เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันอังคารที่ ๒๐ พฤษภาคม ๒๕๖๘

[พิชวัฒน์]

เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันอังคารที่ ๒๐ พฤษภาคม ๒๕๖๘

[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันอังคารที่ ๒๐ พฤษภาคม พุทธศักราช ๒๕๖๘ กระผม/อาตมภาพเหมือนกับไม่มีงาน เนื่องจากว่าโดนยกเลิกการอบรมเจ้าอาวาสใหม่ปี ๒๕๖๘ ที่วัดไร่ขิง (พระอารามหลวง) ออกไปก่อน แต่ว่าต้องมาเปิดโรงเรียนพระปริยัติธรรมแผนกบาลีวัดท่าขนุนแทน ก็แปลว่าชีวิตนี้ไม่ต้องหวังว่าเราจะไปหาเวลาว่างมาพักผ่อนเหมือนคนอื่น

กล่าวถึงเรื่องร้อนเรื่องแรงต่าง ๆ ในวงการคณะสงฆ์ ซึ่งจะว่าไปแล้ว บุคคลที่ยังเป็นปุถุชน ถ้าหากว่าสติสัมปชัญญะไม่สมบูรณ์ กำลังใจไม่เข้มแข็งพอ ก็จะคล้อยตามกระแสกิเลส แล้วก็โดนดึงไปจนกระทั่งเสียผู้เสียคนกันได้เป็นปกติ

โชคดีที่กระผม/อาตมภาพเองนั้นไม่เล่นการพนัน ไม่ใช่ว่าเล่นไม่เป็น ลงไปนั่งดูเพียงครู่เดียวก็เล่นเป็นแล้วทุกอย่าง แต่ด้วยความที่ว่าพอถึงเวลาแล้วภาพต่าง ๆ จะติดตา ทำให้นอนไม่ได้ไปถึงครึ่งค่อนคืน ก็เลยไม่กล้าเล่นการพนัน แล้วขณะเดียวกันก็มั่นใจว่าตนเองไม่มีดวงทางการพนันอย่างแน่นอน

เหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่าสมัยที่เพื่อนทหารเขาเล่นไฮโลว์กัน กระผม/อาตมภาพตั้งใจลงไปก่อกวนโดนเฉพาะ แทงสูง ๑๐ บาท แทงต่ำ ๑๐ บาท กะว่าจะออกสูงหรือออกต่ำ อย่างไรเสียเราก็ได้ทุนคืนแน่นอน ที่ไหนได้..ดันออก ๑๑ ไฮโลว์ กินเรียบทั้งสูงทั้งต่ำ..! กระผม/อาตมภาพจึงสำนึกตัวดีว่าไม่มีดวงในทางการพนัน เลยไม่แตะต้องมาจนทุกวันนี้

แม้แต่หวยก็ไม่ซื้อไม่หา เนื่องเพราะว่าครูบาอาจารย์ คือพระเดชพระคุณหลวงพ่อฤๅษีฯ ท่านเตือนเอาไว้ตั้งแต่สมัยยังเป็นวัยรุ่น แล้วไปกราบเรียนถามท่านว่า "หลวงพ่อครับ..เล่นหวยผิดศีลไหมครับ ?" ท่านบอกว่า "ไม่ผิดหรอกลูก แต่มันร้อน..!"

พอได้ยินกระผม/อาตมภาพถึงกับสะดุ้ง เนื่องเพราะว่าเวลาซื้อหวย ถ้าหากว่าใกล้หวยจะออกก็จะคิดพล่านไปหมดแล้วว่า ถ้าหวยออกตัวที่เราซื้อจะเอาเงินไปทำอะไรบ้าง ? บางทีก็คิดกันข้ามวันข้ามคืน จึงทำให้เห็นอย่างชัดเจนว่าการเล่นหวยนั้นร้อนจริง ๆ จึงได้เลิกเล่นตั้งแต่บัดนั้นมาจนถึงบัดนี้

[เถรี]

แม้ว่าเดินผ่านแผงขายหวยเมื่อไร ก็จะเจอบรรดาแม่ค้าที่ไม่รู้บาปบุญคุณโทษ ชวนให้ซื้ออยู่เสมอ จะไปตำหนิแม่ค้าว่าไม่รู้บาปบุญคุณโทษก็ไม่ได้ เนื่องเพราะว่าผู้ที่ไปซื้อส่วนหนึ่ง ก็คือนักบวชอย่างอาตมา เขาก็เลยคิดว่าเหมือน ๆ กันหมด ดังนั้น..พอได้ข่าวว่ามีนักบวชถูกหวยที่นั่นที่นี่ กระผม/อาตมภาพก็รู้สึกสลดใจมาทันที..!

