[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันอาทิตย์ที่ ๒๓ ตุลาคม พุทธศักราช ๒๕๖๕ ทุกเย็นวันอาทิตย์ กระผม/อาตมภาพต้องไปร่วมรายการเสียงธรรมจากมหาจุฬาอาศรม ตอนนี้ก็เปิดระบบซูม ทิ้งรูปตัวเองไว้ให้เขาดูหน้าก่อน เดี๋ยวเสร็จจากตรงนี้แล้วถึงจะไป

คราวนี้สิ่งที่พวกเราทำกันก็คือทำวัตร จะเป็นทำวัตรเช้าหรือทำวัตรค่ำ ทำวัตรเป็นภาษาพระ ภาษาพระก็คือราชาศัพท์ อย่างเช่น กิน ใช้คำว่า ฉัน นอน ใช้คำว่า จำวัด เชิญ ใช้คำว่า นิมนต์ เป็นต้น

ถามว่าทำไมถึงเป็นราชาศัพท์ ? ก็เพราะว่าองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเกิดในตระกูลกษัตริย์ ซ้ำยังเป็นว่าที่พระเจ้าจักรพรรดิด้วย เมื่อพระองค์ท่านมาบวช จนกระทั่งตั้งศาสนาขึ้นมาได้ พระภิกษุทั้งหลายจึงเป็นศากยบุตรพุทธชิโนรส เท่ากับเป็นลูกของพระพุทธเจ้า

พระพุทธเจ้าเป็นราชกุมาร เป็นเจ้าชาย เป็นว่าที่กษัตริย์ เป็นว่าที่พระเจ้าจักรพรรดิ คนก็เลยให้เกียรติลูกของพระพุทธเจ้าด้วยการใช้ราชาศัพท์ด้วย แต่เป็นราชาศัพท์หมวดพิเศษที่ใช้เฉพาะกับนักบวชเท่านั้น

การสวดมนต์ทำวัตร ไม่ว่าจะเป็นทำวัตรเช้า ทำวัตรค่ำ มีประโยชน์มหาศาล ส่วนใหญ่แล้วพวกเราบางคนอาจจะรำคาญ ไม่รู้จะสวดไปทำอะไร ภาวนาไปเลยไม่ดีกว่าหรือ ? ถ้าวันไหนกำลังใจของเราฟุ้งซ่าน ไม่ยอมลงให้กับการภาวนา ลองนึกดูว่าถ้าเราสวดมนต์จะช่วยได้ไหม ?

ที่บอกว่าการสวดมนต์มีประโยชน์อย่างมหาศาล ก็เพราะว่าอันดับแรกเลย เป็นการสร้างสมาธิ ถ้าสมาธิไม่ดี จิตใจวอกแวกเมื่อไร จะสวดผิดทันที

ประการที่สอง ถ้าเป็นนักภาวนา ทุกคำที่สวดมนต์คือคำภาวนา เพียงแต่เป็นคำภาวนาที่ค่อนข้างจะยาวอยู่สักหน่อย

ดังนั้น..ถ้าจะให้มีความคล่องตัว ก็ควรที่จะใช้เป็นคำภาวนาที่ไม่กำหนดฐานกระทบของลม ไม่เช่นนั้นแล้วถ้าเราไม่คล่อง ไม่เก่ง ก็จะมัวแต่ไปกังวลว่าลมหายใจจะผ่านฐานที่ได้กำหนดเอาไว้หรือเปล่า ?