[เถรี]

อีกเรื่องหนึ่งก็คือ ภายในกระทู้บอกบุญร่วมซื้อหัวรถจักรโบราณ เพื่อนำมาทำเป็นสถานที่ทางประวัติศาสตร์ของทางชุมชนคุณธรรมต้นแบบวัดท่าขนุนนั้น ไอ้ตัวเล็กได้นำเอาวัตถุมงคลหลายอย่างไปลงเอาไว้ อย่างหนึ่งที่ควรจะพูดถึง เพราะว่าบางท่านไม่ทราบ ก็คือยาจินดามณี

เวลาที่จะกินยาจินดามณีนั้น ต้องภาวนาด้วยคาถา "พุทธะรัตตะนัง ธัมมะรัตตะนัง สังฆะรัตตะนัง โอสะถัง อุตตะมัง วะรัง สัพพะทุกขัง สัพพะโรคัง วินาสเสติ อะเสสะโต" ซึ่งตรงจุดนี้นอกจากภาวนาแล้ว เคล็ดลับในการกินก็คือ ให้กินในวันพระ จะเป็นเวลาเที่ยงวันหรือเที่ยงคืนก็ได้ จะเป็นช่วงเวลาที่ยานี้ให้ผลดีที่สุด ซึ่งคนส่วนใหญ่มักจะไม่ค่อยทราบกัน

โดยเฉพาะถ้าหากเป็นวันพระขึ้น ๑๕ ค่ำ เวลาเที่ยงคืน ก็จะดีมาก แต่ถ้าไม่เป็นบุคคลที่นอนดึกจริง ๆ หรือว่าบุคคลที่มีหน้าที่ในยามค่ำคืนแล้ว โอกาสที่จะกินยาแบบนั้นก็ยาก ก็ให้กินในเวลาเที่ยงวันแทน ซึ่งทั้งสองเวลานั้น ตามตำราได้บันทึกเอาไว้ว่า เป็นเวลาที่ยาจะมีอานุภาพสูงสุด

คราวนี้การที่เรากินยาจินดามณีนั้น ถามว่ากินเท่าไรจึงจะเหมาะสม ? คนทั่วไปกินครั้งละเม็ดสองเม็ดก็ควรที่จะเพียงพอแล้ว แต่ถ้าหากว่ามีมากอย่างกระผม/อาตมภาพ นาน ๆ จะฉันที ก็เล่นทีละ ๕ เม็ดไปเลย เป็นต้น

ส่วนที่อยากจะเตือนเอาไว้ก็คือว่า ลูกประคำที่ทำจากเม็ดยาจินดามณีนั้น ทำยากมาก เนื่องเพราะว่าต้องปั้นแล้วก็เจาะรู ซึ่งถ้าหากว่าพลาด กำหนดระยะเวลาที่ไม่ถูกต้อง ก็จะทำให้ยาเม็ดนั้นแตก ไม่สำเร็จเป็นลูกประคำตามที่ต้องการ เพราะว่าถ้าเจาะเร็วเกินไป ก็จะทำให้ยาเม็ดนั้นไม่ทันจับตัวแน่นแข็งพอ ถ้าหากว่าเจาะช้าเกินไปก็จะแข็งเกินไป บางทีก็เหมือนกับเป็นหินไปแล้ว ทำให้เจาะยากยิ่งขึ้น