[เถรี]

พระอาจารย์กล่าวว่า “หลวงปู่มหาอำพันท่านเคยกล่าวเอาไว้ ‘โบราณบอกว่า ถ้าเดินทางโลก..ต้องคิดว่าเราไม่มีวันตาย..พยายามเสริมสร้างทุกอย่างให้ฐานะสูงสุดเท่าที่เป็นไปได้ ถ้าเดินทางธรรม..ให้คิดอยู่เสมอว่าวันนี้เราต้องตาย..พยายามตัด ปล่อยวางภาระทุกอย่างลงให้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้’ กลายเป็นตรงกันข้ามโดยสิ้นเชิง เดินทางโลก..คิดว่าเราไม่ตาย เดินทางธรรม..คิดอยู่เสมอว่าเราต้องตาย การคิดว่าเราต้องตายอยู่เสมอ กับการคิดว่าเราต้องไม่ตาย เป็นคนละเรื่องกันเลย

แต่ว่าพวกเราส่วนใหญ่แล้วอยู่ในลักษณะของการเหยียบเรือสองแคม ก็คือเดินในทางโลกแต่ปฏิบัติธรรม ก็จะต้องหาสมดุลระหว่างเรือสองแคม คือสองลำนี้ให้ได้ ว่าจะเอาด้านไหน ทำอย่างไรจะรักษาความพอเหมาะพอดี โลกไม่ช้ำ..ธรรมไม่เสีย ซึ่งเป็นเรื่องที่ยาก

แต่ว่าการอยู่กับทางโลกมีความดีอย่างหนึ่งก็คือเห็นทุกข์ได้ง่ายที่สุด เพราะว่าไม่ว่าจากการดำเนินชีวิต หน้าที่การงาน หรือว่าครอบครัว ล้วนแล้วแต่นำพาทุกข์มาให้ เมื่อเป็นเช่นนั้นโอกาสที่จะเห็นทุกข์อย่างชัดเจน เกิดความเบื่อหน่าย คลายกำหนัด ปลดใจของตนเองออกจากทางโลก มีสูงมาก..แต่สำเร็จน้อย เพราะว่าส่วนใหญ่คนเราที่คลุกคลีกับทางโลกจะโดนกระแสโลกดึงไป จำนวนมากต่อมากด้วยกันที่ต้านกระแสไม่อยู่ ก็ไหลตามกระแสไปยาวเลย”