ถาม : กระผมได้ความเบื่อจากการเห็นทุกข์ ยิ่งหนีก็ยิ่งทุกข์ หนีไม่ได้  จึงพิจารณาตามหลวงพ่อที่กล่าวไว้ ว่าทุกข์เกิดจากบุพกรรมที่ทำเอาไว้แต่อดีตมาส่งผล  ใจจึงสงบลงได้บ้าง  แต่อารมณ์เบื่อนอนนิ่งไม่ไปไหน เบื่อชั่วไม่อยากทำกลัวผลที่ตามมา เบื่อดีด้วยครับ จะทำสมาธิฝึกอะไรก็ประเดี๋ยวเบื่อ  กระผมควรคิดและเริ่มปฏิบัติอย่างไรเพื่อก้าวข้ามให้ถึงมรรคถึงผลครับ ? 
ตอบ : สงสัยเหมือนกันว่าหลวงพ่อจะสอนผิด..!  ความทุกข์มีหลายประเภทด้วยกัน มีสภาวทุกข์  ทุกข์ที่เกิดมาพร้อมกับร่างกายนี้  อย่างไรก็ต้องแก่ ต้องเจ็บ  ต้องตาย มีนิพัทธทุกข์  ทุกข์เนืองนิตย์ที่เกิดขึ้น  เช่น  หนาว  ร้อน  หิวกระหาย สันตาปทุกข์  ความทุกข์ที่มาบีบคั้นให้เดือดเนื้อร้อนใจต่าง ๆ  เป็นต้น 
 
สิ่งทั้งหลายเหล่านี้ สาเหตุใหญ่ก็เพราะมีร่างกายนี้  ถ้าไม่มีร่างกายนี้ ความทุกข์ก็ไม่สามารถที่จะบีบคั้นได้  ส่วนขณะที่เรามีร่างกาย ทำไมความทุกข์จึงบีบคั้นได้ ? ก็เพราะเราไปยึดถือว่าร่างกายนี้เป็นเรา เป็นของเรา ในเมื่อเราไปยึดถือ  ถึงเวลาเกิดความทุกข์ก็เลยไปยึดว่าทุกข์นี้เป็นของเรา  ถ้าสามารถพิจารณาให้เห็นชัดว่าร่างกายนี้ไม่ใช่เรา ไม่ใช่ของเราได้ แล้วทุกข์จะเป็นของเราได้อย่างไร ?  ไปค่อย ๆ เริ่มต้นทำใหม่  จำคำสอนครูบาอาจารย์มาผิดตั้งแต่แรกแล้ว  
		 
		
		
		
		
		
		
			
				__________________ 
				มารใช้ คนทุกคน ของทุกชิ้น สัตว์ทุกตัว เป็นเครื่องมือในการขวางเรา โดยเฉพาะคนที่เรารักมากที่สุด  
(-/\-) (-/\-) (-/\-)
			 
		
		
		
		
		
			
			
			
			
			
			
			
			
			
			
				
			
			
			
		 
	
	 |