เหตุใดต้องขอขมาพระรัตนตรัย

[โอรส]

ถาม : กลัวทำอะไรผิดไปโดยที่เราไม่รู้ แล้วเป็นบาปนะคะ ก็ขอกราบขมาอภัย
ตอบ : จ้ะ...เวลาจะทำอะไร ตั้งใจขอขมาต่อหน้าพระ โดยเฉพาะพระพุทธรูป พระสงฆ์ทุกรูปคือศากยบุตร ก็คือลูกของพระพุทธเจ้า ฉะนั้น..ขอขมาตรงต่อท่าน ท่านไม่ถือโกรธเราอยู่แล้ว แต่ถ้าจะเอาให้พ้นจริง ๆ ต้องขอขมาต่อพระรัตนตรัย โดยมีพระพุทธเจ้าเป็นประธาน

ก่อนสวดมนต์ไหว้พระ ก่อนทำกรรมฐานทุกครั้ง ควรจะกราบขอขมาพระรัตนตรัยก่อน หลวงพ่อวัดท่าซุงท่านสอนให้ปฏิบัติจนชิน จนกระทั่งทุกวันนี้ อาตมากราบพระเมื่อไรคนเขาจะเห็นว่ากราบหลายครั้ง คือครั้งแรกกราบก่อน หลังจากนั้นขอขมาพระรัตนตรัย แล้วก็กราบอีก สวดมนต์เสร็จก็กราบอีก อย่างน้อยต้องเก้ากราบไปแล้ว

โดยเฉพาะนักปฏิบัติ พอเริ่มเข้าเขตอุปจารสมาธิไปแล้ว มารเขารู้ว่าเราจะหนีห่างไปแล้ว เขาจะหาวิธีขวางเราไว้ทุกวิถีทาง
วิธีขวางที่ง่ายที่สุด ก็คือทำให้เราเกิดการลังเลสงสัย หรือทำให้เรามีความคิด มีคำพูด มีการกระทำ ที่เป็นการปรามาสในพระรัตนตรัย

พอเราเกิดความคิด มีคำพูด หรือมีการกระทำอย่างนั้น อย่าไปเสียอกเสียใจ อย่าไปหนีห่างจากความดีตรงจุดนั้น ให้คิดว่า ถ้าสติสัมปชัญญะของเราสมบูรณ์ ขึ้นชื่อว่าสิ่งที่ไม่ดีทั้งหลายเหล่านี้เราไม่ทำอยู่แล้ว แต่ว่าในขณะนี้ด้วยการชักนำของ กิเลส ตัณหา อุปาทาน และอกุศลกรรม พาให้เราทำสิ่งที่น่าเกลียดน่าชังเช่นนี้ ถึงไม่ใช่เจตนาโดยตรงของเราก็เถิด แต่เราก็เต็มใจกราบขอขมาพระรัตนตรัย แล้วก็ตั้งใจกราบขอขมาไป

พวกนี้เขากลัวคนหน้าด้าน ถ้าเราหน้าด้านตื๊อสู้อยู่ เขาก็ถอย ถ้ารู้ทันเขาก็ถอย ทุกคนที่ปฏิบัติอยู่ต้องผ่านจุดนี้ทั้งนั้น แล้วมารก็มีตัวตนจริง ๆ เขามาแต่ละทีน่ากลัวมาก อาตมาเจอเข้ามาแล้ว

ครั้งแรกที่เป็นเด็ก ๆ สวดสรภัญญะบทพาหุงฯ พญามารยกพลมาผจญพระพุทธเจ้าเหมือนอย่างกับคลื่นในมหาสมุทร เจอเข้าจริง ๆ ลักษณะนั้นเลย เขามาอย่างชนิดที่เหมือนกับว่า เราไม่มีทางที่จะต่อต้านเขาได้แม้แต่น้อย แต่เราถอยไม่ได้ ต้องสู้ เจอเข้าจริง ๆ

