[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันอังคารที่ ๗ กันยายน พุทธศักราช ๒๕๖๔ ก็แทบจะจมอยู่กับหน้าจอทั้งวัน เพราะว่าเข้าอบรมการทำวิจัยของพระมหาหรรษา ธมฺมหาโส, ศ.ดร. ผู้อำนวยการหลักสูตรสันติศึกษา มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ท่านอาจารย์ยังคงเหมือนเดิม

พวกกระผม/อาตมภาพเป็นรุ่นแรก ๆ ที่เรียนหลักสูตรสันติศึกษากับท่าน ตอนนั้นหลักสูตรยังไม่เป็นตัวเป็นตนชัดเจน ก็เป็นแค่วิชา ท่านมาถึงท่านก็บอกว่า "ขอเชิญทุกท่านนั่งสมาธิก่อน ๒๐ นาที" แล้วท่านก็ไม่สนใจพวกเราเลย ท่านนั่งสมาธิไปเลย ทุกครั้งก็จะเป็นอย่างนั้น ก็คือลูกศิษย์จะทำหรือไม่ทำ ท่านอาจารย์ทำไปแล้ว..!

ท่านบอกว่า ท่านจะตื่นขึ้นมาเขียนบทความประมาณช่วงตี ๑ ตี ๒ ประจำ ท่านบอกว่าช่วงนั้น "เป็นเวลาของพรหม เทวดา" ทำให้ท่านมีสมาธิและความคิดที่ปลอดโปร่ง สามารถเขียนบทความได้ประมาณวันละ ๑ เรื่อง..!

สำหรับคนอื่นฟังแล้วก็อาจจะไม่คิดอะไร แต่พวกเราต้องคิดแล้ว อันดับแรกก็คือ ท่านเห็นประโยชน์ของสมาธิจริง ๆ กระผม/อาตมภาพเคยเล่าให้พวกเราฟังหลายครั้งแล้วว่า ตอนที่พวกเราเรียนปริญญาเอกอยู่นั้น ท่านกำลังยุ่งอยู่กับการเปิดหลักสูตรสันติศึกษาระดับปริญญาเอก ท่านจึงไม่มีเวลาที่จะมาสอนแบบประจำ จึงใช้การ Block Course ก็คือ ถึงเวลาแล้วนัดสอนเป็นวัน ๆ วันละ ๘ ชั่วโมง ๙ ชั่วโมงต่อเนื่องกันเป็นปกติ อย่างวันนี้ผมก็โดนตั้งแต่ ๘ โมงครึ่งจนถึงบ่าย ๔ ครึ่ง..!

แล้วในช่วงนั้นถึงได้เห็นว่าคุณค่าของสมาธิเป็นอย่างไร ? เพราะว่าบรรดาเพื่อนร่วมรุ่นทั้งหมดสู้ท่านอาจารย์ไม่ได้ ออกไปยืดเส้นยืดสาย ออกไปพักผ่อนอิริยาบถ ดื่มกาแฟบ้าง นั่งคุยกันบ้าง ปล่อยให้ผมกับท่านอาจารย์ดวลเดี่ยวกัน โดยที่ทิ้งพวกแฟล็ชไดรฟ์ แฮนดี้ไดรฟ์ ธัมป์ไดรฟ์เอาไว้เป็นกอง บอกอย่างเดียวว่า "สรุปเนื้อหาเสร็จแล้วช่วยโหลดให้ด้วยนะ" ท่านอาจารย์ยังแซวว่า "เป็นการเรียนระบบตัวแทน" ก็คือคนหนึ่งเรียนแทนเพื่อนทั้งห้อง..!