อดีตที่ผ่านพ้นตอนที่ ๗๕ : พร ๓๐ ประการ

[คิมหันต์]

๗๕. พร ๓๐ ประการ

ฟังนิทานสมัยเด็ก ๆ ชอบใจที่เทวดามักจะให้พร ให้ขออะไรก็ได้ ๓ อย่าง นั่งคิดนอนคิดเป็นวันเป็นคืน ว่าถ้าเราได้พรอย่างนั้นบ้าง จะขออะไรดี...? สิ่งที่อยากได้มันเกินพรไปซะทุกที นึกต่อว่าเทวดา ให้พรทั้งทีจะให้มากกว่านี้สักหน่อยก็ไม่ได้ (ไม่ค่อยจะโลภเลยนิ...) มาไม่นานนี้เอง พระท่านให้พรทีเดียว ๓๐ อย่าง ต้องการอะไร คราวนี้ขอซะให้เข็ด จะได้ไม่มาบ่นให้หนวกหูอีก...

๒๑ กันยายน ๒๕๓๒ “หลวงพ่อ” ทำพิธีพุทธาภิเษกวัตถุมงคลที่มหาวิหาร ๑๐๐ เมตร...พออาตมาหลับตาลงก็ตกใจ กระแสพลังที่ปรกติคล้ายละอองแก้วคลุมลงมา คราวนี้มาอย่างกับกระแสพายุ ยังคิดว่านี่เราจิตเฝือไปหรือเปล่า...?

หลวงพ่อเล่าให้ฟังว่า “พอเริ่มบวงสรวง “พระ” ท่านก็เสด็จมาเป็นประธาน พรหม เทวดา มากันแน่นขนัด ฉันกำลังกราบขอพรให้ลูกหลาน เพิ่งนึกได้แค่ ๓ ข้อ...” “ท้าวเวสสุวรรณท่านกางกระดาษแผ่นเบ้อเริ่ม ขนาดหนังสือพิมพ์สักคู่หนึ่งเห็นจะได้ บอกว่าไม่ต้องขอหรอกครับ พระท่านให้พรคราวนี้ ๓๐ ประการเลย...” “ฉันดูในกระดาษเห็นตัวหนังสือถี่ยิบ เป็นพรที่ท่านเคยให้มาแล้วในครั้งก่อน ๆ รวมกันทั้งหมด และพรที่เพิ่งให้เพิ่มในครั้งนี้ ข้อใหญ่ใจความคือ...”

“๑. ด้านโชคลาภ ต้องดูตัวอย่างพระพุทธเจ้าท่าน ไม่ว่าจะเสด็จไปที่ไหน ก็มีแต่โชคลาภเนืองนอง พระพุทธเจ้ามีโชคลาภอย่างไร ญาติโยมก็จะมีโชคลาภอย่างเดียวกัน...”
“๒. ด้านความปลอดภัย ข้อนี้คลุมทั้งชีวิตและทรัพย์สินเลยนะ ท่านบอกว่าถ้าไม่ใช่กฎของกรรมที่รุนแรงจริง ๆ รับรองว่าปลอดภัยทุกอย่าง...”
“๓. ด้านเมตตามหานิยม ไม่ว่าจะไปที่ไหน ก็มีแต่คนรักใคร่เมตตา คนที่ไม่เคยรักก็จะรัก คนที่รักอยู่แล้ว จะรักมากยิ่งขึ้น...”

“วัตถุมงคลรุ่นนี้บังเอิญทำมาน้อย ไม่นึกว่าพระท่านจะสงเคราะห์ขนาดนี้ แต่ท่านบอกว่า ถึงของจะน้อยแต่เสกให้ทั้งหมด ทั้งวัตถุมงคลในพิธี ทั้งวัตถุมงคลที่ติดตัวของโยมอยู่ ตลอดถึงตัวคนในพิธีท่านก็เสกให้ด้วย...” หลวงพ่อเล่าไม่ทันจบ วัตถุมงคลรุ่นนี้ก็หมดไปแล้วตั้งครึ่งตั้งค่อน อาตมาเองโชคดีตามเคย เพราะทำตะกรุดเงินมาเข้าพิธีตั้ง ๖๐ ดอกแน่ะ...!

