[เถรี]

ในเมื่อเป็นเช่นนั้น คณโภชนาคืออาหารที่พระภิกษุฉันตั้งแต่ ๔ รูปขึ้นไป ต้องเป็นอาหารที่เจ้าภาพไม่ออกชื่อ หรือว่าเป็นอาหารของสงฆ์ ที่พวกท่านที่สวดปาฏิโมกข์ได้ก็คือ "สมณภตฺตสมโย" ในสมัยที่อาหารนั้นเป็นของพระสงฆ์เอง อย่างเช่นว่าเราเอาของที่ได้รับถวายมาในคลังไปทำเป็นอาหาร อย่างนี้ไม่ต้องประเคนยังได้เลยนะ เพราะเป็นของพระเองอยู่แล้ว

แต่ถ้าหากว่าบุคคลที่รับกฐินแล้ว สามารถที่จะฉันได้ ต่อให้บอกว่าวันนี้จะมีหูฉลาม ปลิงทะเล อุ้งตีนหมีตุ๋นน้ำแดงก็เอาเถอะ แต่ต้องอยู่ในกำหนด ก็คือไม่เกินกลางเดือน ๔

คำว่าปรัมปรโภชนาก็คือ ฉันก่อนในที่หนึ่งแล้วไปฉันอีกที่หนึ่ง อย่างเช่นว่าเราได้รับนิมนต์จากเจ้านี้ ฉันไปเสียอิ่มแล้ว อีกเจ้าหนึ่งมานิมนต์ต่อ สมัยก่อนพระท่านรับเอาไว้แค่อาหารในบาตรเท่านั้น แล้วญาติโยมก็มักจะศรัทธาแบบที่ว่า "พระจะต้องฉันจะต้องใช้ ถึงจะได้บุญ" อย่างนี้เป็นต้น

ในเมื่อฉันของเขาได้น้อย เขาก็พลอยรู้สึกว่าได้บุญน้อย ต่อให้พระพุทธเจ้าตรัสว่า บุญนั้นได้ตั้งแต่คิดที่จะทำแล้ว" ก็ไม่มีใครยอมเปลี่ยนแนวคิดนี้ จึงกลายเป็นว่า ถ้าหากว่าไม่ได้อานิสงส์กฐิน ห้ามฉันอาหารอื่นก่อน ต้องไปฉันที่เจ้าภาพเขาก่อน ถึงได้เรียกว่าปรัมประ ก็คืออื่นแล้วอื่นอีก

ใครเรียนบาลี แปลคำนี้ออกอยู่แล้วใช่ไหม ? ปร คือ อื่น ถ้า อปร ก็อื่นอีก

ข้อที่ ๑ เที่ยวไปไม่ต้องบอกลา วัดเราไม่อนุญาต

ข้อที่ ๒ ฉันคณโภชนาหรือปรัมปรโภชนาได้

ข้อที่ ๓ เดินทางไม่ต้องเอาผ้าไตรไปครบสำรับก็ได้ กระผม/อาตมภาพไม่เคยใช้ข้อนี้เลยนะ ไปไหนก็เอาไปครบ คงไม่ได้หนักเกินไปหรอก

ข้อที่ ๔ ผ้าไตรที่เกิดขึ้นนั้นเป็นของเธอ คำว่า เป็นของเธอ ในที่นี้ก็คือ ไม่ต้องวิกัปเป็นเจ้าของร่วมกับคนอื่น อย่างเช่นว่ากฐินวัดท่าขนุน กระผม/อาตมภาพก็ให้เลือกผ้าไตรไปคนละชุดเลย ถ้าอยู่ในช่วงนั้นไม่ต้องวิกัปนะ พ้นจากกลางเดือน ๔ แล้วค่อยตาลีตาเหลือกไปวิกัปให้เรียบร้อย คือทำเป็นของ ๒ เจ้าของ จะได้ไม่สะสมเป็นของตนเองคนเดียว