ปัญหา และอุปสรรค

[ประภาส๕๔]

กราบเรียนถามหลวงพ่อครับว่า
๑.หลังจากผมปฎิบัติสมาธิได้ประมาณ ๒-๓ เดือนที่ผ่านมา ผมพบว่ามีความสงบ และมั่นคงในสมาธิ อย่างไม่เคยเจอมาก่อน และเมื่อภาวนาคาถาบทใด เมื่อถึงระดับหนึ่ง จิตจะดิ่งลึกลงไปเรื่อย ๆ เหมือนดิ่งลงไปในเหวลึก ไม่สิ้นสุด ผมสามารถเข้าสมาธิได้รวดเร็วขึ้น เพียงแต่กำหนดลมหายใจเข้าออก และภาวนาคาถาเพียงจบเดียว จิตก็เป็นสมาธิ ดังที่หลวงพ่อเคยเทศน์สอนไว้ ต่อมาได้เกิดปัญหา อุปสรรค
ต่าง ๆ เข้ามาและหนักขึ้นเรื่อย ๆ ผมใช้สติปัญญาที่มีอยู่แก้ไขเป็นเรื่อง ๆ ก็ผ่านไปทีละปัญหา แต่จิตใจผมไม่หวั่นไหว ผมอยากสอบถามว่าปัญหา และอุปสรรคต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นมาก และแตกต่างจากตอนที่ผมไม่ได้ปฎิบัติสมาธิเกิดจากสาเหตุใดครับ
ขอกราบขอบพระคุณอย่างสูงครับ

[พลภัทร]

ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ เถรี

"ในเรื่องของการปฏิบัติธรรม ถ้าตั้งหน้าตั้งตาทำจริง ๆ คำถามจะไม่ค่อยมีหรอก เพราะการกระทำของเราจะได้คำตอบเป็นระยะ ๆ ไป แต่ส่วนใหญ่มักจะอ่านตำรามามาก อย่างวันนี้ที่มานั่งถาม ๆ อยู่ ก็คืออ่านตำรามามากแล้วก็จดมาถาม ตีความให้มั่วไปหมด ลักษณะที่บอกว่าคาถาชินบัญชรเป็นของร้อน แล้วร้อนอย่างไร ในเมื่อไปฟังเขาว่าร้อน ก็ไปถามคนบอกเองสิว่าร้อนแบบไหน

เรื่องของคาถาเป็นเครื่องโยงใจให้เป็นสมาธิ พอสมาธิเกิดขึ้น จิตมีกำลัง เราจะอธิษฐานให้เป็นอย่างไรก็เป็นอย่างนั้น ดังนั้น เรื่องของคาถาไม่ได้มีร้อนมีเย็นอะไรหรอก หลายคนเวลาปฏิบัติจะเจอการทดสอบแบบหนัก ๆ ทำให้เราเข้าใจผิดในพระรัตนตรัยไปเลย อย่างเช่น ภาวนาคาถาชินบัญชรไป ๔ - ๕ เดือน สารพัดเรื่องร้ายก็ประดังเข้ามา ทำให้เราคิดว่าเป็นผลจากคาถา

บางรายตอนสมัยยังไม่ได้เข้าวัดเข้าวา เมาหัวทิ่มบ่อ นอนตากน้ำค้างทุกคืนไม่เป็นอะไร พอเลิกกินเหล้า เข้าวัดมาภาวนา กลับป่วยเช้าป่วยเย็น ก็เลยพลอยทำให้เข้าใจผิดไปว่า เพราะว่าเข้าวัดปฏิบัติธรรมจึงป่วย ก็เลยเลิกเข้าวัด"

ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ เถรี

"จำไว้ให้แม่น ๆ ใครก็ตามที่ทำแล้วประสบกับการทดสอบแรง ๆ แบบนี้ แปลว่าบุคคลนั้นถ้าทำต่อไปจะเกิดผลเร็วมาก เขาเกรงว่าเราจะหนีรอดไปได้ ก็เลยพยายามขัดขวางแบบรุนแรงเช่นกัน ในเมื่อขวางแรงก็ทำให้เราเข้าใจผิดได้ง่าย ถ้ากำลังใจไม่มั่นคง หลายรายหลุดวงโคจรไปเลย

พี่ชายของอาตมาเป็นตัวอย่าง ตั้งแต่วัยรุ่นมาตั้งใจอย่างเดียวว่าจะบวชปฏิบัติธรรม ดำเนินตามรอยครูบาอาจารย์ ทำทุกอย่างไม่ได้ทำเพื่อตัวเองเลย ทำเพื่อพี่เพื่อน้องหมด คราวนี้ตอนที่เขาตัดสินใจจะบวช ก็ไปถามหลวงพ่อวัดท่าซุง ตอนนั้นหลวงพ่อท่านอยู่ที่บ้านสายลม คนมาก ๆ อย่างนี้แหละ เข้าไปถึงก็กราบถามด้วยความฉะฉานว่า “หลวงพ่อครับ ถ้าผมบวชจะได้เป็นพระอรหันต์ไหมครับ ?”

หลวงพ่อท่านบอกว่า “โคตรแม่มึงปฏิบัติเอง..แล้วกูจะตอบได้อย่างไร..?!” ก็คือถ้าตั้งใจปฏิบัติจะให้เป็น ทุ่มเทไปก็มีโอกาสเป็น แต่ถ้าบวชไปแล้วไม่ยอมทำอะไร จะเป็นได้อย่างไร ?"

เก็บตกจากบ้านวิริยบารมี ต้นเดือนธันวาคม ๒๕๕๕

[ตัวเล็ก]

ถาม :หลังจากผมปฎิบัติสมาธิได้ประมาณ ๒-๓ เดือนที่ผ่านมา ผมพบว่ามีความสงบ และมั่นคงในสมาธิ อย่างไม่เคยเจอมาก่อน และเมื่อภาวนาคาถาบทใด เมื่อถึงระดับหนึ่งจิตจะดิ่งลึกลงไปเรื่อย ๆ เหมือนดิ่งลงไปในเหวลึกไม่สิ้นสุด ผมสามารถเข้าสมาธิได้รวดเร็วขึ้น เพียงแต่กำหนดลมหายใจเข้าออก และภาวนาคาถาเพียงจบเดียวจิตก็เป็นสมาธิ ดังที่หลวงพ่อเคยเทศน์สอนไว้

ต่อมาได้เกิดปัญหา อุปสรรคต่าง ๆ เข้ามาและหนักขึ้นเรื่อย ๆ ผมใช้สติปัญญาที่มีอยู่แก้ไขเป็นเรื่อง ๆ ก็ผ่านไปทีละปัญหา แต่จิตใจผมไม่หวั่นไหว ผมอยากสอบถามว่าปัญหา และอุปสรรคต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นมาก และแตกต่างจากตอนที่ผมไม่ได้ปฎิบัติสมาธิ เกิดจากสาเหตุใดครับ ?
ตอบ : บังเอิญเกิดตอนนั้นพอดี หรือเกิดจากการ "จัดฉาก" ของมาร เพื่อจะให้เราเข้าใจผิด ว่าปัญหาต่าง ๆ เกิดขึ้นเพราะเราปฏิบัติ แล้วจะให้เราเลิกทำเสีย เพราะฉะนั้น...โปรดอย่าโง่ไปเข้าใจแบบนั้นเป็นอันขาด