มหาเศรษฐีไปบรมพุทโธ ตอนที่ ๕

[สุธรรม]

ป้ายหินแกรนิตแกะสลักมีลายเซ็นของประธานาธิบดีซูฮาร์โตด้วย

ผ่านสามแยกที่เขาสร้างพระเจดีย์เลียนแบบบรมพุทโธเอาไว้ วิ่งผ่านชุมชนตรงไปอีกไม่ไกลก็ข้ามสะพานที่มีโครงเหล็กเรียบ ๆ ตามเคย เข้าไปถึงปากทางเข้าบรมพุทโธ คุณเห็นดีควักกระเป๋าส่งค่าผ่านทางให้โชเฟอร์ จ่ายแค่ ๕,๐๐๐ รูเปียห์เท่านั้นเอง ??

ป้านุชกำลังงงว่าค่าผ่านทางถูกขนาดเลยหรือ ? พอดีรถมาจอดบริเวณหน้าร้านขายของที่ระลึก พลขับชี้ให้ดูทางเข้าด้านใน อาตมาลงรถได้ก็เดินนำลิ่วไปเลย มีซุ้มป้ายที่บอกว่าประธานาธิบดีซูฮาร์โตเคยมาเยือนที่นี่เมื่อวันเดือนปีเท่าไรด้วย...

[สุธรรม]

ช่องนี้ขายตั๋วสำหรับชาวอินโดนีเซียเท่านั้น

ตูว่าแล้ว..มรดกโลกชื่อก้องขนาดนี้ทำไมค่าผ่านประตูถูกดีแท้ ปรากฏว่า ๕,๐๐๐ รูเปียห์นั้นเป็นค่ารถ ค่าบัตรผ่านทางของแต่ละคนต้องไปซื้อเอาที่ด้านใน คุณเห็นดีกับคุณเทวีจัดการไปซื้อบัตรให้ ขนาดซื้อบัตรของชาวอินโดนีเซียยังเจอเข้าไปคนละ ๓๐,๐๐๐ รูเปียห์ ค่อยสมน้ำสมเนื้อหน่อย...

พอเข้าช่องตรวจบัตรก็เจอปัญหาใหญ่ เพราะหน้าตาของแม่ป๋อมไปเหมือนกับนักท่องเที่ยวญี่ปุ่นหรือเกาหลีมากกว่า เขาจึงไล่ให้ไปซื้อบัตรของนักท่องเที่ยว ราคา ๑๓๕,๐๐๐ รูเปียห์แทน โดนเข้าไปคนเดียวอย่างเต็มภาคภูมิ ทั้งที่เกรซหน้าตาออกไปทางแหม่มจ๋า แต่พูดภาษาอินโดนีเซียคล่อง ส่วนป้านุชที่ใส่เสื้อกระโถนข้างธรรมาสน์ รุ่น ๒ ตัวหนังสือไทยเต็มหน้าอก แต่หน้าตาพอกลมกลืนไปกับคนที่นี่ได้ จึงรอดไปแบบสบาย ๆ...

[สุธรรม]

เอ..มันนุ่งแบบนี้แน่นะ ?

พอเข้าไปด้านในแล้ว เขาให้ทุกคนสวมผ้า Sarung ของอินโดนีเซีย อาตมาเป็นพระโว้ย..ขืนไปนุ่งห่มแบบฆราวาสโดยไม่มีเหตุจำเป็นจริง ๆ ก็อาบัติรับประทานตายห่..! ถึงคุณจะไม่ให้เข้าอาตมาก็ไม่ถอยกลับหรอก เพราะจ่ายเงินไปแล้วว่ะ..!

