[เถรี]

ก่อนทำวัตรเย็น วันศุกร์ที่ ๒๘ กรกฎาคม ๒๕๖๖

ใครมาเป่ายันต์บ้าง ? แล้ววันนั้นใครที่บ่นว่าร้อน วันนี้ฝนตกอากาศเย็นช่วยบ่นให้ได้ยินหน่อยสิ..! ทุกวันนี้ที่พวกเราทุกข์อยู่ ก็เพราะว่าเราเข้าไม่ถึงความจริง แล้วไปดิ้นรนต่อต้าน พวกเราเหมือนอย่างกับสัตว์ที่ติดกับดัก ยิ่งดิ้นก็ยิ่งเจ็บ แต่ถ้ายอมรับ ก็จะเจ็บตัวน้อยหน่อย

เรื่องของอากาศจะร้อนหนาวฝนตกอย่างไรก็ตามเป็นธรรมชาติ แต่พอถึงเวลาเราก็ไปโวยวาย ทำอย่างกับโวยแล้วจะหายร้อน อาจจะหายก็ได้..หายคลั่ง แต่ก็ยังร้อนอยู่เหมือนเดิม..!

แล้วทำอย่างไรเราถึงจะไม่ไปดิ้นรนต่อต้าน ? ปัญญาต้องเห็นว่าธรรมชาติเป็นอย่างนั้น ธรรมดาเป็นอย่างนั้น ถ้าใครเข้าถึงคำว่าธรรมดานี่กินได้ตลอดชาตินี้ ชาติหน้า ยันเข้าพระนิพพานเลย..!

ธรรมดาของแต่ละคนไม่เท่ากัน
ธรรมดาของปุถุชนปล่อยวางได้ระดับหนึ่ง
ธรรมดาของกัลยาณชนปล่อยวางได้มากกว่านั้น
ธรรมดาของอริยชนก็ปล่อยวางหนักเข้าไปอีก
ธรรมดาของพระอรหันต์ก็ปล่อยหมดเกลี้ยงเลย ถ้าไม่ใช่วาระกรรมจะไม่แตะเลย เลิกยุ่งแล้ว

แต่พวกเรายังยุ่งอยู่ก็เลยทุกข์มากกว่า แล้วส่วนใหญ่ทุกข์เพราะความคิดตัวเอง อยากได้โน่น อยากได้นี่ อยากได้นั่น อยากเป็นโน่น อยากเป็นนี่ อยากเป็นนั่น..อันนี้เป็นเรื่องของอนาคต

แล้วไอ้โน่นก็ไม่น่าเป็นอย่างนั้นเลย ไอ้นี่ไม่น่าเป็นอย่างนี้เลย..นั่นเป็นเรื่องในอดีต

ไม่ได้อยู่กับปัจจุบันเลย ก็คือถ้าไม่ไปโหยหาอดีต ก็ไปฟุ้งซ่านถึงอนาคต รถยนต์ที่ผ่านไปแล้วเราขึ้นไม่ได้ รถอดีตผ่านเลยไปแล้ว รถยนต์ที่ยังมาไม่ถึงเราก็ขึ้นไม่ได้ นั่นรถในอนาคต แล้วจะไปสนใจทำไม ? ทำไมเราถึงไม่ขึ้นรถคันปัจจุบัน ตอนนี้ เดี๋ยวนี้ ?