[เถรี]

พอมาถึงรัชกาลที่ ๔ ไทยเราขอพระทางลังกามาช่วยปรับปรุงการพระศาสนาของทางบ้านเรา ว่าลังกามีอะไรที่เคร่งครัด เข้มแข็ง ก็นำมาเสนอได้ ก็เลยกลายเป็นลังกาวงศ์ในบ้านเรา ดังนั้น...ขอให้เราเข้าใจว่า ถ้าเรียกว่าลังกาวงศ์ก็คือพระสงฆ์จากทางด้านศรีลังกาเข้ามาช่วยกิจการศาสนาในบ้านเรา แต่ถ้าเรียกสยามวงศ์ ก็คือพระสงฆ์จากประเทศไทยไปสืบศาสนาให้ทางด้านศรีลังกาเขา

คราวนี้ที่เล่ามายืดยาวก็เพราะต้องการจะบอกพวกเราว่า สมัยนั้นเขาติดต่อพูดคุยกันด้วยภาษาบาลีและอักษรบาลี ซึ่งอักษรบาลีนั้นคือบาลีโรมัน เพราะว่าอักษรโรมันเวลาเขียนแล้วสามารถออกเสียงได้ทุกชาติทุกภาษา แต่ถ้าหากว่าใครเรียนแล้วก็มักจะประสาทกลับ เพราะว่าเราไปเคยชินกับอักขระภาษาอังกฤษ อย่างเช่นคำว่า สัจจะ บาลีโรมันเขียน sacca เราจะไปอ่านว่า สัคคะ แต่บาลีโรมันอ่านว่าสัจจะตรง ๆ ถ้าเขียนเป็นบาลีโรมัน ชาติไหนที่ศึกษาก็สามารถออกเสียงตรงกันได้หมด

ดังนั้น..จะเห็นว่าบาลีนั้นมีคุณค่ามหาศาล โดยเฉพาะการเป็นภาษาที่รักษาพระไตรปิฎก แต่มาถึงปัจจุบันนั้น บ้านเรานั้นคนที่มีความขยันและอดทนเพียงพอที่จะศึกษาให้เข้าถึงจริง ๆ มีน้อย อย่างที่กระผม/อาตมภาพเคยบอกว่า จบด็อกเตอร์อย่างอาตมภาพนี้ ถ้าเรียนจบประโยค ๙ ใช้เวลาที่พากเพียรกับการเรียนบาลีจนจบประโยค ๙ มาเรียนปริญญาเอก จะจบได้อย่างน้อย ๓ ใบ..!

แล้ววันนี้ที่บอกกล่าวให้กับพวกเราก็เพื่อที่จะเปิดโลกทัศน์ ใครที่สนใจจะศึกษาบาลีเพิ่มเติม พี่น้องเพื่อนฝูงของเราที่สหบาลีศึกษา นครปฐมยังมีอยู่ แจ้งความประสงค์กับผมแล้วก็ไปศึกษาเล่าเรียนได้

ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา ตลอดจนกระทั่งบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้


พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันอาทิตย์ที่ ๗ พฤศจิกายน พุทธศักราช ๒๕๖๔
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)