[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันจันทร์ที่ ๒๔ มกราคม พุทธศักราช ๒๕๖๕ ความจริงกระผม/อาตมภาพน่าจะกลับมาได้เร็วกว่านี้ แต่ก็อย่างว่า รถเก่าแล้วก็มีปัญหา ต้องเข้าโรงซ่อม ยังดีที่รถเก่าอย่างเดียว เพราะเคยเห็นที่ท้ายรถสิบล้อเขาเขียนว่า "รถก็เก่า เมียก็แก่ แย่ไปหมด"...(หัวเราะ)...

อันดับแรกเลย ขอขอบคุณเวรยามของวัดเราที่ทำหน้าที่ได้เข้มแข็ง โดยเฉพาะเวรรอบดึก เนื่องจากว่าวัดอื่น ๆ หลายวัดโดนงัดแงะ โดนขโมย ล่าสุดนี้พระนิสิตวิทยาลัยสงฆ์กาญจนบุรีที่ปฏิบัติธรรมอยู่ก็โดนงัดกุฏิ ต้องบอกว่าบรรดามิจฉาชีพเขาก็มีความฉลาดของเขา ก็คือรู้เวลาว่าพระทำกิจกรรมอะไร เมื่อไร

ก่อนที่วัดท่าขนุนของเราจะจัดเวรยาม ส่วนใหญ่พวกนี้ก็จะมาตอนพระบิณฑบาต มาตอนพระสวดมนต์ทำวัตร เพราะรู้ว่าพระบิณฑบาตก็ออกจากวัดไปหมด เนื่องจากว่าวัดเรามีข้อกำหนดว่า ทุกรูปถ้าอยู่วัดต้องบิณฑบาต ยกเว้นว่าอายุเกิน ๖๐ ปีไปแล้ว จะงดบิณฑบาตก็ได้ ซึ่งความจริงกติกาข้อนี้ กระผม/อาตมภาพกำหนดไว้เผื่อตัวเอง เนื่องเพราะว่าสุขภาพชำรุดมาตั้งแต่อายุ ๒๐ กว่า โดนมาลาเรียกินมาตลอด เรี่ยวแรงไม่ค่อยจะมี เกรงว่าพออายุมากขึ้นแล้วจะบิณฑบาตไม่ไหว แต่ว่าตั้งแต่ออกกฎนี้มา ก็ยังพอไหวอยู่ จึงยังคงออกบิณฑบาตตามปกติ

เมื่อพวกเราออกบิณฑบาตกันหมด บรรดามิจฉาชีพก็จะฉวยโอกาสตอนนั้นเข้ามา แล้วพวกนี้จะไม่เอาของใหญ่ ไม่เอาของแพง เอาแค่เล็ก ๆ น้อย ๆ พอที่จะเอาไปขาย หรือว่าเงินสดสักเล็กน้อยเอาไปซื้อยาบ้า

จะว่าไปแล้วก็ต้องบอกว่าเขามีปัญญา แบบเดียวกับสมัยที่กระผม/อาตมภาพอยู่เวรตอนกลางคืนที่วัดท่าซุง ก็ต้องลงไปทะเลาะเบาะแว้ง ตีด่าฆ่าฟันกับพวกหาปลาอยู่เป็นประจำ พวกนี้ก็ใช้วิธีเดียวกัน ก็คือถึงเวลาพระออกบิณฑบาตก็มาวางข่าย ถึงเวลาพระฉันเช้า ฉันเพล หรือว่าสวดมนต์ทำวัตร ก็มาวางข่าย ดักปลา แล้วอย่าคิดว่ามีระยะเวลาไม่นาน จะไม่ได้อะไร

กระผม/อาตมภาพเคยไล่จับกัน โดยการที่ทำเป็นออกบิณฑบาต เดินจากหน้าวัดไปถึงคลองยาง ก็น่าจะประมาณไม่ถึง ๒๐๐ เมตร ทันทีที่ออกจากวัด เรือหาปลาก็เริ่มวางข่าย พอเดินถึงคลองยาง กระผม/อาตมภาพก็ส่งบาตรให้เพื่อนพระ ตัวเองไปลงเรือที่นัดเด็กวัดให้มารับ วิ่งออกไป เขายังโรยข่ายไม่เสร็จเลย ปรากฏว่าลากขึ้นมานี่ ติดปลาเป็นลำเรือ..! ต้องบอกว่าเป็นการใช้ปัญญาในทางที่ผิด