[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันเสาร์ที่ ๗ สิงหาคม พุทธศักราช ๒๕๖๔ ต้องบอกว่าทั้งวันหมดไปกับการประชุม ช่วงเช้าจนเกือบเที่ยง เป็นการประชุมเพื่อฟังแนวทางการพัฒนาวิทยาลัยสงฆ์ จากท่านเจ้าคุณอาจารย์พระธรรมวัชรบัณฑิต, ศ.ดร. อธิการบดีมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ซึ่งวางแนวทางหรือว่ากำหนดแนวทาง ในการพัฒนาวิทยาลัยสงฆ์ทั้ง ๒๕ แห่งในประเทศไทย เพื่อที่จะได้เดินไปในแนวเดียวกัน ซึ่งจากการฟังก็ทำให้เกิดความคิดบางส่วนขึ้นมาว่า การกำหนดนโยบายไม่ใช่เรื่องยาก แต่ผู้ที่นำนโยบายไปทำให้สำเร็จนั้นยากที่สุด

เนื่องเพราะว่าศักยภาพของแต่ละวิทยาลัยสงฆ์ไม่เท่ากัน โดยเฉพาะไม่ว่าจะเป็นยุทธศาสตร์ กลยุทธ์ ยุทธวิธีในการบริหารจัดการวิทยาลัยสงฆ์ จะใหญ่จะเล็กขนาดไหนก็ตาม จะขาดงบประมาณไม่ได้เลย แล้วในภาวะที่บรรดาวิทยาลัยสงฆ์ต่าง ๆ พบในปัจจุบันก็คือ ต้องจัดการเรียนการสอนออนไลน์ ทำให้ต้องลดค่าเทอมลงไป ตั้งแต่ปีที่แล้วมาจนถึงปีนี้

ปกติแล้วรายได้ของแต่ละวิทยาลัยสงฆ์ก็ชักหน้าไม่ถึงหลังอยู่แล้ว เมื่อต้องลดค่าเทอมลง แล้วยังต้องอาศัยระบบการจัดการเรียนการสอนแบบออนไลน์ ก็ยิ่งทำให้เรื่องของงบประมาณลดน้อยถอยลง จะบริหารจัดการให้เป็นไปด้วยดี ตามนโยบายที่ท่านเจ้าคุณอาจารย์อธิการบดีให้มาก็คงเป็นไปโดยยาก แต่ว่าก็ต้องทำกันออกมาให้ดีที่สุด

โดยเฉพาะแนวทางที่ท่านให้ไว้ส่วนหนึ่ง ที่ชอบใจที่สุดก็คือว่า เรื่องของวิชาการ ไม่ว่าจะระดับปริญญาตรี ปริญญาโท ปริญญาเอก ไม่ต้องไปเพิ่มอะไรมากมาย แต่ว่าพยายามเอาส่วนของนอกห้องเรียนให้ชัดเจน ว่าสิ่งที่เราเรียนไปแล้ว ช่วยอะไรคนรอบวัดของเราได้บ้าง ? สรุปก็คือ สิ่งที่เรียนมาไม่ว่าจะวิเศษเลิศลอยขนาดไหนก็ตาม ช่วยชาวบ้านที่ทำไร่ไถนาอยู่รอบวัดได้ไหม ? ถ้าไม่ได้ก็ไม่มีประโยชน์