[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันเสาร์ที่ ๒๐ พฤศจิกายน พุทธศักราช ๒๕๖๔ เมื่อเช้าพระเกือบ ๓๐ รูป ที่ตามกระผม/อาตมภาพไปบิณฑบาตสายตลาดเทศบาล ก็คงจะเจอประสบการณ์ชีวิต ซึ่งเรื่องนี้จะว่าไปแล้วก็เป็นเรื่องปกติของสมัยนี้ ก็คือมีเด็กวัยรุ่นขี่มอเตอร์ไซค์คนหนึ่ง ซ้อนท้ายคนหนึ่ง มาพร้อมกับถาดใส่โจ๊ก ๒๐ ถุง ตะโกนมาว่า "พระจอดด้วย..หนูจะใส่บาตร..!" อาตมภาพก็เลยบอกว่า "เอ้า...จอดก็จอดวะ" เห็นอย่างชัดเจนว่าเด็กสมัยนี้ห่างวัดมาก ห่างชนิดที่ไม่รู้ว่าจะใช้คำพูดที่ถูกต้องกับพระอย่างไร

เมื่อหลายปีก่อนนั้นกระผม/อาตมภาพก็เจอเด็กวัยรุ่นเหมือนกัน น่าจะสอบเอ็นทรานซ์ติด ขับรถญี่ปุ่นคันเล็ก ๆ น่ารักมา ยี่ห้ออะไรช่างมันเถอะ ลงมาถึง เจอกระผม/อาตมภาพเข้าพอดี ยกมือไหว้ พูดจาแบบฉะฉานมาก "ท่านเจ้าคะ ช่วยนิมนต์พระให้อาตมา ๕ รูป อาตมาจะถวายสังฆทาน..!" อืมม์...เล่นเอากระผม/อาตมภาพยืนงงอยู่นานว่า "ตกลงใครเป็นพระกันแน่วะ ?" แต่ในเมื่อพอสื่อสารกันเข้าใจ..ก็เอาเถอะ เหมือนกับพูดภาษาต่างประเทศนั่นแหละ อย่าไปเอาอะไรแน่นอนเลย คุยกันรู้เรื่องก็พอ..ใช่ไหม ?

ตรงจุดนี้ที่เกิดขึ้นในสังคมของเรา และเกิดมากขึ้นทุกที เกิดจากการที่เด็ก ๆ ไม่มีใครทำตัวอย่างให้ดู สมัยโน้นที่ไปประเทศพม่าใหม่ ๆ ไปด้วยความรู้สึกของผู้ที่เหนือกว่า ว่าเรามาจากประเทศที่เจริญ ถ้ามีอะไรพอที่จะแนะนำสั่งสอนเขาได้ เราจะทำอย่างเต็มที่ ปรากฏว่าไปถึงประเทศพม่า กระผม/อาตมภาพอายแทบจะมุดดินหนี บ้านเขาผู้คนทั้งหญิงและชาย ทั้งเด็กและผู้ใหญ่ เข้าวัดเหมือนกับบ้านเราไปเดินห้างที่เพิ่งเปิดใหม่ ทุกคนสวดมนต์ไหว้พระ นั่งสมาธิกันเป็นปกติ เพราะเขามีคนทำให้ดู

ดูตัวอย่างจากงานตักบาตรเทโววัดท่าขนุนก็พอ ประเภทอายุ ๗๐-๘๐ ปี ลูกหลานต้องจูงมาบ้าง ใส่รถเข็นมาบ้าง รองลงไปก็ระดับ ๕๐-๖๐ ปี ลูกหลานล้อมหน้าล้อมหลังมา แล้วก็มีระดับ ๓๐-๔๐ ปี ลูกกำลังเข้าสู่ช่วงวัยรุ่น แล้วก็มีประมาณ ๒๐ ปี อุ้มคนจูงคน แล้วก็ยังมีพวกเด็กวัยรุ่นประมาณ ๑๐ กว่าปี แล้วก็ยังมีเด็กเล็ก ๆ ที่แน่ที่สุดก็คือทารกเพิ่งจะเกิด เขาก็กล้าอุ้มมาด้วย ถามว่า "กี่เดือนแล้ว ?" เขาบอกว่า "๒ อาทิตย์..!"

เขาทำแบบนี้กันทั้งบ้าน ทำแบบนี้กันทั้งหมู่บ้าน ทำแบบนี้กันทั้งประเทศ เด็ก ๆ เขาเห็นตัวอย่างตลอด พอรู้ภาษาขึ้นมาก็ทำตามโดยไม่เคอะเขิน เพราะว่ามีผู้ใหญ่นำให้ แต่บ้านเราตรงนี้หายไปแล้ว เหลือแค่ไม่กี่บ้าน ส่วนหนึ่งก็คือ ใส่บาตรปีละครั้งตอนวันเกิดตัวเอง แล้วก็เก้ ๆ กัง ๆ ทำอะไรไม่ถูก ถามพระด้วยว่า "จะต้องใส่ข้าวก่อน หรือจะใส่กับข้าวก่อน ?" เอาที่โยมสบายใจก็แล้วกัน...!