ถ้ำมรกต

[โอรส]

ถาม : เรื่องถ้ำมรกตล่ะครับ ?
ตอบ : เชื่อว่าทุกถ้ำแถวนั้นต้องมี เรามันยังไม่ได้สำรวจทั่ว ไปเจอะเข้าถ้ำเดียว เป็นถ้ำที่มีหินเขียวที่เป็นประเภทมรกตเยอะแยะไปหมดเลย ก้อนใหญ่ ๆ โต ๆ

ถาม : อย่างถ้ำที่เขาแดงเห็นหลวงพี่สมปองได้ไป พี่สุรินทร์แกบอกว่า หลวงพี่สมปองไปถ้ำที่เขาแดง แล้วเข้าใจว่าภูเขาน้ำมันอาจเซาะแล้ว ที่ผมไปศึกษาแร่... ?
ตอบ : สายแร่มันอยู่เป็นชั้น แล้วก็แผ่ไป หรือไม่ก็วิ่งเป็นเส้นไป มันต้องไปถึงกันได้

ถาม : อย่างนี้ ถ้ำแถวนั้นมีโอกาส ?
ตอบ : พูดง่าย ๆ ว่า มันเป็นไปได้แทบทุกถ้ำ

ถาม : แต่ผมไม่กล้า พี่สุรินทร์เขาก็ไม่ยอม
ตอบ : ถ้าไปเจอรอยเลื้อยของงูใหญ่ตัวนั้น ชาวบ้านต่อให้เก่งแค่ไหนก็เผ่นกันหมด

ถาม : ยังมีงูใหญ่อยู่อีกหรือค่ะ ?
ตอบ : รอยเลื้อยมันกว้างเท่าไหล่ของเรา นอนทาบมาแล้ว ตัวมันเล็กกว่าตัวเรานิดเดียว เพราะตอนเลื้อยตัวจะแบนออกหน่อยหนึ่ง คิดเอาก็แล้วกัน สำหรับเรามันก็คำเดียวแหละ

ถาม : ไปเจอมาหรือเปล่า ?
ตอบ : ไม่ได้เจอตัวเจอแต่รอยเลื้อย มันเข้า ๆ ออก ๆ ถูหินจนเลื่อมเลย เราก็เอ๊ ! หินก้อนนี้สีแปลก ๆ เอาไฟส่องดู ที่แท้มรกต สีเขียวปี๊ดเลย แต่ว่าอยู่กับพื้นถ้ำ แล้วงูมันเลื้อยจนลื่น เลยดูว่าเหมือนกับสีดำ ฟิตตัวเราให้ดีก่อน ตอนที่ไปถ้ำเขาแดง ปีนขึ้นปีนลงสบายมาก แต่คนที่ไปด้วยจะไปไม่รอด เพราะว่ากำลังข้อไม่พอรับน้ำหนักตัว

ถาม : อย่างถ้ำนี่มีโพรงคล้าย ๆ กับ งวงช้าง ...ผมเห็น...แล้วข้างในมีโพรงอีก ลักษณะมันมีโพรงต่อกัน
ตอบ : จะเป็นถ้ำซ้อนถ้ำ ถ้าหากว่าเดินข้างในระวังให้ดี เราหักมุมเลี้ยวเมื่อไหร่ กดรอยเท้าหนัก ๆ ไว้ จะได้จำได้ว่าเราเลี้ยวตรงไหน ไม่อย่างนั้นต้องหาอะไรไปทำเครื่องหมาย มันตั้ง ๑๐ ปีแล้ว ไปที่ไหนมาเล่าให้ฟังกัน แล้วเขาอยากไป ...(หัวเราะ)...

ถาม : แล้วที่ไป จะไปศึกษาหรือไป ?
ตอบ : จะไปเอา มาถามราคาข้างนอกแล้ว กะรัตละ ๘๐,๐๐๐ น่ะ แกล้งโง่ ๆ หยิบมาสักก้อนก็รวยแล้ว แต่บังเอิญอาตมาเป็นพระ หยิบอะไรของเขาไม่ได้ ก็ได้แต่ไปถ่ายรูปมาดูเฉย ๆ

ถาม : ถ้าเกิดว่าสามารถเข้าไปได้ คือเขาให้ ?
ตอบ : ถ้าสามารถเอาออกมาได้ ไม่ใช่สามารถเข้าไปได้ ...(หัวเราะ)... ใช้คำพูดให้ถูก

