เก็บตกจากบ้านเติมบุญ ต้นเดือนกุมภาพันธ์ ๒๕๖๑

[เถรี]

"หลวงพ่อวัดท่าซุงท่านล็อกประตูตลอด ท่านบอกว่าถ้าไม่จำเป็นอย่าเปิดเข้ามา เดี๋ยวพวกแกตกใจว่าข้าตายจะเอาไปเผาเสีย มีอยู่ครั้งหนึ่งหมอเขาเอาเครื่องวัดหัวใจไปติดให้ท่าน ต้องติดหนึ่งวันกับหนึ่งคืน ปรากฏว่าพอหมอไปตรวจแล้วก็ตกใจ เพราะว่าหัวใจหลวงพ่อหยุดเต้นคืนหนึ่ง ๓๐๐ กว่าครั้ง เนื่องจากเข้าสมาธิสูงจนเครื่องวัดไม่ได้ เขาเหมาเอาว่าตายไปแล้ว หัวใจหยุดเต้นแล้ว

ผมเองก็โดนโยมถลุงเสียปางตายไปทีหนึ่ง เขาเล่นเอาพวกผ้าขนหนูผืนใหญ่ ๆ ชุบน้ำร้อนรูดกันใหญ่เลย เขาบอกว่าต้องทำให้ตัวอุ่น เล่นรูดเสียจนผิวพังหมดเลย เพราะว่าน้ำมันตามผิวไม่มีเหลือ ตื่นเช้าขึ้นมาแสบไปทั้งตัว เล่นบ้า ๆ...! ผมทนอาการไม่ไหวก็ต้องไป ทางด้านนี้ยำเสียเละเลย เดี๋ยวนี้ถ้าผมอยู่ในห้องปรับอากาศจะคันคะเยอ บางทีหมอให้โลชั่นทาผิวมา ขวดหนึ่งใช้ไม่ถึงเดือนก็หมด พอไม่ทาก็คัน บางทีทาเสียจนกระทั่งกลิ่นตลบไปหมด จนคนเขามองหน้าว่าเป็นตุ๊ดหรือเปล่าวะ ?"

[เถรี]

"ตอนนั้นพระมีกุญแจห้องผมอยู่ ๔-๕ ท่าน เขารู้สึกว่าเป็นเกียรติเป็นศรีมากที่มีกุญแจห้องของอาจารย์ ผมก็ลืมไป พอถึงเวลาท่านเข้าไปดูเห็นว่าผมเงียบไป ท่านก็รีบช่วยกันใหญ่"

[เถรี]

"ท่านเผื่อนกับท่านพระครูน้อยสงสัยว่า การเข้าสมาธิถึงขนาดหยุดการเต้นของหัวใจได้จริงหรือ ? ก็เลยต้องทำให้ท่านดู เพราะว่าเป็นพระด้วยกัน แสดงไปก็ไม่เป็นอาบัติ คนหนึ่งก็จับชีพจรซ้าย คนหนึ่งจับชีพจรขวา เดินไปคุยไป ๆ พักหนึ่งท่านเผื่อนก็หัวเราะ “อาจารย์ครับ ไม่เต้นเลยครับ” จึงบอกไปว่า “คุณกำลังคุยกับผีอยู่..!”

แต่ว่านานกว่านั้นไม่ได้ เพราะว่าร่างกายเราเคลื่อนไหวอยู่ ถ้าหากปล่อยให้ไม่เต้นนาน ๆ เดี๋ยวร่างกายจะน็อก แค่ทำให้ท่านรู้ว่าเรื่องแบบนี้ทำได้จริง ๆ"

[เถรี]

ถาม : เดือนที่แล้วได้ยินเสียงกระซิบบอกให้ผมพกพระไพรีพินาศ ?
ตอบ : พระกริ่งพิชัยสงคราม พระไพรีพินาศ พระนาคปรก เหรียญพุทธบารมี เหรียญฉลองพระอุปัชฌาย์ หรือไม่ก็เหรียญรัชกาลที่ ๕ ไปเลือกเอา ระยะเวลาที่โลกเราไม่ค่อยจะปกติ มีสักองค์ก็พอแล้ว ไม่ต้องพกเยอะหรอก

