[เถรี]

เรื่องบางเรื่องที่พวกเราบางท่านทำกันอยู่ จึงเป็นเรื่องที่เป็นความชำนาญเฉพาะ คนอื่นอยากจะทำก็ต้องเข้าไปศึกษาหาความรู้ แบบเดียวกับที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสกับพระอานนท์ว่า "อานันทะ...ดูก่อนอานนท์ เธอเห็นเหล่าภิกษุที่คลุกคลีอยู่กับพระโมคคัลลานะหรือไม่ ?" พระอานนท์กราบเรียนว่า "เห็นพระพุทธเจ้าข้า"

พระพุทธเจ้าตรัสว่า "ดูก่อนอานนท์ ภิกษุทั้งหลายเหล่านั้นเป็นผู้ยินดีในอภิญญาสมาบัติ"

"อานันทะ...ดูก่อนอานนท์ เธอเห็นเหล่าภิกษุที่คลุกคลีอยู่กับพระสารีบุตรหรือไม่ ?" พระอานนท์ทูลตอบว่า "เห็นพระพุทธเจ้าข้า" พระพุทธเจ้าตรัสว่า "ดูก่อนอานนท์ ภิกษุทั้งหลายเหล่านั้นเป็นผู้ยินดีในการใช้ปัญญา"

"อานันทะ...ดูก่อนอานนท์ เธอเห็นเหล่าภิกษุที่คลุกคลีอยู่กับพระพระปุณณมันตานีบุตรหรือไม่ ?" พระอานนท์ทูลตอบว่า "เห็นพระพุทธเจ้าข้า" พระพุทธเจ้าตรัสว่า "ดูก่อนอานนท์ ภิกษุทั้งหลายเหล่านั้นเป็นผู้ยินดีในธรรมกถึก" ก็คือชอบเป็นนักเทศน์

ก็แปลว่าแม้เราไม่ใช่ผู้ชำนาญในเรื่องนั้น แต่ถ้าเรามีความยินดีและความชอบในเรื่องนั้น ก็สามารถที่จะศึกษาหาความรู้จากท่านที่เป็นต้นแบบได้

แต่คราวนี้การที่วัดซึ่งมีพระค่อนข้างจะมากสำหรับในปัจจุบัน อย่างเช่นวันนี้ การลงปาฏิโมกข์ของเรา ถ้าไม่นับเวรยาม ยังมีพระลงปาฏิโมกข์ ๔๒ รูป การที่เราชอบใจรุ่นพี่ รุ่นอาจารย์รูปใดท่านใด แล้วเข้าไปศึกษาปฏิปทา ต้องระมัดระวังว่า นานไปจะเป็นการแบ่งพรรคแบ่งพวก แบ่งฝักแบ่งฝ่ายหรือเปล่า ? ตรงจุดนี้ต้องระวังให้จงหนัก เพราะว่าเกิดขึ้นมาแล้วหลายต่อหลายวัดด้วยกัน โดยเฉพาะถ้าเจ้าอาวาสยังกิเลสท่วมหัวอยู่ ก็ถึงขนาดทะเลาะเบาะแว้งแย่งชิงตำแหน่งกันมาแล้ว..!

เราต้องดูองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นตัวอย่าง เมื่อพระมหากัจจายนะนำเหล่าภิกษุจากกรุงอุชเชนี ๒๐๐ รูปมาเฝ้าองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ตรัสต่อภิกษุทั้งหลาย สรรเสริญว่าพระมหากัจจายนะเป็นเถระผู้รอบรู้ในพระธรรมวินัย มีความสามารถในการอธิบายความย่อให้พิสดารได้ มีความสามารถในการอบรมสั่งสอนกุลบุตรที่บวชปฏิบัติธรรมตามได้