เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันเสาร์ที่ ๘ กรกฎาคม ๒๕๖๖

[ตัวเล็ก]

เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันเสาร์ที่ ๘ กรกฎาคม ๒๕๖๖

[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันเสาร์ที่ ๘ กรกฎาคม พุทธศักราช ๒๕๖๖ กระผม/อาตมภาพเดินทางขึ้นไปยังสำนักสงฆ์ถ้ำป่าอาชาทอง หมู่ที่ ๘ ตำบลศรีค้ำ อำเภอแม่จัน จังหวัดเชียงราย เพื่อร่วมพิธีบวงสรวงพุทธาภิเษกพระพุทธรูปปรกแผ่นดิน ๒๘ องค์ ให้กับครูบาเหนือชัย โฆสิโต ซึ่งจะบอกว่าเป็นงานรวมพี่น้องในสายธรรม หรือว่างานรวมสหธรรมิกก็ว่าได้

เนื่องเพราะว่าในช่วงที่เชื้อไวรัสโควิด ๑๙ แพร่ระบาด กระผม/อาตมภาพเองก็ไม่ได้ขึ้นมาทางด้านนี้สามปีติดกัน ช่วงต้นปีที่ผ่านมา ซึ่งต้องมาเป็นประธานในงานออกนิโรธกรรมของครูบาเหนือชัย ก็พอดีได้รับแต่งตั้งเป็นกรรมการสอบพระอุปัชฌาย์ในเขตปกครองคณะสงฆ์ภาค ๑๔ จึงต้องบอกยกเลิกงานทางนี้ไปโดยปริยาย เพิ่งจะได้มาเจอหน้าเจอตากันจริง ๆ ก็ในวันนี้เอง

ไม่ว่าจะเป็นครูบาเหนือชัยก็ดี ครูบาหน่อแก้วฟ้า จากลานธรรมอรหันตา อำเภอคง จังหวัดนครราชสีมาก็ดี ครูบาวิฑูรย์ จากสำนักสงฆ์ปรียนันท์ธรรมสถาน อำเภอพยุหะคีรี จังหวัดนครสวรรค์ หรือแม้กระทั่งหลวงพ่อนิล (พระครูวินัยธรธวัชชัย ชาครธมฺโม) ประธานที่พักสงฆ์อาศรมศรีชัยรัตนโคตร จังหวัดสกลนครก็ตาม

เมื่อมีโอกาสพบปะกัน ก็นั่งสนทนากันเพื่อรอเวลางาน ปรากฏว่าครูบาหน่อแก้วฟ้าท่านปรารภเรื่องที่ต้องสร้างถ้ำพญานาค โดยที่กล่าวว่า คนสมัยนี้ให้รักษาศีล เจริญภาวนา ไม่ค่อยจะเอากัน ส่วนใหญ่แล้วชอบขอพรสิ่งศักดิ์สิทธิ์มากกว่า กระผม/อาตมภาพเคยใช้คำพูดประเภทที่ว่า "คนสมัยนี้มักง่าย อะไรที่ยากจะไม่ทำ"

ในเรื่องของการเสริมดวง เรื่องของการพลิกดวงเหล่านั้น ถ้าหากว่าตั้งใจปฏิบัติใน ศีล สมาธิ ปัญญา จะเป็นการเสริมดวง พลิกดวง อย่างยั่งยืนที่สุด แต่ว่าเป็นของยาก เขาจึงไม่ทำกัน หากแต่ไปใช้วิธีเปลี่ยนชื่อบ้าง เขียนต่อลายมือบ้าง หรือว่าจะมีการอาบน้ำมนต์ มีการสะเดาะเคราะห์อะไรบ้าง แล้วแต่ว่าจะไปเจอครูบาอาจารย์สายไหน

เรื่องทั้งหลายเหล่านี้ จะว่าไปแล้วก็เป็นเรื่องที่น่าเห็นใจ เนื่องเพราะว่าท่านทั้งหลายเหล่านั้น กำลังใจไม่พอในการที่จะยืนหยัดด้วยตนเอง

ในเรื่องของกำลังใจนั้น พระเดชพระคุณหลวงพ่อฤๅษีฯ วัดท่าซุง เคยบอกว่า แบ่งออกได้อย่างหยาบ ๆ ได้สามระดับด้วยกัน ระดับแรกนั้น แม้แต่ช่วยเหลือตัวเองก็ทำไม่ได้ ระดับที่สอง ช่วยเหลือตัวเองได้ แต่ช่วยคนอื่นไม่ได้ ในระดับที่สามนั้น ช่วยเหลือตนเองได้ ขณะเดียวกันก็ช่วยเหลือคนอื่นได้ด้วย

[เถรี]