ป้านุช แม่ป๋อมและเกรซ ยืนเก้ ๆ กัง ๆ สงสัยว่าไอ้ผ้าผืนนี้เขานุ่งกันแบบไหนแน่หว่า ? ส่วนคุณอาเล็ก คุณเห็นดีและคุณนายเทวี พันผ้าอย่างคล่องแคล่ว เสร็จแล้วยังมายืนหัวเราะคนไม่เป็นอีกด้วย ท้ายสุดสามสาวก็พันผ้าสั้นจู๋เป็นมินิสเกิร์ต แล้วเดินเข้าไปแบบขาดความมั่นใจในตัวเองเป็นอย่างมาก..!

[สุธรรม]

ย่องมาหามุมถ่ายรูปก่อนที่คนอื่นจะรู้ตัว

อาตมาเดินตามนักท่องเที่ยวอื่น ๆ เข้าไปด้านในก่อน มั่นใจว่าเขาต้องไปที่บรมพุทโธกันแน่ ๆ เดินสวนตะวันแจ่มจ้าไปไม่นานก็เห็นพระมหาเจดีย์บรมพุทโธขนาดมโหฬารอยู่ข้างหน้า เขาเปิดช่องทางขึ้นไว้นิดเดียว มีเจ้าหน้าที่เฝ้าดูอยู่ด้วย...

ขึ้นบันไดไปถึงฐานพระมหาเจดีย์ นักท่องเที่ยวทั้งหมดขึ้นบันไดไปบนองค์พระมหาเจดีย์เลย อาตมาเดินฉีกออกไปทางซ้าย เพื่อวนอ้อมไปหามุมสำหรับถ่ายรูปก่อน มีป้านุชกับแม่ป๋อมตามมาด้วย ที่ต้องทำแบบนี้เพราะว่า ถ้านักท่องเที่ยวอื่น ๆ ลงมาแล้ว เวลาถ่ายรูปก็จะมีแต่คนเกะกะไปหมด จึงต้องรีบไปก่อนที่คนอื่นจะไหวตัว...

[สุธรรม]

ทางตะวันตกเฉียงเหนือของพระมหาเจดีย์จะมีที่ว่างมากที่สุด

หยุดถ่ายรูปตามมุมต่าง ๆ เป็นระยะไป จนมาถึงมุมตะวันตกเฉียงเหนือ ซึ่งเป็นมุมที่มีพื้นที่ว่างกว้างที่สุด เห็นพระมหาเจดีย์บรมพุทโธเต็มทั้งองค์ และพอดีกับแดดบ่ายส่องมาเต็มที่ ผลัดกันถ่ายรูปแล้วเดินดูทิวทัศน์ มีต้นไม้ใหญ่ขึ้นอยู่รอบด้าน และมีหินใหญ่ที่สลักลายเซ็นของประธานาธิบดีซูฮาร์โตไว้ ว่ามาเยือนสถานที่นี้ตั้งแต่เมื่อไร...

[สุธรรม]

มาด้วยกันแท้ ๆ แต่เพิ่งจะเจอกัน จึงต้องถ่ายรูปด้วยกันหน่อย

จากนั้นพวกเราสามคนเดินสวนทางบรรดานักท่องเที่ยว ขึ้นไปบนพระมหาเจดีย์จากประตูทิศตะวันตกนั่นแหละ แล้วเวียนขวามือขึ้นไปทีละชั้น เห็นภาพแกะสลักที่สวยถูกใจก็หยุดถ่ายรูป เพิ่งขึ้นไปถึงชั้นที่สามก็เจอขบวนคุณอาเล็ก คุณเห็นดีกับคุณนายเทวีและเกรซ เดินมาถึงชั้นสามทางทิศตะวันออก จึงถ่ายรูปกันตรงนี้หลายรูป...

[สุธรรม]

ได้เพื่อนซี้เป็นวัยรุ่น..!

