[เถรี]

ท่านทั้งหลายลองไปดูในสโคปรายวิชาครับ ที่อาจารย์เขาจะให้ตั้งแต่ชั่วโมงแรก ว่าเราเรียนวิชานี้เพื่ออะไร เพื่อให้มีความรู้ ความเข้าใจในสถานการณ์พระพุทธศาสนาในปัจจุบัน รู้เท่าทันปัญหา สามารถที่จะแก้ไข แล้วก็มีความรักและปกป้องพระพุทธศาสนาครับ ไม่ได้ให้เราเรียนเพื่อที่จะเอาประกาศนียบัตรเฉย ๆ

พวกเราทุกคนเป็นทหารในกองทัพธรรมครับท่านทั้งหลาย ความรู้ความสามารถทั้งหมดของเรา ควรที่จะใช้ไปเพื่อทำให้พระพุทธศาสนาของเราเข้มแข็ง เพื่อที่ข้าศึกภายนอกจะได้ไม่มาทำลายเราได้ แต่ว่าในส่วนนี้ก็ต้องมีบ้างครับ เพราะว่าคนเราร้อยพ่อพันแม่

ตั้งแต่ปีแรกที่เราบวช ถ้าเรียนนักธรรมชั้นตรี พระธรรมวินัยนี้เปรียบเหมือนกับเส้นด้ายที่ร้อยดอกไม้นานาพรรณ ก็คือพระภิกษุที่บวชมาจากวรรณะต่าง ๆ เพื่อให้เป็นระเบียบ เรียบร้อย ดูสวยงาม ในเมื่อเป็นในลักษณะอย่างนี้ บรรดาดอกไม้นานาพรรณก็ต้องมีบ้างครับ ไอ้ที่เผลอหลุดออกมาเป็นดอกอุตพิดบ้าง ดอกตำแยบ้าง..!

แต่ว่าสิ่งทั้งหลายเหล่านี้ พระธรรมวินัยของเราชัดเจนอยู่แล้วครับ ถ้าหากว่าท่านทั้งหลายเคร่งครัดอยู่ คนแบบนี้ก็จะอยู่ไม่ได้ครับ จะเกิดวิปฏิสาร คือความเดือดเนื้อร้อนใจ ท้ายที่สุดก็ต้องออกไปเอง เหมือนอย่างกับที่อรรถกถาจารย์ท่านเปรียบเอาไว้ว่า พระพุทธศาสนานี้เหมือนอย่างกับคลื่นทะเล ย่อมซัดสิ่งโสโครก ขยะ และซากศพขึ้นสู่ฝั่งเสมอ

ดังนั้น..ในส่วนนี้ที่ท่านทั้งหลายเรียนไป เท่ากับเพิ่มความรู้ความสามารถของเรา ที่จะนำไปใช้ในการเผยแผ่พระพุทธศาสนา และบริหารกิจการคณะสงฆ์ให้ดียิ่ง ๆ ขึ้นไป แต่ความรู้เป็นดาบสองคมครับ ถ้าหากว่าใช้ไม่ถูกต้อง ดาบสองคมนี้ก็จะบาดทั้งตัวเราเองและบาดคนอื่นด้วย