ในเมื่อเป็นเช่นนั้น พวกเราทั้งหลายจึงจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องยืนหยัด อยู่ในลักษณะที่ช่วยเหลือตัวเองด้วย และช่วยคนอื่นเขาไปด้วย เนื่องเพราะว่าคนสมัยนี้ แค่ชี้ทางบอกทาง ก็มักจะไม่เดินกัน จับจูงก็มักจะไม่ค่อยจะตามกัน มีแต่จะให้อุ้มอย่างเดียว..! อยู่ในลักษณะที่ว่า บอกสูตรอาหารไปก็ไม่ทำกินเอง เตรียมเครื่องไม้เครื่องมือ ตลอดจนกระทั่งข้าวปลาอาหารไว้พร้อมก็ไม่ทำกินเอง หุงหาเอาไว้พร้อมมูลก็ไม่ยอมตักใส่ปาก รอแต่จะให้ป้อนอย่างเดียว..!

พวกเราทั้งหลายที่อยู่ในลักษณะของผู้ที่เป็นหลักให้กับประชาชน จะมากจะน้อยตามแต่บุญวาสนาที่ได้สร้างเสริมมา จึงจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องสร้างกำลังใจตนเองให้เข้มแข็ง พยายามที่จะเดินหน้าไปให้ไกลที่สุด เพื่อที่ถึงเวลาแล้ว จะได้ชี้ทางออก บอกทางถูก ให้แก่ผู้อื่นให้ได้มากที่สุด ไม่เช่นนั้นแล้วพระพุทธศาสนาของเราก็จะตั้งอยู่ไม่ได้

เมื่อได้เวลาแล้ว กระผม/อาตมภาพก็รับหน้าที่ในการบวงสรวงบูชาพระรัตนตรัย แล้วเข้าที่ในการปลุกเสกพระพุทธรูปปรกแผ่นดิน ซึ่งครูบาเหนือชัยท่านตั้งใจจะประดิษฐานไว้ตลอดแนวชายแดนทางด้านนี้ เมื่อเสร็จพิธี รับไทยธรรมแล้วกระผม/อาตมภาพก็ขอตัวกลับ เนื่องเพราะว่ายังมีภารกิจอีกมาก

โดยเหตุเพราะว่าท่านเจ้าคุณอาทิตย์ (พระโสภณวชิรวาที) เลขานุการของพระเดชพระคุณพระพรหมบัณฑิต, ศ.ดร. (ประยูร ธมฺมจิตฺโต ป.ธ.๙, Ph.D.) ประธานคณะกรรมการเผยแผ่พระพุทธศาสนาแห่งชาติ ได้ส่งเอกสารการแต่งตั้งให้กระผม/อาตมภาพ เป็นคณะกรรมการในโครงการอบรมนักเทศน์ทุนเล่าเรียนหลวง รุ่นที่ ๓ และโครงการประชุมสัมมนาพระปริยัตินิเทศก์และผู้เกี่ยวข้องทั่วประเทศ ซึ่งทั้งสองโครงการนั้นได้จัดขึ้นมาต่อเนื่องกัน

เมื่อทราบว่ามีงานงอกขึ้นมาอย่างกะทันหัน กระผม/อาตมภาพจึงต้องรีบเดินทางกลับ จนกระทั่งมาถึงบริเวณตำบลป่าก่อดำ อำเภอแม่ลาว จังหวัดเชียงราย ก็ได้แวะพักรับประทานอาหารกลางวัน โดยที่กระผม/อาตมภาพก็ฉันเพลตามปกติ แต่ว่าที่รู้สึกว่าไม่ปกติก็คือ ร้านอาหารนี้ชื่อร้านก๋าไก่ ถ้าหากว่าภาษาภาคกลางก็คือกาไก่นั่นเอง หมายความว่าเป็นอะไรที่ธรรมดา ๆ แบบหมูหมากาไก่ แต่ว่าคุณสมเกียรติ หวายคำ พร้อมกับครอบครัว และพนักงานร้านก๋าไก่ทุกคน ปวารณาถวายภัตตาหารเพลในวันนี้

[เถรี]

เรื่องทั้งหลายเหล่านี้ ในช่วงที่กระผม/อาตมภาพยังเด็กอยู่นั้น ร้านอาหารทุกร้านจะรู้สึกยินดีมาก ที่มีพระภิกษุสามเณรเข้าไปเพื่อที่จะฉันเช้า หรือว่าฉันเพล ก็จะบริการอยู่ในลักษณะถวายฟรีทุกร้าน แม้กระทั่งการโดยสารรถยนต์ รถไฟ ก็ยังโดยสายฟรี