มีนักท่องเที่ยวหลายคนที่รู้จักพระสงฆ์ พากันบอกเพื่อนฝูงว่า “Phra” แล้วมีหนุ่มคนหนึ่งเดินมาตีซี้ขอถ่ายรูปด้วย พออาตมา “O.K.” ก็ส่งกล้องให้เพื่อน แล้วเดินมากอดคออาตมาส่งยิ้มเท่ให้เพื่อนถ่ายรูป เล่นเอาป้านุช แม่ป๋อมกับเกรซ ถึงกับร้อง “เฮ้ย..!” แต่ห้ามไม่ทันแล้ว อาตมาคงจะมีรูปถูกชายหนุ่มกอดคอถ่ายรูปลงใน Face Book ในอีกไม่ช้านี้เป็นแน่..!

อาตมาเดินวนขึ้นไปจนถึงยอดพระมหาเจดีย์บนชั้น ๕ ถ่ายรูปจนทั่วแล้วก็กลับลงมาทางตะวันออก คิดจะเดินกลับออกไปทางเดิม แต่เจ้าหน้าที่บอกว่าทางออกอยู่อีกทางหนึ่ง ให้ไปตามป้าย Exit ที่มีภาษาอินโดนีเซียกำกับว่า Keluar ก็จะออกไปได้เอง พอดีกับแหม่ม ๒ คนเดินสวนขึ้นมา แม่เจ้าโว้ย..ลูกบ้านไหนพ่อแม่ถึงเลี้ยงได้อ้วนท้วนสมบูรณ์ขนาดนี้ ? น้ำหนักคงจะไม่ต่ำกว่าคนละ ๒๐๐ ปอนด์..!

[สุธรรม]

กว่าจะได้ถ่ายรูปกับมุมนี้ก็รออยู่เป็นนาน

อาตมาเดินกลับไปทางทิศตะวันตกใหม่ มาพบกับคุณอาเล็ก คุณเห็นดีกับคุณนายเทวีที่ชั้น ๒ จึงถ่ายรูปหมู่รวมกัน แล้วบอกให้รีบลงไปถ่ายรูปกับมุมสวยข้างล่าง ก่อนที่จะโดนคนอื่นแย่งถ่ายจนไม่มีที่ว่างเหลือ ทุกคนจึงรีบจ้ำลงไปแบบด่วนจี๋...

ขนาดนั้นยังต้องรอกันอยู่พักใหญ่ กว่าที่จะว่างพอให้ถ่ายรูปได้ เมื่อถ่ายทั้งรูปหมู่รูปเดี่ยวกันเสร็จ อาตมากำลังจะเดินนำทุกคนออกไป ก็มีเสียงหวาน ๆ ขออนุญาตถ่ายรูปด้วย เมื่อหันมาก็เห็นช้าง เอ๊ย..แหม่มทั้งสองเชือก เอ๊ย..คนนั่นเอง..!

[สุธรรม]

เกือบโดนหนีบแบนเป็นกล้วยปิ้งไปแล้ว..!

แหม่มทั้งสองรี่เข้ามาเหมือนช้างกำลังจะชนกัน โดยมีอาตมาเป็นเป้าอยู่ตรงกลาง เกรซตะโกนว่า “Don’t touch him..!” เพราะกลัวประวัติศาสตร์จะซ้ำรอย ทำเอาช้างน้อยทั้งสองต้องหยุดชะงัก แต่ถึงจะยืนห่างเป็นศอก อาตมาก็ยังรู้สึกเหมือนถูกภูเขาหนีบอยู่ดี..!

[สุธรรม]

จ่ายตั้งแพงนึกว่าให้เลย ที่ไหนได้..?

