การวางกำลังใจ

[ตัวเล็ก]

กราบขอเมตตาพระอาจารย์ค่ะ มีเพื่อนฝากคำถามมาว่า

๑. พิจารณากระดูกอย่างไรให้เป็นวิปัสสนากรรมฐานเจ้าคะ?

๒. เมื่อเรารู้สึกว่าการที่เรามีชีวิต เรามีขันธ์ห้า แล้วเราทุกข์มาก ทุกข์ตลอดเวลา เราควรวางกำลังใจอย่างไรเจ้าคะ?

กราบขอบพระคุณเจ้าค่ะ

[ตัวเล็ก]

ถาม : พิจารณากระดูกอย่างไรให้เป็นวิปัสสนากรรมฐาน?
ตอบ : ท้ายสุดก็เสื่อมสลายตายพังไป ไม่มีอะไรเหลืออยู่ให้เป็นเรา เป็นของเรา

ถาม : เราพิจารณากระดูกว่าเป็นชิ้นใหญ่ชิ้นเล็ก ส่วนนั้นส่วนนี้ แล้วท้ายสุด ?
ตอบ : ผุพัง ไม่มีอะไรเหลือเป็นตัวตนเราเขา

ถาม : แล้วถ้าเราพิจารณาโดยเราไม่ได้เข้าไปถึงจุดที่ว่าผุพัง ไม่มีอะไรเหลือ เราเห็นแค่ว่าเป็นสิ่งปฏิกูล ประกอบด้วยท่อนใหญ่น้อยต่าง ๆ ?
ตอบ : นั่นเป็นตามระดับปัญญาของตน

[ตัวเล็ก]

ถาม : เมื่อเรารู้สึกว่าการที่เรามีชีวิต เรามีขันธ์ห้า แล้วเราทุกข์มาก ทุกข์ตลอดเวลา เราควรวางกำลังใจอย่างไร?
ตอบ : ก็ต้องรู้สึกว่าเราไม่มีชีวิต เพราะคำถามเขาบอกว่ารู้สึกว่ามีชีวิต แค่เรารู้สึกว่าไม่มีชีวิตก็หายทุกข์แล้ว

รู้ว่าทุกข์ก็อย่าไปแบกเอาไว้ เมื่อเห็นว่าทุกข์ ขึ้นชื่อว่าการเกิดมาทุกข์เช่นนี้เราไม่ต้องการอีกแล้ว ก็ให้ตั้งหน้าตั้งตาปฏิบัติทุกอย่างเพื่อความพ้นทุกข์ คือปฏิบัติใน ศีล สมาธิ ปัญญา

ถาม : จริง ๆ เวลาเราทุกข์ก็ไม่อยากแบกหรอกครับ แต่ทุกข์เกาะอยู่กับเรา จะทำอย่างไรครับ ?
ตอบ : เมื่อคืนกล่าวไปแล้วว่า จริง ๆ ตัวเราไปปรุงแต่งเองต่างหาก ถ้าสักแต่เห็นว่าทุกข์เฉย ๆ ทุกข์มีอยู่อย่างนั้นแหละ แต่คราวนี้ว่าเราไปแบกว่าทุกข์เป็นของเราก็กลุ้มตายชักเลย