[เถรี]

มารู้ทีหลังว่านั่นคือกสิณ ของเก่ามีเยอะมาก แต่ตัวเองไม่รู้ตัว มองอะไรก็จำได้หมด โดยเฉพาะตอนที่เขาเปิดหน้าคนตายให้ดู โอ้พระเจ้า..! ติดตาไป ๓ - ๔ วัน..! เห็นชัดเป๊ะเลย คราวนี้ก็กลัวสิ กลางค่ำกลางคืนไม่กล้าออกไปฉี่นอกบ้าน สมัยก่อนส้วมไม่ใช่ส้วมซึม เป็นส้วมหลุม กลิ่นเหม็นไปไกลเป็นกิโลเมตร จึงต้องไปขุดไว้ไกล ๆ บ้าน โดยเฉพาะขุดไว้ทางใต้ลม กลางวันยังไม่อยากจะไปเลย แล้วกลางคืนใครจะกล้าไป ? อั้นฉี่จนหน้าเขียว รอจนกว่าพี่สะใภ้จะลุกขึ้นมาหุงข้าว พอมีเสียงคนก็อกแก็ก จุดตะเกียงเมื่อไร เผ่นพรวดออกนอกบ้าน ไปยืนแอ่น เฮ้อ..รอดตายไปที..!

ยังไม่รู้เลยว่าตัวเองเลิกกลัวผีตอนไหน ? หลังจากฝึกกรรมฐานไป ฝึกกรรมฐานมา รู้ว่าผีน่าสงสารมากกว่าน่ากลัว เลิกกลัวผีไปตอนไหนก็ไม่รู้ สมัยก่อนนี่กลางค่ำกลางคืนตีโปงเหงื่อแตกพลั่ก..กลัวผีหลอก สมัยนี้อ่านเรื่องผี ต้องไปอ่านในป่าช้าถึงจะพอได้อารมณ์นิด ๆ เลิกกลัวไปตอนไหนก็ไม่รู้ ?

ขึ้นอยู่กับการฝึกฝนของพวกเรา กำลังใจจะค่อย ๆ สะสมตัวไปเรื่อย..เรื่อย..เรื่อย ระยะแรกไม่รู้ตัวหรอก เหมือนกับโอ่งใบใหญ่ ๆ น้ำหยดแปะ..แปะ..แปะ กว่าจะเปียกทั่วก้นโอ่งนานเหลือเกิน เผลอหน่อยเดียว อ้าว...ขึ้นมาตั้งเยอะแล้ว ไม่รู้มาตอนไหน ? แต่อยู่ที่เราต้องขยัน ค่อย ๆ สะสมไป

โดยเฉพาะต้องพิจารณาให้ดี พิจารณาให้ดีอย่างไร ? แต่ละวันกำลังใจของเราดีกว่าชั่วหรือเปล่า ? ถ้าดีน้อยกว่าชั่วนี่แย่แล้ว อย่าลืมว่าวันหนึ่งมี ๒๔ ชั่วโมงนะ เราอยู่ที่นี่

ช่วงเช้าเริ่ม ๐๘.๓๐ น. เลิก ๑๐.๐๐ น. ได้ชั่วโมงครึ่ง
ช่วงบ่ายเริ่ม ๑๓.๐๐ น. เลิก ๑๕.๐๐ น. ได้ ๒ ชั่วโมง
ตอนเย็นตีเป็นว่าเริ่ม ๑๘.๐๐ น. เลิก ๑๙.๓๐ น. ได้อีกชั่วโมงครึ่ง
วันหนึ่งได้ตั้ง ๕ ชั่วโมง แล้วไม่ใช่ว่าได้ ๕ ชั่วโมงเต็ม ๆ นะ ช่วงเวลานั้นตอนที่คิดชั่ว ๆ มีตั้งเยอะ..!

ตีว่าเป็นสุดยอดฝีมือได้ ๕ ชั่วโมงเต็มก็แล้วกัน ๕ ชั่วโมงลบ ๒๔ ชั่วโมง ได้เท่าไร ? ขาดทุนอีก ๑๙ ชั่วโมง..! แปลว่าแต่ละวันนี่เราชั่วมากกว่าดี

ทำอย่างไรจะให้ดีชั่วก้ำกึ่งกัน แล้วหลังจากนั้นดีมากกว่าชั่ว ต้องหัดทำตัวเป็นพ่อค้า กำไรไม่ได้ ก็อย่าขาดทุน ถ้าจำเป็นต้องขาดทุน อย่าขาดทุนมาก ไปหาวิธีเอาเองก็แล้วกันนะ