ช้างน้อยทั้งสองขอบใจเมื่อพวกเราช่วยถ่ายรูปให้ เสร็จแล้วอาตมานำพวกเราออกมาตามทางเดินด้านทิศเหนือ มาส่งผ้าบาติกคืนเขาที่ซุ้มด้านนี้ ฮ่วย..จ่ายไปตั้งเยอะ นึกว่าเขาจะให้เลย

พอเลยซุ้มมามีดงมะพร้าวอยู่ทางด้านขวามือ มีคนปีนขึ้นไปเก็บกระบอกน้ำตาลพอดี อาตมาดูแล้วว่าไร้ฝีมือสิ้นดี เพราะเขาเล่นบากต้นมะพร้าวเป็นขั้นบันได อาตมาเองนั้นปีนทั้งต้นลื่น ๆ มาตั้งแต่เด็กแล้ว ช่วยกันถ่ายรูปไป ๒ – ๓ รูป แล้วเดินมาจนถึงประตูชั้นใน...

[สุธรรม]

อ่างอาบน้ำให้ลูกแบบมาตรฐานอินโดนีเซีย

คราวนี้บรรดาพ่อค้าแม่ค้านำเสนอขายของที่ระลึกกันยกใหญ่ ขนาดเดินหนีไปเฉย ๆ ก็ยังตามมาอีก ส่วนมากก็เป็นรูปพระมหาเจดีย์บรมพุทโธ ทั้งที่หล่อขึ้นรูปด้วยวัสดุต่าง ๆ วาดลงบนไม้ไผ่ ตลอดจนพิมพ์เป็นลายลงบนเสื้อ บางรายมีหน้ากากมาจำหน่ายด้วย...

ไม่มีใครซื้ออะไรติดมือมาสักคนเดียว วนออกมาเจอรถรางกำลังวิ่งเข้ามา ไม่รู้ว่าเขารับคนด้วยหรือเปล่า ? เพราะไม่เห็นมีใครสักคนนอกจากคนขับ แม่ป๋อมจะไปล้างหน้าที่ก๊อกน้ำสาธารณะ ปรากฏว่ามีคุณแม่ทีเด็ดกำลังใช้เป็นที่อาบน้ำให้ลูกอยู่ อาตมาถ่ายรูปแกยังหัวเราะชอบใจอีกแน่ะ..เล่นเอาแม่ป๋อมหมดอารมณ์ที่จะล้างหน้าไปเลย..!

[สุธรรม]

ต้นอะไรก็ไม่รู้ เห็นสวยดีจึงย่องเข้าไปถ่ายรูปเอาไว้

เห็นต้นไม้ยืนต้นมีดอกเป็นพวงโตเต็มต้นไปหมด แต่อยู่ในสนามหญ้าที่ตัดไว้เป็นอย่างดี อาตมาจึงตีหน้าตายย่องเข้าไปถ่ายรูป แล้วรีบออกมาก่อนที่จะมีใครทำตาม พอมาถึงใกล้ประตูทางออก เห็นมีห้องน้ำสาธารณะอยู่ พวกเราจึงแวะเข้าห้องน้ำกันก่อน เพราะไม่รู้ว่ายังจะต้องไปกันอีกไกลแค่ไหน...

ห้องน้ำนี้เข้าฟรีไม่มีการเก็บเงินเพิ่ม คงจะบวกอยู่ในค่าบัตรเข้าชมแล้ว พอออกมานอกประตูก็เป็นร้านค้าเต็มไปหมด เห็นคุณนายเทวีนั่งหมดสภาพ กำลังสั่งน้ำมะพร้าวอ่อนมาดื่มแก้เหนื่อย คนอื่น ๆ ไปล้อมตู้ขายน้ำกันตามอัธยาศัย...

[สุธรรม]

คุณยายแกเป็นคนมีบุญ อยู่ที่ไหนก็ "เจริญงอกงาม"

อาตมาเองฉันน้ำเย็นไม่ได้ กระบอกน้ำร้อนก็อยู่ที่รถ จึงไปนั่งคุยกับคุณยายคนหนึ่งที่วางกระจาดของที่ระลึกแบกับดิน แกมีฟันเหลือแค่ ๓ – ๔ ซี่ แถมที่คอยังเป็นโรคคอพอกก้อนเบ้อเริ่ม ตอนแรกคุณยายเข้าใจว่าอาตมาเป็นคนจีน พอบอกว่า “โอรังเซียม (คนสยาม)” แกถึงร้องอ๋อ... ป้านุชเห็นเข้าก็มาช่วยซื้อของที่ระลึกของคุณยายด้วย แต่คนจ่ายเงินกลับเป็นคุณเห็นดีซะนี่...

