[เถรี]

กระผม/อาตมภาพมียาเม็ดจินดามณีตั้งแต่สมัยหลวงปู่บุญ วัดกลางบางแก้ว หลวงปู่เพิ่ม วัดกลางบางแก้ว พระอาจารย์ใบ วัดกลางบางแก้ว เป็นต้น ยาเม็ดจินดามณีที่เป็นของหลวงปู่บุญนั้น หมดสีหมดกลิ่นจนแทบจะกลายเป็นสีขาวไปแล้ว แข็งแกร่งเหมือนกับว่าเป็นหินหรือเป็นพระธาตุ ใช้ค้อนทุบแรง ๆ ยังไม่รู้สึกอะไรเลย ตรงจุดนี้ขอเตือนท่านทั้งหลายว่า ถ้าหากว่าแข็งขนาดนั้นแล้วกินลงไป อาจจะไม่ย่อย และไม่แน่ใจเหมือนกันว่าอาจจะเกิดโทษอะไรขึ้นบ้าง ?

ดังนั้น...ในส่วนที่เป็นลูกประคำนั้น ขอให้เก็บติดตัวเอาไว้ อยู่ในลักษณะของการสวดมนต์ภาวนา และให้อานุภาพของยาเม็ดจินดามณีนั้นคุ้มครองป้องกันและเสริมดวงให้กับเรามากกว่า ไม่ใช่ถึงเวลาก็ไปตัดสายประคำ แล้วก็นำเอาไปกิน แบบนั้นก็จะเป็นเรื่องที่น่าเสียดายมาก ๆ

อันดับแรก..ก็คือวิธีทำนั้นยาก อันดับที่สอง..การที่จะทำเป็นลูกประคำนั้น บางทีก็ต้องเคลือบสิ่งของบางอย่างเพื่อรักษาประคำนั้นเอาไว้ ถ้ากินลงไปอาจจะมีอันตรายกับตัวเราก็ได้

ส่วนอื่น ๆ ก็คือ ในเรื่องของวัตถุมงคลต่าง ๆ ที่ท่านบูชานั้น ถ้าเป็นแมลงภู่คำ ใช้คาถาภาวนากำกับสั้น ๆ ว่า ยะ มะ อะ ปะ ยะ มัง ยะ หรือไม่ก็ใช้คาถาแมลงภู่คำ ซึ่งนิยมใช้ในภาคเหนือของเรา ก็คือ โอมพระยาแมลงภู่คำ งามเหลือล้นพอตา ฯลฯ เป็นต้น แต่ถ้าท่านไม่เข้าใจภาษาเหนือ สักแต่ว่าสวดไปตามสำเนียงนั้น ๆ บางทีอานุภาพก็ไม่ได้อย่างที่ใจต้องการเช่นกัน

ส่วนข้าวของอย่างอื่นนั้น อย่างยันต์พญาแมงมุมดักทรัพย์ ก็ให้ภาวนาควบคู่กับพระคาถาเงินล้านไปได้เลย เพราะว่าเป็นการดัดแปลงเอาพระคาถาเงินล้าน มาลงแทนพระคาถาเก่าของยันต์แมงมุมดักทรัพย์ ตรงจุดนี้ที่ท่านทั้งหลายนำไปใช้ ต้องมีการขยันอาราธนาและภาวนาเป็นปกติ ต้องเป็นคนที่มีวินัย กระทำอะไรให้สม่ำเสมอต่อเนื่องกัน ถึงจะเกิดผลได้ง่าย

เช่นเดียวกับการที่ท่านทั้งหลายปฏิบัติธรรม อย่างน้อย ๆ ก็ต้องมีเวลาที่เราสละให้ ช่วงเช้าช่วงเย็นสัก ๑๕ นาที ในการที่จะภาวนาให้กำลังใจของเราทรงตัว ก่อนที่เราจะออกไปทำงานหรือก่อนที่เราจะนอน ถ้าสามารถทำเช่นนี้ได้ เราก็รักษาอารมณ์ใจอยู่ในด้านที่ดีมากกว่าได้ ไม่เช่นนั้นแล้วเราก็ไม่สามารถที่จะสู้กิเลสได้ เนื่องเพราะว่าเผลอปล่อยให้กิเลสมีอำนาจมากกว่ากำลังใจในด้านดี ซึ่งทำให้เราเป็นผู้ที่ปฏิบัติธรรมแล้วก็ไม่เกิดผล เพราะว่าทำเท่าไรก็โดนกิเลสเอาไปกินจนหมด