นึกถึงพระเดชพระคุณหลวงพ่อฤๅษีฯ สมัยที่ท่านยังอยู่กับหลวงปู่ปาน วัดบางนมโค ท่านฝันว่าตกส้วมจมมิดหัว หลวงปู่ปาน วัดบางนมโคบอกว่า "ฝันแบบนี้จะถูกหวยรางวัลที่ ๑" หลวงพ่อท่านก็เลยนั่งเรือเขียว เรือแดง หรือว่าเรือเมล์จากอยุธยามาซื้อหวยที่กรุงเทพฯ ซึ่งสมัยนั้นใบละบาทเดียวเท่านั้น

ปรากฏว่าถูกรางวัลที่ ๑ จริง ๆ ได้มา ๘,๐๐๐ บาท พระเดชพระคุณหลวงพ่อท่านบอกว่าให้คนอื่นเขาไปหมด "เงินระยำแบบนี้ ข้าไม่ใช้หรอก..!" แต่ที่ไปซื้อก็เพื่อต้องการรู้ว่า สิ่งที่หลวงปู่ปานท่านพูดนั้นเป็นความจริงหรือไม่ ? ดังนั้น..เมื่อเห็นคนอื่นถูกหวย ต่อให้มีการบริหารจัดการดีขนาดไหนก็ตาม กระผม/อาตมภาพก็จะนึกถึงคำพูดของพระเดชพระคุณหลวงพ่อฤๅษีฯ อยู่เสมอว่า ""เงินระยำแบบนี้ ข้าไม่ใช้หรอก..!" ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ในเรื่องการพนันกระผม/อาตมภาพจึงไม่มีกับเขา

ส่วนในเรื่องของผู้หญิงนั้น กระผม/อาตมภาพเป็นคนหวงเวลาส่วนตัวมาก โอกาสที่ญาติโยมจะใกล้ชิดจึงมีน้อย และโดยเฉพาะเลิกรับโทรศัพท์ไปโดยเด็ดขาด เพราะว่า "เราไม่นอน คนอื่นต้องไม่นอนด้วย" นี่คือความคิดของผู้ใช้โทรศัพท์ ถึงเวลาไม่ว่าจะ ๔ ทุ่ม ๕ ทุ่ม เที่ยงคืน ตี ๑ ตี ๒ เขายังไม่นอนเขาก็โทรมา ส่วนกระผม/อาตมภาพเป็นคนมีเวรมีกรรม ก็คือถ้าได้หลับไปแล้ว ไม่ว่าจะเล็กน้อยขนาดไหนก็ตาม ถ้าโดนปลุกตื่นขึ้นมาก็ไม่หลับอีก ในเมื่อเป็นเช่นนั้นจึงต้องเลิกรับโทรศัพท์ไปโดยปริยาย..!

ขนาดนั้นในสมัยที่รับโทรศัพท์อยู่ เวลาประมาณ ๕ ทุ่มเศษ ก็ยังเสียงผู้หญิงโทรเข้ามา พอบอกว่า "เป็นวัดท่าขนุน..วางหูไปเถอะ..!" อีกฝ่ายหนึ่งยังบอกว่า "ไม่เป็นไร..เหงา..ขอคุยด้วย" กระผม/อาตมภาพจึงตัดสายดีดหมายเลขทิ้งไปเลยโดยไม่ใส่ใจ ลองไปคิดดูว่า ถ้าเราอยู่ในลักษณะของการอยากพูด อยากคุย โดยเฉพาะกับเพศตรงข้าม แล้วไปเจอลักษณะนั้น ไม่ช้าก็เร็วต้องโดนเขาเล่นงานเอาอย่างแน่นอน..!

[เถรี]

กระผม/อาตมภาพจึงถือว่ารอดตัวมาได้ เพราะว่าโทรศัพท์ก็ไม่ใช้ มีเพียงอีเมลสำหรับให้ลูกศิษย์ส่งการส่งงานตอนเป็นครูบาอาจารย์สอนหนังสือเท่านั้น เฟซบุ๊กก็เล่นไม่เป็น TikTok ก็เล่นไม่เป็น บางทีเพื่อนฝูงส่งรูปมา กระผม/อาตมภาพยังปากอ้าตาค้าง เพราะไม่รู้ว่าเขาไปขุดรูปของตนเองมาจากไหน ? อีกฝ่ายหนึ่งบอกว่าเอามาจากเฟซบุ๊กวันนั้นวันนี้ กระผม/อาตมภาพก็ได้แต่ "แหะ..แหะ"