[เถรี]

ถาม : ที่พระอาจารย์เดินคุยกับเขา แล้วให้เขาจับชีพจรปรากฏว่าไม่เต้น ฌานอะไรครับ ?
ตอบ : จริง ๆ ก็คือฌานสี่ แต่เป็นฌานใช้งาน เรื่องฌานใช้งานนั้นพูดยาก อย่างเช่นเมื่อเช้าโยมถามว่า อยู่ในระดับเหมือนกับปฐมฌาน แต่กำลังที่คุมอยู่คือฌาน ๔ เพราะฉะนั้น...ความสงบจะเท่ากับฌาน ๔ แล้วทำการทำงานได้เหมือนกับปฐมฌาน เป็นอะไรที่ต้องบอกว่าอธิบายลำบาก

ผมไปให้หมอตรวจสุขภาพประจำปีที่โรงพยาบาลภูมิพลเพราะว่าโยมอยู่ที่นั่น เขาวัดชีพจรได้ ๕๒ ครั้งต่อนาที หมอว่าทำไมหัวใจเต้นช้ามาก ? ต้องบอกว่านี่คือปกติของอาตมา หมอบอกว่าถ้าท่านไม่ได้บอกว่าปกติ จะอัดน้ำเกลือให้ ๒ ขวด

พอรู้สึกว่าหมอตรวจร่างกายก็เผลอเข้าสมาธิ ยังดีที่ไม่เข้าเสียสุด พอรู้สึกว่าหมอตรวจร่างกาย ก็ตามสบายโยมเถอะ เราก็ไปของเรา หมอบอกว่าอาการอย่างนี้มี ๒ อย่าง อย่างแรกก็คือ นักกีฬาที่ผ่านการฝึกฝนมาอย่างหนัก อย่างที่ ๒ ก็คือคนไข้ช็อก หมอถึงได้บอกว่าถ้าอาจารย์ไม่บอกว่าปกติ จะอัดน้ำเกลือให้ ๒ ขวด

ถาม : การเข้าสมาธิ น่าจะยืดอายุได้ ?
ตอบ : ช่วยให้พักผ่อนได้มากขึ้น แต่ไม่ได้ช่วยเรื่องอายุ อายุเป็นไปตามบุญตามกรรมที่เราสร้างมา หมดอายุตาย หมดอาหารตาย หมดบุญตาย หมดกรรมตาย

[เถรี]

ผมดูแลหลวงปู่มหาอำพัน ๔๕ วันท่านแข็งแรงดี หลวงพี่มนตรีดูแลอยู่ไม่กี่วันท่านมรณภาพ หลวงพี่มนตรีโดนด่าจมดินไปเลย ท่านมาคร่ำครวญกับผมว่า “ดูสิ..พี่เล็ก ผมเป็นหมาไปเลย” ว่าอย่างนั้น

หลวงปู่ท่านเป็นถุงลมโป่งพอง ท่านไม่ได้สูบบุหรี่นะ แต่ท่านจุดธูปทุกวันเช้าเย็น แล้วกุฏิอับ ก็เลยกลายเป็นถุงลมโป่งพอง เมื่อหายใจได้น้อย ถ้าเคลื่อนไหวมาก ๆ ก็จะหอบ ผมจึงให้ออกซิเจนท่านครั้งละ ๑-๒ นาที พอท่านอยู่ได้ผมก็เอาออก

