังวัดน่วมกานนท์ เพื่อทำการสักการะสิ่งศักดิ์สิทธิ์ และเจริญพระพุทธมนต์ถวายพระประธานในโบสถ์ จากนั้นก็มาชมการแสดงทางวัฒนธรรมต้อนรับ พระมหาวิเชียร ชาตวชิโร ป.ธ. ๙ แอบมากระซิบถามท่านเจ้าคุณอาจารย์ประสิทธิ์ - พระเดชพระคุณพระเทพปวรเมธี, รศ., ดร. (ประสิทธิ์ พฺรหฺมรํสี ป.ธ. ๙) ประธานคณะกรรมการขับเคลื่อนโครงการหมู่บ้านรักษาศีล ๕ หนกลางว่า "จะมอบรางวัลให้เขาอย่างไรดีครับ ?" กระผม/อาตมภาพเห็นแล้วก็อดหัวเราะไม่ได้

เนื่องเพราะว่านางรำที่มานั้น เท่าที่ดูอยู่ในระดับสายตามองถึงก็ ๕๐ คนโดยประมาณ ไม่ทราบว่าสุดสายตาจะมีทั้งหมดกี่คน ? ไหนยังจะมีขบวนเด็กเล่นกลองยาว มีกระตั้วแทงเสือ ซึ่งถ้านับรวม ๆ แล้วก็น่าจะเกินร้อยไปมากทีเดียว..! ก็คงจะแก้ไขปัญหาแบบปีที่แล้ว ก็คือที่ใดมามากจนแจกรางวัลไม่ไหว ก็มอบเงินก้อนหนึ่งให้เป็นกองทุนหมู่บ้านไปก็แล้วกัน

[เถรี]

หลังจากนั้น พวกเราก็ได้ชมนิทรรศการอย่างเป็นทางการและถ่ายรูปหมู่เป็นที่ระลึก กว่าที่จะเข้าไปในศาลาตรวจประเมินได้ ก็ทำเอาเหงื่อตกไปตาม ๆ กัน ปรากฏว่าที่เหงื่อตกนั้นเกิดจากว่าฝนกำลังใกล้จะตก ขณะที่กำลังจะให้ศีลแก่เด็กนักเรียนที่มาขอศีลนั้น ฝนก็กระหน่ำลงมาอย่างหนัก ทำเอาบรรดาเจ้าคณะพระสังฆาธิการหลายท่านที่ดวงดี ฝนรั่วลงตรงที่นั่ง ต้องลุกหนีกันจ้าละหวั่นไปหมด..!

กระผม/อาตมภาพทำแบบประเมินเสร็จแล้ว ก็ส่งให้หลวงพ่อเจ้าคุณทินน์ - พระโสภณพัฒนคุณ เจ้าอาวาสวัดพุน้อย (เศรษฐีเรือทอง) ที่ปรึกษาเจ้าคณะภาค ๓ และท่านเจ้าคุณกิตติชัย - พระเทพวชิรกิตติ วิ. (กิตติชัย อภิชโย ป.ธ. ๕) ผู้ช่วยเจ้าอาวาสวัดโสมนัส ราชวรวิหาร เซ็นร่วมกันแล้วมอบแบบประเมินไว้ให้กับท่าน

กระผม/อาตมภาพขออนุญาตเดินฝ่าฝนออกมา เพื่อที่จะไปยังวัดป่าประดู่ (พระอารามหลวง) เนื่องเพราะว่าวันนี้หลวงพ่อเชาวลิต เจ้าอาวาสวัดป่าประดู่ (พระอารามหลวง) เจ้าคณะอำเภอเมืองระยอง ท่านฉลองสมณศักดิ์พัดยศที่ "พระวชิรปัญญากร" ของท่าน ขณะนี้เพื่อนร่วมรุ่นทั้งหลายทั้งปวง ก็แห่กันไปมุทิตาสักการะกันหมดแล้ว เหลือแต่ประธานรุ่นฝ่าฝนออกมาเจอรถติดสาหัสสากรรจ์ กว่าที่จะหลุดขึ้นทางด่วนได้ก็แทบจะวายชีวา..!

พรุ่งนี้ยังต้องเดินทางต่อไปเพื่อทำการตรวจยกหมู่บ้านศีล ๕ ต้นแบบที่จังหวัดตราดเสียอีก ถ้าหากไม่ใช่มาเส้นทางเดียวกันแบบนี้ ก็คงต้องละเอาไว้ก่อน รอมุทิตาสักการะหลวงพ่อวัดป่าประดู่กันทีหลัง โชคดีว่าเป็นทางสายเดียวกัน ถึงจะไปค่ำหน่อยท่านก็คงไม่ว่าอะไร ซ้ำยังดีใจเสียอีกที่ "ท่านประธานรุ่น" จะมาค้างด้วย กระผม/อาตมภาพก็ได้แต่รออย่างใจจดใจจ่อว่าเมื่อไรจะไปถึงเสียที

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันอังคารที่ ๑๐ กันยายน พุทธศักราช ๒๕๖๗
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)