๔. ประเด็นการสักลายของบุคคลคล้ายพระสงฆ์ในโฆษณา เรื่องการสักลายของพระภิกษุสงฆ์นั้น ถ้าสักมาก่อนบวชก็แล้วไป แต่ถ้ามาสักหลังจากการบวชก็ต้องดูว่าสักเพื่ออะไร ?
๔.๑ สักเป็นเครื่องป้องกันตัว ตามสายครูบาอาจารย์ที่ศึกษามา อย่าลืมว่าบรรพบุรุษของเรา สามารถกู้ชาติกู้แผ่นดินมาพวกคุณเหยียบย่ำได้อย่างเต็มเท้า ไม่ต้องไปเป็นทาสใคร ก็ด้วยเครื่องรางของขลังที่ท่านทั้งหลายยึดมั่นเหล่านี้ แต่ก็ต้องระมัดระวัง ควรให้เป็นหัวใจพระคาถาที่มาจากพระไตรปิฎก หรือเป็นรูปที่ไม่ห่างไกลไปจากพระรัตนตรัย ไม่ใช่ไปสักเป็นรูปผู้หญิงแก้ผ้า สักปลัดขิก สักอีเป๋อ แบบนั้นก็เป็นเดรัจฉานวิชาจนกู่ไม่กลับ ไม่ว่าจะมองในแง่มุมไหนก็ไม่สมควร
๔.๒ สักเพื่อความสวยงาม แบบนี้ไม่สมควรอย่างยิ่ง อย่าลืมว่าสามเณรหรือญาติโยมที่ถือศีลแปด ก็ห้ามประดับตกแต่งร่างกายอยู่แล้ว ถ้าพระภิกษุเราไปสักเพื่อความสวยงาม ถือเป็นการตกแต่งร่างกาย เท่ากับโดนอาบัติกินอยู่ทุกวัน แล้วความเป็นพระจะเหลืออยู่หรือ ? แต่ผมว่าทั้งคุณและคนที่เข้าไปวิพากษ์วิจารณ์ตามกระทู้นั้น "ตาถั่ว" ว่ะ..! รูปวาดบนผิวหนังแท้ ๆ ดันเห็นเป็นรอยสักไปได้..!
|