คราวนี้คนอื่นเห็นว่า พอท่านได้ออกซิเจนแล้วท่านสบายก็ปล่อยยาวไปเลย ถึงเวลาปอดจึงขี้เกียจหายใจ หลวงพี่มนตรีพาหลวงปู่เข้าห้องน้ำ แล้วตัวเองก็มาทำความสะอาดเตียง ปรากฏว่าทางด้านหลวงปู่หายใจไม่ทัน แล้วส่งเสียงเรียก แต่เสียงท่านเบา หลวงพี่มนตรีมัวแต่ทำความสะอาดเตียง ปูเตียงใหม่อยู่...ไม่ได้ยิน กลับไปหลวงปู่หน้าเขียวไปแล้ว

ถาม : หลวงปู่อายุเท่าไรครับ ?
ตอบ : ๘๘ ปี

ถาม : ผมเคยเจอท่านตอนท่านไปกราบหลวงพ่อวัดท่าซุง ?
ตอบ : ผมดูแลท่านอยู่ ๔ ปีไม่เป็นอะไร พอหลวงพี่มนตรีดูแลพักเดียวก็มรณภาพ โยมด่าชนิดที่ไม่ฟังเสียงเลย ตอนหลวงปู่ธรรมชัยก็เหมือนกัน คนทางโน้นจะเอาหลวงปู่ธรรมชัยกลับเชียงใหม่อย่างเดียว แต่ทางด้านเราบอกว่า ลูกศิษย์ส่วนใหญ่อยู่กรุงเทพฯ เมื่อลูกศิษย์ส่วนใหญ่อยู่กรุงเทพฯ ก็ทำบุญที่กรุงเทพฯ สัก ๗ วันค่อยเอาไป โอ้โฮ...เขาโทรมาด่าแหลกเลยครับ ผมเองทั้ง ๆ ที่เป็นพระรับสายยังโดนด่าไม่เลี้ยงเลย

เขาบอกว่า “จะเอาหลวงปู่ไว้หากินใช่ไหม ?” โดยที่เขาไม่ฟังเหตุผลเราเลย ผมก็เลยอยากจะสวนไปว่า “นี่มึงไม่ได้คิดจะหากินใช่ไหม ? ถึงได้ด่ากูขนาดนี้” แต่ขี้เกียจเถียงกับโยม สมัยหลวงปู่ชุ่มก็อีกทีหนึ่ง ตอนนั้นมรณภาพแล้วเขาจะเอากลับให้ได้ ถึงขนาดประเภทกระแทกฝาโลงใส่หน้าหลวงปู่บุดดา จนหลวงปู่บุดดาเดินหนีไปเลย

[เถรี]

ถาม : ตอนนี้ที่วัดมีพระเรียนกี่รูปครับ ?
ตอบ : ตอนนี้เรียนปริญญาตรี ๑๐ รูป เป็นของวัดอื่นด้วย ปริญญาโทอยู่ ๙ รูป เทอมหน้าจะเป็น ๑๒ รูป มีวัดอื่นมาขอทุน และเรียนบาลีอยู่ ๘ รูป

ถาม : เรียนบาลีที่ไหนครับ ?
ตอบ : ที่สหบาลีศึกษาจังหวัดนครปฐม ที่นี่เข้มงวดดีครับ สหบาลีศึกษาวัดพระปฐมเจดีย์เป็นคณะสงฆ์จังหวัดนครปฐมก่อตั้งขึ้นมา ตั้งแต่สมัยหลวงปู่วัดไร่ขิงเป็นเจ้าคณะภาค ๑๔ ดำเนินงานมา ๔๐ กว่าปีแล้ว เขามีการติวภายใน ติวภายนอกอะไรพวกนี้ แล้วพระวัดท่าขนุนไปกวาดรางวัลเขามาหมด

ถาม : ผมกำลังเรียนประโยคสามด้วยตัวเอง ไม่รู้ว่าจะไปรอดไหม ?
ตอบ : ประโยค ๑-๒ ได้แล้วใช่ไหม ? ถ้า ๑-๒ ได้แล้ว ๓ เราควรจะไปเรียนอย่างเป็นทางการ ไม่อย่างนั้นแล้วสัมพันธ์นี่เราจะไม่เข้าใจ สัมพันธ์จะค่อนข้างยาก

