[เถรี]

อีกส่วนหนึ่งนอกเหนือจากงานทั่วไป กระผม/อาตมภาพก็ได้ไปร่วมงานหล่อรูปท้าวจาตุมหาราชที่ทุ่งป่าสวนสนธรรมสถาน ตำบลจันทึก อำเภอปากช่อง จังหวัดนครราชสีมา เสร็จงานแล้วก็รีบกลับ เพราะว่ามีงานอบรมพระอุปัชฌาย์รออยู่ แต่ปรากฏว่าทำให้ทางด้านโน้นเข้าใจผิด คิดว่ากระผม/อาตมภาพไปแล้วไม่ได้รับการต้อนรับขับสู้ ก็เลยรีบกลับ ทำให้ตัวเจ้าสำนัก คือ ท่านอาจารย์นิค (พระฉัตรชัย อภิวิชฺโช) ตามมากราบขอขมาในงานเปิดอบรมบาลีถึงวัดไร่ขิง

ความจริงแล้วไม่ว่าจะที่ไหนก็ตาม ถ้าหากว่าเสร็จงาน กระผม/อาตมภาพจะรีบกลับเลย ด้วยสาเหตุ ๒ ประการ ประการแรกก็คือมีงานรออยู่ ประการที่สองก็คือญาติโยมมักจะมาขอทำบุญด้วย ซึ่งกระผม/อาตมภาพถือว่าเสียมารยาทมาก อยู่ที่ไหนก็ควรจะทำบุญกับสถานที่นั้น ไม่ใช่ทำบุญกับคนอื่น ดังนั้น...งวดนี้ไม่ว่าญาติโยมจะมาขอทำบุญอะไรด้วย กระผม/อาตมภาพจะบอกว่าไปทำบุญกับทางวัดนี้ แต่กลับทำให้เข้าใจผิดกันว่ากระผม/อาตมภาพไม่พอใจที่ไม่ได้รับการต้อนรับ

เรื่องพวกนี้ ถ้าหากว่าท่านทั้งหลายเป็นเจ้าของงานก็จะรู้ ว่าไหนจะต้องดูแลความเรียบร้อยของงานทั้งหมด ไหนจะต้องคอยต้อนรับพระผู้ใหญ่ที่เป็นประธานในงาน ไม่มีเวลาที่จะไปสนใจคนอื่น แม้กระทั่งตัวกระผม/อาตมภาพเอง เวลาเป็นเจ้าของงาน เจอหน้าพระเถรานุเถระที่เคารพนับถือซึ่งได้นิมนต์มา บางทีก็ได้แค่กราบทักทายสวัสดีกันเท่านั้น เวลาที่จะคุยก็ยังไม่มี

แต่ด้วยเหตุว่ากระผม/อาตมภาพเป็นคนพูดน้อย ยกเว้นเวลานั่งอยู่ต่อหน้าไมค์ฯ แบบนี้ แล้วก็มักจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับญาติโยมทั้งหมด เพราะเกรงว่าเขาจะมาขอทำบุญด้วย ก็เลยทำให้ญาติโยมส่วนหนึ่งของทางด้านโน้นเข้าใจว่า เมื่อทางเจ้าสำนักไม่มาต้อนรับ กระผม/อาตมภาพก็เลยไม่พอใจ ซึ่งถ้าหากว่าพูดกันตามภาษาวัยรุ่นสมัยนี้ก็คือ "มึงน่ะคิดมาก" ส่วนตัวกระผมเองเฉย ๆ ไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไร เพราะว่าไม่ว่าที่ไหนก็ทำแบบนี้ทั้งนั้น

อีกส่วนหนึ่งก็คือญาติโยมที่ตั้งใจนำของมาถวาย มักจะถวายแบบไม่ดูกำลังคน หอบมาทีหนึ่งก็เป็นคันรถ แล้วกระผม/อาตมภาพจะขนกลับมาอย่างไร ? อย่างเช่นบางท่าน ซึ่งกระผม/อาตมภาพนั่งเครื่องบินไป ได้ถวายเหรียญเงินมา ๗,๐๐๐ กว่าบาท เมื่อบอกว่าให้ไปแลกเป็นธนบัตรให้ด้วย ก็ยังยืนยันขันแข็งว่า "ไม่ได้..เพราะว่าผมสวดคาถาเงินล้านด้วยเหรียญพวกนี้"

แล้วลองคิดดูว่าเหรียญ ๗,๐๐๐ กว่าบาท น้ำหนักเท่าไร ? ต้องบอกว่าถวายมาเจ้าเดียว ก็แทบที่จะกินน้ำหนักสำหรับขึ้นเครื่องบินไปหมดแล้ว ต้องบอกว่าเป็นการทำบุญที่ขาดปัญญาเป็นอย่างมาก บางแห่งไป ทุกคนที่มาก็คือผ้าไตรมาคนละไตร อย่างไม่มี ๆ แต่ละครั้งก็รับมา ๔๐ - ๕๐ ไตร ในเมื่อต้องขึ้นเครื่องบินกลับ แล้วจะทำอย่างไร ?

ดังนั้น...ในส่วนนี้ใครก็ตาม ถ้าหากว่าไปเจอกระผม/อาตมภาพที่อื่นแล้วขอทำบุญ ถ้ารู้จักสังเกตจะเห็นว่ากระผม/อาตมภาพจะเดินหนีเสมอ อยากจะทำก็ไปทำกับเจ้าของที่ ยกเว้นว่าโดนเจ้าของที่ยึดย่ามไป แล้วก็เอาไปรับญาติโยมแทน..นั่นก็อีกเรื่องหนึ่ง