[หยาดฝน]

ตีเสียว่าเราเป็นสุดยอดมนุษย์ เรียนไม่เคยตกเลย..
จบชั้นประถมก็เข้าเรียนมัธยม จบชั้นมัธยม ยังอุตส่าห์โชคดีเอ็นทร้านซ์ติด..
เข้าเรียนมหาวิทยาลัย แต่ละครั้ง แต่ละตอนล้วนแล้วแต่ยากลำบาก..
ถือว่าเราโชคดีสุด ๆ เรียนจบมาได้ด้วยความเหนื่อยยาก ก็ต้องตะเกียกตะกายหางานทำเพื่อที่จะเลี้ยงตัวเอง

ในระหว่างที่เรียนอยู่ หรือระหว่างทำงาน ก็มีคนมาชอบ หรือว่าเราชอบเขา..
ทันทีที่รักกันชอบกันก็ทุกข์แล้ว กลัวเขาจะไม่รักเรา กลัวเขาจะไม่ชอบเรา..
กลัวเขาจะไม่ยินดีแต่งงานกับเรา กลัวคนจะมาแย่งเขาไป..
มีแต่ความทุกข์อยู่ตลอดเวลา