[เถรี]

ในส่วนนี้ในเมื่อเศรษฐกิจไม่ดี ถ้าเราอยู่ในวิถีพอเพียง ถ้าเป็นโบราณก็แบ่งเงินเป็นสี่ส่วน

ทรัพย์มีสี่ส่วนไซร้..............ปูนปัน
ภาคหนึ่งพึงเกียดกัน...........เก็บไว้
สองส่วนคิดควรผัน.............การกิจ งานนา
เหลืออีกส่วนควรใคร่...........ไว้ใช้ ยามจน

ถ้าพระพุทธเจ้าท่านตรัสไว้ชัดๆ ว่า อันดับแรก...ใช้หนี้เก่า ก็คือเลี้ยงดูพ่อแม่ที่เลี้ยงดูเรามา ท่านเปรียบเสมือนกับเจ้าหนี้ ข้อที่สอง...เป็นเจ้าหนี้ใหม่ เลี้ยงดูลูกหลานญาติพี่น้องของตนเองให้ดี ข้อที่สาม...ทิ้งใส่เหว ไปแล้วไปเลย ก็คือบริโภคใช้สอย กินใช้ตามปกติ

อันที่สี่....ฝังดินไว้ อย่าไปฝังดินให้ปลวกกินนะ ท่านบอกว่าให้สร้างบุญสร้างกุศลเอาไว้ เหมือนกับฝังทรัพย์เอาไว้ จะใช้เมื่อไรก็ขุดขึ้นมา ก็คือลักษณะอย่างที่พวกเรามาทำบุญกันในวันนี้ ก็คือฝังดินไว้ ฝังอริยทรัพย์ของเราเอาไว้ เป็นสิ่งเดียวที่สามารถติดตัวเราข้ามชาติข้ามภพไปได้

ของอื่นเอามาเราต้องทิ้งคืนให้กับทางโลก ทรัพย์สินที่ดินเงินทองมีเท่าไร ปล่อยให้ลูกหลานทะเลาะเบาะแว้งแย่งชิงกันไป ตัวเราที่เอาไปได้จริง ๆ ก็คือต้นทุนบุญกุศลที่ได้ทำเอาไว้ ทำไว้มากก็สบาย เหมือนกับคนมีเสบียงพร้อม เดินทางไกลแค่ไหนก็ไม่หวั่น ทำไว้น้อยก็ลำบาก เพราะว่าในโลกหน้านั้นเราพึ่งพาใครไม่ได้