ทุกวันนี้ไลน์ที่ใช้อยู่ เพื่อรอรับงานจากผู้บังคับบัญชาก็ยืมคนอื่นเขาใช้ แล้วมาเปลี่ยนชื่อเป็น "ท่าขนุน ๑" ในปัจจุบันนี้ คนก็ยังพอที่จะรู้บ้างว่าเป็นกระผม/อาตมภาพ แต่ถ้าแปลกหน้าเข้ามาเมื่อไร กระผม/อาตมภาพก็บล็อกทิ้งหมด จึงไม่ได้มีปัญหาเหมือนกับคนอื่นเขา ถือว่าเป็นเรื่องปกติ

ส่วนในเรื่องของการปล่อยกู้ หรือว่าให้ยืมเงินในขณะที่เป็นพระนั้น กระผม/อาตมภาพเข็ดมาตั้งแต่สมัยเป็นฆราวาสแล้ว เนื่องเพราะว่าโดนคนโน้นยืมเงิน โดนคนนี้ยืมเงิน เพื่อเอาไปเล่นแชร์น้ำมัน พอถึงเวลาแชร์ล้ม ทุกคนก็ทำตัวหายสาบสูญไปจากโลก ในเมื่อมาเป็นพระแล้ว กระผม/อาตมภาพเองก็ไม่หน้าด้านพอที่จะไปทวงเสียด้วย..!

สมัยที่อยู่เกาะพระฤๅษี ก็จะมีคุณนายทอง เจ้าแม่สหกรณ์นิคมทองผาภูมิ มาขอกู้เงินเพื่อเอาไปออกดอกต่อ กระผม/อาตมภาพบอกว่า "จะกู้ก็ได้ คิดดอกเบี้ยร้อยละ ๑๒๐ ขอหักดอกเอาไว้ก่อนเลย..!" ตั้งแต่นั้นมาก็ไม่มีใครกล้ามาขอกู้เงินอีก ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เรื่องของเงินกู้จึงไม่มีปัญหา เพราะว่ากระผม/อาตมภาพไม่เคยให้ใครกู้

ทางธนาคารมาชวนให้ทำประกันชีวิต ก็ทำไปเพื่อที่ถึงเวลาแล้วจะได้มีงบประมาณในการรักษาตัวเองมากขึ้น ปัจจุบันนี้ก็ส่งครบแล้ว เพราะว่าเขานับอายุแค่ ๖๐ ปี แล้วคุ้มครองไปจนถึงอายุ ๙๙ ปี กระผม/อาตมภาพยังไม่รู้ว่าตัวเองจะอยู่ได้กี่ปี จนป่านนี้ก็ยังไม่เคยใช้สิทธิ์ประกันเลย..!

[เถรี]

เมื่อเจ้าหน้าที่ธนาคารมาขอให้ช่วยซื้อพันธบัตรอย่างนั้นอย่างนี้ เป็นจำนวนเท่านั้นเท่านี้ ถึงเวลาจะได้ดอกเท่านั้นเท่านี้ ซึ่งมากกว่าปกติ ก็ยังบอกกับเจ้าหน้าที่ไปว่า "ขอผ่าน..เนื่องเพราะว่าเป็นพระ ไม่แน่ใจว่าทำเรื่องแบบนี้แล้วจะดีงามหรือไม่ ?" ในเมื่อเป็นเช่นนั้นจึงทำให้รอดตัวมาได้จากเรื่องที่เป็นปัญหากับคนอื่น

อีกส่วนหนึ่งก็คือเรื่องของยศ เรื่องของตำแหน่ง กระผม/อาตมภาพถือว่า "ถ้าผู้บังคับบัญชาให้มาก็รับ แต่ให้ไปวิ่งเต้นเองนั้นจะไม่ทำอย่างเด็ดขาด" ดังนั้น..ทุกวันนี้เรื่องยศเรื่องตำแหน่งที่ได้มา จึงเป็นเพราะว่าผู้บังคับบัญชาตั้งให้เพราะเห็นความสามารถจริง ๆ ไม่ใช่ไปวิ่งเต้นซื้อหามาแบบบางท่านอย่างที่เป็นข่าวเป็นคราวกัน..!

