[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันพุธที่ ๒๕ พฤษภาคม พุทธศักราช ๒๕๖๕ จากการที่เดินทางไปเป็นคณะกรรมการอำนวยการฝึกอบรมเจ้าอาวาสใหม่ ในเขตปกครองคณะสงฆ์ภาค ๑๔ วันนี้ต้องบอกว่า "เสียท่า" อย่างมาก เนื่องจากว่ามีผู้มาเสิร์ฟน้ำชาร้อน จึงรับมาฉันไป ๒ แก้ว แล้วนึกว่าทำไมน้ำชาเขากลิ่นแปลกพิกล ? หลังจากนั้นไม่กี่นาทีก็ทำท่าเหมือนกับ "ฟิวส์" จะขาด ก็คือจะหลับกลางอากาศเสียให้ได้..!

ด้วยความสงสัยจึงเดินไปถามผู้ที่เสิร์ฟน้ำว่าเป็นใบชายี่ห้ออะไร ? สรุปออกมาว่าเป็นน้ำกัญชา..! ตั้งใจถวายพระเพื่อให้รักษาโรค แต่กระผม/อาตมภาพแพ้ของพวกนี้ เพราะว่าในชีวิตแตะต้องสิ่งเสพติดไม่ได้เลย ต้องใช้คำว่า "โดนบังคับมาตั้งแต่ก่อนเกิด" ไม่ใช่ว่าไม่เคยพยายามจะทำ แต่ว่าทำแล้วไม่ประสบความสำเร็จต่างหาก..!

เริ่มจากการสูบบุหรี่ ตอนนั้นขโมยบุหรี่ของพ่อไปได้ ๑ มวน แอบหนีไปสูบในพุ่มไม้ ปรากฏว่าดูดไปไม่กี่ที รู้สึกขมไปทั้งปาก เพราะว่าบุหรี่สมัยนั้นไม่มีก้นกรอง เป็นยี่ห้อ "พระจันทร์" บ้าง "รวงข้าว" บ้าง "เกล็ดทอง" บ้าง ค่อนข้างจะฉุนรุนแรง กระผม/อาตมภาพเมาน้ำลายยืดไปครึ่งค่อนวัน..! จึงเข็ดไปจนวันตาย ไม่กล้าที่จะดูดบุหรี่อีกเลย

ส่วนในเรื่องของเหล้าของเบียร์นั้น ด้วยความที่อยู่ใกล้ชิดกับสิ่งทั้งหลายเหล่านี้ เพราะว่าครอบครัวคนจีนมีการไหว้เจ้าอยู่เสมอ สิ่งที่ใช้ไหว้เจ้าเป็นปกติ ถ้าหากว่าเป็นวันพระทั่วไปก็เป็นน้ำชา ถ้าหากว่าเป็นเทศกาลก็เป็นเหล้าขาว ซึ่งมักจะมีเหล้าขาว ๔๐ ดีกรีเป็นตัวชูโรง

กระผม/อาตมภาพแค่ได้กลิ่นก็เมาหัวทิ่มแล้ว อย่าว่าแต่กินเลย..! แล้วก็ได้รับคำแนะนำจากพรรคพวกเพื่อนฝูงวัยรุ่นด้วยกันว่า "อย่าไปกินเหล้าเลย ถ้าคออ่อนแบบมึง ให้ไปกินเบียร์ดีกว่า กินหมดเป็นโหลก็ยังไม่เมาเลย"

กระผม/อาตมภาพอยากจะเป็นที่ยอมรับของเพื่อนฝูงบ้าง จึงลองไปหาเบียร์มาเพื่อกินดู ปรากฏว่าพอเทใส่แก้ว แล้วยกขึ้นดมก็หงายท้องตึง..! เนื่องจากว่าเป็นเด็กบ้านนอก ซึ่งจะต้องมีการถักแหถักอวนสำหรับใช้หาปลา ในเมื่อถักเสร็จเรียบร้อยแล้วก็ต้องไปถากเปลือกไม้มาต้ม เพื่อย้อมแหย้อมอวนให้เส้นด้ายนั้นมีความคงทน แช่น้ำได้นาน ๆ โดยที่ไม่เปื่อย

เมื่อถึงเวลาทิ้งเปลือกไม้ต้มนั้นเอาไว้สัก ๒ วัน ๓ วันก็เริ่มบูดฟองฟอดขึ้นมา แค่ได้กลิ่นก็ต้องเบือนหน้าหนีแล้ว ปรากฏว่าเบียร์นั้นกลิ่นเดียวกับเปลือกไม้เน่าที่เอาไว้สำหรับย้อมแหย้อมอวน กระผม/อาตมภาพยังมาคิดว่า "ทำไมเขากินของบูดของเน่าแบบนี้กันได้ก็ไม่รู้ ?"