[สุธรรม]

ให้ไปแค่หมื่นเดียว (๓๔ บาท) เกือบจะได้บาปแทนบุญ..!

อาตมาเดินไปที่จอดรถ มีขอทานคนหนึ่งแบมือขอเงิน อาตมายื่นใบละ ๑๐,๐๐๐ รูเปียห์ให้ไป พ่อเจ้าประคุณทำท่าช็อกตาค้าง เฮ้ย..อย่าเพิ่งตายนะเว้ย..! ตูมีใบเล็กสุดแค่นี้ จะให้น้อยกว่านี้ก็ไม่ได้ ขืนมาตายตอนนี้แทนที่จะได้บุญ ตูดันได้บาปแทนแน่ ๆ..!

[สุธรรม]

วิหารพราหมณันท์ หนึ่งในวัดที่สวยที่สุดในโลก

อาตมาตรงดิ่งไปบริเวณทางเข้าที่รถมาจอดส่งพวกเรา เดินหาจนทั่วก็ไม่เจอรถ เห็นมียี่ห้อเดียวกัน สีเดียวกัน ก็คนละเลขทะเบียนเสียอีก ต้องย้อนกลับมาทางเดิม เจอป้านุชกับคุณอาเล็กเดินตามหาอาตมาอยู่ บอกว่ารถวนมาจอดรอรับพวกเราอยู่ที่บริเวณทางออก ฮ่วย..!

ขึ้นรถได้ก็คว้ากระบอกน้ำร้อนมากรอกเข้าไปรวดเดียวหมด เสียงคุณเห็นดีกับคุณอาเล็กปรึกษาหารือกัน ครู่หนึ่งก็หันมาบอกพวกเราว่า วิหารพราหมณันท์ (Prambanan Vihara) ปิดห้าโมงเย็น ตอนนี้สี่โมงครึ่งแล้ว ไม่มีทางที่จะไปทัน จะเอาอย่างไรดี ?

[สุธรรม]

เห็นยิ้มสู้แบบนั้น แต่ถ้าจะไปต่อคุณนายเทวีก็คงไม่เอาด้วยแล้ว..!

อาตมาตัดสินง่าย ๆ ว่ากลับวัดเมนดุตไปพักผ่อนกันดีกว่า พลขับพอได้รับคำสั่งจึงพารถกลับไปวัดเมนดุต พอมาจอดที่ประตูเข้าข้างพระเจดีย์ เห็นมีรถท่องเที่ยวหลายคันมาจอดอยู่ ผู้คนเดินกันให้ควั่กไปหมด

อาตมาถามเกรซว่า “ค่าเช่ารถวันละเท่าไร ?” เกรซหันไปถามจากคุณเห็นดีต่อ ได้ความว่าวันละสี่แสนห้าหมื่นรูเปียห์ คิดเป็นเงินไทยประมาณพันสามร้อยบาท ค่าน้ำมันต่างหาก จะว่าไปแล้วค่อนข้างจะถูกด้วยซ้ำไป...

คุณเห็นดีกับคุณนายเทวีขอตัวไปหาข้าวกินกัน อาตมาบอกเขาว่าตามสบาย แล้วมุดเข้าประตูเล็กของวัด ตรงไปยังห้องพักของตัวเอง เพิ่งจะเปิดหน้าต่างรับลม หลวงพ่อโชติธมฺโมก็พาพระเณรเดินผ่านมาพอดี ครองจีวรพาดสังฆาฏิเรียบร้อยแบบนี้ คงไปทำวัตรเย็นกันเป็นแน่แท้...