แต่มาระยะหลังนี้ เรื่องพวกนี้ไม่มีแล้ว เมื่อไปเจอที่ไหนเข้า จึงรู้สึกว่าเป็นเรื่องอัศจรรย์หรือว่าเป็นเรื่องแปลก

แต่ต้องบอกว่าทางด้านครอบครัวของคุณสมเกียรติ หวายคำนั้น เป็นบุคคลที่ตั้งอยู่ในเรื่องของ ทาน ศีล ภาวนา เป็นปกติ มีใจอนุเคราะห์สงเคราะห์แก่พระภิกษุสามเณร จึงไม่แปลกใจว่าทำไมกิจการงานของร้านจึงดูเจริญก้าวหน้ามาก

ขนาดที่อยู่ในเส้นทางที่ถือว่าเป็นทางผ่าน แต่ว่ามีรถยนต์จอดแวะรับประทานอาหารที่ร้านนี้ค่อนข้างจะแน่นทีเดียว ทั้ง ๆ ที่ยังไม่ใช่เวลาอาหารของบุคคลทั่วไป เนื่องเพราะว่าช่วงที่พระฉันเพลนั้น ญาติโยมทั้งหลายส่วนใหญ่ก็ยังทำงานกันอยู่ ต้องรอจนพักเที่ยง ถึงจะแวะมารับประทานอาหารกัน

ก็แปลว่า ในเรื่องของบุญกุศลที่ท่านได้ทำนั้น ส่งผลให้มีความเจริญก้าวหน้าทั้งทางโลกและทางธรรม ในทางโลกก็คือ กิจการที่เปิดร้านอาหารอยู่นั้น มีผู้เข้ามาใช้บริการเป็นจำนวนมาก ในเรื่องของทางธรรมก็คือ บุคคลที่กำลังใจเกาะอยู่ในเรื่องของทาน ของศีล ของภาวนาเป็นปกติ โอกาสที่จะไปสู่สุคติภูมิย่อมมีมากกว่าบุคคลทั่วไป ที่ห่างเหินจากเรื่องทั้งหลายเหล่านี้ จึงเป็นเรื่องที่น่ายินดีและน่าอวยพรเป็นอย่างยิ่ง

[เถรี]

เมื่อรับเอาอาหารที่สั่งมาแล้ว ให้พรเสร็จสรรพเรียบร้อย กระผม/อาตมภาพเห็นอาหารเข้าก็ออกอาการ "น้ำตาจิไหล" เนื่องเพราะว่าข้าวซอยไก่ก็ดี ก๋วยเตี๋ยวน้ำเส้นเล็กหมูสับก็ตาม ชามใหญ่มาก ถ้าถามว่าใหญ่ขนาดไหน ? ก็ใหญ่ขนาดเอาตะเกียบวางบนปากชามเกือบจะไม่ได้..!

พูดง่าย ๆ ก็คือชามกว้างเท่าความยาวของตะเกียบเลย แล้วก็ใส่เส้นและเครื่องปรุงมาเยอะมาก อยู่ในลักษณะที่กระผม/อาตมภาพเจอไปชามเดียวก็จุกสนิทแล้ว แต่นี่เจอไปถึงสองชาม จนกระทั่งอยากจะสรุปว่า คนทางเหนือของเรารับประทานอาหารค่อนข้างที่จะมาก

เนื่องเพราะว่าครั้งแรกที่ไปฉันเพลแถว ๆ สามแยกแม่จัน เจอก๋วยเตี๋ยวเป็ดใส่เส้นมา ถ้าไม่ถึงครึ่งกิโล ก็น่าจะ ๓ - ๔ ขีด..! แล้วอีกครั้งหนึ่งก็ไปเจอที่หน้าวัดพระพุทธบาทผาหนาม ก็เจอชามใหญ่มหึมาในลักษณะชามใหญ่อย่างนี้ แต่เมื่อญาติโยมมีจิตศรัทธาแล้ว พระเราก็ต้องฉลองศรัทธาไปตามระเบียบ ส่วนฉลองแล้วจะเกิดอาการแบบไหนนั้น ก็แล้วแต่เวรแต่กรรมของตนเอง..!

สำหรับวันนี้คาดว่าการเดินทางเพื่อจะไปยังที่พัก ก็คือวัดอุทยานนั้น น่าจะไปถึงดึกมากทีเดียว กระผม/อาตมภาพจึงฉวยโอกาสในขณะที่เดินทางอยู่ ทำการบันทึกเสียงธรรมจากวัดท่าขนุนไปก่อน เมื่อถึงเวลาแล้วจะได้ไม่ต้องไปฉุกละหุกกันทีหลัง

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันเสาร์ที่ ๘ กรกฎาคม พุทธศักราช ๒๕๖๖
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)