ผมยุพระให้ไปเรียนตั้งแต่สมัยที่ยังอยู่วัดท่าซุงแล้วครับ บอกว่าให้เรียนไว้บ้าง จะเรียนบาลีก็ได้ เรียน มจร. ก็ได้ เพราะว่าจะได้มีรุ่น มีครูบาอาจารย์ ถึงเวลามีอะไรข้องขัดขึ้นมา ก็อาศัยท่านทั้งหลายเหล่านี้ช่วยเราได้ แต่เขาก็ไม่ค่อยจะใส่ใจกัน

[เถรี]

ถาม : ผมมานั่งคิดว่า อายุ ๖๐ กว่าปีแล้ว จะเรียนบาลีต่อดีหรือไม่ดี ?
ตอบ : ถ้าเรียนแบบไปเรื่อย ๆ ไม่เครียด แบบสอบได้ก็ได้ ไม่ได้ก็ถือว่าเราเรียนเอาความรู้ แบบเดียวกับหลวงปู่มหาอำพัน ท่านสอบนักธรรมเอกตก ๑๒ ปี เพราะท่านได้ประโยค ๖ แล้ว คราวนี้ถ้าไม่ได้นักธรรมเอกท่านเรียนประโยค ๗ ไม่ได้ สมัยที่หลวงปู่ท่านเรียน ข้อสอบข้อหนึ่งต้องตอบ ๒-๓ หน้ากระดาษ ไม่เหมือนกับสมัยนี้ ประเภทตอบแค่ ๒ บรรทัดก็ได้แล้ว

ท่านตกอยู่ ๑๒ ปี จนกระทั่งพวกลูกหลานบอกว่า “หลวงปู่..อายุจนป่านนี้แล้ว จะเรียนไปทำไม ?” ท่านบอกว่า “เรียนเอาบุญ” ท่านถามผมว่า “นักธรรมเอกเป็นอย่างไรบ้าง ?” ผมกราบเรียนว่า “ผมสอบแค่ ๑๕ นาทีเท่านั้นครับหลวงปู่ สอบได้แล้ว” ท่านก็บอกว่า “เออ...คุณเก่งนะ ผมเองสอบอยู่ ๑๒ ปี ตกทุกปี” ความจริงรุ่นของผมเหลือข้อหนึ่งประมาณหน้ากระดาษเดียวหรือไม่ก็ครึ่งหน้า ไม่เหมือนกับรุ่นหลวงปู่ ผมไปดูที่ "เลี่ยงเชียง" เขารวบรวมข้อสอบไว้ โอ้โฮ...รุ่นนั้นต้องตอบยาวจริง ๆ ครับ

[เถรี]

ถาม : ตอนที่ทำพระคาถาเงินล้านเกิน ๕๐ จบ เริ่มชาแข็ง ?
ตอบ : เป็นเรื่องปกติ ปล่อยไปเลยไม่ต้องไปสนใจ ถ้ายังภาวนาก็ภาวนาต่อไป ถ้าไม่ภาวนาก็แล้วไป เราแค่รับรู้ไว้เฉย ๆ ว่าอาการเป็นอย่างไร ไม่ต้องไปกลัว หลังจากที่สมาธิทรงตัวแล้วก็จะดีขึ้นไปเอง

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวกับคณะญาติโยมที่มาทำบุญว่า "การทำบุญแล้วชักชวนกันเป็นหมู่คณะ ถือว่าเป็นความดีทั้งชาตินี้และชาติหน้า คำว่าความดีทั้งชาตินี้และชาติหน้าก็คือ ชาตินี้เราแสดงออกถึงความรักใคร่สามัคคีกัน คนหมู่มากทำอะไรก็จะสำเร็จได้ง่ายกว่าทำคนเดียว ส่วนชาติหน้าก็คือ ถ้าเผลอเกิดใหม่ก็จะมีบริวารมาก ไม่ต้องเหนื่อย ถึงเวลาก็มีคนทำแทนให้"