[สุธรรม]

พระเจดีย์รายของวัดเมนดุตพุทธศาสนวงศ์

อาตมาจัดการสรงน้ำ ทางวัดเตรียมสบู่ ยาสีฟัน แปรงสีฟันและผ้าเช็ดตัวไว้ให้ แต่อาตมาพกมาเองทุกอย่าง จึงเอาของตัวเองมาใช้ สรงน้ำแล้วมาเปิดเครื่องโน้ตบุ๊ค ทำการบันทึกเรื่องราวในวันนี้แบบย่อ ๆ พอดีแม่ป๋อมเอาปลั๊กสามตามาให้ บอกว่าคุณนายเทวีเป็นคนหามา จึงได้ใช้โน้ตบุ๊คแบบไม่ต้องกลัวไฟหมด...

ดึงรูปในแผ่นความจำของกล้องมาลงเครื่อง แล้วทำการลดขนาดของภาพลง พอดีแม่ป๋อมกับป้านุชเอาน้ำร้อนมาให้ แล้วแกะเอาแผ่นความจำในกล้องของแต่ละคน มาให้อาตมาคัดลอกลงไว้ในเครื่องบ้าง ของแม่ป๋อมคัดลอกได้ไม่มีปัญหา แต่ของป้านุชนั้นแผ่นความจำมีขนาดเล็กกว่า ไม่สามารถใช้ช่องอ่านข้อมูลของเครื่องได้ คงต้องรอกลับเมืองไทยไปก่อนถึงจะได้รูปชุดนี้...

[สุธรรม]

เห็นรูปพวกนี้แล้ว สองสามีภรรยาทำท่าจะไปวัดท่าขนุนเดี๋ยวนี้เลย..!

เกือบสองทุ่มเกรซพาคุณเห็นดีกับคุณนายเทวีมาขอดูรูป "เทวดา" อาตมางงไปพักใหญ่ เกรซจึงอธิบายว่า ไปเล่าให้ทั้งสองคนฟังว่า อาตมาถ่ายรูปพระในพระเจดีย์เมนดุต ติดดวงแสงกลม ๆ มากมาย เชื่อว่าเป็นดวงจิตของเทวดา เขาอยากเห็นจึงมาขอดู...

อาตมาจึงเปิดรูปให้สองสามีภรรยาดู แล้วเลยไปถึงรูปที่อาตมาเก็บงานต่าง ๆ ของวัดเอาไว้ พอเห็นรูปงานวันสงกรานต์ งานตามประทีปและลอยโคมเป็นพุทธบูชา ตลอดจนงานตักบาตรเทโว สองคนก็ทำท่าจะขึ้นเครื่องไปวัดท่าขนุนเดี๋ยวนั้นเลย พ่อคุณแม่คุณเถอะ..ใจเย็น ๆ หน่อย ถึงไปได้ตอนนี้ก็ไม่ตรงกับงานวัดหรอก...

[สุธรรม]

วิหารพระพุทธไสยาสน์ ของวัดเมนดุตพุทธศาสนวงศ์

แม้สองคนจะอยากดูรูปต่อ แต่อาตมาไม่ได้เปิดเครื่องปรับอากาศ เพราะไม่ชอบ จึงทำให้สองสามีภรรยาที่ค่อนข้างอ้วนร้อนจนเหงื่อตกกีบ จึงขอกราบลาไปพักผ่อน อาตมาเตรียมปัจจัย ๕๐๐,๐๐๐ รูเปียห์ ใส่ซองไว้เพื่อถวายให้ทางวัดเมนดุตในวันพรุ่งนี้ จัดการเก็บข้าวของลงกระเป๋าเรียบร้อยจึงปิดไฟ แผ่เมตตาให้แก่เจ้าที่เจ้าทางและสรรพสัตว์ทั่วหล้า จนกำลังใจทรงตัวดีแล้วจึงเข้านอนพักผ่อน...