เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันพุธที่ ๒๒ พฤษภาคม ๒๕๖๗

[พิชวัฒน์]

เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันพุธที่ ๒๒ พฤษภาคม ๒๕๖๗

[เถรี]

วันนี้เป็นวันพุธที่ ๒๒ พฤษภาคม พุทธศักราช ๒๕๖๗ ตรงกับวันขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๖ ปีมะโรง เป็นวันสำคัญทางพระพุทธศาสนา คือวันวิสาขบูชา

วัดท่าขนุนของเรามีกิจกรรมในเรื่องของงานบุญงานกุศลตั้งแต่เช้ามืด ก็คือประมาณ ๖ โมงครึ่ง ก็เริ่มทำการมอบทุนการศึกษาให้กับนักเรียนจากโรงเรียนต่าง ๆ ในเขตอำเภอทองผาภูมิ รวมทั้งสิ้น ๓๔ โรงเรียนด้วยกัน

เป็นทุนระดับประถมศึกษาจำนวน ๖๐๐ ทุน คิดเป็นเงิน ๑,๒๐๐,๐๐๐ บาท เป็นทุนระดับมัธยมศึกษาจำนวน ๑๓๐ ทุน เป็นเงิน ๓๙๐,๐๐๐ บาท แล้วก็เป็นทุนระดับอุดมศึกษา หรือว่าทุนปริญญาตรี จำนวน ๑๑ ทุน คิดเป็นเงิน ๓๓๐,๐๐๐ บาท รวมเฉพาะช่วงเช้า ใช้เวลาไปประมาณ ๑ ชั่วโมงครึ่ง จ่ายเงินไปทั้งหมด ๑,๙๒๐,๐๐๐ บาท..!

เหตุที่กระผม/อาตมภาพเน้นในเรื่องของทุนการศึกษา ก็เพราะว่าเป็นการแก้ไขปัญหาครอบครัวตั้งแต่ระดับฐานราก เนื่องเพราะว่าคนอำเภอทองผาภูมิส่วนใหญ่นั้นเป็นต่างด้าว มีทั้งมอญ พม่า ทวาย กะเหรี่ยง ม้ง เย้า ลีซอ อีก้อ มีกระทั่งคนพื้นเมืองดั้งเดิมที่เรียกว่าขมุ

ส่วนใหญ่บรรดาต่างด้าวจะมีการศึกษาน้อย ทำให้โอกาสในการทำมาหากินก็น้อยไปด้วย ส่วนใหญ่ก็เป็นได้เพียงผู้ใช้แรงงาน ถ้าหากว่าเราให้โอกาสทางการศึกษา ให้เขามีโอกาสเรียนจบในระดับมัธยม ประกาศนียบัตรวิชาชีพ ตลอดจนกระทั่งปริญญาตรี เขาจะมีหนทางชีวิตที่กว้างไกลขึ้นอีกมาก เนื่องเพราะว่าประเทศของเรา ยังไม่เชื่อความสามารถเฉพาะตน หากแต่ยังเชื่อถือกระดาษรับรองวุฒิการศึกษาใบเดียว ซึ่งเราก็จำเป็นที่จะต้องหาให้เขา

ส่วนในเรื่องของผู้ใหญ่นั้น ทางวัดท่าขนุนแก้ไขด้วยการส่งเสริมอาชีพต่าง ๆ ให้ โดยเข้าไปค้นหาดูว่า เขามีอาชีพอะไรที่สามารถแปรเป็นสินค้าได้ ไม่ว่าจะเป็นการเพาะปลูก จักสาน ทอผ้า เหล่านี้เป็นต้น

แต่คราวนี้การที่เราไปสนับสนุนอาชีพให้เขา ถ้าไม่มีที่ให้เขาจำหน่าย เขาก็ไม่รู้ว่าจะทำไปทำอะไร จึงต้องสร้างตลาดขึ้นมาให้เขาอีก ซึ่งปัจจุบันนี้ก็ติดตลาดไปแล้ว ทั้งในส่วนของตลาดชุมชนคุณธรรมต้นแบบวัดท่าขนุน และตลาดริมแควเมืองท่าขนุน บรรดาญาติโยมสามารถนำเอาสินค้าต่าง ๆ เหล่านี้มาวางจำหน่ายได้ โดยที่ไม่มีค่าใช้จ่ายใด ๆ ทั้งสิ้น

[เถรี]

ในเมื่อมีอาชีพที่เป็นหลักฐานมั่นคง ก็ทำให้เขาไม่ต้องเร่ร่อนไปหากินที่จังหวัดอื่น แล้วขณะเดียวกัน ปัญหาหนี้สินต่าง ๆ ก็ลดน้อยถอยลง ในเมื่อหนี้สินไม่มี การทำมาหากินสะดวกคล่องตัว อาชญากรรมต่าง ๆ ก็ลดน้อยถอยลงไปด้วย