แต่ไม่ต้องกลัว ให้คิดเสียว่าเขาทำหน้าที่ของเขา เราทำหน้าที่ของเรา ต่างคนต่างทำหน้าที่ของตนเอง เขาทำหน้าที่ขวาง เราทำหน้าที่หนี มารไม่ใช่ศัตรูแต่เป็นครูที่ขยันที่สุด เพราะเขาทดสอบเราอยู่ทุกวินาที เขาเป็นผู้มีอุปการคุณต่อเราอย่างยิ่ง ถ้าเราไม่ผ่านการทดสอบของเขา เราก็ยังคงติดอยู่ที่เดิม แต่ถ้าหากว่าเราผ่านตรงจุดนั้นไปได้ เราจะไม่แพ้อีก ครูที่ขยันออกข้อสอบขนาดนั้น น่าจะยกขึ้นหิ้งเป็นครูดีเด่นเสียด้วยซ้ำไป

คิดเสียว่าเป็นหน้าที่ของเขา เขามีหน้าที่ขวางให้เขาขวางไป เราทำหน้าที่ของเรา เราจะหนีให้พ้น เราก็หนีของเราไป ต่างคนต่างทำหน้าที่ของตัวเอง ไม่มีใครผิด ไม่มีใครถูก ไม่มีใครดี ไม่มีใครชั่ว ต่างเป็นเพื่อนร่วมทุกข์ เกิด แก่ เจ็บ ตาย เหมือนกัน แผ่เมตตา อโหสิกรรมให้เขา เขาทำต่อไป ก็ตั้งใจแผ่เมตตาให้เขาต่อไป เราไม่มีทางสู้เขา ไม่ว่าวิธีไหนก็แล้วแต่ ยกเว้นว่าเลิกสู้ไปเลย

อาตมาโดนมาแล้วทุกวิถีทาง งานนั้นเกือบตาย..! ประมาณสิบกว่าวัน ไม่ได้กิน ไม่ได้นอน ตามที่อ่านในตำราที่บอกว่าเวลาเขามา มีลักษณะตัวดำเป็นนิล มาลักษณะนั้นจริง ๆ โอ้โฮ ! แล้วเวลาเขามานี่ พลังที่รุมล้อมรอบข้างนี่ เหมือนอย่างกับลูกไก่ไปเจองู ลุ้นไม่ขึ้นเลย ทำท่าจะยอมหมอบราบคาบแก้วแพ้อยู่ท่าเดียว ยกเว้นกำลังใจสุดท้ายที่คอยเตือนสติว่า ถ้าแพ้เราจะเป็นทาสเขาตลอดไป จึงได้ยืนหยัดสู้ต่อไป

แต่ก็อย่างว่าแหละ สู้ไปสู้มา สู้เท่าไร ก็สู้เขาไม่ได้ จะใช้ความสามารถพิเศษรบกับเขา เราก็แพ้ตั้งแต่ยกแรกเลย เพราะว่าสู้ก็คือเกิดโทสะ ก็เสร็จเขา ใช้กำลังใจแผ่เมตตาอย่างเดียวก็สู้เขาไม่ได้ เพราะว่ากำลังเขาสูงมาก ขนาดพระพุทธเจ้าเขายังไม่ยอมรับ ตรงจุดนี้ไม่ใช่ว่าพระพุทธเจ้าท่านไม่เก่งนะ ...(หัวเราะ)... เก่ง แต่ว่าเนื่องจากว่าให้เท่าไรเขาไม่รับ มีปัญญาก็ให้ไปสิ..เราก็แย่อยู่ฝ่ายเดียว ตื๊อกันเข้าไป..ฟาดกันอยู่นานเนกาเล คิดว่างานนี้แค่ตาย ปรากฏว่าตื๊อไปตื๊อมา อาจจะพ้นวาระกรรมพอดีก็ได้ เขาก็เลยถอยให้ แต่กว่าจะถอย เล่นเอางอมพระรามไปเลย..!

สนทนากับพระอาจารย์เล็ก สุธมฺมปญฺโญ
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ เดือนมิถุนายน พุทธศักราช ๒๕๔๔