ระยะนั้นอาตมากำลังเฮี้ยน (อาการแบบนี้มีเป็นพัก ๆ ตามความร้อนหนาวของอากาศ...!) เพราะขโมยตำราหลวงพ่อมาได้ เลยลองทำโน่นทำนี่สารพัด... ของอะไรในตำราว่าดีก็ทำดู ปรากฏว่าดีจริง ๆ ซะด้วย (แฮ่...โม้ก็เป็น) นั่นแค่เอาทองเหลืองทองแดงทำเท่านั้น ตำราว่าถ้าเอาดีจริง ๆ ต้องทองคำ...! อาตมาเองก็อยากได้เหมือนกันที่ดีจริง ๆ น่ะ แต่มันติดขัดที่บริวารมากน่ะซิ เขาบังคับว่าตะกรุดต้องหนักดอกละ ๑ บาท ขืนใช้ทองคำอาตมาคงเป็นหนี้บานตะไท...!

คนรับเขาไม่รับรู้หรอก ว่าคนทำต้องเสียค่าใช้จ่ายเท่าไร รู้แต่ว่าถ้าทำมาเขาต้องได้ คนรับไปก่อนก็หน้าบานเป็นจานเชิง คนไม่ได้หน้างี้หงิกเป็นจวักเชียว...! แค่ตะกรุดเงิน ดอกละ ๒๕๐ บาท ๖๐ ดอก อาตมาก็แทบหมดเนื้อหมดตัวแล้วล่ะ เวลาแจกต้องแอบแจก บอกคนรับว่าอย่าบอกใครต่อ แหม...มันปิดกันแซ่ดเลย...! หลังจากนั้นไม่นาน ข่าวคราวของวัตถุมงคลชุดนี้ ก็เข้ามาเป็นระยะ ๆ ขอยกตัวอย่างให้ฟังเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็แล้วกัน...

หลวงพี่สมคิด (พระอธิการสมคิด อคฺควโร) เจ้าสำนักสงฆ์ตะเคียนงาม มาเล่าให้ฟังตอนงานกฐินวัดท่าซุงว่า... “โยมลูกศิษย์วัดของผมถูกงูกัด ผมใช้มันไปถางป่าหลังวัด โดนงูเห่าตัวเบ้อเร่อกัด ปวดจนนอนดิ้นโอย ๆ ผมเองก็ทำอะไรไม่ถูก นึกถึงตะกรุดของหลวงพี่ขึ้นมาได้...ผมบอกมันว่า...เฮ้ย...มึงไม่ต้องกลัว งูกัดแค่นี่จิ๊บจ๊อยว่ะ กูมีของดีของครูบาอาจารย์ ไอ้งูเฮงซวยแค่นี้กัดมึงไม่ตายหรอก...!” “ผมเอาตะกรุดวางตรงปากแผล ขอบารมีพระรัตนตรัย หลวงปู่ หลวงพ่อ ให้ช่วยทำลายพิษให้ด้วย ไม่ถึง ๒ นาที หายเป็นปลิดทิ้งเลยครับ...” “อีตอนหายแล้วนี่สิ ผมอยากถีบมันสักพลั่ก...มันบอกว่าไม่ค่อยแน่ใจ อาจจะแค่ถูกไม้ทิ่มเอาก็ได้ มันน่าให้ทิ่มอีกสักทีสองที จะปล่อยให้ดิ้นซะให้เข็ด...!”

“อีกรายถูกผีเข้าครับ ใครไล่มันไม่ออกทั้งนั้น ผมไปถึงก็เอาตะกรุดแช่น้ำ อาราธนาพระ สาดโครมเข้าให้ มันร้องกรี๊ดหงายผลึ่งเงียบไปเลย...!” “ทีนี้มั่วเลยครับ มึงมั่งกูมั่ง แย่งน้ำมนต์กันขันหกคว่ำคะเมน ตะกรุดมันก็ฉกเอาไปซึ่ง ๆ หน้า ว่าแต่ว่า ตอนนี้หลวงพี่พอมีให้ผมอีกสักดอกไหมครับ...!?” น่าน...เลี้ยวมาลงจนได้ นี่เป็นตัวอย่างเล็ก ๆ น้อย ๆ เท่านั้น อีกสารพัดของอำนาจพร ๓๐ ประการ จะไม่ขอกล่าวถึง ถ้ามีโอกาสจะเล่าให้ฟังเอง...!

๒ ตุลาคม ๒๕๓๕
พระเล็ก สุธมฺมปญฺโญ