อีกส่วนหนึ่งก็คือทั้งเด็กและผู้ใหญ่นั้น ไม่ว่าจะเป็นการทำมาหากิน หรือการศึกษา ก็ต้องมีสุขภาพที่ดี ทางวัดท่าขนุนของเราจึงเข้าไปสนับสนุนตรงจุดนี้ ไม่ว่าจะเป็นการสนับสนุนคณะ อสม. (อาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้าน) มอบสิ่งของจำเป็นต่าง ๆ เพื่อใช้ในการปฏิบัติหน้าที่ หรือว่ามอบหมายให้นำเอาข้าวปลาอาหารไปมอบให้ผู้ป่วยติดเตียง หรือผู้ที่ได้รับความเดือดร้อนจากการแพร่ระบาดของเชื้อไวรัสโควิด ๑๙

ขณะเดียวกันก็ยังสนับสนุนทางโรงพยาบาลทองผาภูมิ ซึ่งก่อนหน้านี้ขาดแคลนไปเสียทุกอย่าง ได้งบประมาณมาสร้างตึกผู้ป่วยนอก ก็มีแต่ตัวอาคารเปล่า ๆ เท่านั้น ทางเราต้องไปดำเนินการต่าง ๆ ให้ ไม่ว่าจะเป็นการติดเครื่องปรับอากาศ การหาปัจจัยให้ซื้อเครื่องมือแพทย์ที่จำเป็น การสร้างห้องอภิบาลเด็กทารก การสร้างห้องผู้ป่วยพิเศษ การสร้างหน่วยไตเทียม หรือที่เรียกว่าห้องฟอกไต การสร้างห้องผ่าตัด ทำให้คนทองผาภูมิ ที่เจ็บไข้ได้ป่วย ไม่ต้องเดินทางไปอีก ๑๔๐ กิโลเมตร เพื่อไปรักษาตัวที่โรงพยาบาลพหลพลพยุหเสนา ในตัวเมืองกาญจนบุรี

ถ้าเป็นการฟอกไต เดินทางไปถึงแล้วเตียงไม่ว่าง เขาก็ไม่สามารถที่จะฟอกไตได้ หรือไม่ถ้ามีเคสผ่าตัดที่จำเป็นขึ้นมา ก็ต้องไปรอคิวกันนาน และปัจจุบันนี้ทางในเมืองก็ส่งคนไข้ขึ้นมาผ่าตัดที่โรงพยาบาลทองผาภูมิอยู่บ่อย ๆ

ในเมื่อผู้ใหญ่มีอาชีพ เด็กมีการศึกษา สุขภาพดีขึ้น คุณภาพชีวิตต่าง ๆ ของเขาดีขึ้น ท้ายที่สุดคนทั้งหลายเหล่านี้ก็จะเข้าวัดกันเอง อย่างเช่นวันนี้เราจะเห็นว่า เฉพาะเด็กที่รับทุนการศึกษาอย่างเดียวก็เป็นพันแล้ว แล้วยังมีครูบาอาจารย์ ยังมีบรรดาผู้ปกครองที่ตามมาอีก เขาทั้งหลายเหล่านี้จะรู้ว่า ที่เขาเป็นอย่างนี้ได้เพราะทางวัดสนับสนุน แม้กระทั่งเด็กที่มารับทุนเป็นอิสลาม ทางวัดเราก็มอบให้ด้วยความเต็มใจ เนื่องเพราะว่าการช่วยเหลือนั้น ไม่สมควรที่จะจำกัดด้วยการถือเชื้อชาติ ศาสนา

[เถรี]

สิ่งทั้งหลายเหล่านี้เป็นหน้าที่ของพระภิกษุในพระพุทธศาสนา ที่จะต้องดำเนินไปเพื่อให้เป็นไปตามปณิธานขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าที่ว่า ให้พวกเราทำประโยชน์เพื่อคนหมู่มาก สร้างความสุขให้แก่คนหมู่มาก อนุเคราะห์ให้แก่โลก แต่ว่าสิ่งทั้งหลายเหล่านี้ จะเป็นไปด้วยดีไม่ได้ถ้าเราขาดหลักธรรม โดยเฉพาะในส่วนของพรหมวิหาร ๔ และสังคหวัตถุ ๔

พรหมวิหาร ๔ ก็คือต้องมีการสงเคราะห์โดยไม่เลือกที่รัก มักที่ชัง ที่เรียกว่า อัปปมัญญาพรหมวิหาร แล้วขณะเดียวกัน ในเรื่องของสังคหวัตถุ ๔ ก็คือมีทาน การให้เป็นปกติ มีปิยวาจา รู้จักพูดในสิ่งที่ดี แนะนำในสิ่งที่เป็นประโยชน์ อัตถจริยา สร้างประโยชน์ให้เขาก่อน เพื่อที่เขาเห็นประโยชน์แล้ว จะได้ทำตามที่เราต้องการ

และท้ายที่สุด สมานัตตตา ตัวเราปรารถนาความสุข รังเกียจความทุกข์ เราก็อย่าเบียดเบียนผู้อื่น ให้ทำสิ่งทั้งหลายเหล่านี้โดยเสมอต้นเสมอปลาย ก็จะยึดโยงสังคมของเราให้มารวมอยู่ในเขตของพระพุทธศาสนาได้

