[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันอังคารที่ ๑ พฤศจิกายนพุทธศักราช ๒๕๖๕ สองสามวันก่อนวันที่ ๑ หรือว่าวันที่ ๑๖ บรรดาสื่อต่าง ๆ ก็จะประโคมข่าวตัวเลขที่โน่นที่นี่ หลวงพ่อองค์นั้น หลวงพี่องค์นี้ สามเณรท่านโน้น จนกระทั่งบรรดาแม่ ๆ ทั้งหลาย ซึ่งก็โดนกินกันจนแทบหมดตัวทุกงวด แต่ก็ไม่เข็ด..!

นี่คือการลุ่มหลงในการพนันด้วยสาเหตุ ๒ ประการ ประการแรก ขาดความพยายามที่จะค่อย ๆ ก้าวไปข้างหน้าอย่างมั่นคง หวังรวยทางลัด ประการที่ ๒ ทนการเย้ายวนของอารมณ์ใจในระหว่างที่ลุ้นแพ้ชนะไม่ได้

แบบเดียวกับที่โกวเล้ง นักเขียนนิยายกำลังภายในชาวจีนบอกไว้ว่า "ไม่ได้ชอบเหล้า แต่ที่กินเหล้าเพราะชอบบรรยากาศในวงเหล้า" พวกเล่นการพนันก็เหมือนกัน ส่วนที่เล่นส่วนหนึ่งก็คือสนุกสุดขีดตอนที่ได้ลุ้นว่าจะแพ้หรือชนะ ดังนั้น..เราจะเห็นว่าบางคนเล่นหวยมา โดนกินกระจายไป ๗ - ๘ ปี ถ้าคิดเป็นเงินก็คงเป็นแสนเป็นล้าน แต่พอถูกเลขท้าย ๒ ตัว ก็เลี้ยงเขาทั้งหมู่บ้าน..! เห็นแล้วก็เศร้าใจ

อย่าลืมว่าองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าจัดการพนันเอาไว้เป็นอบายมุข อบายก็คือที่ต่ำ มุข ปากทาง อบายมุข = ทางไหลลงสู่ที่ต่ำ ไม่มีโอกาสขึ้นสูงเลย..!

ถ้าหากว่าเราดูแค่การเล่นหวย ซึ่งตอนนี้บ้านเราพัฒนาไปมาก เพราะว่ามีหวยออนไลน์แล้ว เอาแค่เลขท้าย ๒ ตัว ก็จะมีคนถูกอยู่แค่ไม่เกิน ๒ คน ก็คือคนที่ถูกตรงกับคนที่ถูกกลับ แต่ถ้าออกเลขซ้อนก็จะเหลือคนที่ถูกตรงอย่างเดียว ก็แปลว่า เจ้ามือมีโอกาสกินเราอย่างน้อย ๙๘ ถึง ๙๙ ประตู ส่วนเรามีโอกาสได้แค่ ๑ หรือ ๒ ประตูแค่นั้น..!

อย่างที่กระผม/อาตมภาพใช้คำพูดว่า ต่อให้ใช้หัวแม่เท้าตรองดูก็รู้อยู่แล้วว่าควรเล่นหรือไม่ ? แต่ก็ทนความเย้ายวนของอารมณ์ในขณะที่ลุ้นไม่ได้ แล้วก็ความมักง่าย อยากรวยทางลัด ทำให้เป็นไปเช่นนั้น