ถาม : ถ้าเข้าไปแล้วเขาไม่ให้ก็เอาออกมาไม่ได้ ?
ตอบ : หมดสิทธิ์ แต่ว่าเท่าที่ไป ทุกที่สามารถเข้าไปได้ คนอื่นเข้าไปบางทีเข้าไม่ได้ เพราะตั้งใจไว้แล้วว่า อะไรก็ตามถ้าเขาไม่ให้เราด้วยตัวเขาเอง แม้แต่ทรายเม็ดเดียวเราก็ไม่หยิบออกมา ขอเข้าไปให้ดูเป็นขวัญตาเฉย ๆ ไม่น่าเชื่อเลย เมืองไทยรวยจริง ๆ นะ ตอนนี้คนดีเริ่มมากขึ้นแล้ว พอคนดีเริ่มมีอำนาจในการปกครองประเทศชาติมากขึ้น ทรัพย์แผ่นดินก็จะปรากฏมากขึ้นไปด้วย ดีไม่ดี คุณชาตรี อาจเป็นหนึ่งในผู้ค้นพบก็ได้

[โอรส]

ถาม : มีบุญได้เป็นเจ้าของ จะไปได้ไหมคะ ?
ตอบ : น่าจะเป็นประเภทเจ้าของเก่า หรือไม่ก็มีส่วนร่วมบุญกันมา สมัยหลวงปู่ปานวัดบางนมโคท่านยังมีชีวิตอยู่ หลวงพ่อเล่าให้ฟังว่ามีพระบวชใหม่อยู่องค์หนึ่ง มาวันหนึ่งหลวงปู่ปานท่านบอกว่า “นี่คุณวันนี้เขาขนไอ้เหลือง ๆ กันนะ ไปขอแบ่งกับเขาบ้างซิ” พระองค์นั้นก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร พอกลางคืนได้ยินเสียงคนขนอะไรก๊อกแก๊ก แบกเดินกันทั้งคืน ท่านก็ไม่ได้ใส่ใจกัน พอรุ่งเช้า หลวงปู่ปานบอกว่า “คืนนี้เขาจะขนไอ้ที่ขาว ๆ นะ คุณไปขอแบ่งกับเขาบ้างซิ” ก็ไม่ได้ใส่ใจอีก พอขนจนหมดเพิ่งจะนึกสงสัยว่าขนอะไรกัน มาถามหลวงปู่บอก “คืนแรกขนทองกัน พวกลับแลน่ะ คืนที่สองขนเงินกัน คุณเคยเป็นพวกเขามาก่อน ถ้าไปขอแล้วเขาจะให้ แต่หลวงพ่อ” คือท่านใช้แทนตัวเองว่าหลวงพ่อ “แต่หลวงพ่อเองไม่ได้ เคยเป็นพวกเขา ขอแล้วไม่ได้หรอก ถ้าคุณขอเขามาหลวงพ่อก็สบาย สร้างวัดสร้างวาไม่ต้องหาเงินมากไป”

แต่ปรากฏว่าหลวงพ่อสบายไม่ได้ ...(หัวเราะ)... บอกให้ขอ ๒ คืน ไม่ขอน่ะ จนกระทั่งเขาขนไปหมดแล้ว เอามาสักเข่งก็พอ แบบเดียวกัน ถ้าหากไม่เคยสืบเนื่องกันมานี่คงจะยากนะที่จะได้ บอกคนมาเยอะแล้ว เพิ่งมีคุณชาตรีนี่ ที่มีฉันทะไปวิ่งหาอยู่ แล้วนี่เอาจริงนะ ไปมาตั้ง ๓ รอบแล้ว ถึงจะลงไปถูก แต่ก็วาดแผนที่มาลักษณะนี้แล้วมาถามใหม่ว่า เส้นทางนี้จริง ๆ มันอยู่ตรงไหน ก้อนใหญ่ ๆ ขนาดโต๊ะขนาดเตียงยังมีอยู่ เข้าไปแล้วก็นอนเล่นเลย ให้เขาถ่ายรูปให้ รูปชุดนั้น น่าเสียดายว่ามันอยู่กับท่านชาติชาย ของเรา ๆ เหลืออยู่รูปเดียวเท่านั้น ถ้าหากว่ามีทั้งชุดจะเห็นเลยว่า ก้อนใหญ่ ก้อนเล็ก ส่องไฟไปทางไหนผนังถ้ำมันเขียวไปหมด น่ารวยไหม ? แต่มันเปลี่ยนแปลงเยอะจริง ๆ นะ แค่ประมาณ ๑๐ ปีเท่านั้นเอง

ถาม : (อธิบายเส้นทาง...) เห็นในถ้ำต้องลงไปอีกหรือเปล่าครับ ?
ตอบ : ไม่ต้องเลย อยู่บนพื้น กลิ้งเกลื่อนหมด

ถาม : อยู่ตามพื้นเลย แล้วถ้ำมันใหญ่ไหมครับ ?
ตอบ : ความกว้างของมันประมาณ ๑ ใน ๔ ของห้องใหญ่นี่ แต่มันลึกเหมือนกัน มีซอกเล็กซอกน้อย ให้ไปได้เหมือนกัน

สนทนากับพระอาจารย์เล็ก สุธมฺมปญฺโญ
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ เดือนกุมภาพันธ์ พุทธศักราช ๒๕๔๔