ขณะเดียวกัน ก็เป็นไปตามทฤษฎี "บ ว ร" ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ ๙ ซึ่งได้กำหนดแนวทางเอาไว้ว่า บ้าน วัด โรงเรียน และส่วนราชการ ต้องประสานเข้าหากัน จึงจะสามารถทำให้สังคมของเราเป็นไปโดยคล่องตัวและสงบสุข เพียงแต่ว่าในปัจจุบันนี้ ยังมีบางส่วนที่มีข้อตำหนิอยู่ตรงที่ว่า ยังทำเพื่อพวกพ้องและตนเอง..!

เรื่องพวกนี้จะว่าไปแล้ว ก็เป็นธรรมดาของปุถุชนทั่วไป จึงเป็นภาระที่พวกกระผม/อาตมภาพ จะต้องขัดเกลาท่านทั้งหลายเหล่านั้นต่อไป เพื่อให้กำลังใจของเขา ลดความเห็นแก่ตัว เพิ่มความเห็นแก่ส่วนรวมให้มากขึ้น แล้วท้ายที่สุดทุกคนก็จะมาร่วมมือกันกระทำแต่สิ่งที่ดีที่งาม เพื่อส่วนรวม โดยที่ไม่เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนจนเกินไป

ในวันวิสาขบูชาของเรานั้น นอกจากในเรื่องให้ทุนการศึกษาแล้ว เราก็ยังมีการทำบุญใส่บาตร ฟังเทศน์ฟังธรรม ถวายภัตตาหารสังฆทาน ซึ่งเป็นไปตามหลักไตรสิกขา คือ ศีล สมาธิ และปัญญา พิจารณาว่าสิ่งใดกระทำแล้วดีงาม เป็นประโยชน์ทั้งตนเองและผู้อื่น เราก็เลือกกระทำสิ่งนั้น ๆ

[เถรี]

ส่วนโอกาสถัดจากนี้ไป เมื่อได้ทำการเจริญพระพุทธมนต์ ตามที่ทางสำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติกำหนดไว้แล้ว เราก็ยังมีการตามประทีป ๑๐,๐๐๐ ดวงเป็นพุทธบูชา ซึ่งปัจจุบันนี้ทางการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย จังหวัดกาญจนบุรี ยกให้เป็นหนึ่งใน Unseen Thailand ถือว่าเป็นเครื่องมือในการดึงนักท่องเที่ยวที่ดีมากอย่างหนึ่ง แล้วก็ยังมีการเวียนเทียนถวายเป็นพุทธบูชา ตามโบราณประเพณีอีกอย่างหนึ่ง

เสร็จสรรพเรียบร้อยแล้ว เราท่านทั้งหลายก็จะได้ไปชมผางประทีปกัน ว่าปีนี้แปรรูปแปรอักษรเป็นอะไรกันบ้าง

เรื่องพวกนี้ ถ้าหากว่าเราทำอย่างจริงจังและสม่ำเสมอ ในระหว่างที่กระทำนั้น ก็พินิจพิจารณาอยู่ตลอด ว่าใจของเรามี รัก โลภ โกรธ หลง เกิดขึ้นหรือไม่ ? ถ้ามีขึ้นก็ขับไล่ออกไป พยายามระวังไว้อย่าให้เข้ามาอีก

ใจของเรามีความดีอยู่หรือไม่ ? ถ้าไม่มีก็สร้างความดีนั้นขึ้นมา ถ้ามีแล้ว ก็ทำให้ดียิ่ง ๆ ขึ้นไป ถ้าทุกคนสามารถทำได้ในลักษณะอย่างนี้ และมีการเสียสละประโยชน์ส่วนตนเพื่อประโยชน์ส่วนรวมแล้ว โลกแห่งพระศรีอาริยเมตไตรย หรือว่าโลกในฝันของเรา ก็จะเป็นความจริงขึ้นมาได้

ในรุ่นของเราเป็นไม่ได้ ก็ขอให้เป็นในรุ่นต่อ ๆ ไป เพียงแต่ท่านทั้งหลายต้องมั่นคงต่อแนวทางการปฏิบัติของตน กระทำแต่สิ่งที่ดีที่งาม เพื่อนอกจากตนเองจะได้ดีแล้ว ยังจะเป็นเนติ (แบบอย่าง) ให้กับผู้อื่นที่ตามมา เห็นดีเห็นงามแล้วได้ประพฤติปฏิบัติต่อไป ก็จะเป็นการส่งผ่านวัฒนธรรมประเพณี ตลอดจนคุณความดีจากรุ่นสู่รุ่น ทำให้สิ่งทั้งหลายเหล่านี้ เป็นไปได้โดยยั่งยืนแท้จริง

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุ สามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันพุธที่ ๒๒ พฤษภาคม พุทธศักราช ๒๕๖๗
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)