[เถรี]

ถาม : ผู้ที่ปรารถนาพุทธภูมิ ถ้าเขาทำกำลังใจว่า เผื่อวันหนึ่งตายไปจะไปพระนิพพานอย่างนี้ถูกไหมครับ ?
ตอบ : ถ้าคิดเผื่อนี่ไม่ใช่พุทธภูมิ..! พุทธภูมิมีแต่มุ่งหน้าอย่างเดียว ถึงตายก็จะไป เขาไม่เผื่ออะไรให้หลายใจ ไม่เอาก็คือไม่เอา เอาก็คือเอา นั่นแหละคือพุทธภูมิของจริง

ผู้ปรารถนาพระโพธิญาณที่เขาเรียกกันว่าพุทธภูมิ ความบ้าอย่างน้อยต้องมากกว่าคนปกติ ๔ เท่า เพราะฉะนั้น..ไม่มีมาคิดเผื่อหน้าเผื่อหลังหรอก มีแต่ไปตายดาบหน้า แล้วไม่ใช่ตัวเองตายด้วย เป็นคนอื่นตาย..!

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "ถ้าเป็นลูกศิษย์หลวงปู่ทาบสมัยก่อนมีสีผึ้งเป็นตลับรับประกันว่าได้ตั้งฮาเร็มแน่ สมัยก่อนเวลาไปขอ หลวงปู่ท่านให้อย่างเก่งก็แค่ก้อนเท่าหัวไม้ขีด"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "วันที่ ๑๘ กุมภาพันธ์นี้ ก็คืออีก ๒ อาทิตย์ จะมีการหล่อหลวงพ่อนากของวัดท่าขนุน เวลาประมาณเที่ยงครึ่ง ถ้าญาติโยมจะไปร่วมพิธี ซึ่งก่อนหน้านั้นมีการบวชเนกขัมมะ พูดง่าย ๆ ก็คือ อาตมาตั้งใจให้ใส่ชุดขาวไปหล่อพระกัน แต่ถ้าไปก่อนล่วงหน้าไม่ได้ ไปเฉพาะวันงานก็ช่วยแต่งชุดขาวจากบ้านไปก็แล้วกัน ถ้าไม่มีอะไรก็เสื้อขาวสักตัวหนึ่ง จะกางเกงกระโปรงสีดำอะไรก็ไม่ได้ว่า

ปีที่แล้วหล่อหลวงพ่อเงินไป ชนวนเงินที่เหลือรวมกับชนวนเงินจากการหล่อหลวงพ่อเงินขนาด ๙.๙ นิ้วอาตมาเอาไปทำไม้ครู ปีนี้หล่อหลวงพ่อนาก ชนวนที่เหลือว่าจะทำบาตรน้ำมนต์ ปีหน้าหล่อหลวงพ่อทองคำ ยังไม่รู้จะเอาชนวนไปทำอะไร ถึงทำไปก็คงไม่มีปัญญาจะบูชากัน"

[เถรี]

ถาม : (ไม่ได้ยิน)
ตอบ : เขาเรียกยันต์ประทับหน้าประทับหลัง สมัยก่อนครูบาอาจารย์ท่านรอบคอบ กลัวปิดหน้าอย่างเดียวแล้วลูกศิษย์ไม่ปลอดภัย จึงต้องมีปิดหลังให้ด้วย ระยะหลังมีบางท่านประเภทฝีมือโดดเด่นจริง ๆ ก็ปิดหน้าอย่างเดียว ประเภทประทับหลังก็เลยหายไป น้อยคนที่จะได้ศึกษาเอาไว้

ถาม : บางท่านเรียกตัวผู้ตัวเมียครับ ?
ตอบ : ส่วนใหญ่เขาเรียกประทับหน้ากับประทับหลัง ภาษาชาวบ้านก็ตัวผู้ตัวเมียนั่นแหละ หลวงปู่โต๊ะนั่นระดับปรมาจารย์ของปรมาจารย์ ตัวเดียวดีกว่า ส่วนเราทำหน้าหลังซ้ายขวาบนล่าง ๖ ด้านไปเลย ...(หัวเราะ)...

