[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันพฤหัสบดีที่ ๑ ธันวาคม พุทธศักราช ๒๕๖๕ กระผม/อาตมภาพเดินทางไปยังสถาบันวิปัสสนาธุระ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ถนนพหลโยธิน หมู่ที่ ๑ ตำบลลำไทร อำเภอวังน้อย จังหวัดพระนครศรีอยุธยา เพื่อนำปัจจัยสนับสนุนงานปฏิบัติธรรมของสถาบันวิปัสสนาธุระและเงินเดือนบุคลากร ซึ่งกระผม/อาตมภาพเห็นว่า ในช่วงเชื้อไวรัสโควิด ๑๙ ระบาดนั้น ทางด้านหน่วยงานต่าง ๆ โดนตัดงบประมาณลงไปมากมายมหาศาล จนแทบจะทำงานอะไรไม่ได้

แล้วทางสถาบันวิปัสสนาธุระก็ยังต้องจัดงานเพื่อสนับสนุนการปฏิบัติธรรมอยู่ทุกเดือน จึงได้ตัดสินใจมอบเงินสนับสนุนให้เป็นประจำทุกเดือน ตลอดจนกระทั่งเงินในการจ้างบุคลากรเพิ่มเติม เพื่อมาช่วยในส่วนวางแผนและพัฒนาการอบรม สถาบันวิปัสสนาธุระ

เมื่อไปถึงได้พบกับพระมหาวริทธิ์ธร วรเวที, ดร. ผู้อำนวยการส่วนวางแผนและพัฒนาการอบรม สถาบันวิปัสสนาธุระ ทำให้ได้ทราบว่า ในช่วงที่ผ่านมานั้น ในการอบรมนักเรียนจากโรงเรียนแห่งหนึ่ง บรรดานักเรียนมาสร้างความเสียหายให้กับทางด้านสถาบันอย่างมากมายมหาศาล ก็คือทำให้ประตูห้องน้ำทุกบานพังจนใช้งานไม่ได้ ก๊อกน้ำหัก ฝักบัวหัก..!

เรื่องทั้งหลายเหล่านี้ กระผม/อาตมภาพได้พบเจอมาแล้วด้วยตนเอง ทั้งที่สำนักสงฆ์เกาะพระฤๅษีและที่วิทยาลัยสงฆ์พุทธปัญญาศรีทวารวดี ซึ่งช่วงนั้นยังเป็นหน่วยวิทยบริการคณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วัดไร่ขิง (พระอารามหลวง) อยู่

ในส่วนของสำนักสงฆ์เกาะพระฤๅษี ช่วงนั้นกระผม/อาตมภาพเป็นประธานสงฆ์ผู้บริหารงานเอง ได้รับการติดต่อจากมหาวิทยาลัยเปิดชื่อดัง นำนิสิตส่วนหนึ่งมาทำการรับน้องใหม่ที่นั่น กระผม/อาตมภาพจึงได้ตอบอนุญาตให้ไป

ช่วงนั้นกระผม/อาตมภาพเองก็ติดภารกิจในการรับสังฆทานต้นเดือนที่บ้านอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ เมื่อกลับไปถึงก็แทบจะเป็นลม เพราะว่าขยะเกลื่อนกลาดไปทั้งเกาะ กระจกบานเกล็ดแทบทุกชุดแตกกระจายหมด ประตูห้องน้ำก็แตกบ้าง กลอนหลุดบ้าง มีแต่รอยเท้าปีนกำแพงข้ามไปข้ามมาระหว่างห้องน้ำเต็มไปหมด..!

ห้องน้ำของสำนักสงฆ์เกาะพระฤๅษีนั้น ก็เหมือนกับห้องน้ำในสายของวัดท่าขนุนทั้งหมด คือเราจะมีกุญแจอยู่ทางด้านนอกด้วย ในส่วนของการที่ต้องใส่กลอนหรือว่าล็อคกุญแจทางด้านนอกนั้น สาเหตุสำคัญที่สุดก็คือป้องกันไม่ให้งูจงอางเข้าไปใช้เป็นที่พักผ่อนหลับนอน..!