[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันศุกร์ที่ ๑๙ พฤศจิกายน พุทธศักราช ๒๕๖๔ เป็นวันขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๑๒ ภาษาชาวบ้านทั่วไปก็คือ วันลอยกระทง ซึ่งวันลอยกระทงนั้น ถ้าหากว่ากันตามประเพณีไทยโบราณ ก็จะมีการลอยกระทงเพื่อเป็นพุทธบูชา โดยที่เชื่อกันว่าลอยไปเพื่อบูชารอยพระพุทธบาทที่ริมแม่น้ำนัมมทานที

อีกกระแสหนึ่ง เป็นความเชื่อตามแบบโบราณที่ว่า ลอยกระทงเพื่อขอขมาพระแม่คงคา เนื่องจากว่าคนสมัยก่อนนั้นใช้น้ำมากมายมหาศาลกว่าพวกเราสมัยนี้ เพราะว่ารุ่นโน้นยังไม่มีน้ำประปา กระผม/อาตมภาพเอง สมัยก่อนก็ต้องอาบน้ำท่าเหมือนกัน คำว่าท่า ก็คือสถานที่ขึ้นลงริมน้ำ

ดังนั้น...การที่ใช้ท่าน้ำสมัยก่อน สิ่งหนึ่งที่เด็ก ๆ กลัวมากเลยคือปลาปักเป้า ปลาปักเป้าปากคมมาก กัดทีเนื้อแหว่งเป็นวงเลย..! หลวงปู่หลวงพ่อสมัยก่อนจึงต้องทำตะกรุดบ้าง สายคาดเอวบ้าง ให้เด็ก ๆ ใส่ ป้องกันปักเป้ากัด ซึ่งคนรุ่นอาตมานี่รู้กันทั่วเลยว่า ถ้าจะแกล้งเจ้าของบ้านที่เราไม่ชอบขี้หน้า ให้หาปลาปักเป้าตัดหางแล้วก็ทิ้งไว้แถวท่าน้ำของบ้านนั้นปลาปักเป้าโดนตัดหางแล้วไปไหนไกลไม่ได้ จะอยู่แถวนั้นแหละ เจ้าของบ้านหรือไม่ก็ครอบครัวลงไปอาบน้ำเมื่อไร ก็ต้องโดนสักวันหนึ่ง ยังดีว่ารุ่นของพวกเรานี่ไม่มีแล้ว..ใช่ไหม ?

คราวนี้การที่หลวงปู่หลวงพ่อสมัยนั้นทำวัตถุมงคลกันปลาปักเป้ากัด ก็เลยพลอยกันหมากัดไปในตัวด้วย รุ่นหลัง ๆ อย่างพวกเราที่เลี้ยงหมา หาหมาดุไม่ได้ รุ่นกระผม/อาตมภาพเด็ก ๆ นี่ ใครจะเข้าบ้าน โน่น...ตะโกนมาตั้งแต่หน้าบ้านเป็นกิโล "ดูหมาด้วย" หมาดุมาก..ใครที่มีฐานะหน่อยขี่มอเตอร์ไซค์มา หมากระโดดกัดยันหัวเลย..! ทั้ง ๆ ที่นั่งอยู่บนมอเตอร์ไซค์ เพราะฉะนั้น...คนรุ่นเก่า ๆ ถ้าไม่ใช่ "หนังดี" จริง ๆ ก็จะกลัวหมากัด

ในส่วนที่คนรุ่นเก่า ๆ เขาใช้น้ำ ก็มีทั้งอาบ ทั้งดื่ม ตอนอาบบ้าง ล้างหน้าแปรงฟันบ้าง ก็มีการบ้วนน้ำลาย หรือไม่ก็บางคนก็ถ่ายอุจจาระปัสสาวะลงในแม่น้ำไปเลย ซึ่งจะว่าไปแล้วก็อยู่ไม่นาน เพราะว่าทันทีที่ถ่ายลงน้ำไป ปลาก็แย่งกันกินหมดแล้ว โดยเฉพาะปลาแขยงกับปลาสังกะวาด ไม่รู้จักอีกใช่ไหม ? เครียด..! เล่าเรื่องไปแล้วเด็กสมัยนี้ฟังไม่รู้เรื่อง รู้สึกเครียด พูดง่าย ๆ คือถ่ายลงน้ำป๋อมเดียว ปลาแย่งกันกระจายเลย