[เถรี]

พูดถึงงานพุทธาภิเษกวัตถุมงคล รุ่นแรงครู "ตอนนี้รุ่นแรงครูในเว็บจะตีกันตาย ราคาขึ้นพรวด ๆ เลย ก็ถือว่าเป็นความภูมิใจของคนทำ

ตรงจุดที่น่ากลัวก็คือว่า ลูกศิษย์ที่มาจริง ๆ ในงานมีไม่มาก ถ้าสมมติว่า ๓,๐๐๐-๔,๐๐๐ คน แต่ของเขาทำมาเยอะกว่านั้นทำไมไม่พอ ? ก็แสดงว่าคนที่ไม่ได้มาแต่ใจมุ่งมาทางนี้เยอะ ดีไม่ดีเยอะกว่าหลายเท่าด้วย

ตรงนี้แหละว่าถ้าวันไหนเขาแห่กันมาที่นี่ อาตมาจะไปรับไหวไหม ? รอให้แก่กว่านี้ก็หมดสภาพแล้ว ตอนนี้ ๕๙ ย่าง ๖๐ ปี ก็มีแต่โรคภัยไข้เจ็บทั้งตัวแล้ว ท่านเจ้าคุณปัญญา (เจ้าคณะจังหวัดกาญจนบุรี) ยังตกใจ “หา..อาจารย์เล็ก ๖๐ แล้วหรือ ?” กราบเรียนว่า "ครับ..ห่างกับเจ้าคุณนิดเดียวเอง" เมื่อวานก็ออกงานด้วยกันมา พออายุมากแล้วป่วยทีหนึ่งร่างกายจะโทรมนาน หายยาก"

[เถรี]

"หลวงพ่อวัดท่าซุงท่านบอกว่า ที่ข้าสอนแกไปเรื่องคาถาอาคม พวกนักวิชาการเขาเรียกว่าไสยศาสตร์ทั้งหมด แต่สำคัญอยู่ที่เราใช้ ถ้าใช้ช่วยเหลือเขาก็คือไสยขาว ถ้าใช้โดยอ้างคุณพระเป็นหลักก็คือพุทธศาสตร์ แต่ขอให้เป็นคาถาอาคมเท่านั้น พวกนักวิชาการถือว่าเป็นไสยศาสตร์ทั้งหมด เพราะฉะนั้น...ไม่ต้องไปกังวลเรื่องวัตถุมงคลของหลวงพ่อกวย

หลวงพ่อกวยท่านเคร่งครัดเสียยิ่งกว่านักวิชาการไม่รู้ว่ากี่ร้อยเท่า อะไรที่ผิดเรื่องของพระวินัยนี่ไม่ทำเลย ขนาดเขาให้พระครูท่านยังไม่เอา ท่านบอกว่าไม่มีเวลาสอนหนังสือเขา แต่ท้ายสุดเขาก็ให้ท่านจนได้ แต่ว่าสมัยนั้นท่านเป็นพระครูประทวน ก็เลยเป็นพระครูกวยเฉย ๆ ไม่มีราชทินนาม"

[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า "สีผึ้งของหลวงพ่อทาบผมมีเป็น ๑๐ ตลับ เก็บมานาน เพียงแต่ว่าตัดใจให้ไม่ได้เท่านั้น กลัวคนเอาไปใช้ผิด"

[เถรี]

