[เถรี]

กระผม/อาตมภาพได้บ่นเรื่องนี้ไปจนนับครั้งไม่ถ้วนแล้วว่า ญาติโยมในยุคปัจจุบันนี้มักจะไม่ค่อยรู้กาลเทศะ เข้าวัดก็ยังแต่งกายตามใจตนเอง โดยเฉพาะบรรดาท่านทั้งหลายที่เป็น "มเหสักโข" ไปในลักษณะผู้ยิ่งใหญ่ เป็นประธานในพิธีบ้าง เป็นเจ้าภาพอย่างโน้นอย่างนี้บ้าง มักจะไม่ค่อยคำนึงถึงความถูกต้อง หรือว่าความเคารพในพระรัตนตรัย แล้วก็ยังมีการถวายไทยธรรมเสียสองชุด โดยที่หลวงปู่ศรี ท่านยัง "ขิง" ใส่กระผม/อาตมภาพตามศัพท์วัยรุ่น ว่าท่านอายุ ๘๘ ปีแล้ว กระผม/อาตมภาพจึงได้แต่บอกว่า "ห่างกันแค่ ๒๐ กว่าปีเท่านั้นครับ..!"

หลังจากนั้นก็เป็นพิธีการหล่อพระ ซึ่งกระผม/อาตมภาพไม่รอให้จบพิธี หลังจากที่ว่าไปจนเต็มที่แล้ว ก็จัดการทำน้ำมนต์ เข้าไปพรมรอบบริเวณพิธีและวัตถุมงคลในครั้งนี้ ซึ่งส่วนใหญ่ก็คือรูปหล่อท้าวเวสสุวรรณ ซึ่งหลวงปู่ศรีท่านก็คงจะอาศัยบารมีท่านปู่ท้าวเวสสุวรรณในการดึงคนเข้าวัด

แต่แรกก็ไม่ค่อยมีใครสนใจ เนื่องเพราะว่ากระผม/อาตมภาพนั้น หุ่นไม่เป็นที่ประทับใจญาติโยม อ้วนก็ไม่อ้วน หัวก็ไม่หงอก แถมยังประเภทผอมชะลูดอีกต่างหาก แต่พอสะบัดน้ำมนต์ผ่านรูปหล่อท้าวเวสสุวรรณไป มีเสียงดังพรึ่บ แล้วไฟลุกเป็นลำใหญ่สูงเกือบเมตร ก็ทำเอาทุกคนตะลึงไปหมด แล้วคราวนี้จึงแห่กันเข้ามาเพื่อที่จะขอน้ำมนต์..!

แต่กระผม/อาตมภาพเมื่อพรมบรรดารูปหล่อเรียบร้อยแล้ว ก็ขึ้นรถเดินทางกลับเลย ถ้าขืนอยู่คงไม่ได้กลับอย่างแน่นอน และจะต้องฝ่าฟันกับรถติดอีกมาก เนื่องเพราะว่าวันนี้เป็นเย็นวันอาทิตย์ ที่ใคร ๆ ก็แห่กันกลับเข้าที่พักของตนเอง จึงต้องอาศัยการบันทึกเสียงธรรมจากวัดท่าขนุนบนรถอีกตามเคย

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายแก่พระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันอาทิตย์ที่ ๑๗ มีนาคม พุทธศักราช ๒๕๖๗
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)