กระผม/อาตมภาพเองได้รับการสอบถามจากพระผู้ใหญ่บางรูปว่า "ตำแหน่งนั้น ตำแหน่งนี้ ที่ได้มาจ่ายไปเท่าไร ?" ก็ตอบไปตรง ๆ ว่า
"ไม่ได้จ่ายแม้แต่บาทเดียว" ท่านยังบอกว่า "ไอ้ห่..ตำแหน่งแบบนี้เขาซื้อกันเป็นล้านนะมึง..!" แต่กระผม/อาตมภาพได้มาฟรี ๆ ก็เลยไม่รู้สึกตื่นเต้นอะไร

ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ญาติโยมทั้งหลายจะสังเกตว่า ถ้าหากว่าตัวเราสามารถควบคุม รัก โลภ โกรธ หลง ให้อยู่ในกรอบ ไม่ให้มีอำนาจเหนือจิตเหนือใจของเราได้ ก็จะอยู่ในลักษณะของการ "ลอยตัวเหนือปัญหา" ก็คือไม่ต้องไปวุ่นวายกับสิ่งต่าง ๆ ทั้งหลายเหล่านี้ เพราะว่าบรรดาแก๊งคอลเซ็นเตอร์หลอกแล้วหลอกอีกก็หลอกกระผม/อาตมภาพไม่สำเร็จ

มีอยู่รายหนึ่งโทรมาบอกว่า "เป็นคนรวย แต่ตอนนี้อยู่ห้องไอซียูเตรียมผ่าตัดด่วน ที่บ้านมีชุดเครื่องประดับมุกต่าง ๆ ไม่ว่าจะโต๊ะ จะตู้ จะเตียงอะไรก็ตามเป็นจำนวนมาก เห็นปฏิปทาพระคุณท่านแล้วอยากจะถวาย จึงได้ให้ลูกน้องรีบขนขึ้นรถไปเพื่อถวายพระคุณท่าน กระผมไม่แน่ใจว่าตนเองผ่าตัดแล้วจะรอดหรือไม่ ? จึงขอทำบุญเป็นครั้งสุดท้าย..! แต่ด้วยความที่อยู่ในห้องไอซียู ไม่สามารถที่จะโอนเงินได้ จึงรบกวนพระคุณเจ้าช่วยโอนเงินค่ารถสิบล้อ ๘,๐๐๐ บาทให้ลูกน้องกระผมด้วย"

[เถรี]

ถ้าเป็นคนอื่น เห็นชุดโต๊ะหมู่มุกก็ดี ชุดโต๊ะรับแขกมุกก็ตาม แต่ละชุดราคาหลาย ๆ แสนบาทก็คงตาโต อยากจะได้ แต่กระผม/อาตมภาพเป็นคนเบื่อของเยอะ ๆ ท่านทั้งหลายจะเห็นว่าวัดท่าขนุนแทบจะไม่มีข้าวของที่เกินความจำเป็นต้องใช้เลย จึงบอกไปว่า "ถ้าโยมอยากจะทำบุญ วัดไหนอยู่ใกล้ที่สุดก็โทรศัพท์เรียกพระท่านมาขนไปเลย จะได้ไม่ต้องเสียเวลาที่จะมาโอนเงินค่าน้ำมัน แล้วขณะเดียวกัน โยมก็ได้บุญด้วย ไม่ต้องเสียเวลามาถึงกระผม/อาตมภาพอย่างนี้ ซึ่งไกลเกินไป" ว่าแล้วก็ตัดสายทิ้ง ทำเอาอีกฝ่ายหนึ่งไปต่อไม่เป็น..!

ตรงส่วนนี้เห็นอย่างชัดเจนว่าถ้าเราปราศจากความโลภ ก็สามารถที่จะเอาตัวรอดจากแก๊งคอลเซ็นเตอร์ หรือการหลอกลวงต่าง ๆ ได้ทุกรูปแบบ

จึงเป็นเรื่องที่ท่านทั้งหลายจำเป็นอย่างยิ่ง ที่จะต้องปฏิบัติสมาธิภาวนาให้กำลังใจของตนเองเข้มแข็งพอ ที่จะไม่ให้ไหลตาม รัก โลภ โกรธ หลง แล้วก็ใช้อำนาจของสมาธิภาวนานี้ ช่วยในการพิจารณาตัดละกิเลสต่าง ๆ ต่อให้ท่านทำแล้วไม่สามารถเข้าถึงมรรคผลนิพพานได้ในชาติปัจจุบันนี้ ก็เชื่อมั่นว่าหนทางการเวียนว่ายตายเกิดของท่าน จะต้องลดเหลือเพียงเล็กน้อยเท่านั้น..!

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันอังคารที่ ๒๐ พฤษภาคม พุทธศักราช ๒๕๖๘
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)