เรื่องทั้งหลายเหล่านี้ ถ้าญาติโยมประพฤติปฏิบัติไป จนกำลังใจทรงตัวถึงระดับหนึ่ง ก็จะเริ่มมีปัญญามองเห็นความเป็นจริงว่า สภาพร่างกายของเราก็ดี ของบุคคลอื่นก็ดี ของสัตว์อื่นก็ดี แม้กระทั่งผู้ทรงคุณความดีที่ยิ่งใหญ่ อย่างหลวงพ่อสมเด็จพระพุฒาจารย์ วัดสระเกศ ซึ่งปฏิบัติหน้าที่สมเด็จพระสังฆราช ก็มรณภาพจากเราไปแล้ว หลวงปู่สุภา กนฺตสีโล ที่เป็นครูบาอาจารย์ใหญ่ มีลูกศิษย์ลูกหาทั้งในและนอกประเทศจำนวนมาก อายุกาลผ่านวัยมาถึง ๑๑๗ ปีก็ยังมรณภาพจากเราไปเช่นกัน
เราจะได้เห็นชัดว่า ความตายมาถึงตัวเราเป็นปกติ ถ้าเราตายแล้วตกสู่อบายภูมิ ก็ถือว่าขาดทุนยับเยิน เสียชาติที่เกิดมาเป็นมนุษย์ ได้พบพระพุทธศาสนา ดังนั้น..เราจึงต้องเร่งปฏิบัติในศีล สมาธิและปัญญาให้มากเข้าไว้ จนกระทั่งกำลังใจของเรามั่นคง ไม่หวั่นไหว ไม่คลอนแคลนไปกับสิ่งต่าง ๆ ที่มากระทบรอบด้าน ไม่เกรงกลัวแม้กระทั่งความตายที่มาถึง ถ้าทำดังนี้ได้ ท่านก็จะมีสุคติเป็นที่ไป
หรือถ้าท่านเบื่อหน่ายแล้วซึ่งร่างกายที่เต็มไปด้วยความทุกข์ เบื่อหน่ายโลกที่เต็มไปด้วยความทุกข์ยากเร่าร้อน หาความสุขที่แท้จริงไม่ได้ ไม่ปรารถนาการเกิดเป็นเทวดา เป็นนางฟ้าหรือเป็นพรหม เราก็ถอนจิตจากการยึดเกาะในร่างกายของตนเอง ในร่างกายของผู้อื่น ในโลกนี้ ในสรรพสิ่งทั้งหลาย ก็สามารถที่จะหลุดพ้นเข้าสู่พระนิพพานได้
ดังนั้น..ท่านทั้งหลายเมื่อปฏิบัติของเราแล้ว ก็ควรที่จะพินิจพิจารณาอยู่เสมอว่า เมื่อสิ่งต่าง ๆ มากระทบกำลังใจของเรา ยังมีความหวั่นไหว มีความโศกเศร้าเสียใจอยู่หรือไม่ ? ถ้าไม่มีความหวั่นไหว ไม่มีความโศกเศร้าเสียใจ ก็อย่าเพิ่งคิดว่าดี เพราะอาจจะเป็นเรื่องไกลตัว ถ้าเรื่องใกล้ตัวเข้ามา เป็นพ่อแม่ เป็นพี่น้อง เป็นคนที่เรารัก เรามีความหวั่นไหวหรือไม่ ? ถ้าไม่มีความหวั่นไหว ก็ยังต้องระมัดระวังว่า นั่นยังเป็นเรื่องของคนอื่น ถ้าความตายมาถึงตัวเรา เรามีความหวั่นไหวบ้างหรือไม่ ?
จำเป็นที่จะต้องทบทวนดูกำลังใจของตนอย่างนี้อยู่เสมอ ๆ ถ้าไม่หวั่นไหวแม้ความตายมาถึง ก็ให้เรากำหนดจุดหมายไปเลยว่า ถ้าหากว่าตายลงไปเมื่อไร เราปรารถนาพระนิพพานแห่งเดียวเท่านั้น เมื่อกำลังของเรายึดโยงแน่วแน่แล้ว ก็ให้จับลมหายใจเข้าออกภาวนาต่อไป เพื่อสร้างความมั่นคงให้ยิ่ง ๆ ขึ้นไป
ลำดับต่อไป ก็ให้พวกเราภาวนาหรือพิจารณาไปตามอัธยาศัย จนกว่าจะได้รับสัญญาณบอกว่าหมดเวลา
พระครูวิลาศกาญจนธรรม
เทศน์ช่วงทำกรรมฐาน ณ บ้านวิริยบารมี
วันอาทิตย์ที่ ๑ กันยายน ๒๕๕๖
(ถอดจากเสียงเป็นอักษรโดยรัตนาวุธ)
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 09-10-2013 เมื่อ 15:01
|