พูดถึงลูกอมหลวงปู่ทิม "มีอยู่เที่ยวหนึ่งพระที่วัดท่าขนุนไปงานปริวาส เอาลูกอมผงพรายกุมารมา ๖ ลูก ปลอมล้วน ๆ ผมบอกว่า คุณให้รู้จักศึกษาบ้างว่าบรอนซ์ฝุ่นกับบรอนซ์น้ำมันต่างกันตรงไหน ? พอผ่านระยะเวลานานไปแล้วมีลักษณะอย่างไร ? ไม่ใช่เห็นแล้วก็เอามาเลย ไม่รู้จะว่าอย่างไรดี เพราะว่าส่วนใหญ่พวกคนขายจะแต่งนิทานมา ดีอย่างนั้น ดีอย่างนี้ รับมากับมือ ทั้ง ๆ ที่อายุตัวเองไม่ได้เลย หลวงปู่มรณภาพไปตั้งนานแล้วยังอุตส่าห์รับมากับมืออีก"

[เถรี]

ถาม : หนุมานของหลวงปู่ทิมราคาแพง ?
ตอบ : ปล่อยไป ๔ องค์แล้ว โยมเขาสู้ราคา ให้ตั้ง ๒๐๐,๐๐๐ - ๒๕๐,๐๐๐ บาท ดีกว่าไปเจอคนอื่น เดี๋ยวโดนแพงเข้าไปอีก

ถาม : ปล่อยกันเป็นล้าน ?
ตอบ : ตอนรุ่นอาตมาไม่แพงนี่หว่า พี่ชายเขาบูชาหนุมานมาตัวหนึ่ง ๕๐๐ บาทเอง ตอนช่วงนั้นบอกให้เอาพระเขาก็ไม่ยอมเอา มีพระครูแสงไม่รู้ว่าเหรียญยังอยู่หรือเปล่า ? พระครูแสงเป็นคนพาไปหาหลวงปู่ทิมเป็นคนแรก สมัยก่อนแกสนใจเรื่องนี้จริง ๆ

ถาม : ตอนนั้นวัดท่านเจริญแล้ว ?
ตอบ : ท่านดังแล้ว แต่ตอนท่านมีชีวิตอยู่ วัตถุมงคลราคายังไม่แพง

[เถรี]

ตอนนั้นเหรียญของท่านเหรียญหนึ่งก็เพิ่งจะ ๔๐-๕๐ บาท แพงสุดก็ ๘๐ บาท เด็ก ๆ จะเอาเงินที่ไหนมามากมาย ทำงานได้อาทิตย์ละ ๑๕๐ บาท เดือนหนึ่งก็ได้เงิน ๖๐๐ บาท กล้าบูชามาเหรียญหนึ่งก็ดีตายชักแล้ว

อย่างเหรียญนวโลหะหลวงปู่สี วัดถ้ำเขาบุญนาค ๘๐ บาท เหรียญทองแดง ๓๐ บาท อาตมาก็ตัดใจบูชาแบบ ๘๐ บาท ปรากฏว่าก่อนบวชไม่นานพระครูแสงมาถึง “พี่ ๆ อันนี้ให้ผมเถอะ” ถามว่าจะเอาไปทำไมวะ ? เขาบอก "พรรคพวกเขาเอาของผมไปแล้ว" เหรียญทองแดงของตัวเองโดนเขาบูชาต่อไปแล้ว อาตมาก็ เออ...ตัดใจควักให้ นึกว่าจะเอาไว้ใช้ ที่ไหนได้ปล่อยไปอีกแล้ว คราวนี้จะไปหาที่ไหน ? ตอนนี้ไม่ใช่ ๘๐ บาทแล้ว หลายหมื่นยังหาไม่ได้

ค่าแรงวันหนึ่ง ๒๕ บาท แล้วอุตส่าห์กัดฟันบูชาของราคา ๘๐ บาท เท่ากับต้องทำงานตั้ง ๓ - ๔ วัน แล้วไหนจะค่ารถไหนจะค่ากินอีก แต่ก็ไปด้วยใจรัก