[เถรี]

เมื่อถึงเวลาญาติโยมใส่อาหาร ใส่กับข้าวที่เป็นถุง คนแรกเมื่อเก็บกับข้าวแล้วก็วนไปต่อท้ายแถว ให้คนที่สองขึ้นมาทำหน้าที่ต่อ คนที่สองเก็บแล้วก็ไปต่อท้ายแถว ให้คนที่สามมารับหน้าที่ต่อไป จะได้หมุนเวียนกันทำหน้าที่ ไม่ใช่ปล่อยให้คนแรกเก็บไปเรื่อย ไอ้ที่เหลือก็เดินแกว่งไปเรื่อย..!

การที่เรามาฝึกหัดตนเองนั้น จะเห็นได้ชัดว่าเรามีความเห็นแก่ตัวมากน้อยเท่าไร ในรุ่นก่อน ๆ บรรดาพวกที่อู้และเห็นแก่ตัว มีหลายครั้งหลายคราวที่บางคนนั่งไปกับรถสามล้อที่รับกับข้าวเลย แล้วคุณจะไปทำอะไร ? ถึงเวลาก็นั่งสามล้อไปแล้วก็นั่งกลับวัด..!

ถ้าหากว่าต้องการที่จะช่วยเหลือพระก็ต้องเดินตามแถวไป พอเห็นว่ามีโยมจะใส่บาตร คนแรกก็เดินขึ้นมา มองดูให้ดีด้วยว่าจังหวะที่เราเก็บกับข้าวนั้น โยมเขาสามารถใส่บาตรพระรูปต่อไปได้หรือเปล่า ? เพราะว่าถ้าหากว่าเรายื่นมือไปขวางหน้าโยมเอาไว้ เพื่อที่จะเก็บกับข้าวจากรูปแรก รูปที่สองเดินมา โยมก็ใส่บาตรต่อไม่ได้ เพราะว่ามือเราไปขวางอยู่

เรื่องพวกนี้ต้องใช้ไหวพริบทั้งสิ้น ว่าทำอย่างไรจะให้เกิดความคล่องตัว และขณะเดียวกันก็จะต้องไม่เกะกะ เราต้องรู้จักสังเกตว่าพระท่านทำอะไร แล้วหาเหตุผลให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเร็วได้

ทำไมถึงหน้าบ้านโยมแล้ว แทนที่หลวงพ่อจะเดินขึ้นไปบริเวณหน้าบ้านเขาเลย กลับเดินจนเกือบจะถึงตัวโยมแล้วค่อยเดินขึ้นไป ? ก็เพราะว่าโดยเฉพาะหน้านี้เป็นหน้าฝน เราเดินขึ้นไปหน้าบ้านเขาก็จะเปรอะเปื้อนไปหมด ญาติโยมต้องทำความสะอาดมาก ถ้าหากว่าเราเดินอยู่ตรงหน้าของโยมแล้วค่อยขึ้นไป โยมก็จะทำความสะอาดน้อยที่สุด

แต่เท่าที่กระผม/อาตมภาพสังเกตดู แม้กระทั่งพระของเรา ถึงเวลาหลวงพ่อเดินข้างล่างแล้วไปเดินขึ้นบ้านตรงหน้าโยม กูก็เดินขึ้นตั้งแต่แรกเลย..! โดยที่ไม่ใส่ใจว่าจะทำให้ญาติโยมเขาต้องลำบากในการเก็บกวาดสักเท่าไรหลังจากที่เราไปแล้ว